Hamid Ghobadi 12,840 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۸۹ با سلام به همه! این تاپیک ویژه بچه های کشاورزی نیست! بر اساس علایقم گفتم یه تاپیکی از زندگی اجتماعی زنبور عسل برای بچه های این باشگاه بزارم تا همه بخونن و اگه خواستن لذتشو ببرن! زنبور عسل با نام علمی Apis melifera از راسته نازک بالان Hymenoptera است! واقعا جالبه که چرا خداوند تو قرآن به این حشره در کنار حشرات دیگه مثل مورچه و یا عنکبوت اشاراتی داره! زنبور عسل در قرآن با کلمه نحل به معنی زنبور عسل بیان شده و در آیات ۶۸ و ۶۹ سوره نحل در جزء ۱۴ قرآن کریم آمده است. در تفسیر آیه ۶۸ چنین آمده است: پروردگارت به زنبور عسل وحی فرستاد! در اینجا لحن قرآن به طرز شگفت انگیزی تغییر می یابد، در عین ادامه دادن بحث ها در زمینه نعمت های مختلف الهی و بیان اسرار آفرینش در این سوره، سخن از زنبورعسل و سپس خود عسل به میان می آورد. اما شکل یک مأموریت الهی و الهام مرموز که نام وحی بر آن گذارده شده است. نخست می گوید: «و پروردگار تو به زنبور عسل، وحی کرد که خانه هایی از کوهها و درختان و داربست هایی که مردم می سازند انتخاب کن.» نخستین مأموریت زنبوران در این آیه، خانه سازی ذکر شده است. و این شاید به خاطر آن است که مسئله مسکن مناسب، نخستین شرط زندگی است و به دنبال آن فعالیت های دیگر، امکانپذیر است. از تفسیر بگذریم! 1 نقل قول لینک به دیدگاه
Hamid Ghobadi 12,840 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۸۹ معروفترین جامعه از میان چهار نوع حشره اجتماعی (موریانه، مورچه، زنبور عسل و زنبورهای بزرگ) به زنبورهای عسل تعلق دارد. جمعیتی از این زنبورها شامل سه طبقه اجتماعی با ساختمان بدنی کاملا مشخص است که عبارتند از: یک ملکه، دهها یا صدها زنبور نر و حدود 20 تا 80 هزار زنبور کارگر. ملکه و نرهای بدون نیش بارورند و عمل اصلی آنها تولید مثل کردن است. کارگرها که جثه ای کوچکتر دارند، همگی ماده های عقیمند. کارگرها لانه یا کندو را می سازند، از کلونی در برابر زنبورهای غریبه و دشمنان محافظت می کنند، غذا جمع می آورند، به ملکه و نرها غذا می دهند و از نوزادان پرستاری می کنند. در تصویر زیر به ترتیب از راست به چپ، ملکه، زنبور نر و زنبور کارگر را مشاهده می کنید. والا هر جا خواستم عکس بردارم دیدم ف ی ل ت ر شده ناکردار! آها! این جمعی از زنبورهای نر به همراه تک ملکه وسط ئه! نقل قول لینک به دیدگاه
Hamid Ghobadi 12,840 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۸۹ هنگامی که جمعیت درون کندو زیاده از حد شود، ملکه، چند زنبور نر و چندین هزار کارگر از کلونی جدا می شوند. این زنبورهای مهاجر به طور موقت بر روی درخت یا جایگاه مناسب دیگری ساکن می شوند تا کندویی تازه یافت شود. در کندوی قبلی هم کارگرهای باقیمانده به پروردن چند تخم ملکه در جایگاههای بزرگ و ویژه می پردازند. از این تخم ها ملکه های تازه ای پدید خواهند آمد. نخستین ملکه ای که از جایگاه خود خارج شود، فورا به جستجوی جایگاه های سایر ملکه ها می پردازد و با نیش زدن، آنها را از پا در می آورد. اگر اتفاقا دو ملکه با هم از جایگاه در آیند بلافاصله نبردی مرگبار :banel_smiley_52: را آغاز می کنند، تا آنکه فقط یکی از آنان باقی بماند. ملکه جوان و بی رقیب حالا قصد تولید مثل پیدا می کند.. (زنبور ملکه رو به زنبورهای نر: هر کی مرده و میخواد از خودش نسلی داشته باشه و ادعاش میشه باید با من رقابت کنه!) برای این کار او به همراه نرهای مدعی برای آمیزش به پرواز در می آیند :banel_smiley_52: این پرواز آنقدر ادامه خواهد داشت تا اینکه تمام نر ها که به دنبال ملکه در پرواز بودند از پا درمی آیند و تنها یک نر باقی خواهد ماند، اوست که با ملکه در می آمیزد. با این کار بهترین صفات به نوزادان ملکه به ارث می رسد. ملکه در حین پرواز زفاف به ارتفاعات زیاد هوا می رود و در آنجا میلیونها اسپرم دریافت می کند. (تصور کنید یک ملکه با یکی از قوی‌ترین سرداران لشکر خود در ارتفاعات و در حین حرکت در حال جفتگیری است) :167: این اسپرمها در کیسه ای واقع در درون شکم ذخیره می شوند. اسپرمهای دریافت شده از همین یک بار جفت گیری تا آخر دوره تخمک گذاری ملکه، باقی می مانند. 1 نقل قول لینک به دیدگاه
Hamid Ghobadi 12,840 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۸۹ در میان تخم هایی که یکی یکی در جایگاه های شانه کندو گذاشته می شوند، حتی در بدن ملکه جوان هم بعضی بارور نمی شوند. در ملکه پیری که ذخیره اسپرم خود را به پایان رسانده، هیچکدام از تخمها بارور نمی شوند. تخم های بارور نشده، زنبورهای نر را می سازند. چنین رشد محروم از پدری را که معمولا در میان حشرات اجتماعی فراوان است، بکرزایی طبیعی گویند. تخمهای بارور شده مبدل به ملکه، یا زنبورهای کارگر می شود و این مسئله به نوع غذایی بستگی دارد که کارگرها به نوزاد تازه تشکیل شده می دهند. نوزادانی که باید مبدل به زنبور کارگر شوند، غذایی معمولی از دانه گرده گیاهان و عسل می خورند. اما ملکه زمانی تشکیل می شود که نوزادان با ژله سلطنتی تغذیه شوند. این غذا شامل دانه گرده، عسل و مقدار نسبتا زیادی ویتامین (به ویژه اسید پانتوتنیک) است. اما تا زمانی که ملکه اصلی سالم و باروری در کندو حضور داشته باشد، ملکه های جدیدی پرورده نخواهد شد. اگر سرعت تخمک گذاری ملکه از سرعت ساختن جایگاه ها زیادتر باشد، غذایی کمتر دریافت خواهند کرد. در این صورت از سرعت تولید تخم کاسته می شود. برعکس، اگر سرعت تخم گذاریش کم باشد، مراقبان، غذایی بیشتر در اختیارش می گذارند. 1 نقل قول لینک به دیدگاه
Hamid Ghobadi 12,840 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۸۹ سایر حشرات نیز مشابه همین رفتار تولید مثلی را دارند. فعالیت تولید مثلی معمولا محدود به یک ماده است. بنابراین تمام افراد جامعه را فرزندان همان یک حشره باید شمرد. در چنین مواردی، تمام تشکیلات اجتماعی متکی بر ژن های این حشره ماده است و ژن های آن به تنهایی تداوم نسل را برقرار می دارند. چنین دودمان یک ماده ای نتایج اجتماعی مهمی دارد. رقابت بر سر جفت اصولا در جوامع بسیار پیچیده حشرات وجود ندارد و بدین ترتیب از برخوردها کاسته می شود و نظم اجتماعی برقرار می ماند...! یک زنبور کارگر در طول حدود 6 هفته ای که زنده است در مواقع مختلف وظایف گوناگونی را بر عهده دارد. زنبورهای جوان، ابتدا باید کندو داری کنند و پروازهایی که به منظور جمع آوری غذا صورت می گیرد بر عهده کارگرهای مسن تر است. زنبوری که به جستجوی غذا می رود، دانه گرده سرشار از پروتئین و شهد گل را که محلولی رقیق و شیرین است گرد می آورد. دانه های گرده در درون سبدهای گرده واقع بر روی پاهای عقبی حمل می شوند، اما شهد گل را زنبور وارد چینه دان مخصوص خود می کند که جزئی از لوله گوارش حشره است و در درون آن بزاق تا حدی شیره مذکور را گوارش می دهد. هر زنبور در هنگام بازگشت به کندو، ابتدا در مدخل آن مورد بررسی قرار می گیرد، سپس دانه های گرده همراه را در یک جایگاه می نهد و شهد گل را به درون جایگاه دیگر بر می گرداند. زنبورهای دیگر دانه های گرده را محکم بسته بندی و تبدیل شهد گل به عسل را آغاز می کنند. این زنبورها در روی جایگاههای پر از شهد گل به سرعت بال می زنند تا آب آن تبخیر شود. سپس جایگاه پر از عسل را با موم می پوشانند. در زمستان که دانه گرده ای در دسترس نیست، عسل غذای اصلی زنبورها را تشکیل می دهد. با نزدیک شدن فصل سرما، همه زنبورهای نر از کندو اخراج می شوند. نرها فقط غذای محدود داخل کندو را مصرف می کنند و هیچ کاری برای جمعیت انجام نمی دهند. زنبورهای باقیمانده به صورت توده های فشرده ای به هم می آویزند و در همین حال، آنها که در درون توده اند رو به بیرون می آیند و آنها که در سطح جمعیت هستند، خود را به درون می رسانند. بدین وسیله است که توده زنبورها حتی در دماهای بسیار پایین هم در برابر منجمد شدن مقاومت می کنند. نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .