Mohammad Aref 120454 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 مرداد، ۱۳۹۰ عبارات چند فرهنگی و بین فرهنگی اغلب به یک معنا به کار می روند در حالی که دو رهیافت کاملاًً متفاوت در خلق و مدیریت ظرفیت های مرتبط با تنوع نژادی و فرهنگی در یک شهر هستند. برخلاف رهیافت چند فرهنگی که تنها بیانگر وجود فرهنگ های متنوع در یک شهر است، رهیافت بین فرهنگی، فراتر از ایجاد فرصت های برابر و احترام یکسان به همه فرهنگ های موجود بوده و در حقیقت به دنبال استفاده از این تنوع در جهت بهبود زندگی مردم شهر می باشد. هدف این رهیافت، آسان نمودن گفتگو، تبادل فرهنگی و درک متقابل میان شهروندان با فرهنگ های مختلف است. طرفداران این رهیافت بر این باورند که باید صرفاً آن دسته از سیاست های شهری را توسعه داد که از تلاقی، اختلاط و پیوند یافتن فرهنگ های مختلف حمایت می کند. به بیان دیگر مدیران شهر باید در همه مرزهای فرهنگی به دنبال باروری متقابل میان اکثریت و اقلیت ها، فرهنگ های غالب و تابع، اعتقادات، قوانین و طبقات اجتماعی مختلف بوده و از آن به عنوان منبعی برای خلاقیت های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و استفاده از آنها در اداره بهتر شهر بهره گیرند. دانلود مقاله 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده