RAPUNZEL 10430 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 دی، ۱۳۸۹ پيامدهاي طولاني‌مدت سندرم روده‌اي تحريک‌پذير پس از عفونت پس از يک بيماري حاد روده‌اي، نزديک به 30 افراد علايم گوارشي جديدي را تجربه مي‌کنند که با وجود حذف عامل پاتوژن زمينه‌اي، پايدار مي‌مانند.... در مورد پيش‌آگهي اين بيماران اطلاعات کمي وجود دارد و تا کنون پژوهشگران فقط در چهار مطالعه کوچک افراد مبتلا را براي بيش از 2 سال پيگيري کرده بودند. اينک محققين يافته‌هاي يک مطالعه بزرگ و طولاني‌مدت درباره بيماران مبتلا به سندرم روده تحريک‌پذير (IBS) پس از عفونت را به چاپ رسانده‌اند. در ماه مي سال 2000 در والکرون کانادا حادثه‌اي رخ داد که باعث شيوع ناگهاني عفونت اشريشيا کولي H7: O157 و کمپيلوباکتر ژژوني شد و نيمي از ساکنان منطقه را مبتلا کرد. مطالعه سلامت والکرتون، براي پيگيري عوارض طولاني‌مدت اين شيوع ناگهاني گاستروآنتريت باکتريايي طراحي شد. ارزيابي‌ها به صورت ساليانه بين سال‌هاي 2008-2002 با حضور 2309 نفر از 4315 شرکت‌کننده اوليه که ويزيت‌هاي پيگيري 8 ساله را کامل کردند، صورت گرفت. در افرادي که در سال 2000 به گاستروآنتريت حاد مبتلا شدند، خطر ابتلا به IBS پس از عفونت پس از 3-2 سال 3/28، پس از 4 سال 4/21، پس از 6 سال 3/14 و پس از 8 سال 4/15 بود (پس از 8 سال شيوع IBS در بين گروه شاهد که به گاستروآنتريت حاد مبتلا نشده بودند 4/5 بود؛ 0001/0 >p). عوامل خطر مستقل IBS پس از عفونت پس از 8 سال عبارت بودند از: جنسيت مونث، سنين جوان‌تر، اضطراب يا افسردگي قبل از بيماري و تب يا کاهش وزن در طي بيماري. رهنمود: در حدود 10 از بيماران مبتلا به IBS، شروع علايم بيماري به دنبال يک عفونت باليني رخ مي‌دهد؛ بقيه موارد هم ممکن است علايم‌شان به دنبال يک عفونت شناسايي‌نشده يا فراموش‌شده ايجاد شده باشد. يافته‌هاي مطالعه سلامت والکرتون (بزرگ‌ترين و طولاني‌ترين پژوهش چاپ‌شده در زمينه IBS پس از عفونت) به شانس قابل توجه بهبودي در طول زمان اشاره دارد. هرچند حدود 15 از بيماران اين مطالعه بعد از 8 سال همچنان علامت‌دار هستند. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده