*mishi* 11920 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 خرداد، ۱۳۹۰ زمينه و هدف: در فرآيند توليد مواد غذايي پرمصرفي نظير کيک، بيسکوييت، شکلات، ماکاروني و... در مراحل خميرگيري و آماده سازي مواد اوليه، آب مورد استفاده قرار مي گيرد. در تحقيق حاضر کيفيت ميکربي و شيميايي آبهاي مصرفي صنايع بزرگ غذايي استان آذربايجان شرقي مورد بررسي قرار گرفت. روش بررسي: تعداد 11 کارخانه با توليدات متنوع انتخاب گرديد. نمونه هاي آب مصرفي طي فصل تابستان تهيه و از نظر وضعيت کنترل کيفي آب، آلودگي ميکربي آب مصرفي و پارامترهاي شيميايي و فلزات سنگين آناليز شدند. علاوه بر آن صنايع انتخاب شده از نظر وضعيت کنترل کيفي آب مصرفي نيز مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: بر اساس نتايج حاصل در صنايع بررسي شده وضعيت پايش کيفيت آب مطلوب نمي باشد. در برخي از صنايع آب مصرفي از نظر ميکربي مشکوک به آلودگي بود. کيفيت شيميايي آب مصرف شده از تفاوت هاي عمده اي برخوردار بود. در کليه آبهاي آناليز شده فلزات نيکل، کروم، مس، روي، آهن و منگنز مشاهده شد اما مقادير اندازه گيري شده پايين تر از حداکثر مجاز استاندارد ملي آب شرب بود. سرب در کارخانه ماکاروني شماره 2 بالاتر از حداکثر مجاز و در صنايع غذايي شماره 1، کارخانه سوسيس و کالباس و کارخانه قند نزديک به حداکثر مجاز بود. کادميوم نيز در کارخانه ماکاروني شماره 2 و کارخانه سوسيس و کالباس نزديک به حداکثر مجاز مشاهده شد. نتيجه گيري: به منظور اطمينان از سلامت و ايمني مواد غذايي بهتر است صنايع توليد مواد غذايي حداقل براي آب مصرف شده در پروسه توليد از آب شبکه شرب استفاده نمايند. همچنين با توجه به احتمال آلودگي شيميايي محصول نهايي لازم است بحث کنترل کيفي آب بيشتر مورد توجه قرار گرفته و استاندارد هاي ويژه آب در صنايع غذايي رعايت گردد و پايين بودن حجم آب مصرفي نمي تواند دليلي بر عدم توجه به پايش کيفيت آب باشد. همچنين در محصولات نهايي چنين صنايعي لازم است ميزان فلزات سنگين مورد آناليز قرار گيرد. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده