رفتن به مطلب

بررسي مفهوم زمان و مكان در نگارگري ايراني


Mohammad Aref

ارسال های توصیه شده

از نظر فيلسوفان، حركت مولد ايجاد دو عنصر زمان و مكان است. ريشه و شالودة اوليه نگاه به زمان و مكان در هنر ايران باستان و هنر ايران اسلامي، يكسان بوده است. عرفاي اسلامي اعتقاد دارند كه عوالم وجود به ترتيب به سه دسته كليِ «محسوس، مثالي و معقول» تقسيم مي شود. عالم مثال به اين جهت كه بين دو عالم مجرد (معقول) و مادي (محسوس) قرار دارد، داراي هر دو خواص مادي (از جهت قابل رؤيت بودن) وغير مادي (از جهت غير قابل لمس بودن) است. عالم مثال از اين جهت كه علت عالم مادي است، همواره مورد توجه هنرمند ايراني بوده است. فضاي نگارگري ايراني، فضاي عالم مثال است. در ترسيم اين فضاي مثالي، محدود نبودن به زمان و مكان مادي سبب مي شود نگارگر قادر باشد در يك زمان، اشياء و اماكن را از چند زاويه مختلف رؤيت كند. مطلق بودن زمان در اين فضا، سبب ترسيم تمامي اوقات (حتي صحنه هاي شب) در نوري يكدست، يكنواخت و منتشره شده است. عدم محدوديت به زمان و مكان فيزيكي در نگار گري ايراني، امكانات بيان بصري بيشتري در اختيار هنرمند نگارگر قرار مي دهد.

 

کلیدواژه‌ها : زمان، مكان، نگارگري ايراني، پرسپكتيو، عالم مثال. ، Time, Place, Iranian painting, Perspective, Spiritual world.

 

نویسنده: گلناز كشاورز ، دكتر مصطفي گودرزي

 

دانلود مقاله

لینک به دیدگاه
  • 2 سال بعد...

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...