Amin 6457 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 دی، ۱۳۸۸ سلاح های شیمیایی اسلحه شیمیایی به آن دسته از جنگ‌افزارها گفته می‌شود که در آنها یک یا چند ماده شیمیایی برای کشتن و یا ناتوان کردن انسان‌ها به کار می‌رود. ماده شیمیایی را در مخزن‌هایی کوچک یا بزرگ انبار می‌کنند که بوسیله انسان یا وسیله‌ای موتوری حمل می‌شود و پس از شلیک و انفجار ماده شیمیایی را می‌پراکند. با راکت یا هواپیما هم آن مخزن‌ها را پرتاب می‌کنند. نخستین بار در جنگ جهانی اول این جنگ‌افزار به کار برده شده است. در جنگ جهانی دوم کاربرد چندانی نیافته است اما در جنگ ویتنام نیروهای آمریکایی آن را بسیار گسترده به کار می‌برده‌اند که بمب‌های ناپالم معروف‌ترین آنها بوده است. جنگ‌افزارهای شیمیایی را می‌توان به جنگ‌افزارهای دارای سم‌های چشمی، بینی و دهانی، ریه‌ای و یا پوستی تقسیم کرد، بسته به آن که به کدامیک از اندام‌ها تاثیر می‌گذارد. برخی از گونه‌های عصبی آن کشنده است و بسیار زود انسان‌ها را از پا در می‌آورد، برخی دیگر تنها برای مدتی کوتاه یا بلند ناتوان می‌سازد. برخی از گونه‌های آن اگرچه کشنده نیست اما ناتوانی‌های جسمی ماندگار پدید می‌آورد و زندگانی را بسیار سخت می‌کند. گونه‌هایی از آن در افزارهای پلیس ضد شورش هم به کار برده شده است و اعتراض‌های گسترده‌ای به دنبال آورده است. جنگ‌افزارهای شیمیایی مانند بمب‌های اتمی و میکروبی در رده سلاح کشتار جمعی رده‌بندی می‌شود و کوشش نیروهای ضد جنگ و صلح‌خواه و سازمان‌های مدنی و شهروندی همواره برای ممنوع ساختن آنها بوده است. 137 دولت در سال 1993 پیمانی را امضا کردند که تکامل، تولید و انبار کردن جنگ‌افزارهای شیمیایی را ممنوع می‌کرد و از دولت‌ها می‌خواست در یک دوره ده ساله، یعنی تا سال 2003، همه جنگ‌افزارهای شیمیایی انبار شده را نابود سازند. گفتنی است که حکومت صدام در جنگ عراق و ایران این‌گونه جنگ‌افزار برای کشتار جمعی را نه تنها در آوردگاه‌ها برای کشتن سربازان بلکه در روستاها و شهرها نیز به کار می‌گرفت و هنوز هم هستند زنان و مردان هم‌میهن ما که از ناتوانی برآمده از آن رنج‌ها می‌برند. امروزه انتشار دستورهای ساخت و انبار کردن جنگ‌افزارهای شیمیایی کاری جنایت‌کارانه است و انساندوستان نگران دستیابی تروریست‌ها و آدم‌کشان به چنان جنگ‌افزارها هستند. منبع : برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
z.b 6335 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 آذر، ۱۳۹۲ ریزین چیست؟، چه کنیم اگر در معرض این ماده قرار گرفتیم؟ در روز 29 فوریه سال 2008، مردی در موقعیت خطرناکی قرار گرفت که نتیجه تماس با یک سلاح بیولوژیکی به نام ریزین در اتاق هتلی در لاس وگاس بود. اف‌بی‌آی در این زمینه گفت که با این پروژه مانند یک پروژه جنایی برخورد خواهد شد و باور نمی‌شد که این سم کشنده جزئی از یک نقشه تروریستی بوده است، البته تا زمانی که کشف نشده بود چرا این ماده در اتاق وجود داشته است. سه نفر از کارکنان هتل، سه افسر پلیس و شخصی که برای جمع آوری بعضی از اشیا از اتاق آمده بود همگی به بیمارستان منتقل شدند تا از آلودگی پاک شوند. در فوریه سال 2004، ریزین در اتاق نامه‌ی مجلس سنا یافت شد. سه ساختمان سنا موقتا بسته شد بدلیل اسنادی از بخش سلامت و خدمات انسانی که تست‌هایی انجام داده بودند برای تشخیص اینکه آیا تمام پودر کشنده از بین رفته است یا نه. با اینکه چندین شخص در معرض سم قرار گرفتند اما هیچ یک دچار مشکلات مریضی نشدند. ریزین چیست؟ ریزین (Ricin) سمی کشنده برای انسان‌ها حتی در دوزهای پایین است. تنها 1 میلی‌گرم مقداری کشنده است اگر تنفس شود یا خورده شود، و تنها 500 میکروگرم از این ماده می‌تواند یک انسان بالغ را بکشد اگر تزریق شود. ریزین از دانه درخت کاستور (castor) گرفته می‌شود – این ماده در خمیر باقیمانده از ساییدن دانه‌های کاستور برای تهیه روغن وجود دارد. می‌توان این ماده را بصورت پودر، گاز و یا قرص در آورد. دانه‌های کاستور ریزین یک پروتئین غیر فعال کننده ریبوزوم (ribosome-inactivating) است – این ماده ریبوزوم‌ها‌یی را که پروتئین‌های سنتزی درون سلول‌ها را حمل می‌کنند را بصورت غیر قابل برگشت تخریب می‌کند. پروتئین‌های غیر فعال کننده ریبوزوم که در دانه‌های کاستور یافت می‌شوند بسیار قدرتمند هستند، و مسمومیت ریزین می‌تواند صدمات جدی به اعضای بدن برساند. چه کنیم اگر در معرض این ماده قرار گرفتیم؟ ریزین در صورتی که تنفس، خورده و یا تزریق شود کشنده است. در حالیکه تماس با چشم یا پوست تنها ایجاد درد می‌کند، و معمولا در این حالت کشنده نیست. نشانه‌های ابتدایی ابتلا به ریزین، که می‌تواند در هر زمانی از 3 تا 12 ساعت بعد از تماس نیز ظاهر شود، شامل سرفه، تب و درد‌های شکمی می‌شود. اگر این ماده تزریق شود، اولین نشانه‌ها که در ساعت اول ظاهر می‌شوند شامل دل درد، التهاب روده و معده، اسهال خونی و استفراق کردن است. در طول یک روز بعد از تماس، شخص نشانه‌هایی از کم آبی بدن و فشار خون پایین را نیز تجربه می‌کند. تنفس ریزین می‌تواند بعنوان صدمه به شش ظاهر شود، که شامل جمع شدن مایع در شش می‌شود. نشانه‌های محتمل دیگر نیز شامل حمله‌های صرعی و مشکل با سیستم عصبی مرکزی شود. اگر تماس کشنده باشد، شخص تقریبا در طول پنج روز خواهد مرد. اگر مرگ در این زمان اتفاق نیفتد، شخص به احتمال زیاد بهبود می‌یابد. هیچ پادزهر شناخته شده‌ای برای مسمومیت ریزین وجود ندارد. منبع: سایت رشد 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده