معرفی مسجد شاه فیصل

[Mahnaz.D 61915]

مسجد شاه فیصل در اسلام آباد پاکستان یکی از بزرگترین و مشهورترین مساجد دنیاست. این مسجد پس از ساخت در 1969 تا 1993 بزرگترین مسجد جهان بود که در زمینی به مساحت پنج هزار متر مربع ساخته شده و گنجایشی معادل سیصد هزار نمازگزار دارد.

 

انگیزه ساخت

 

در سال 1966زمانی که شاه فیصل بن عبدالعزیز پادشاه عربستان از اسلام‌آباد دیدن کرد انگیزه برای ساخت این مسجد شروع شد. در سال 1969 مسابقه‌ای بین‌المللی و البته محدود و منحصر به معماران مسلمان برگزار شد. طرح می‌بایست باید به صورت سمبولیک انتظارات و ارزش‌های فرهنگی مردم پاکستان را در نظر می‌گرفت. در آن مسابقه معماران از 17 کشور 43 طرح پیشنهادی برای ساخت مسجد ارائه دادند پس از 4 روز بررسی، طرح پیشنهادی ودات والوکای (1981-1927) معماری از کشور ترکیه انتخاب شد.

[Mahnaz.D 61915]

مشخصات طرح معماری

 

طرح اولیه تنها برای یک نمازخانه بزرگ در نظر گرفته شده بود، اما در سال 1970 و 1982 تصمیم گرفته شد که فضاهای دیگری نیز به آن الحاق شود. آنچه که در نهایت احداث شد، علاوه بر نمازخانه و فضاهای مربوط به مسجد، شامل مرکز پژوهش‌های اسلامی، کتابخانه، موزه سالن کنفرانس و دفاتری برای استادان دانشگاه اسلامی بین المللی بود.

 

مجموعه این الحاقات، مساحتی را که در آغاز برای منظور شده بود، به بیش از دو برابر افزایش داد و روی هم هزینه ساخت آنرا به چهل میلیون دلار آمریکا رساند، اما از آنجا که بخش‌های الحاقی، همگی خارج از نمازخانه اصلی بودند، تغییری در طرح اصلی مسجد ایجاد نکردند.

 

در طرح جامع شهر اسلام آباد، مسجد در شمال و در انتهای جاده ورودی اصلی شهر- شاهراه اسلام آباد- پیش بینی شد. زمین‌های پیرامون مجموعه باز هستند و مسجد درآن همانند یک فضای تندیس گونه در نظر می‌آید. این موضوع باعث می‌شود بنا به صورت یک منظره مستقل جلوه‌گر شود، نه به عنوان ترکیب یک پارچه‌ای از بافت شهر و از این جنبه شبیه بیشتر مساجد ایالتی و ملی است.

 

دالوکای ساختار خیمه مانند و بدیع را در طرح خود پیشنهاد کرد که دارای سقف‌های شیبدار، سقف خارجی مرمرین و چهار مناره بلند بود. در حقیقت طرح، دالوکای از جمله نخستین طرح‌های بود که در پاکستان از انواع قوس‌ها و گنبدهای سنتی و متعارف پیروی نمی‌کرد.

 

دالوکای به همان اندازه که به مدرن بودن طرح توجه می‌کند، اصول طراحی اسلامی سنتی را نیز به خوبی به کار می‌گیرد. معمار این مسجد در طی ساخت پروژه، در یک بازدید مطالعاتی، درباره طرح‌اش به دانشجویان این گونه توضیح می‌دهد: «من سعی کردم که جوهره، تناسبات و هندسه کعبه را به روشی کاملاً انتزاعی به کار گیرم. نقطه اوج هر یک از چهار مناره یاد آوره چهار گوشه بلند کعبه است و به این طریق با این مناره‌ها فرم نامحسوسی از کعبه، بر مبنای تناسبات آن ایجاد شده‌است. اگر بالای هر مناره را به صورت مورب به انتهای پایانی مناره مقابل آن وصل کنید، یک هرم مربع القاعده در داخل آن معکب نامرئی مشخص می‌شود. تراز پایینی این هرم، بدنه صلب مسجد را تشکیل می‌دهد و آن چهار مناره با نقطه اوج‌شان، معکب فرضی کعبه را کامل می‌کنند.»

ارتفاع هر یک چهار مناره که تحت تأثیر معماری ترکیه بلند و باریک و نوک تیز هستند به نود متر می‌رسد.

[Mahnaz.D 61915]

ساخت بنا

 

ساخت مسجد در سال 1976 توسط سازندگان پاکستان به سرپرستی «عزیم بروجردی» شروع شد. سرمایه‌ای معادل 130 میلیون ریال سعودی معادل120 میلیون دلار آمریکا برای ساخت این مسجد توسط دولت عربستان سعودی در نظر گرفته شد. ساخت این مسجد در سال 1975 به اتمام رسید و به عنوان دانشگاه بین‌المللی اسلامی مورد استفاده قرار گرفت.

 

نام‌گذاری بنا

 

از آنجایی که شاه فیصل عبدالعزیز سرمایه‌گذار اصلی و بانی ساخت این مسجد بود این مسجد و خیابان مجاور آن پس از به قتل رسیدن وی در سال 1975 به همین نام ثبت شد.

 

موقعیت مکانی

موقعیت مکانی این مسجد بیانگر میزان اهمیت آن است، چرا که قرارگیری آن در یک موقعیت مسطح و مرتفع باعث شده‌است که بنا، در طول شبانه‌روز به عنوان یک نشانه شهری شاخص از فواصل بسیاردور نیز قابل رؤیت باشد. مسجد شاه‌فیصل با ساختار معماری مدرن خود، در مقابل منظر تپه‌های مارگالا، هستند یک کوه کوچک یا یک خیمه سفید رنگ عظیم به نظر می‌رسد که توسط چهار مناره بلند و باریک در چهار گوشه قاب شده است.

این مسجد در انتهای بزرگراه اسلام‌آباد، در انتهای این شهر و در مقابل یک منظره بسیار زیبا که توسط تپه‌های مارگالا ساخته شده است قرار دارد. این ناحیه نقطه مرکزی اسلام‌آباد است و چون نشانی شهری معرف این شهر می‌باشد.

[Mahnaz.D 61915]

مشخصات بنا

 

 

مسجد شاه فیصل یکی از بزرگترین مساجد دنیاست و در زمینی به مساحت پنج هزار متر مربع ساخته شده است که گنجایش آن معادل سیصد هزار نمازگزار است.

ترکیب معماری سنتی و معماری مدرن طراحی منحصر به فردی به این مسجد داده است. بر خلاف طراحی سنتی مساجد این مسجد فاقد گنبد است و گنبد آن به شکل چادر طراحی شده است. سالن نمازگزاران مثلثی شکل و ? مناره اطراف آن به شکل مدادهای باریک است ورودی مسجد توسط لوسترهای بزرگ و دیوارها توسط موزائیک های زیبا و خطاطان مشهور پاکستانی به خط کوفی نوشته و طراحی شده اند. به هر حال از بعضی جهات این مسجد پلی بین معماران سنتی عربی، ترکی و مسلمانان پاکستانی است.

ورودی اصلی از شرق است و با یک حیاط با مسجد مرتبط می‌شود. فواره‌های بزرگ در محور این ورودی، بر روی یک سکوی بلند قراردارد. مقیاس عظیم پروژه هنگامی به خوبی درک می‌شود که به این جزئیات توجه کنیم: نماز خانه اصلی برای ده هزار نفر، نماز خانه بانوان برای 1500 نماز گزار که درست در بالای ورودی واقع شده است. فضاهای دیگر عبارتند از حیاط که می‌تواند چهل هزار نفر را در خود جای دهد، یک سکو برای 27 هزار نفر و رواق‌هایی که گنجایش ?22 هزارنفر را دارند. علاوه بر این محوطه‌های سبز می‌توان به عنوان فضاهای عبادی در فضای باز برای دویست هزار نفر مورد استفاده قرار گیرند.

نمازخانه اصلی بر مبنای یک پلان مربعی به طول شصت متر است و به‌جای استفاده از گنبدهای سنتی که معمولاً در مساجد به کار گرفته می‌شوند با یک پوسته بتونی پخ‌دار هشت وجهی که جلوهای از یک خیمه بیابانی را به نمایش می‌گذارد، پوشش داده‌شده‌است.

ارتفاع پوسته سقف به چهل متر می‌رسد و روی چهار شاه تیر بتونی عظیم تحمل می‌شود. این پوسته یک شاهکار مهندسی دقیق و حساب‌شده‌است و به صورت سازه فضایی و متشکل از قالب‌های بتنی مثلثی شکل است.

فواصل شیشه‌دار ما بین قاب‌ها، نور طبیعی را به داخل سرسرای اصلی مسجد هدایت می‌کند و ارزشی معنوی به فضای داخلی می‌بخشند.

سطح خارجی بنا با سنگ مرمر سفید رنگ پوشیده شده‌است و سطوح داخلی با طرح‌های موزاییکی آراسته شده‌اند. دیوار قبله در نمازخانه اصلی مسجد با کاشی‌های لعاب داده ترکی در رنگ‌های آبی طلایی مزین شده‌است. در نمازخانه اصلی، قابل توجه‌ترین جنبه،تاکیدات عمودی است.

محورهای عمودی که بیشتر به معماری عثمانی شباهت دارد، به گونه‌ای استفاده شده‌است که امتدادهای افقی اصلی در فضا را که به سمت مکه هستند، شاخص‌تر می‌کند.

[Mahnaz.D 61915]

در جلوی دیوار قبله، محراب و محور قرار دارد که هر دو توسط یک هنرمند پاکستانی طراحی شده‌اند.

محراب بلند و غیر متعارف این مسجد، یک عنصر معماری تندیس‌وار ساده به شکل یک قرآن مفتوح عمودی است ولی منبر طرح نسبتاً متداولی دارد. یک چل‌چراغ زیبای بزرگ در نمازخانه اصلی وجوددارد که در آن از هزتر لامپ الکتریکی استفاده شده‌است.

در پای دیوار غربی و شمالی نمازخانه اصلی مسجد در فضای بیرونی، استخرهایی قرار داده‌شده‌است که باعث می‌شوند جریان هوا به واسطه آب سطح آنها تعدیل شود. همچنین درخشش نوار باریک شیشه‌ای در امتداد طول دیوار قبله در اثر نور غیر مستقیم منعکس‌شده از استخر بزرگ بیرونی و بازتاب آن به فضای داخل، روحی تازه و مضاعف به فضا می‌بخشد.

محل در نظر گرفته‌شده برای مسابقات روخوانی و قرائت قرآن کریم که به‌ویژه در سال‌روز ولادت پیامبر برگزار می‌شود، یک سکوی برآمده در امتداد دیوار شمالی است که با خط هنرمند پرآواز و معاصر پاکستانی، در سبکی نوین مزین‌شده‌است.

سازه بتونی مسجد، در داخل به صورت نمایان و به رنگ سفید است و کف‌ها از گرانیت براق و صیقلی پوشیده‌شده‌اند. دسترسی به نیم‌طبقه بانوان از طریق گذرگاهی سرپوشیده فراهم شده‌است که در آن قطعه‌ای از یک حدیث نوشته شده‌است: «بهشت زیر پای مادران است».

 

 

دالوکای معماری بود که توانست مصالح را با مهارت خاصی به کار گیرد و تأثیرات مطلوبی را بیافریند. شکل تندیس‌وار ساختمان توأم با مدرن بودن آن در کنار نمایش آخرین فن‌آوری‌های سازه‌ای معاصر و عدم استفاده از مصالح محلی موجود نظیر سنگ و آجر، ساختمان را به عنوان نمادی مهم از شهر مطرح ساخته‌است. دالوکای با مهارت و خبرگی هنری خود، معماری‌ای را خلق کرده است که در آن تکنولوژی مدرن به عنوان راهی برای ارتباط با خدا به کار رفته‌است و نمازگزار را به تفکر و تعمق وامی‌دارد.

مقیاس بزرگ کار، جای‌گیری و صحنه پردازی باشکوه آن در مقابل تپه‌ها بیان فرمال قوی و مدرن بودن بنا، مسجد شاه فیصل را به عنوان نقطه عطفی در معماری معاصر جهان اسلام تبدیل کرده‌است.

[Mahnaz.D 61915]

فضاهای الحاقیمسجد شاه فیصل با دربرگرفتن کتابخانه موزه، سالن کنفرانس، رستوران و دانشگاهی با ظرفیت. هفت‌صد دانشجو که در زیر حیاط اصلی جای داده‌شده‌است، همانند یک شهرک کوچک است و بنابراین هم از لحاظ ترکیب ظاهری و هم از جنبه ابعاد، تأثیر گذار و پرابهت است. یکی دیگر از فضاهای الحاق شده به این مسجد آرامگاه ژنرال محمد ضیاء الحق است که در این مسجد قرار گرفته است.

منبع: تبیان