معرفی آرژانتين و تجارتي به نام فوتبال

[YAGHOT SEFID 29302]

تعداد بازيكنان صادر شده از آرژانتين به قدري زياد است كه اين كشور نمي‌تواند آماري از آن ارائه دهد

آرژانتين و تجارتي به نام فوتبال

جام جم آنلاين: مردم آرژانتين به بازيكنانشان در هر كجا كه بازي كنند افتخار مي‌كنند، حال اين تيم‌ها در كشورهايي چون انگلستان يا اسپانيا باشند يا ليگ‌هاي كوچكي در ويتنام و آلباني.

بازيكنان جوان اين كشور مي‌توانند روياي بازي در ويمبلي يا نيوكمپ را به واقعيت تبديل كنند و حضور استعدادهاي بزرگ اين كشور در بهترين ليگ‌هاي جهان تضمين شده به نظر مي‌رسد و حتي براي بازيكنان نه‌چندان بااستعداد هم‌تيمي پيدا مي‌شود.

 

گرچه باشگاه‌هاي آرژانتيني چون «ريورپلاته» يا «بوكا جونيورز» بايد بهاي اين موضوع را بپردازند. تيم‌هاي آرژانتيني با شكار استعدادها و بعد فروش آنها به باشگاه‌هاي اروپايي به حياتشان ادامه مي‌دهند، به طوري كه در سال 2010 بيش از 2000 بازيكن از اين كشور صادر شده است البته اين صادرات در كنار خالي شدن ليگ داخلي از استعدادهاي خوب به فوتبال اين كشور ضربه زده و سبب شده است تا كسب سومين جام جهاني براي آرژانتيني‌ها دور از دسترس جلوه كند.

در عين حال داستان انتقال بازيكنان به خارج از كشور هميشه خوش نيست و هزاران بازيكن از اين باشگاه به باشگاهي ديگر و كشوري به كشور ديگر نقل‌مكان مي‌كنند. «كريستين كولوسو» هم دوره‌اي ليونل مسي بود و هر دو آنها در شهر روزاريو بزرگ شدند و اميدوار بودند به باشگاهي خوب اروپايي بروند.

بارسا «مسي» را قبل از اين كه به سن 18 سالگي برسد شناسايي كرد و او را به اسپانيا برد تا به عنوان بهترين بازيكن جهان جانشين مارادوناي بزرگ شود، اما كلوسو در سن 19 سالگي به باشگاه سويا منتقل شد ولي در آنجا خوش‌شانس نبود.

كلوسو كه حالا در آرژانتين بازي مي‌كند درباره اين روزهاي بد گفت: «من به عنوان يك بازيكن جوان و بي‌تجربه آمادگي مواجهه با شرايط بد را نداشتم. قبل از اين كه كشورم را ترك كنم در نهايت آمادگي بودم و احساس مي‌كردم كسي نمي‌تواند مرا متوقف كند ولي در سال 1997 درگير ماجراي تقلب مدير برنامه‌هايم شدم و او سعي كرد يك ميليون دلار به جيب بزند و تقلب كند.

پس از آن به مكزيك رفتم و براي چند سالي آنجا بازي كردم. ولي شرايط رواني من چندان مناسب نبود چون از آن پس به كشورهاي زيادي رفتم و به باشگاه‌هايي در آرژانتين، انگلستان، اكوادور، ايتاليا، ونزوئلا و حتي 2باشگاه در آمريكا رفتم و حتي براي 3 ماه در يك باشگاه الجزايري بودم. من قراردادم را با آنها در پاريس امضا كردم و نام مدير برنامه‌ام را به خاطر نمي‌آورم زماني كه به آنجا رسيدم رئيس پليس كشور از من استقبال كرد چون نفر دوم باشگاه بليدا محسوب مي‌شد. او گذرنامه مرا گرفت و مرا به اتاقي در داخل يك فروشگاه فرستاد. من اجازه كار نداشتم و نمي‌توانستم بازي كنم و حتي غذاي كافي هم نداشتم و در طول مدتي كه آنجا بودم 6، 7 كيلو كم كردم و تنها با كمك سفارت آرژانتين توانستم از آنجا فرار كنم».

اما با تمام اين افت و خيزها كلوسو موفق به جمع كردن سرمايه‌اي براي زندگي شده و همراه با خانواده‌اش در شهر روزاريو زندگي مي‌كند. او كه حقوق پايه‌اش در سويا بين 300 هزار تا 400 هزار دلار بوده، به اين ترتيب توانسته زندگي خوبي را با تمامي سختي‌ها داشته باشد و در سال‌هاي آخرش در ليگ آرژانتين بازي كند:من به حرفه‌ام افتخار مي‌كنم و هر‌كاري كه از دستم برمي‌آمد انجام دادم، اما متوجه شدم گاهي همه چيز را خود بازيكن تعيين نمي‌كند. هر بازيكني بايد از نظر رواني هم قوي باشد و بتواند خودش را با شرايط خوب و بد وفق بدهد. من به بازيكنان توصيه مي‌كنم در انتخاب باشگاه و مدير برنامه‌هايشان دقت كنند و با توجه به منافع بلند مدت آنها را در نظر بگيرند.

به گفته «جراردو مولينا» از شركت اسپورتس ماركتينگ، آرژانتين حتي از برزيل هم پيش افتاده و با صادر كردن بيش از 2024 بازيكن در سال 2010 رتبه اول را در جهان دارد در حالي كه برزيلي‌ها در همين سال تنها 1674 بازيكن را صادر كردند و به اين ترتيب بيش از 500 ميليون دلار درآمد براي باشگاه‌هاي اين كشور به دست آمد. بيش از 45 درصد اين بازيكنان در كشورهاي ايتاليا، هلند، انگلستان، اسپانيا، فرانسه و آلمان حضور دارند و باقي در كشورهاي مختلف جهان ازجمله اندونزي، فنلاند و مكزيك بازي مي‌كنند.

او در ادامه مي‌گويد: «باشگاه‌ها با درآمدي كه از اين راه دارند مي‌توانند بدهي‌هايشان را در اقتصاد نه‌چندان باثبات آرژانتين بپردازند و حتي با در نظر گرفتن درآمد تلويزيوني به سود آوري برسند. آرژانتين چند سالي است در صدور بازيكن از برزيل پيشي گرفته، اما اين لزوما به معناي كيفيت بالاتر فوتبال اين كشور نيست. باشگاه‌هاي آرژانتيني از نظر اقتصادي ضعيف‌تر از برزيلي‌ها هستند و چون راه‌هاي معمول كسب درآمد در فوتبال را نمي‌دانند دست به فروش بازيكن مي‌زنند».

فدراسيون فوتبال آرژانتين براي اين كه مانع از انباشت سرمايه در باشگاه‌هاي آرژانتيني شود قرارداد آنها با شبكه‌هاي خصوصي تلويزيوني را لغو كرد و پخش بازي‌ها را به تلويزيون دولتي محول كرد. ارزش اين قرارداد بيش از 600 ميليون دلار بود ولي برخي به رقم يك ميليارد دلار هم اشاره كرده‌اند. با اين قرارداد دولتي شرايط باشگاه‌ها بهتر شده و به نظر مي‌رسد اين اقدام بتواند به انتخاب مجدد «كريستينا فرناندز» رئيس‌جمهور آرژانتين در انتخابات سال 2011 بينجامد.

روبرتو گوريس يكي از مديران باشگاهي در آرژانتين در مورد شرايط باشگاه‌ها مي‌‌گويد: «اخيرا ما شاهد ضعف فوتبال در آرژانتين بوديم، چون تيم‌هاي بزرگ توانايي نگهداري بازيكنانشان را ندارند و مشخص است كه هر‌بازيكن جواني تنها به ترك كشور و بازي در اروپا فكر كند، اما همه آنها به كشورهاي صاحب ليگ‌هاي ثروتمند نمي‌روند و برخي هم در هاييتي، اندونزي و مالديو بازي مي‌كنند. البته اين امكان خوبي براي بازيكنان ضعيف است و به اين ترتيب همه آنها امكان بازي در كشورهاي مختلف را پيدا مي‌كنند. براي بازيكنان ما از 4 قاره جهان درخواست‌هايي وجود دارد و همه چيز در اروپاي غربي خلاصه نمي‌شود».

در اين ميان باشگاه‌هاي اصلي آرژانتين داراي برنامه‌هاي توسعه و كشف بازيكن هستند و باشگاه‌هاي بايرن مونيخ، بارسلونا، اينتر و ميلان هم در اين كشور داراي آكادمي فوتبال بوده و با برخي از آكادمي‌ها هم توافقاتي دارند. «سباستين پيت» يكي از مربيان جوانان در باشگاه ولز سارسفيلد در اين زمينه مي‌گويد: «به خاطر اين كه اروپايي‌ها به دقت بازيكنان ما را زير نظر دارند ما از بازيكنان در سنين پايين ثبت‌نام مي‌كنيم».

باشگاه ولز سارسفيلد در تمامي مدت سال ميزبان 46 بازيكن منتخب آكادمي است كه بين 13 تا 18 سال سن دارند و در كنار ايجاد امكان اسكان آنها در ورزشگاه و تحصيل آنها، مشاوره‌هاي رواني و تغذيه هم در اختيار اين استعدادها قرار مي‌گيرد. براي اين كه بازيكنان توسط باشگاه‌هاي بزرگ اروپا شكار نشوند، باشگاهي مثل ولزسارسفيلد از همان سال‌هاي اول قراردادي با مبلغ ماهي 1000 دلار با بازيكن مي‌بندد كه براي نوجواناني كه عمدتا از مناطق فقيرنشين هستند پول زيادي محسوب مي‌شود. به گفته پيت او بيش از 7000 بازيكن را در سال تست مي‌كند و برخي از آنها مي‌توانند مثل زاراته باشند كه سال‌ها قبل توسط ولز سارسفيلد با مبلغ 22 ميليون دلار به باشگاه السد قطر فروخته شد و بعد به بيرمنگام انگلستان و لاتزيو ايتاليا رفت.

در آخرين نقل و انتقال‌ها از اين دست باشگاه بوكا جونيورز «نيكلاس گيتان» را به مبلغ 12 ميليون دلار به باشگاه بنفيكا پرتغال فرستاد و «ازكيل مونوز» را هم 7 ميليون دلار به پالرمو ايتاليا فروخت.

«پيت» اشاره مي‌كند كه بازيكنان براي انتقال به باشگاه‌هاي بزرگ لزوما نبايد «مسي» باشند و بازيكني كه درك لازم از فوتبال را داشته باشد و زبان بداند و جدي تمرين كند مي‌تواند خيلي راحت به باشگاه‌هاي بزرگ راه پيدا كند.

تعداد بازيكنان صادر شده از آرژانتين به قدري زياد است كه فدراسيون فوتبال اين كشور نمي‌تواند آمار تمامي آنها را داشته باشد. گفته مي‌ شود اين فدراسيون زماني از حضور مسي در بارسلونا مطلع شد كه او با تيم جوانان بارسلونا بازي كرد.ولي حالا سرخيو باتيستا مربي آرژانتين متوجه اين مشكل شده و از فدراسيون خواسته تا با افتتاح دفاتري در اسپانيا و ايتاليا اين بازيكنان را ردگيري كند. در فصل قبل بيش از 69 بازيكن آرژانتيني در كشورهاي مختلف اروپايي برنده جام‌هاي رنگارنگ شدند كه از آن جمله بازيكنان آرژانتيني اينتر؛ «خاوير زانتي»، «استبان كامبياسو»، «ديه‌گو ميليتو» و «والتر ساموئل» بودند و 4 جام را در اروپا و جهان كسب كردند.