sookut 13735 اشتراک گذاری ارسال شده در 20 مرداد، ۱۳۹۰ گزارش تحليلي ايرن از دست و دلبازی یک میلیارد دلاری تا اطفا’ حریق با بطری های آب معدنی ایرن- راحله احمدی: آتش سوزی هفته گذشته در جنگل های پلدختر که منجر به نابودی بیش از 500 هکتار از درختان بلوط 200 ساله و مراتع غنی زاگرس شد، تراژدی غم انگیزی بود که هر ساله در گوشه ای از جنگلهای کشور تکرار میشود. تصاویر تکان دهنده سوختن درختان در آتش و تکان دهنده تر از آن، صحنه هایی بود که نیروهای امدادی را با دبه و بطری های آب معدنی در حال دویدن به کارزار آتش و دود نشان میداد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام کم نیستند این تصاویر که هر ساله بعد از اخبار آتش سوزی ها منتشر شده و ما ایرانی ها که علاقه وافری در پیروی از فلسفه" این نیز بگذرد،" داریم به راحتی همه این اخبار و صحنه های غم انگیز را به دست فراموشی می سپاریم. آنچه اما در این میان از کف داده ایم، میراث گرانبهایی است که نابودی آن ما را در برابر پرسش های بی شمار آیندگان شرمسار خواهد کرد. به زودی خواهد رسید زمانی که جنگلهای دومیلیون ساله هیرکانی در شمال کشور تبدیل به عکسهایی رویایی در کتابهای قصه کودکانمان خواهد شد و از یوز ایرانی تنها افسانه ای خواهیم داشت برای لالایی کودکان... چیزی که بعد از دیدن این تصاویر و خصوصا تماشای دبه ها و بطری های آب معدنی، نه تنها ذهن بنده (در جایگاه یک کارشناس و طرفدار محیط زیست) بلکه ذهن عوام الناس را درگیر خود نموده، این است که هزینه راه اندازی و تجهیز یک پایگاه اطفاء حریق که مجهز به دست کم یک بالگرد آماده عملیات باشد چه قدر است؟ و اساسا در مملکتی که روزانه هزاران دلار از طریق فروش ذخایر نفتی خدادادی درآمد کسب میکند، چند درصد یا دست کم چند صدم درصد از این درآمد را میتوان صرف حفاظت از منابع طبیعی و مدیریت حوادث مربوط به آن در زمان بحران نمود؟ اصلا چند نفر از دولتمردان و قانون گذاران ما مطلع هستند که از میان 43 مورد حوادث طبیعی در دنیا، 33 مورد آن در کشور ما رخ میدهد؟ چندی پیش رئیس ساز مان حفاظت محیط زیست از اختصاص یک میلیارد دلار برای مقابله با ریزگردهای عربی خبر داد، جالب اینکه این مبلغ هنگفت قرار است برای مهار کانونهای بیابانی در کشور عراق هزینه شود.. طبق تحقیقات گسترده! به عمل آمده توسط کارشناسان این سازمان، منشا ریزگردهای عربی که ماههاست محدوده وسیعی از استانهای غربی کشورمان را مورد هجوم خود قرار داده، خشک شدن تالاب هورالعظیم در عراق است و سازمان حفاظت محیط زیست ایران می خواهد با صرف هزینه یک میلیارد دلار در یک سال به احیای این تالاب در کشور عراق و درختکاری در پیرامون آن پرداخته و بدین صورت مشکل ریزگردها را حل کند. از بررسی کارشناسی پیرامون علت وقوع پدیده ریزگرد به سبب وجود نکات مجهول و سوالات بی جواب بسیاری که در این زمینه وجود دارد، می گذریم. (هنوز به درستی مشخص نشده که این پدیده تحت تاثیر جریانات اقلیمی ایجاد شده یا جریانهای ناشی از زبانه های خورشیدی) نکته جالب ماجرا اما اینجاست که وقتی از علت ایجاد یک مشکل اطلاع درست و علمی نداریم، چه طور برای راه حلی که نمی دانیم تا چه اندازه علمی و پاسخگو خواهد بود، چنین مبلغ هنگفتی را، آن هم در یک کشور همسایه و نه در خاک خودمان، هزینه می کنیم؟ چرا به جای حل مسئله بر اساس حدس و گمان، با دارایی ها و سرمایه های طبیعی و خدادای خودمان با ریزگرد مقابله نمی کنیم؟ می دانیم که جنگل های زاگرس در نیمه غربی کشورمان همانند سدی مخملین از هجوم ریزگرد به نواحی مرکزی ایران جلوگیری می کند. درختان تنومند بلوط با قدمتی نزدیک به 200 سال در برابر هجوم ریزگرد ایستادگی خواهند کرد و این مانع طبیعی نعمتی خدادای است که ما بی خبر از برکاتش، تنها در میان شعله های آتش رهایش می کنیم. آنچه در این میان آشکار است و نه حدس و خیال، این است که اگر جنگل های زاگرس در غرب ایران از بین برود، ریزگردهای مهاجم استانهای غربی را در نوردیده و وارد نواحی مرکزی و درونی کشور خواهند شد. چرا حاضر نیستیم هزینه ای اندک را برای تجهیز این جنگلها به پایگاههای دارای امکانات ویژه برای مهار آتش اختصاص دهیم؟ هزینه خرید یک فروند بالگرد اطفاء حریق حدودا معادل 30 میلیون دلار است. حساب کنید با یک میلیارد دلار چند بالگرد میتوان خرید؟ اگر بالگرد آماده اطفاء حریق به تعداد کافی داشتیم آیا فاجعه جنگل سوزی با این شدت و سرعت هر ساله تکرار میشد؟ شما را به خدا برای یک بار هم که شده از صحنه نمایش پایین بیایید. اگر برای حفاظت از جنگلها و منابع طبیعی این مرز و بوم ارزشی قائل نیستید، حداقل به فکر آبروی از دست رفته تان بعد از انتشار عکس دبه ها و بطری های آب باشید... اصلا شما که نمی توانید از گسترش آتش در جنگل های خودتان و تبدیل جنگلها و مراتع به بیابان جلوگیری کنید، چه طور ادعای تثبیت یک میلیون هکتار از کانونهای بیابانی را در کشور همسایه دارید؟ لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده