معرفی خانواده سگ ها

[Iman-Emperatour 4,937]

این حیوانات معمولا دارای پوزه ی بلند دم پر مو و حس بویایی فوق العاده اای هستند و به سرعت می دوند.بطور گروهی زندگی میکند و بعضی از انواع انها در شب فعال اند.

سگهای وحشی اسیایی یا سگ های قرمز شغال ها گرگ ها و کایوتها همه از این خانواده اند.

 

 

سگهای وحشی اسیایی یا سگ های قرمز

حدود 90 سانتی متر طول دارند.از روسیه تا شرق چین و به طرف جنوب تا جاوه زندگی میکنند.اجتماعی هستند و اغلب در دسته هایی که به بیش از 20 حیوان میرسد و به شکار می پردازند.توله ها به رنگ خاکستری تیره اند.ممکن است با سگهای اهلی هم جفت گیری کنند.

سگهای وحشی اسیایی از موفق ترین شکار چیان به حساب می ایند.

 

 

 

شغالها

نزدیک 75 سانتی متر طول دارند,از لحاظ خصوصیات کاملا شبیه به کایوتهای امریکای شمالی هستند.انها اغلب از بازمانده ی شکار هایی که به وسیله گربه های بزرگ کشته شده اند تغذیه می کنند.شغال ها چند نوع هستند.زرد یا اسیایی و پشت سیاه و پهلو راه راه.در اسیا و افریقا یافت می شوند.

 

 

شغال شباهت زيادي به گرگ دارد با اين تفاوت که جثه آن کوچک تر است. رنگ آن حنايي تر و سايه سياهي روي پشت دارد،شغال‌های ایران از گونه شغال‌های طلایی هستند البته رنگ شغال هاي جنوب ايران روشن تر از شغال هاي نواحي شمال است. اين جانور غالباً شبگرد است ولي گاهي در روز هم مشاهده مي شود و به صورت انفرادي، جفت و گاهي گروهي زندگي مي کند. معمولاً لانه مشخصي ندارد و از گودال ها، سوراخ هاي طبيعي، شکاف سنگ ها و لانه متروکه ساير جانوران، براي ايجاد لانه و تولد نوزادان استفاده مي کند.

 

 

معمولاً در اوايل غروب، شغال ها به صورت دسته جمعي زوزه يي شبيه فرياد انسان سر مي دهند. شغال ها که حيواناتي کم توقع هستند، غذاي خود را از منابع مختلفي تامين مي کنند. اغلب اوقات لاشه حيوانات، باقي مانده غذاي طعمه خواران و زباله هاي شهري و روستايي غذاي اصلي آنها را تشکيل مي دهد. گاهي نيز پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان و حشرات را شکار مي کنند و در مواقع کميابي اين منابع غذايي، کاملاً گياه خوار شده، از ميوه ها تغذيه مي کنند. معمولاً شغال ها توانايي شکار حيوانات بزرگي مثل گوسفند را ندارند اما به حيوانات پير و مريض و همچنين نوزادان آنها حمله مي کنند و با گرفتن گردن يا گلوي حيوان، آن را از پاي درمي آورند. اين جانور از انسان گريزان نيست و بيشتر نزديک محل سکونت انسان ها ديده مي شود. در بعضي روستاها به طور مرتب به محل کشتار گوسفندها سر زده و بقاياي کشتار و به طور کلي مواد حيواني و ساير فضولات را مي خورند و در تميز کردن محل موثر هستند.

 

 

اين حيوان به علت تطابق با شرايط گوناگون محيط، قدرت استتار خوب و استفاده از منابع غذايي متفاوت، در حال حاضر از جمعيت خوبي برخوردار است و خطري نسل آنها را تهديد نمي کند. شايد حساسيت شغال ها به بيماري هاري و کاله آزار مهمترين تهديد جمعيت آنها باشد.

 

 

 

دینگوها

بر طبق تحقیقات بین المللی، سگ های وحشی استرالیایی- از نسل سگ های اهلی آسیایی هستند نه گرگ ها. احتمالا همه آنها از جد آبستنی بوجود آمده اند كه در حدود ۵۰۰ سال قبل با كشتی به استرالیا وارد شده است و در طول زمان، دوباره سگ های دینگو خوی وحشی خود را بازیافتند، هر چند كه برخی از مردم بومی استرالیا موسوم به «آب اوریجین ها» این سگ ها را به عنوان حیوانات دست آموز در كنار خود نگاه می داشتند.

به اعتقاد محققان سوئدی مردمی كه به زبان استرازین سخن می گفتند ابتدا در تایوان پدیدار شدند و سپس با استفاده از كشتی به نقاط دیگر آسیا از جمله فیلیپین و اندونزی سفر كردند. این افراد در سفرها سگ های دینگو را با خود به همراه می بردند و احتمالا در جریان توقف این افراد در استرالیا، بعضی از سگ های دینگو به قاره استرالیا راه یافتند و در آنجا ماندند.

 

 

 

در گذشته باور محققان بر آن بود كه سگ های دینگوی استرالیایی از نژادسگ های پرایای هندی هستند زیرا شباهت ظاهری زیادی میان آنها بود. اما محققان سوئدی مولكول DNA میتوكندری در هسته سلول بدن این سگ ها را با مولكول مشابه سگ های دیگر مقایسه كردند و به نتیجه تازه ای دست یافتند.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

نتایج این تحقیقات كه بر مبنای مقایسه میان دینگوها, گرگ ها و سگ ها صورت گرفت این تصور را كه دینگوها از نسل گرگ های عربی و هندی هستند رد كرد.

زمانی كه حدود ۲۰۰ سال پیش اروپایی ها نخستین بار به استرالیا سفر كردند، دینگوها را به عنوان سگ های وحشی شناسایی كردند. این سگ ها عمدتا در حواشی جنگل ها و در علفزارها زندگی كرده و از پستانداران كوچك به ویژه خرگوش ها تغذیه می كنند. اما در مواردی به كانگروها و مارمولك های بزرگ هم حمله ور می شوند و از گوشت مردار و لاشه ها نیز استفاده می كنند.

 

 

دانشمندان بر این باورند كه همین سگ های وحشی موجب شدند تا ببرهای بومی استرالیا موسوم به ببر تاسمانی دستخوش انقراض شوند. دینگوها این ببرها را از سرزمین اصلی استرالیا به حواشی راندند و امكان زیست آزادانه آنها را از بین بردند. هر چند كه نژاد خود دینگوها در معرض خطر نابودی قرار ندارد، اما از آنجا كه این سگ ها عمدتا با سگ های اهلی ارتباط دارند، نژادشان تالیف ژنتیك اولیه خود را از دست داده و ساختار ژنتیك آنها ،صورت تركیبی پیدا كرده است .

 

 

منبع: کتاب animals world

dingoconservation

ایرانویج

[Iman-Emperatour 4,937]

گرگ ها به اندازه 1/35 متر و وزنی حدود 80 کیلو گرم می رسند.انها بزرگ ترین عضو خانواده سگ ها هستند و در نواحی سرد امریکای شمالی و اسیا زندگی می کنند.

 

 

جفتهای همیشگی با هم تشکیل می دهند , توله ها یک سال و یا بیشتر با والدین خود زندگی می کنند و سپس از انها جدا میشوند.

گرگها با هم نزاع میکنند و در اثر گرسنگی به ضعیف ترین گرگ حمله و او را میدرند.

 

 

گرگ سگسانی است بزرگ شبیه به سگ با دم افتاده. رنگ گرگ متغیر است ولی بطور کلی خاکستری و زرد یا قهوه‌ای مخلوط با موهای سیاه می‌باشد. بصورت یک خانواده یا گله‌ای که از چند خانواده تشکیل شده دیده می‌شود. معمولاً در روز شکار می‌کند، بویژه صبح زود به گله گوسفندان حمله می‌کند، و گاهی هم شبها به آغل گوسفندان حمله می‌کند.

 

 

گرگها معمولاً زیر ریشه و تَنهِ درختان افتاده و یا حفرهایی که بوسیله جانوران دیگر ساخته شده بسر می‌برند، احیاناً در سوراخ کوه‌ها نیز آشیانه می‌گیرند، گرگها در جلگه‌ها و جگنلها و مناطق کوهستانی دیده می‌شوند. گرگ حیوانی بسیار خطرناک است.

پراکندگی گرگ‌ها در جهان.

 

 

این گوشتخوار بسیار با هوش به صورت اجتماعی و در گروههای ۲۰ تایی زندگی می‌کند. در داخل هر گروه یک جامعه طبقاتی بخوبی تنظیم شده وجود دارد که توسط یک نر و ماده غالب هدایت و رهبری می‌شود، گروههای خانواده گرگها، قلمرو گسترده‌ای را تا ۱۰۴۰ متر مربع (۴۰۰ مایل مربع)اشغال می‌کنند. اعضاء یک گروه (گله) برای ردگیری، محاصره و کشتن طعمه‌های بزرگ مثل گوزن کانادایی با همدیگر همکاری می‌کنند.از زیر گروه‌های آن می‌توان به گرگ مکزیکی اشاره کرد.

گرگ‌های خاکستری پس از انسان بطور طبیعی گسترده‌ترین پستانداران بر روی زمین هستند. البته امروزه به علت پیشروی انسان‌ها، گرگ‌ها بسیاری از مناطق زندگی قبلی خود را از دست داده‌اند.

 

 

 

 

گرگ‌های خاکستری بطور متوسط ۸ تا ۱۲ سال عمر می‌کنند. در حالت حفاظت‌شده آنها قابلیت زندگی تا ۲۰ سال را نیز دارند.

طول بدن اکثر گرگ‌های خاکستری بین ۱۰۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر، طول دمشان ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر، قد ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و وزنی بین ۱۵ تا ۸۰ کیلوگرم دارند. گونهٔ مذکر معمولاً ۲۰ درصد بزرگ‌تر از گونه مونث است.

رنگ گرگ‌های خاکستری بطور اصلی خاکستری یا قهوه‌ای است اما می‌تواند طیف رنگی سفید تا سیاه را نیز شامل شود. نواحی شکم و گلوی گرگ‌ها معمولاً رنگ روشن‌تری نسبت به مابقی نواحی بدن دارد.

 

گرگ‌های خاکستری در دسته‌های ۸ تا ۳۵ تایی زندگی می‌کنند و یک آلفا (گرگ مونث) رهبری گروه را بر عهده دارد. گرگ‌ها توسط ایجاد بو، صدا (شامل زوزه)، حالت چهره و بدن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

گرگ‌های خاکستری زیرگونه‌های فراوانی دارند که از آن جمله می‌توان به گرگ کوهستان راکی، گرگ قطبی، گرگ مکزیکی، گرگ ژاپنی و گرگ ایرانی اشاره کرد.

 

گرگ مکزیکی

گرگ ایرانی یا گرگ هندی دو نام رایج برای زیرگونه‌ای از گرگ خاکستری است که در غرب هند ، ترکیه ، ایران ، عربستان سعودی و جنوب اسراییل زندگی می‌کند.

 

 

گرگ ایرانی

گرگ قرمز حدود 1 تا 1/2 متر طول دارد و از گرگ خاکستری کوچکتر او کایوت بزرگتر است, طول دمش به 25 تا 35 سانتیمتر می رسد و بین 18 تا 41 کیلوگرم وزن دارد. پوشش بدن این گرگ به رنگ دارچینی تیره مخلوط با خاکستری و سیاه است که در قسمت پشت بدنش تیره تر می شود.

سرعت گرگ قرمز در دویدن خیلی زیاد است و بسیار درنده و تندرو است و به گله های گوسفندان و به سگها حمله کرده و آنها را هلاک می کند و در صورت احتیاج به آسانی از آب می گذرد و پستاندارانی مثل خرگوش ها و راکون ها و هر حیوان کوچکی که در دسترس باشد شکار می کند.

گروه گرگ های قرمز معمولا شامل یک جفت نر و ماده و بچه هایشان می شود ولی اغلب به صورت تنها و بدون جفت هستند و در کارولینای شمالی (آمریکا) دیده می شوند. امروزه از نژاد این گرگ به صورت خالص تعداد بسیار کمی باقی مانده و نسل آنها با کایوت ها مخلوط شده است.

 

گرگ قرمز

 

 

 

منبع: کتاب animals world

animalwildlife

[Iman-Emperatour 4,937]

کایوتها حدود 90 سانتی متر طول دارند و وزن انها از 27 کیلو گرم کمتر است.در نواحی کم درخت امریکای شمالی زندگی می کنند و در غرب فراوان تر هستند.

 

 

انها صدای عجیب و غریب مختلفی از خود در می اورند.

کایوت ها همه چیز می خورند و در هر زایمان تا 12 بچه می زایند.

پوشش بدنش به رنگ نخودی خاکستری است که قسمتهای بیرونی گوش ها و پاها مایل به زرد و قسمتهای زیرین بدن خاکستری یا سفید است و شانه ها,پشت بدن و دم با کمی رنگ سیاه توام شده.کایوت جانوری زیرک و حیله گر است .

 

بیشتر به دنبال بدست آوردن طعمه ی آسان میگردد و سایر جوند گان مثل خرگوش صحرایی و سنجاب و گاهی هم گوزن های خردسال ، بلدرچین و سایر پرندگان دیگر را شکار میکند و به مقدار زیاد از محصولات گیاهی تغذیه میکند و به پسته ، فندق ، توت و میوه جات شیرین علاقه زیادی دارد و تقریبا همه چیز خوار است.

 

 

پنجه های آنها همانند بیشتر اعضای خانواده گرگها برای گرفتن طعمه های کوچک مانند موش ها در برف یا در علفزار به خوبی سازگار است. آنها می توانند در زمان کوتاه سرعت خود را زیاد کنند و حتی غزال های تیز پا زا هم دنبال کنند، در شکار به آرامی به سمت جلو حرکت می کنند و با دقت نگاه می کنند و گوش می دهند و محل طعمه خود را مشخص کرده و به هوا می پرند و با پاهای جلویی روی آن فرود می آیند و حیوان بیچاره را روی هوا معلق کرده، او را با گرفتن یک گاز می کشند؛ کایوها استعداد پذیرش زندگی در آب و هواهای مختلف را دارند و در بعضی از نواحی آمریکا که به عنوان زیستگاه آنها شناخته شده به سرعت زیاد می شوند. بیشتر از گرگهای دیگر با شرایط محیطی انطباق پیدا می کنند.

 

 

کایوت ها زندگی دسته جمعی هم دارند و گاهی لانه های ساخته شده گورکن ها و سگ های وحشی را از چنگ آنها درمی آورند. بسیار بازیگوش هستند و بعضی اوقات هنگام گشت به شاخه یا قطعات چوبی که می رسند آنها را برداشته و به هوا پرتاب می کنند و می کوشند تا آن چوب را از هوا بگیرند؛ سرگرمی دیگرشان تعقیب گورکن هاست بدون آنکه قصد گرفتن آنها را داشته باشند و گاهی هم مزاحم خرسها و گربه های وحشی می شوند.

 

 

 

 

منبع: کتاب animals world

animalwildlife