مشاعره با اشعار حافظ

[sam arch 55879]

من كه باشم در آن حرم كه صبا

پرده دار حريم حرمت اوست

[goddess_s 16415]

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت

تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

[AFARIN 7196]

تا بگويم كه چه كشفم شد از اين سير و سلوك

به در صومعه با بربط و پيمانه روم

[sam arch 55879]

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم

اينم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

[AFARIN 7196]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند

[sam arch 55879]

در ازل دادست ما را ساقى لعل لبت

جرعه ء جامى كه من مدهوش آن جامم هنوز

[AFARIN 7196]

زان يار دلنوازم شكري ست با شكايت

گر نكته دان عشقي بشنو تو اين حكايت

[sam arch 55879]

ترك درويش مگير ار نبود سيم و زرش

در غمت سيم شمار اشك و رخش را زر گير

[goddess_s 16415]

رواق منظر چشم من آشیاته تست

کرم نما و فرود آی که خانه خانه ی تست

[sam arch 55879]

تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش

كه دست دادش و يارى ناتوانى داد

[AFARIN 7196]

ديشب گله زلفش با باد همي كردم

گفتا غلطي بگذر زين فكرت سودايي

[sam arch 55879]

يار اگر رفت و حق صحبت ديرين نشناخت

حاش لله كه روم من ز پى يار دگر

[*lotus* 20275]

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند و چنین نیز نخواهد ماند

[AFARIN 7196]

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون

نيكي به جاي ياران فرصت شمار يارا

[*lotus* 20275]

اگر از بهر دل زاهد خود بین بستند

دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند

[AFARIN 7196]

در زلف چون كمندش اي دل مپيچ كانجا

سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت

[*lotus* 20275]

توانگرا دل درویش خود بدست اور

که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

[AFARIN 7196]

دوش ديدم كه ملائك در ميخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند

[sam arch 55879]

دولت پير مغان باد كه باقى سهلست

ديگر گو برو و نام من از ياد ببر

[*lotus* 20275]

رباب و چنگ به بانگ بلند میگویند

که گوش هوش به پیغام اهل راز گنید