گفتگوی اختصاصی با مخترع شارژ بیسیم

[samaneh66 10265]

رامین علیپور 27 سال بیشتر ندارد، متولد آبادان است ولی در تهران زندگی می‌کند.

او رشته مهندسی برق و الکترونیک در دزفول را به پایان رسانده و چند سال است به قول خودش روی اختراعاتش کار می‌کند. علیپور می‌گوید اختراعات من که تا به حال 9 تا بوده مورد استقبال به ویژه در کشورهای خارجی قرار گرفته ولی شارژر بی‌سیم سر و صدای زیادی به پا کرده است.

ضریب نفوذ تلفن همراه در جوامع رو به افزایش است ناتمام گذاشته شدن بعضی مکالمات ضروری در ساعاتی از شبانه‌روز به خاطر تمام شدن شارژ گوشی مسئله‌ای نیست که تاکنون ما با آن روبرو نشده باشیم. علیپور می‌گوید: شاید فرق من با بعضی دیگر این بوده که وقتی به مشکلی این چنینی برخورد کرده‌ام درصدد حل آن برآمده‌ام و این اساس اختراعاتم را تشکیل می‌دهد.

از علیپور می‌خواهم درباره شارژر بی‌سیم موبایل که برای همگان جالب است توضیح بیشتری بدهد، او می‌گوید: این که یک تلفن همراه بدون سیم شارژر شود مستلزم این است که برق به صورتی دیگر به باتری انتقال یابد که من آن را توانسته‌ام از طریق امواج انتقال بدهم. انتقال انرژی از طریق امواج فرآیند پیچیده‌ای دارد که علیپور آن را به شکافتن هسته اورانیوم تشبیه می‌کند و می‌گوید اینکه تحت چه فرکانسی این انرژی ارسال شود یا چه مداراتی با pcبه اصطلاح به هم مچ شوند تا کار قابل انجام باشد.

علیپور می‌گوید می‌دانستم کار سختی است چون عملکرد دانشمندان ژاپنی را پیرامون این مسئله دنبال کرده بودم، آنها مدت 10 سال روی این قضیه یعنی انتقال انرژی از طریق امواج کار کردند و توانستند فقط یک متر این انتقال را انجام دهند در حالی که من توانسته‌ام در عرض 7 ماه این مقدار را به 100 متر برسانم. به طوری که هر موبایلی که وارد شعاع 100 متری دستگاهی که من اختراع کرده‌ام بشود و دارای دستگاه گیرنده امواج نیز‌باشد اگر احتیاج به شارژ داشته باشد شارژ می‌شود و زمانی که شارژ تکمیل می‌شود یا نیازی به شارژ ندارد به طور اتوماتیک قطع می‌شود.

علیپور می‌افزاید می‌توان این دستگاه را درست مثل آنتن مرکزی که در آپارتمان‌ها نصب می‌شود در برج‌ها، آپارتمان‌ها، اماکن عمومی مثل مترو قرار داد و حتی بدون این که تداخل فرکانسی داشته باشد می‌توان در کنار آنتن‌های موبایل نصب کرد.

وقتی از او می‌خواهم پیرامون دستگاه گیرنده امواج توضیح دهد این جوان خلاق می‌گوید از آنجایی که نمی‌توان در قاب موبایل تغییری ایجاد کرد دستگاه مذکور که به اندازه بند

انگشت است پشت موبایل قرار می‌گیرد که کمپانی سونی اریکسون که علاقمند به خریداری آن است، آن را در خود قاب تعبیه می‌کند. این دستگاه انرژی انتقال یافته توسط امواج را گرفته تبدیل به برق می‌کند و برق هم سبب شارژ باتری موبایل می‌شود.

دستگاه مادر تقریبا به اندازه شارژرهای موبایل است به ابعاد 4ھ9ھ3 سانتی‌متر که دارای یک آنتن 5-4 سانتی‌متری نیز هست که از طریق آن امواج حاصل انرژی ارسال می‌شود.

پاور دستگاه یا دستگاه مادر برق 220 ولت یا 110 ولت شهری را گرفته و پس از تبدیل آن به برق 6/3 ولتی، آن را از یک سری از *****ها گذرانده و به موج تبدیل می‌کند و با فرکانس خاصی آن را ارسال می‌کند و دستگاه گیرنده پشت موبایل آن را گرفته تبدیل به برق 6/3 ولت نموده و سبب شارژ باتری می‌گردد.

علیپور معتقد است از این نوع شارژرهای بی‌سیم می‌توان در آینده در تمام وسایل الکترونیکی مثل جاروی شارژی ، باتری شارژی ، لپ تاپ و... استفاده کرد.

همه ما شنیده‌ایم که علیپور با کمپانی سونی اریکسون وارد معامله شده، خودش می‌گوید من در حال مذاکره هستم و چانه‌زنی بر سر قیمت ادامه دارد، آنها از من نمونه تکمیل‌تری خواسته‌اند، شرکت مزبور نمونه قبلی من را مورد آزمایش قرار داده و تست کرده‌اند که به گفته خودشان هیچ مشکلی نداشته است.

براساس آزمایش آنها این دستگاه نه برای انسان‌ها مشکلی ایجاد می‌کند و نه از لحاظ فنی مسئله‌ای دارد و من هم اکنون در حال آماده کردن نمونه درخواست شده هستم.

رامین دلیل ترجیح شرکت مذکور بر دیگر شرکت‌های بزرگ سازنده موبایل را داشتن یک دوست مورد اعتماد در سوئد می‌داند که با سونی اریکسون وارد معامله شده و توانسته نظر آنها را جلب کند. مقامات شرکت به او حدود 50 میلیون کرون سوئد که حدود 5/5 میلیارد تومان ایران است در قبال خرید اختراعش پیشنهاد کرده‌اند شاید این برای خیلی از ما مبلغ بسیار زیادی به نظر برسد اما یک کارشناس مسائل مخابرات در سوئد به رادیو استکهلم در این زمینه گفت از آنجایی که این مخترعین از سوی دولت حمایت نمی‌شوند مجبورند خود با شرکت خارجی وارد مذاکره شوند رقم‌های پیشنهادی آنان شاید زیاد به نظر برسد ولی در حقیقت برای آن شرکت و شرکتی مثل سونی اریکسون در قبال سودی که از این ابداع جدید عایدش خواهد شد بسیار ناچیز و پیش پا افتاده است و در حقیقت این کمپانی است که سود اصلی را می‌برد و نه جوان مخترع.

برای مصون ماندن اختراعات و ابداعات از سرقت باید آنها را بلافاصله به ثبت رساند. رامین علیپور نیز به همین جهت و به گفته خودش 9 تا از اختراعاتش را در ایران و دو نمونه را به صورت بین‌المللی به ثبت رسانده است. ثبت بین‌المللی در یکی از کشورهای عضو کنوانسیون ژنو در اروپا ، آمریکا و یا آسیا صورت می‌گیرد و به عقیده وی چون بین‌المللی است از اطمینان بالایی برای محفوظ ماندن برخوردار است. علیپور می‌افزاید ثبت داخل کشور شاید تا حدودی خیال انسان را راحت کند اما ارزش بین‌المللی ندارد چون فقط به مدت 20 سال برای داخل کشور ارزشمند است چرا که افرادی از خارج کشور می‌توانند بیایند نمونه را ببینند از آن نسخه‌برداری کنند پس از خروج از ایران آن را ثبت کرده و بفروشند و تمام زحمات انسان را به هدر دهند و سود حاصل از آن نصیب آنها گردد.

مخترع جوان کشورمان پیرامون هزینه‌های ساخت و ثبت آن می‌افزاید برای ساخت وسیله موردنظر حدود 25 هزار تومان هزینه شده که در مرحله تولید انبوه شاید به 10 تا 15 هزار تومان برسد ولی برای ثبت بین‌المللی آن 50 میلیون تومان هزینه کرده‌ام.

از او می‌پرسم چرا با شرکت‌های ایرانی وارد معامله نشدی، می‌گوید با این که شرکت‌های ایرانی فهمیدند ولی اصلا تماس نگرفتند هر چند می‌دانم آن قدرت خرید آن را هم ندارند. ولی باید گفت که اصولا برای شرکت‌های ایرانی مهم نیست آنها حاضرند همین اختراع و تکنولوژی به کار برده در آن را که توسط یک ایرانی انجام شده از یک شرکت خارجی خریده و وارد کنند ولی با خود ما وارد معامله نشوند.

وی می‌گوید چند شرکت خارجی از من برای رفتن به آنجا و همکاری با آنها دعوت کرده‌اند ولی من به خاطر نداشتن کارت پایان خدمت نمی‌توانم از کشور خارج شوم. وی با اظهار تاسف از این که حدود 20 ماه از وقت مفیدش را باید در سربازی بگذارند می‌گوید دوندگی‌های زیادی برای معافیت کردم ولی به نتیجه نرسیدم. علیپور ادامه می‌دهد یکی از عواملی که سبب معافیت در سربازی می‌شود شرکت در جشنواره‌های خارجی و داخلی مثل خوارزمی و مقام آوردن است که من به دلایلی در این جشنواره‌ها شرکت نکرده‌ام.

او با ناراحتی از عدم سرمایه‌گذاری کافی در زمینه تحقیقات و پژوهش یاد کرده و می‌گوید عدم حمایت از جوانانی که در این راه گام برمی‌دارند، خلاقیت به خرج می‌دهند و از خودشان مایه می‌گذارند باعث بایکوت آنان می‌شود، آنها را سرخورده می‌کند و سبب می‌گردد یا کارشان را متوقف کنند و به یک کار درآمدزا بپردازند و یا به دعوت دانشگاه‌ها و شرکت‌های خارجی رهسپار خارج از کشور شوند که هر دوی این راه‌ها سبب ایجاد ضررهای جبران‌ناپذیری برای کشور می‌شود.

دانشمندان ژاپنی مدت 10 سال روی انتقال انرژی از طریق امواج کار کردند و توانستند فقط یک متر این انتقال را انجام دهند درحالی که من توانسته‌ام در عرض 7 ماه این مقدار را به 100 متر برسانم

مقامات «سونی اریکسون» به «علیپور» حدود 50 میلیون کرون سوئد که حدود 5/5 میلیارد تومان ایران است، در قبال خرید اختراعش پیشنهاد کرده‌اند .