Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ من چیزی توی زندگیم نیست که مخفی باشه و توی گلوم مونده باشه و نگفته باشم... من همیشه توی زندگیم با خودم (و دیگران حتی) رو راست بودم و همیشه شکست هام رو قبول کردم و همیشه هر چیزی که بوده بیان کردم... ولی تاثیر مثبتی نداشته... شایدم داشته و من خیر ندارم... 8 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ من چیزی توی زندگیم نیست که مخفی باشه و توی گلوم مونده باشه و نگفته باشم... من همیشه توی زندگیم با خودم (و دیگران حتی) رو راست بودم و همیشه شکست هام رو قبول کردم و همیشه هر چیزی که بوده بیان کردم... ولی تاثیر مثبتی نداشته... شایدم داشته و من خیر ندارم... کمترین تاثیرش اینه که شما یک انسان مثبت به تمام معنی هستید. این که تاثیر کمی نیست. 6 لینک به دیدگاه
Waffen 15118 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ کمترین تاثیرش اینه که شما یک انسان مثبت به تمام معنی هستید. این که تاثیر کمی نیست. مرسی داداش فکور... خوب از لحاظ اخلاقی میتونه نکته ی مثبتی باشه ولی منظورم تاثیر این ها در زندگی خودم بود از نظر روانی و روحی... حقیقتش من اصلا نمیدونم آیا باید انتظار داشته باشم که چنین رفتاری تاثیری مثبت روی فرد داشته باشه یا خیر... 5 لینک به دیدگاه
اندیشه 2345 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ اعتراف میکنم که گاهی عجولانه تصمیم میگیرم 7 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ مرسی داداش فکور... خوب از لحاظ اخلاقی میتونه نکته ی مثبتی باشه ولی منظورم تاثیر این ها در زندگی خودم بود از نظر روانی و روحی... حقیقتش من اصلا نمیدونم آیا باید انتظار داشته باشم که چنین رفتاری تاثیری مثبت روی فرد داشته باشه یا خیر... زندگی انسان رو هم همین اخلاق و رفتارش میسازه. شوهر خواهر من تو سربازیش 5 سال اسیر بود تو عراق. اینشون از بس از لحاظ اخلاقی خوبه که میگفتن هیچکس اونجا بهش تو نگفت. حتی عراقی ها هم اذیتش نکرده بودند. همه همرزمانش هم ازش راضی بودن و هستن. کاری هم برای کسی انجام نداده. فقط اخلاقش خوبه. تاثیرات رو ما نمیتونیم ببینیم چون باهاش زندگی میکنیم. مثل هوا میمونه که مدام تنفس میکنیم ولی یادمون نمی افته اما هست. 5 لینک به دیدگاه
eder 13732 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ زندگی انسان رو هم همین اخلاق و رفتارش میسازه. شوهر خواهر من تو سربازیش 5 سال اسیر بود تو عراق. اینشون از بس از لحاظ اخلاقی خوبه که میگفتن هیچکس اونجا بهش تو نگفت. حتی عراقی ها هم اذیتش نکرده بودند. همه همرزمانش هم ازش راضی بودن و هستن. کاری هم برای کسی انجام نداده. فقط اخلاقش خوبه. تاثیرات رو ما نمیتونیم ببینیم چون باهاش زندگی میکنیم. مثل هوا میمونه که مدام تنفس میکنیم ولی یادمون نمی افته اما هست. دقیقا تاثیراتش بقدری ریزن که آدم متوجهه عظمتشون نمیشه همین نکات ریزه که شخصیت انسان ها رو میسازه 4 لینک به دیدگاه
hilda 13376 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ اعتراف میکنم که زیاد اشتباه کردم ... زیاد اعتماد کردم ... زیاد حساب کردم... اما زیاد نشناختم.. زیاد خطر کردم... و بی جا... اعتراف میکنم هیچوقت منطقی نبودم ... و ضربه خوردم ... 6 لینک به دیدگاه
eder 13732 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۰ امیدوارم اعترافایی که بچه ها اینجا میکنن رو دیگه تکرار نکنن:icon_gol: 5 لینک به دیدگاه
pari daryayi 22938 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 5 مرداد، ۱۳۹۰ من تا وکیلم نیاد حرف نمیزنم کیوان رو صدا کنید بیاد ایشون حرف بزنه:persiana__hahaha: 2 لینک به دیدگاه
هولدن کالفیلد 19946 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 مرداد، ۱۳۹۰ اعتراف كردن بسته به شرايط و موقعيت زماني و مكاني ارزشش متفاوته تازه جايگاه كسي كه اعتراف ميكنه هم خيلي مهمه براي همين هر اعترافي ارزش شنيدن و گفتن نداره ..در ضمن تو دنياي اينترنت كه نه موقعيت خاصي داره نه جايگاه ادماش مشخص و معلومه به نظرم خيلي بي معني مياد كسي بخواد اعتراف كنه لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده