sookut 13735 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 تیر، ۱۳۹۰ مراقب باشد غرق نشوید! مینو حسنی اصفهانی- گزارش خبری شبانه، شبکه دو سیما در تاریخ 7/4/1390 به طرح مسئله برنامه های سالم سازی در سواحل شمال کشور و بررسی تعداد کشته شدگان و آسیب دیدگان دریا در طی فصول پر گردشگر استان های مازندران و گیلان پرداخت. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام در این نشست خبری دلیل اصلی خطرناک بودن سواحل دریای خزر تعداد کم طرح های سالم سازی در مقایسه با گردشگران چند ده میلیونی در تابستان عنوان شد و راهکار آن افزایش طرح های سالم سازی دریا با فواصل کمتر! در این نشست چهارنفره هیچ اشاره ای به تعداد خارج از ظرفیت گردشگران ورودی که یکی از دلایل اصلی انواع آسیب های جاده ای و دریایی و... در شهرهای شمالی ایران به حساب می آید نشد. موضوعی که در صورت کارشناسانه بودن بحث می توانست بسیار مورد توجه و تاکید قرار گیرد. در تمام کشورهای دنیا شهرهای ساحلی مهم ترین شهرها به حساب می آیند . تاکید به روی داشته های مضاعف شهرهای ساحلی که ناشی از موقعیت جغرافی آنهاست، دستیابی به اهداف توسعه را امکان پذیر تر می سازد. بزرگترین کلان شهرهای سیاسی و اقتصادی جهان به نوعی در امتداد و یا نزدیکی سواحل بنیانگذاری شده اند، تا بتوانند دریا را به ثروت تبدیل کنند. شهرهای ساحلی در کشور ما از چنین قائده ای مستثنا هستند، فرقی ندارد سواحل شمال یا جنوب. اما به ظاهر شمالی ها چیزی دارند که جنوبی ها ندارند. پدیده ای به نام گردشگری!! گردشگری بدون برنامه و ضابطه که همچنان با سیر صعودی رو به رشد است ، و طبیعتا مشکلات و چالش های بسیاری می آفریند. سال هاست که حریم دریا و رودخانه های شمال جهت سازه های گردشگری وو یلا سازیهای خصوصی مورد تعرض قرار گرفته است. خیل عظیمی از گردشگران تقریبا در تمام طول سال به خطه شمال سفر می کنند اما هیچ برنامه هدفمند ملی و محلی جهت فرهنگ سازی وآموزش اصول گردشگری به آنها ارائه نمی شود. افزایش ترافیک، انواع آلودگی های زیست محیطی وارد شده بر محیط طبیعی و انسانی، تغییر چشم اندازها و... که همگی عواقب نوعی گردشگری ناکارآمد و غیر استاندارد در این منطقه است. یکی از شاخص های علمی بودن جریان گردشگری در یک سایت توجه به ظرفیت تحمل است. ظرفیت تحمل به تعدادی از گردشگر گفته می شود که حضورشان در سایت مورد نظر حداقل تغییرات محیطی را ایجاد کرده و جریان عادی زندگی را مختل نکند. قضیه آنقدرها هم پیچیده نیست که فرض کنیم به ذهن مسوولین امر تا به حال خطور نکرده. در واقع کارشناسان مربوطه باید بنشینند و محاسبه کنند که هر مقصد، در یک مقطع زمانی مشخص پذیرای چه تعداد گردشگر است. عدم توجه به این اصل ، در گردشگری تبعات اجتماعی و محیط زیستی بسیاری به دنبال خواهد داشت. مانند آنچه که در حال حاضر در مسیر دسترسی به مقاصد گردشگری شمال ایران و در حین حضور در این شهرها ، گردشگران با آن روبرو هستند. به گفته استانداران حاضر در نشست خبری مذکور فقط در بهار و تابستان گذشته در مجموع حدود 30 میلیون نفر وارد استان های گیلان و مازندران شده اند. این تعداد با اجرای پیشنهاد مطرح شده یعنی افزایش تعداد طرح های سالم سازی سواحل دریا، بیشتر از این هم خواهد شد. در کمال تاسف در این بحث تلویزیونی حتی کوچکترین اشاره ای به رابطه مستقیم محاسبه ورعایت ظرفیت تحمل گردشگری و کاهش مشکلات موجود در سواحل شمال ایران نشد. به نظر می رسید که هیچ آگاهی هم نسبت به مسئله وجود نداشت، چراکه سوال ابتدایی بحث که جاده های منتهی به شهرهای شمالی ظرفیت چه تعداد خودرو را دارند، با یادآوری تکراری زیبایی های شمال وآمار مسافرین از سوی سوال شونده گان پاسخ داده شد . پر پیداست که مانند دیگر بخش های گردشگری کشور، در بحث ساماندهی گردشگری ساحلی مان نیز گرفتار درد عدم تخصص و نبود زیرساخت های علمی هستیم و الا عبور تعداد 760000 اتومبیل، نه فرد، از جاده قزوین-رشت تنها در مدت 13 روز عید نوروز گذشته اساسا باید تلنگری بود برای اندیشیدن مفهومی به الزامی به نام ظرفیت تحمل. در صورتیکه نه تنها اینگونه نشده ، بلکه هنوز هم جهت جذب مسافرین بیشتر و بیشتر به خطه قبلا سرسبز شمال تبلیغات می شود. در آخر اینکه یکی از نتایج نشست خبری سه شنبه شب این شد که مجری تاکید کرد فعلا چنانچه عازم سفر به شمال هستید مراقب باشید در حین شنا غرق نشوید تا بعد! لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده