جستجو در تالارهای گفتگو

این حیوانات معمولا دارای پوزه ی بلند دم پر مو و حس بویایی فوق العاده اای هستند و به سرعت می دوند.بطور گروهی زندگی میکند و بعضی از انواع انها در شب فعال اند. سگهای وحشی اسیایی یا سگ های قرمز شغال ها گرگ ها و کایوتها همه از این خانواده اند. سگهای وحشی اسیایی یا سگ های قرمز حدود 90 سانتی متر طول دارند.از روسیه تا شرق چین و به طرف جنوب تا جاوه زندگی میکنند.اجتماعی هستند و اغلب در دسته هایی که به بیش از 20 حیوان میرسد و به شکار می پردازند.توله ها به رنگ خاکستری تیره اند.ممکن است با سگهای اهلی هم جفت گیری کنند. سگهای وحشی اسیایی از موفق ترین شکار چیان به حساب می ایند. شغالها نزدیک 75 سانتی متر طول دارند,از لحاظ خصوصیات کاملا شبیه به کایوتهای امریکای شمالی هستند.انها اغلب از بازمانده ی شکار هایی که به وسیله گربه های بزرگ کشته شده اند تغذیه می کنند.شغال ها چند نوع هستند.زرد یا اسیایی و پشت سیاه و پهلو راه راه.در اسیا و افریقا یافت می شوند. شغال شباهت زيادي به گرگ دارد با اين تفاوت که جثه آن کوچک تر است. رنگ آن حنايي تر و سايه سياهي روي پشت دارد،شغال‌های ایران از گونه شغال‌های طلایی هستند البته رنگ شغال هاي جنوب ايران روشن تر از شغال هاي نواحي شمال است. اين جانور غالباً شبگرد است ولي گاهي در روز هم مشاهده مي شود و به صورت انفرادي، جفت و گاهي گروهي زندگي مي کند. معمولاً لانه مشخصي ندارد و از گودال ها، سوراخ هاي طبيعي، شکاف سنگ ها و لانه متروکه ساير جانوران، براي ايجاد لانه و تولد نوزادان استفاده مي کند. معمولاً در اوايل غروب، شغال ها به صورت دسته جمعي زوزه يي شبيه فرياد انسان سر مي دهند. شغال ها که حيواناتي کم توقع هستند، غذاي خود را از منابع مختلفي تامين مي کنند. اغلب اوقات لاشه حيوانات، باقي مانده غذاي طعمه خواران و زباله هاي شهري و روستايي غذاي اصلي آنها را تشکيل مي دهد. گاهي نيز پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان و حشرات را شکار مي کنند و در مواقع کميابي اين منابع غذايي، کاملاً گياه خوار شده، از ميوه ها تغذيه مي کنند. معمولاً شغال ها توانايي شکار حيوانات بزرگي مثل گوسفند را ندارند اما به حيوانات پير و مريض و همچنين نوزادان آنها حمله مي کنند و با گرفتن گردن يا گلوي حيوان، آن را از پاي درمي آورند. اين جانور از انسان گريزان نيست و بيشتر نزديک محل سکونت انسان ها ديده مي شود. در بعضي روستاها به طور مرتب به محل کشتار گوسفندها سر زده و بقاياي کشتار و به طور کلي مواد حيواني و ساير فضولات را مي خورند و در تميز کردن محل موثر هستند. اين حيوان به علت تطابق با شرايط گوناگون محيط، قدرت استتار خوب و استفاده از منابع غذايي متفاوت، در حال حاضر از جمعيت خوبي برخوردار است و خطري نسل آنها را تهديد نمي کند. شايد حساسيت شغال ها به بيماري هاري و کاله آزار مهمترين تهديد جمعيت آنها باشد. دینگوها بر طبق تحقیقات بین المللی، سگ های وحشی استرالیایی- از نسل سگ های اهلی آسیایی هستند نه گرگ ها. احتمالا همه آنها از جد آبستنی بوجود آمده اند كه در حدود ۵۰۰ سال قبل با كشتی به استرالیا وارد شده است و در طول زمان، دوباره سگ های دینگو خوی وحشی خود را بازیافتند، هر چند كه برخی از مردم بومی استرالیا موسوم به «آب اوریجین ها» این سگ ها را به عنوان حیوانات دست آموز در كنار خود نگاه می داشتند. به اعتقاد محققان سوئدی مردمی كه به زبان استرازین سخن می گفتند ابتدا در تایوان پدیدار شدند و سپس با استفاده از كشتی به نقاط دیگر آسیا از جمله فیلیپین و اندونزی سفر كردند. این افراد در سفرها سگ های دینگو را با خود به همراه می بردند و احتمالا در جریان توقف این افراد در استرالیا، بعضی از سگ های دینگو به قاره استرالیا راه یافتند و در آنجا ماندند. در گذشته باور محققان بر آن بود كه سگ های دینگوی استرالیایی از نژادسگ های پرایای هندی هستند زیرا شباهت ظاهری زیادی میان آنها بود. اما محققان سوئدی مولكول DNA میتوكندری در هسته سلول بدن این سگ ها را با مولكول مشابه سگ های دیگر مقایسه كردند و به نتیجه تازه ای دست یافتند. نتایج این تحقیقات كه بر مبنای مقایسه میان دینگوها, گرگ ها و سگ ها صورت گرفت این تصور را كه دینگوها از نسل گرگ های عربی و هندی هستند رد كرد. زمانی كه حدود ۲۰۰ سال پیش اروپایی ها نخستین بار به استرالیا سفر كردند، دینگوها را به عنوان سگ های وحشی شناسایی كردند. این سگ ها عمدتا در حواشی جنگل ها و در علفزارها زندگی كرده و از پستانداران كوچك به ویژه خرگوش ها تغذیه می كنند. اما در مواردی به كانگروها و مارمولك های بزرگ هم حمله ور می شوند و از گوشت مردار و لاشه ها نیز استفاده می كنند. دانشمندان بر این باورند كه همین سگ های وحشی موجب شدند تا ببرهای بومی استرالیا موسوم به ببر تاسمانی دستخوش انقراض شوند. دینگوها این ببرها را از سرزمین اصلی استرالیا به حواشی راندند و امكان زیست آزادانه آنها را از بین بردند. هر چند كه نژاد خود دینگوها در معرض خطر نابودی قرار ندارد، اما از آنجا كه این سگ ها عمدتا با سگ های اهلی ارتباط دارند، نژادشان تالیف ژنتیك اولیه خود را از دست داده و ساختار ژنتیك آنها ،صورت تركیبی پیدا كرده است . منبع: کتاب animals world dingoconservation ایرانویج