هپاتیت چیست؟!

[sookut 13735]

هپاتیت چیست؟!!!

هپاتيت عبارت است از التهاب كبد (جگر). هپاتيت علل متفاوتي دارد. الكل، بعضي از داروهها، بعضي بيماريهاي ارثي، ميكروبها، انگلها، ويروس ها و بالاخره بيماريهاي خود ايمني ممكن است ايجاد هپاتيت كنند. ويروس ها شايد بيشتر از بقيه علل ديگر ايجاد هپاتيت كنند. ويروسهاي متعددي مي توانند التهاب كبد بوجود اورند كه مهمترين انها ويروس هپاتيت ا، ويروس هپاتيت بي، ويروس هپاتيت سي، ويروس هپاتيت دي، ويروس هپاتيت اي و ويروسهاي ديگر را مي توان نام برد. كبد به‌‌عنوان فعالترين غده بدن بيش از 5000 عملكرد حياتی را به‌عهده داشته ويكي از عوامل تصفيه خون از ميكروب‌ها و خنثي كننده بسياري از مواد سمی است .

[sookut 13735]

تاریخچه

بقراط، بيماري عفوني را كه احتمالا " توسط هپاتيتهاي ويروس هپاتيت ايجاد ميشده، در بيش از 2000 سال قبل توصيف كرده‌. هپاتيت به فراواني در جمعيت‌هاي ارتشي در جنگ ها شيوع داشتهاست ، وخيلي ازاوقات اهميت آن همسان با وبا و طاعون، بعنوان علت پاندمي در اروپا بوده ‌است . درزمانهاي قديم، بيماري‌هاي ديگر مثل لپتوسپيروز، تب زرد و مالاريا غير قابل تشخيص ازهپاتيت ويروسي بوده است. مطالعاتي كه در اوايل قرن حاضر صورت گرفت ، اشكالاپيدميولوژيك يك هپاتيت‌عفوني رامعرفي كرد. اولين گزارش از اين هپاتيت بوسيله Lurman در سال 1855 داده شد. در 1926، Flaum و همكاران، در سوئد گزارشي دادند كه درآن به بيماران مبتلا به هپاتيت اشاره شده بود كه بوسيله سرنگهاي‌آلوده و عفوني، بهبيماري مبتلا شده بودند. در اين كلينيك‌ها سرنگهايي كه بطور ناكامل استريل شدهبودند ، علت انتقال هپاتيت بوده اند. در ابتدا دو عامل براي ايجاد هپاتيت ويروسيمطرح شد كه HAV و HBV بودند . پيدا كردن آنتي‌ژن ويروسي (كه‌اكنون HBsAG خواندهمي‌شود). درخون بيماران با هپاتيت سرمي در 1960، وانتقال ويروس بهمين صورت درشمپانزه، اولين گام درشناسايي ويروسي بود كه‌اكنون ويروس هپاتيت B ناميده‌مي‌شود. با ويروسي كه از مدفوع انسان مبتلا به هپاتيت ويروسي گرفته شده بود و پيدا كردنآنتي‌ژن ويروسي در مدفوع‌همين بيماران، هپاتيت A نيز كشف گرديد.

[sookut 13735]

ویروس هپاتیت A

از خانواده پیکورنا ویروسها و جنس هپاتویروس است که قبلا تحت عنوان آنتروویروس 72 طبق بندی شده است. اما کنون بنام هپاتیت عفونی نامیده می شود. این ویروس کروی شکل است و تقارن 20 وجهی دارد. بدون پوشش است , RNA آن مثبت است. توسط دهان و مدفوع انتقال می یابد. دوره کمون آن تقریبا 1 ماهه است. بیماری مزمن کبدی ایجاد نمی کند و به ندرت کشنده است و هیچ تشانه آنتی ژنی با دیگر ویروسهای کبدی ندارد. انسان و میمون میزبانهای طبیعی این ویروس هستند. نوکلئوکسید آن در برابر اتر و اسید از سایر پیکورنا ویروسها مقاومتر است و بعلت همین مقاومت باید در برخورد با بیماران مبتلا احتیاط کرد. با استفاده از گیرنده های سطح سلولهای کبدی وارد سلول می شود. جزئیات پاتوژنیسیته برای این ویروس مشخص نیست. از طریق دستگاه کوارش فرد را آلوده می کند. احنمالا در سلولهای اوروفارنکس و اپیتلیال روده تکثیر پیدا می کند. اگرچه انترفرون باعث محدوده شدن ویروس می شود اما سیستم ایمنی نیز در صدمه زدن به سلولهای کبدی آلوده به ویروس و حذف آنها از بدن بی تاثیر نیست. به دنبال ضایعات سلولهلی کبدی یرقان ظاهر می شود. این ویروس از طریق صفرا وارد روده و مدفوع می شود و از 10 روز قبل از ظهور علایم و ایجلد آنتی بادی در مدفوع وجود دارد و از طریق مدفوع منتشر می شود. علایم بالینی آن شامل خستگی , بی اشتهای , ضعف , تهوع , شکم درد , یرقان , تیره شدن رنگ ادرار است و این بیماری در افراد بالغ شدید تر از از کودکان است. در کودکان اغلب بدون جلب توجه سپری می شود و در اکثر موارد بهبودی کامل حاصل می شود. حداکثر شیوع این بیماری بین سنین 30 تا 15 است. در اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت A تیتر Igm بالا است. لذا مهمترین تست مرولوژی برسی Igm است که به روش رادیوایمنوسی و الیزا قابل اندازه گیری است و همچنین بررسی بیلی روبین هم جهت ارزیابی اختلال کبدی ارزشمند است. درمان برای این بیماران وجود ندارد و تزریق ایمنوگلوبین برای افراد در تماس با بیمار توصیه می شود که در دوره کمون باعث کاهش علایم بیماری می شود. روشهای پیشگیری شامل رعایت بهداشت در مراکز عمومی , کنترل بهداشتی آب و مواد غذای بخصوص شیر - شستن دستها بعد از رفتن دستشوی وقبل از صرف غذا , ضد عفونی کردن وسایل بیمار بسیار موثر است. واکسن نمونه کشته شده است که فقط برای مواقع ضروری استفاده می شود. این ویروس براحتی در جامعه منتشر می شود. محتمل ترن راه سرایت راه مدفوعی- دهانی از طریق تماس فردی می باشد. بعضی محصولات رودخانه ای مثل صدفها می توانند منبع آلودگی با ویروس باشند. آلودگی با ویروس هپاتیت A به ندرت از طریق سرنگ و سوزن آلوده یا انتقال خون پیش می آید. همودیالیز هیچ نقشی در انتشار آن میان کارکنان بخش ندارد. شیوع آنتی بادی در افراد دارای سطح اقتصادی و اجتماعی پایین بالاتر است. در کشورهای در حال توسعه و عقب مانده اکثر مبتلایان کودکان هستند در حال که در کشورهای پیشرفته ابتلا در سنین بالاتر است.

[sookut 13735]

ویروس هپاتیت B

این ویروس عامل مولد هپاتیت سر است و جزء ویروسهای کبدی DNA دار طبقه بندی می شود. از طریق مایعات بدن , خون , مقاربت جنسی ودر ماههای آخر حاملگی از مادر به جنین منتقل می شود و ابتلا به این بیماری هیچ ارتباطی به سن , فصل و جنس ندارد. دارای دروه کمون متوسط سه ماهه است. در 5 تا 10 در صد مبتلایان تبدیل به حالت مزمن می شود و گاهی منجر به سرطان کبد می شود. بافت هدف این بیماری و میزبان آن محدود و فقط در کبد , گاهی پانکراس و کلیه انسان و میمون را نیز آلوده می کند. این ویروس کوچک , دارای پوشش , دارای DNA دو رشته و حلقوی که قسمتی از آن تک رشته ای است ودارای آنزیم ریورس ترانسکرپیتاز ( RTase ) است که این آنزیم چسبیده به ژنوم ویروس است و دارای فعالیت ریبونوکلئاز است. این ویروس دارای 3 نوع آنتی ژن مهم به نامهای آنتی ژن سطحی , آنتی ژن مرکزی و یک آنتی ژن دیگر است. آنتی ژن سطحی که آنتی ژن استرالیا نامیده می شود ( بعلت اینکه اولین بار در سرم یک فرد بومی استرالیل که در ظاهر سالم شناسایی شد ). از نظر شکل ظاهری دارای دو فرم است: 1- شکل کروی که فراوانترین نوع این خانواده است. 2- شکل لوله ای یا رشته ای . این آنتی ژن در PH کمتر از 4 به مدت 6 ساعت پایدار می ماند ; ولی در این PH عفونت زایی هپاتیت B از بین می رود. این ویروس به علت داشتن غشا در برابر اتر مقاوم است , PH پایین , حرارت متوسط , یخ زدن و اشعه ماورا بنفش پایدار می ماند. DNA ویروس تمایل زیادی برای ادغام شدن با DNA سلول میزبان دارد. نسخه برداری توسطویروس عوامل نسخه بردار سلول میزبان کنترل می شود. این ویروس 3 روز پس از به سلولهای کبدی شروع به تکثیر می نماید ; اما علایم بالینی بعلت نا معلومی حدود 45 روز بعد ظاهر می شود که بستگی به راه ورود مقدار ویروس و وضعیت فرد مبتلا دارد. علایم بالینی شامل تهوع , استفراغ , بی اشتهایی شدید می باشد که به دنبال آن یرقان ظاهر می شود ( گرچه هپاتیت بدون یرقان نیز شایع است). حدود 85 در صد بیماران کاملا بهبود حاصل پیدا می کند. مرگ و میر بین 7/2- 6/0 درصد است که بسته به سن و شرایط متغیر است. حدود 10 تا 5 در صد افراد به هپاتیت مزمن می شوند که این مبتلایان منبع اصلی انتشار ویروس در جامعه هستند. در اکثر موارد ژنوم ویروس ادغام شده در ژنوم سلولهای سرطانی دیده می شود. درمان اختصاصی برای هپاتیت B وجود ندارد. درمان بیشتر جنبه علامتی و حفاظتی دارد. انترفرون آلفا ممکن است برای هپاتیت مزمن موثر باشد. این ویروس انتشار جهانی دارد. حاملین ویزوس در جهان حدود 200 میلیون نفر هستند که یک میلیون آنها در امریکا زندگی می کنند. افراد در معرض خطر شامل شاغلین , در مراکزبهداشتی و درمانی , کارکنان آزمایشگاهها , کارکنان بانک خون , افراد ساکن در مناطق آندمیک ( چین , آفریقا ..............) نوزادان متولدشده از مادر مبتلا , معتادین تزریقی و افراد دارای هموفیلی و دریافت کنندگان خون و محصولات آن. بیشترین موارد آلودگی به این ویروس در کشورههای عقب مانده است بطوریکه 5 درصد نوزذان در هنگام متولد شدن و شیردادن مبتلا می شوند. روشهای پیشگیری و کنترل وجود دارند که عبارتند از: 1- انجام واکسیناسیون 2- کنترل و جدا کردن خونهای آلوده 3- تزریق ایمنوگلوبین به نوزدان که از مادر مبتلا متولد شده و افرادی که با بیماران تماس داشته 4- عدم مصرف خون کسانی که هرگونه ناراحتی کبدی دارند 5- استفاده از وسایل مانند دستکش هنگام معاینه بیمار و ........ 6- حذف سریع وسایل آلوده وضدعفونی وسایل مورد استفاده 7- اجتناب از رفتارهای اجتماعی پر خطر وخطرساز که انتشار ویروس را تسهیل می کند.

[sookut 13735]

ویروس هپاتیت c

ویروسی است دارای پوشش با rna مثبت که جزء فلاوی ویروس طبقه بندی می شود. دوره کمون بیماری 4 تا 3 روز در موارد طولانی 4 تا 3 ماه است. معمولا هپاتیت c از لحاظ بالینی خفیف بوده و نیاز به بستری شدن ندارد و اکثر بیمارن بدون علایم بالینی هستند.

به رغم طبیعت ملایم بیماری 50 تا 30 در صد آنها به سمت مزمن شدن پیش می روند. مهمترین راه انتقال بیماری از طریق خون و فرآورده های خونی آلوده است. تزریق وریدی مواد مخدر , پیوند اعضا آلوده , مقاربتهای جنسی و دریافت کنندگان فاکتورهای خونی آلوده نیز از راه های انتقال این ویروس است. اکثر مبتلایان به هپاتیت c معتادین تزریق داخل وریدی هستند. فعلا واکسنی برای این بیماری وجود ندارد. ایمنی حاصل از عفونت بادوام و پیشگیری کننده نمی باشد. مصرف انترفرون آلفا تا حدودی در درمان بیماری موثر است. مصرف آنتی بادی ضد ویروس در میمون سبب طولانی شدن دروه کمون می شود. علایم بالینی در شکل حاد بیماری شبیه هپاتیت a و b است ولی خفیفتر. هپاتیت مزمن پایدار حاصله از ویروس هپاتیت c شایعتر از نوع b می باشد که حدود 20 درصد آن به سیروز و نارسایی کبد منجر می شود. پاسخ ایمنی سلول عامل اصلی در تخریب سلول است. تشخیص آزمایشگاهی عمدتا بر مبنای مرولوژی, به روش الیزا استوار می باشد. آنتی بادی 3 تا 7 هفته پس از ابتلا قابل شناسای است, اما آنتی بادی همیشه در خون وجود ندارد و لذا پیشنهاد می شود که بررسی آنتی بادی عمدتا در فاز مزمن صورت گیرد. بهترین راه برای شناسایی وجود ژنوم ویروس درخون است

[sookut 13735]

ویروس هپاتیت d

تقریبا 15 میلیون نفر در دنیا آلوده به ویروس هپاتیت d هستند. ویروس هپاتیت d برای همانند سازی خود از ویروس هپاتیت b و امکانات سلول میزبان استفاده می کند. این ویروس ناقص است و از نظر اندازه و ساختمان ژنوم نیاز به کمک برای همانندسازی مانند ویروئیدهای گیاهی است. ژنوم این ویروس فقط یک پروئتین کپسیدی را کد می نماید. ویروس دارای ژنوم rna منفی , تک رشته ای , حلقوی و کوچک است. ویروس دارای پوشش است و احتمالا دارای 3 فرم است. همانند هپاتیت b به سلولهای کبد متصل شده و وارد آن می شود. نسخه برداری و همانندسازی ویروس غیر متعارف است. این ویروس مانند هپاتیت b از طریق مایعات بدن انتشار می یابد. هر دو ویروس با یک روش مشترک به سلول میزبان متصل می شوند. یک فرد ممکن است به عفونت توام هپاتیت b و d مبتلا گردد. همانندسازی ویروس همراه با صدمه زدن به سلول میزبان ( سلول کبد ) است. صدمات حاصله از ویروس هپاتیت d به سلول کبد بر خلاف ویروس هپاتیت b منحصر به پاسخ ایمنی سلول میزبان نیست. احتمالا عفونت مزمن هپاتیت d در افراد مبتلا به هپاتیت مزمن b نیز بروز می کند.

هپاتیت d در کودکان و افراد بالغ مبتلا به هپاتیت b ایجاد می شود. ویروس انتشار جهانی داشته و آندمیک جنوب ایتالیا , خاورمیانه , قسمتهایی از آفریقا و آمریکا لاتین می باشد. اساس تشخیص آزمایشگاهی بر مبنای افزایش آنزیمهای کبدی است. بررسی آنتی ژن و ژنوم در خون نیز مفید است. تا کنون درمان اختصاصی برای هپاتیت d پیشنهاد نشده است. اما چون همانند سازی ویروس به وجود هپاتیت b لذا پیشگیری از هپاتیت b در پیشگیری از این ویروس موثر خواهد بود. با واکسیناسیون هپاتیت b , حذف محصولات خونی آلوده , عدم مصرف از مواد مخدر تزریقی و کنترل ناقلین ویروس از انتشار هپاتیت d جلوگیر خواهد کرد.

[sookut 13735]

ویروس هپاتیتE

حرف E از اول کلمه Epidemicگرفته شده است. این ویروس بدون پوشش و دارای RNA منفی است. از طریق مدفوع منتقل می شود و عفونت با آن در کشورههای در حال توسعه به شکل اپیدمیک دیده می شود. این ویروس در سال 1955در اپیدمی دهلی نو در هند شناسای شد( اپیدمیهای این ویروس که هزاران نفر را مبتلا کرد دارای مرگ و میر نیز بوده).

 

تا به حال در روسیه , آفریقا , آمریکا و آسیای جنوب شرقی گزارش شده است. علایم بیماری شبیه به هپاتیت A بوده و فقط بیماری حاد ایجاد می کند. مرگ و میر آن 10 برابر بیشتر از هپاتیت A و حدود 1 تا 2 در صد است. عفونت در دوران حاملگی با این هپاتیت A بسیار مشکل زا بوده بطوریکه باعث افزایش مرگ و میر تا 20 درصد است.

[sookut 13735]

ویروس هپاتیت g

این ویروس شبیه به ویروس هپاتیت c است. این ویروس یک فلاوی ویروس است که از طریق خون منتقل می شود و معمولا مزمن می شود. بهترین راه تشخیص آن به روش pcr می باشد.

[sookut 13735]

هپاتيت و پيشگيري

بعد از آلوده شدن به ويروس هپاتيت b سه مشكل باليني رخ مي دهد. اولا علايم ديده نمي شود، ثانيا مانند هپاتيت a علايم به صورت حاد يعني ضعف، بي اشتهايي و زردي پيش رونده بروز مي كند، ثالثا آنتي ژن ويروس در بدن باقي مي ماند و اشكال مزمن بيماري اتفاق مي افتد و بعدا با فعاليت مجدد ويروس علايم هپاتيت بروز مي كند. گاهي باعث ايجاد سرطان در كبد مي شود. گاهي با بروز علايم هپاتيت حاد، زردي آنقدر زياد مي شود كه روي عملكرد طبيعي مغز تاثير گذاشته و باعث علايم خواب آلودگي و عدم هوشياري مي شود و به علت تخريب سلول هاي كبدي زمان انعقاد خون به شدت طولاني مي شود و خونريزي هاي مختلف در نواحي متفاوت بدن مثل خونريزي لثه، مخاط ها و پوست اتفاق مي افتد كه وضعيت بيمار بسيار خطرناك و مرگبار مي شود. هپاتيت حاد ويروسي، به وسيله يكسري ويروس ايجاد و به نام هاي هپاتيت a ، هپاتيت b ، هپاتيت c و هپاتيت d خوانده مي شود. اين نوع از هپاتيت يك عفونت شايع ويروسي است كه مي تواند خطرناك هم باشد، بدن را درگير كند و منجر به التهاب و از بين رفتن بافت و عملكرد طبيعي كبد شود. علايم ابتلا به هپاتيت در تمامي انواع آن مشابه است به اين صورت كه اول علايم عمومي مثل بي اشتهايي ، ضعف، خستگي، تهوع ، استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقاني و راست شكم بروز مي كند. گاهي در اين مرحله تب هم وجود دارد. بعد از اين مرحله زردي پيش رونده بروز مي كند كه ملتحمه (پرده داخلي چشم)، مخاط ها و پوست تمام بدن زرد مي شود .

[sookut 13735]

هپاتيت A

اين نوع هپاتيت توسط يك ويروس شديدا آلوده كننده و مسري ايجاد مي شود و از طريق تماس هاي نزديك قابل انتقال است. عمده ترين انتقال آن از طريق دهاني- مدفوعي مي باشد يعني در مناطقي كه بهداشت رعايت نشده و پس از دستشويي دست ها با آب و صابون شسته نمي شود و با همان دست غذا خورده مي شود اين ويروس به راحتي انتقال مي يابد. همچنين در اثر آب، غذاها و شير آلوده و همچنين در اثر خوردن صدف و گوشت نپخته ماهي انتقال مي يابد.در زماني كه علايم بيماري و زردي بروز كرد فرد فقط بايد استراحت كند تا ويروس توسط دفاع سيستم ايمني بدن مهار شود و به تدريج التهاب كبدي به وضعيت سابق برگردد.نكته قابل ذكر اين است كه هپاتيت a به هيچ نوع درمان دارويي احتياج ندارد .

[sookut 13735]

هپاتيت B

ابتلا به اين نوع هپاتيت عوارض بي شماري دارد. از اين رو اهميت شناخت آن بسيار بالاست.راه هاي انتقال اين ويروس عبارتند از: مادر به جنين : به ويژه اگر مادر در ماه سوم بارداري آلوده شده باشد احتمال انتقال بيماري به جنين بسيار بالا است.تماس جنسي : از راه خون، استفاده از سرنگ مشترك در معتادان تزريقي و يا فرو رفتن سوزن آلوده به ويروس به طور اتفاقي در پوست افراد سالم و استفاده از تيغ هاي آلوده است.ترشحات بدن : از جمله بزاق ، مدفوع، صفرا، اشك و مايع مني به عنوان يكي از منابع انتقال ويروس مطرح هستند. بعد از آلوده شدن به ويروس هپاتيت b سه مشكل باليني رخ مي دهد. اولا علايم ديده نمي شود. ثانيا مانند هپاتيت a علايم به صورت حاد يعني ضعف، بي اشتهايي و زردي پيش رونده بروز مي كند. ثالثا آنتي ژن ويروس در بدن باقي مي ماند و اشكال مزمن بيماري اتفاق مي افتد و بعدا با فعاليت مجدد ويروس علايم هپاتيت بروز مي كند. گاهي باعث ايجاد سرطان در كبد مي شود. گاهي با بروز علايم هپاتيت حاد، زردي آنقدر زياد مي شود كه روي عملكرد طبيعي مغز تاثير گذاشته و باعث علايم خواب آلودگي و عدم هوشياري مي شود و به علت تخريب سلول هاي كبدي زمان انعقاد خون به شدت طولاني مي شود و خونريزي هاي مختلف در نواحي متفاوت بدن مثل خونريزي لثه، مخاط ها و پوست اتفاق مي افتد كه وضعيت بيمار بسيار خطرناك و مرگبار مي شود.ويروس هپاتيت b در افراد بدون علامت، كه به صورت مزمن و طولاني ويروس را در خون خود حمل مي كنند از راه هاي گفته شده به افراد سالم انتقال مي يابد.نكته مهم آن است كه درمان خاصي براي اين بيماري هنوز كشف نشده است و ابتلا به اين نوع از بيماري ويروسي مرگبار است .

[sookut 13735]

هپاتيت c

راه انتقال اين نوع ويروس به وسيله تزريق است. اين بيماري غالبا در گيرندگان خون و فراورده هاي خوني و معتادان تزريقي بروز مي كند. البته در كشور ما انتقال اين نوع از هپاتيت از طريق فراورده هاي خوني بسيار كم شده است زيرا كنترل مي شوند. پيشگيري از اين نوع از هپاتيت اين است كه معتادان تزريقي يا اعتياد خود را ترك كنند و يا از روش ديگري براي استفاده از مواد مخدر استفاده كنند. قانونمندي و عدم تجاوز به حريم خانواده و فعاليت هاي جنسي سالم نيز از راه هاي پيشگيري است .

[sookut 13735]

هپاتيت D

فقط در بيماراني كه به صورت طولاني ناقل ويروس هپاتيت b هستند بروز مي كند. علايم اين بيماري مشابه ساير هپاتيت هاي ويروسي است؛ با اين تفاوت كه سير شديدي دارد و گاهي سبب تخريب كامل كبد و مرگ مي شود.از آنجايي كه در قرن حاضر ايدز و هپاتيت b دو بيماري لاعلاج هستند بايد به آنها توجه بيشتري كرد. زيرا ويروس ايدز در خارج از بدن تنها يي ثانيه زنده مي ماند اما ويروس هپاتيت b در خارج از بدن ي الي ي ساعت زنده است. از اين رو احتمال آلودگي به اين ويروس بيشتر خواهد بود. اما نكته مهم اينجاست كه اگر درماني براي اين دو بيماري نيست اما براي بيماري هپاتيت b واكسن هايي در سه نوبت وجود دارد كه انسان را از اين بيماري خطرناك مصون مي سازد .

[sookut 13735]

منابع

1) & ;nbsp; کتاب میکروبیولوژی جاوتز

2) & ;nbsp; کتاب اصول ویروس شناسی پزشکی

3) & ;nbsp; Text Book of Virology

4)

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

5)

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام