موشک زمین به هوای HQ-12 / KS-1A Kai Shan 1

[Field Marshal Mis@m 259]

 

 

موشک بومی سازی شده HQ-12 هم اینک در خدمت نیروی هوایی ارتش خلق چین قرار دارد و بر اساس گزارشات وزارت دفاع آمریکا ( پنتاگون) حدود 60 واحد آتشبار آن در حال سرویس دهی می باشند. سامانه دفاعی مذکور که برای جایگزینی HQ-2 در نظر گرفته شده، از تنوع بالایی در محصولات برخوردار است تا جایی که منابع نظامی برای آن پرتاب کننده ریلی استاتیکِ به ارث رسیده از طراحی HQ-2 ، پرتاب کننده متحرک ریلی6*6 TEL (حامل، برپا کننده، سکوی پرتاب) مشابه طرح سلف خویش و پرتاب کننده جاده نورد مشابه سامانه پاتریوت را برشمرده اند.

طرح کلی موشک سوخت جامد تک مرحله ای KS-1 با همتای غربی RIM-66 SM-1/2 خویش مشابهت هایی داشته اما از بالچه های مثلثی با عرض کمتر (بیشتر مشابه موشک هاوک) استفاده می کند. کارایی موشک فوق را در حدود برد نهایی 50 کیلومتر ، حداکثر ارتفاع 24 کیلومتر و ضریب بار 20 برابر شتاب جاذبه زمین برای درگیری با اهدافی با شتاب 4 تا 5 برابر جاذبه زمین برشمرده اند. نزدیکترین همتای آمریکایی موشک مذکور –همانطور که اشاره شد- موشک RIM-66 سری SM-1 و SM-2 می باشد. کارایی موشک مذکور در حد وسط دو همتای غربی خویش قرار گرفته اما در زمان شلیک حدود 40 درصد سنگینتر و 20 درصد بزرگتر از آنهاست.

بنا به ادعای منابع چینی نمونه های اولیه KS-1 از رادار HQ-2 بهره می گرفتند، تا زمانی که از رادار درگیری آرایه فازی H-200 به عنوان رادار اصلی سامانه KS-1A پرده برداری شد. این رادار آرایه فازی در جزئیات با رادار آمریکایی MPQ-53 موشک پاتریوت و رادارهای روسی سری 30N6E قابل رقابت بوده و در دو حالت استاتیک با امکان نصب و جابجایی و یا کاملاً متحرک سوار بر یک خودرو 6*6 مورد استفاده قرار می گیرد. مقاومت بالا در برابر اختلال سازی دشمن (Jaming)، از خصوصیات رادارهای آرایه فازی است که منابع چینی بر وجود این نقطه قوت در سامانه مذکور تأکید فراوان دارند.سیر تحول سامـــانه HQ-12 به وضوح رد پای پیشرفت چین در ساخت موشکهای زمین به هوای پیشرفته را به نمایش می گذارد. از صادرات آن اطلاعی در دست نیست. اما مالزی به داشتن آن ابراز تمایل کرده است.

هر واحد آتشبار HQ-12 شامل اجزاء زیر می باشد:

یک رادار آرایه فازی H-200

چهار خودروی حامل موشک که هر کدام 2 موشک را حمل می نمایند

24 عدد موشک

و سایر تجهیزات ضروری

 

سایر اطلاعات تکمیلی:

طول: 5.6 متر

قطر: 0.4 متر

فاصله دو نوک بال: 1.2 متر

وزن شلیک: 900 کیلوگرم

ارتفاع عملیاتی : از 500 متر تا 25 کیلومتر

برد عملیاتی: از 5 تا 50 کیلومتر

حداکثر سرعت: 1200 متر بر ثانیه

حداکثر توان تحمل جی : 20 برابر

هدایت: راداری

وزن سرجنگی: 100 کیلوگرم ترکش شونده با فیوز مجاورتی رادیویی

درصد اطمینان با یک شلیک: --

 

 

 

 

 

 

 

نکته تکمیلی که در مورد این موشک به ذهنم می رسه اینه که حداقل برد درگیری اون خیلی زیاد و نامعقول هست(500 متر) که اصلاً برای درگیری در خطوط مقدم و جایی که هجوم در ارتفاع پایین صورت می گیره مناسب نیست. همچنین قدرت درگیری با اهدافی که بیش از 5 جی مانور داشته باشند رو نداره و این یعنی خلبان دشمن می تونه با یک مانور 6 تا 9 جی لحظه ای در زمان مناسب خودش رو از دست این موشک نجات بده. (همون بلایی که خلبانان اف 4 ما در زمان جنگ به سر پدافند های سام 2و3و6 و رولند عراقی می آوردند.) البته از نکات مثبت اون میشه به رادار آرایه فازی ، قدرت زیاد سر جنگی، تحرک بالای خودرو و امکان استفاده از رادار در حالت حرکت اشاره کرد. در مجموع به نظر میرسه در مقایسه اجمالی بین این سیستم و سیستم پدافند شاهین(هاوک بهبود یافته) نمره برتر از لحاظ مانور موشک و حداقل ارتفاع درگیری به شاهین و نمره برتر از لحاظ قابلیت تحرک و مرگ آوری سر جنگی، به HQ-12 داده شود. ضمن اینکه حداکثر برد شاهین 40 کیلومتر و حداکثر ارتفاع درگیری دو موشک یکسان می باشد(24 کیلومتر) اما وزن شاهین 600 کیلو و وزن این موشک 900 کیلو(50 درصد سنگینتر از شاهین) است. شاهین از لانچر کششی سه تایی و موشک چینی از لانچر خود کششی 2 تایی شلیک می شوند. در مجموع به نظر بنده سرمایه گذاری داخلی بر روی تولید بیشتر شاهین بهتر و معقول تر است.