Hossein.B 3666 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 فروردین، ۱۳۹۰ رفت و برگشت توپ کندتر شده بود . ظاهرا هر دو تیم به این نتیجه رضایت داده بودند سعی می کردم هیچ زاویـــه ای از بازی را از دســت ندهم . به همین منظور شب پیش در هتل جلسه ای با مربیان حاضــــر برگزار کرده و کارهارا تقسیم کرده بودم . دیگر چیزی از بازی باقی نمانده بود . وقـــتی از بالا و در اســتادیوم بازی را تماشا می کنی خیلی راحت تر می توانی به واقعیتهای بازی پی ببری. اما زمانیکه صحنه ها را از تلویزیون آن هم با تکنیکهای خاص فیلمــبرداری مدرن می بینی این تیمها را رویایی و دست نیافتنی به نظر می رسند . ولی حالا مطمئنم که اینها دست نیافتنی نیستند . سوت پایان بازی به صدا در آمد حالت بســـیار عجیبــی پیدا کردم. هیچوقت اینطور نشده بودم . احساس می کردم که بهترین فرصــــت فوتبال از دست رفته است . نمــــی دانم چرا ؟ فکر مــی کردم که می توانســتیم ولی باور نداشتم . اما آیا همه چیز به این راحتی است که ما فکر می کنیــــم و یا ما احساس می کنیم . وقتـــی بچــه ها مشغول تعویض لباسهایشان با بازیکـــنان پرتــــغال بودند و تصویرهای تلویزیونی داخل استادیوم گلهای پرتغال را چند باره نشان می داد و چهره های مغموم ایرانیانی که از سرتاسر جهان با هـــزاران امید و غرور به فرانکفورت و به این استادیــوم آمده و حالا شاهد پایکوبــی تماشاگران حریف بودندرا می دیدیم نمی توانستم خودم را کنترل کنـــم . برای اولین بار بود که به یک مسافرت بدون مسئولیت می رفتم . قبل از آن هر زمان که به خارج از کشور می رفتم یا مسئولیت تیمی را داشتم یا باید بطور تمام وقت در کلاس باشم . هیچوقت مثل این بار فرصت نداشتم . بنابراین سعــی می کردم همه چیز را بسیار دقیق ببینم . از اینکه این بار فوتبال این فرصت را به من داده بود بسیار خوشحال بودم و تلاش می کردم که از همیشه بهتر ببینم . اما هر چه بیشتـــر می دیدیــــم درصد افسوس من به درصد دقتـــم در دیدن نزدیکتر می شد تا جائی که کاملا بر هم منطبق شدند . از اینجا به بعد ماندنم آزار دهنـــده بود و می خواستم هرچه زودتر برگـــردم و منتظر بازی با آنگولا نشده و به ایران برگشتم . آنچه که پیش چشم من قرار داشت : نظم - رفاه - تکنولوژی مجهز در حمل و نقل و شکل زندگی - استادیوم هــای مجلل و زیبا - فوتبال و پیشـــرفت بود . چرا از ما جلوتر هستند ؟ این سوالی بود که همواره هنگامی که در خیابانها و استادیوم ها و یا در کنار رودخانه ماین قدم می زدم به آن فکر می کردم . جواب در تاریخ است . دقیقا زمانی که فکر می کردند که چطور پیشرفت کنند سیاستگذاران ما یا با هم می جنگیدند یا در حرمسراها بوده و زمانیـــکه آنها در حال تلاش و کار و اختراع بوده اند مردم ما در قهــــوه خانه هــا و یا در کنار منقل در خواب بوده اند . در برگشــت سوال کردنــــد : از آسمــــان چه آورده ای ؟ گقتـــم : افسوس . گفتند این غم انگیز است . جواب دادم : بله . ولی واقعیت است . از آمدنـــم به ایران 5 روز می گذشت . تصمیـــم گرفتم به بشاگـــرد بروم . به محروم ترین منطقه ایران . این می توانست برای بازسازی ذهنم به من کمک کند . با دوستانم در کمیته امداد بشاگرد هماهنگ کرده و 3 روز به آنجا رفتــم . امیدوارم روزی بتوانید آنجا را از نزدیک ببینید . باور کنید که این ما هستیــــم که نیاز داریم برویم و آنها را ببینیم . ما باید بدانیم که به چه سرزمینی تعلق داریم و چگونه می توانیـــم برای این مرز و بوم مفید باشیم . در آنجا تمام افسوس من تبدیل به امید و انگیـزه شد . جوانانی که به محرومترین شکل ممـکن زندگـــی می کنند . روی شنهـــای بسیار داغ که ما از فرط حرارت به سختی روی آن راه می رفتیم با پای برهنـه فوتبال بازی می کردند . آنهم چه فوتبالی . واقعا ما کجا زندگی می کنیم ؟ چرا پتانسیلهای خود را نمی شناسیم ؟ چرا این همه توانائی را باور نداریم ؟ چرا بـــرای بارور شدن این توانائیها فکر نمـی کنیم ؟ چرا برای آنچه که قهرمانی - بزرگی - غرور و عزت می نامیـــم – هیچ برنامه مدرن و تنظیم شده ای نداریم ؟ واقعا چرا ؟ آیا پول و امکانات نداریم ؟ یا نیروی انسانــی کار آمد – یا مدیر برنامــه ریز – یا ثبات مدیریت – یا همدلی و اتحاد یا سیاستگذار مطلوب یا ................. . راه پیشرفت فوتبال کاملا مشخص است . تنها باید کمی فکر کنیم و بخواهیم . قبل از هر چیز باید فوتبال را بزرگ ببینیم . این یک دیدگاه اساسی است . اگر آنرا بزرگ ببینیم – قبول می کنیم که باید برای آن مدیران بزرگ – برنامه ریزی کلان – سرمایه گذاری وسیع و انرژی لازم صرف کنیم . بر همین اساس و به جهت توسعه و پیشرفــت فوتبال ایران طرح 20 ماده ای توسعه فوتبال تا سال 1400 را طراحی و آنرا ارائه می نمایم . مسلما به طور مطلوب با چگونگی سیاستگــذاری کلان آشنایی ندارم ولـــی تنها بعنوان یک مربی که تنها دیدگاههای پیشرفت را دنبال می کند – احساس کردم که شاید بتوانم محرکی باشم برای شروع تدوین یک برنامه توسعه برای فوتبال . مطمئن باشید که ما مهمترین عوامل توسعه پایدار در فوتبال را دارا هستیم . 1 ) اقبال عمومی بدیهی است که سطح علاقـــه عمومـــی مردم ایران به فوتبـــال می تواند با کشورهایی نظیر برزیل و آرژانتین برابری کند . 2 ) نیروی انسانی متعهد و کار آمد این پتانسیل چه از لحاظ ژنتیکی و چه از نظــــر هوش و پشتکـــار اثبات شده است . 3 ) منابع مالی خوب می دانیم که سالانه مبلغ قابل توجهی از طرف دولت صرف فوتبال می شود ولی تنها بدلیل نبـــود یک برنامـــه استراتژیک – تمامــی این هزینه ها هــدر می رود . 1 ) تشکیل کمسیون فوتبال در مجلس شورای اسلامی 2 ) تشکیل نهادی از اساتید با تجربه و کاردان جهت تدوین طرح و ارائه آن به کمسیون فوتبال مجلس شورای اسلامی 3 ) تشکیل یک ساختار تشکیلاتی مستقل برای فوتبال 4 ) بازنگری اولویتها و استانداردهای انتخاب برای مدیران و مربیان 5 ) برگزیدن مدیران بزرگ کشور با دیدگاهها و سیاستهای کلان برای فوتبال تدوین برنامه کلان توسعه فوتبال تحت عنوان (( چشم انداز توسعه فوتبال ایران در سال 1400 )) 7 ) تقسیم برنامه 15 ساله به 3 دوره توسعه 5 ساله 8 ) جذب منابع مالی غیر دولتی و جایگزین کردن تدریجی آن به جای منابع دولتی طی 15 سال 9 ) برگزاری همایش و کنفرانسهای بین المللی سالانه جهت بدست آوردن اطلاعات بهتر به منظور تدوین برنامه 10 ) ساخت و ترمیم امکانات سخت افزاری توسعه فوتبال 11 ) برنامه ریزی وسیع جهت تربیت نیروی انسانی متخصص در بخشهای مختلف فوتبال 12 ) اقدامات قوی جهت پیوند بین دانشگاهها و مراکز علمی و تحقیقاتی با باشگاهها 13 ) برنامه ریزی کلان جهت تشکیل پایگاهها جذب پرورش استعدادها در سراسر کشور 14 ) نهادینه کردن مشارکت باشگاهها – دانشگاهها و آموزش و پرورش در توسعه فوتبال تحت سیاستگذاری فدراسیون فوتبال 15 ) طبقه بندی باشگاههای ایران به 3 گروه : سازنــده – نیمــه سازنده و مصرف کننده و ارائه خدمات به آنها بر اساس این جدول 16 ) ترمیم فرهنگ فوتبال در جامعه و استادیـــومها و معرفـــی دیدگاههای توسعه از طرف رسانه ها و مردم 17 ) برگزاری مسابقات داخلی تحت مسئولیت اتحادیه فوتبال 18 ) تشکیل کمیته های نظارتی و ارزیابی در فدراسیون فوتبال جهت بر آورد مرحله ای برنامه 19 ) محدود شدن کار فدراسیون به یک سیاستگذار – ناظر و ارزیاب 20 ) تشکیل سازمان تیمهای ملی تحت مستقیم فدراسیون فوتبال در پایان اذعان می کنم که این طرح شاید سیاستمدارانه نباشد ولی با اطمینان می گویم که دلسوزانه است. امید است که شما را به فکر فرو ببرد . فکر به فوتبال . فوتبال بزرگ با تشکر و احترام – مجید جلالی لینک به دیدگاه
*Star* 174 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 فروردین، ۱۳۹۰ کاش از امثال مجید جلالی ها بیشتر استفاده کنند..هرچند که من کلا چشمم آب نمیخوره از فوتبال ایران 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده