مشاعره با اشعار حافظ

[*lotus* 20275]

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز

هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

[sam arch 55879]

در بزم دور یک دو قدح درکش و برو

یعنی طمع مدار وصال دوام را

[*lotus* 20275]

اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد بخاک پای عزیزت که عهد نشکستم

[sam arch 55879]

این چنین موسمی عجب باشد

که ببندند میکده به شتاب

[*lotus* 20275]

بر ما بسی کمان ملامت کشیده اند تا کار خود ز ابروی جانان گشاده ایم

[سارا. 1380]

ما نگوئیم بد و میل به ناحق نکنیم

جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

[zahra22 19501]

مي شد آن كس كه جز او جان سخن كس نشناخت

 

من همي ديدم و از كالبدم جان مي رفت

[سارا. 1380]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده گزند مباد

[zahra22 19501]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[سارا. 1380]

ابر آزاری برآمد باد نوروزی وزيد

وجه می می‌خواهم و مطرب که می‌گويد رسيد

[sam arch 55879]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

[AFARIN 7196]

آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند

آيا بود كه گوشه چشمي به ما كنند

[sam arch 55879]

دلفریبان نباتی همه زیور بستند

دلبر ماست که با حسن خداداد آمد

[AFARIN 7196]

در شمار ارچه نياورد كسي حافظ را

شكر كان محنت بي حد و شمار آخر شد

[anvil 5769]

دل برگرفته بودم از ایام گل و می

کاری نکرد همت پاکان روزگار

[ترانه18 8013]

رونقِ عهدِ شباب است دگر بستان را

 

میرسد مژدۀ گل، بلبلِ خوش الحان را

[anvil 5769]

الا ای دولت طالع که قدر وقت میدانی

گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش

[*lotus* 20275]

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

فراق یار نه آن میکند که بتوان گفت

[sam arch 55879]

ترسم این قوم که بر دردکشان می​خندند

در سر کار خرابات کنند ایمان را

[anvil 5769]

از بس که دست میگزم و اه میکشم

اتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش