SH E I KH 18713 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 آبان، ۱۳۸۹ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام اقبال شاكري، استاديار دانشكده مهندسي عمران و محيط زيست دانشگاه صنعتي اميركبير اميد صمدي واقفي، كارشناس ارشد مهندسي و مديريت ساخت دانشگاه صنعتي اميركبير 2 لینک به دیدگاه
SH E I KH 18713 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 آبان، ۱۳۸۹ چكيده : بافتهاي متراكم و فرسوده امروزه بخشهاي قابل توجهي از شهرهاي بزرگ مارا تشكيل مي دهند . در شهر تهران هم اكنون بيش از 60 درصد بافت هاي مسكوني فرسوده اند كه نياز به نوسازي و بازسازي دارند كه از اين تعداد 30 درصد نيازمند تخريب كاملن د . وجود ويژگيهايي نامطلوب همچون كاربريهاي ناسازگار، تراكم ترافيك، تراكم شديد جمعيت ، وضعيت ناسالم زيست محيطي ، كمبود تسهيلات اجتماعي و خدمات شهري مديريت شهري را به سمت اجراي برنامه هاي نوسازي و بازسازي اين مناطق سوق داده است . بلند مرتبه سازي بدليل داشتن امتيازاتي از قبيل استفاده بيشتر و بهتر از سطح زمين در شهرها، تامين فضاي باز و محيط زيست بهتر مي تواند يكي از راهكارهاي موثر در جهت ارتقاي كيفي وضعيت مناطق متراكم و فرسوده شهري بشمار آيد. در اين مقاله ضمن تعريف ساختمان بلند و مرور پيشينه قوانين و مقررات احداث اين گونه ساختمانها در ايران، شرايط مناطق متراكم و فرسوده را مورد مطالعه قرار داده و مزيتهاي بلندمرتبه سازي به عنوان راهكاري براي بهبود وضعيت مناطق متراكم و فرسوده بررسي مي گردد. 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده