SH E I KH 18713 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 آبان، ۱۳۸۹ راهكارهاي طراحي در بافتهاي تاريخي در روند شهر سازي جديد (تجربه اي از طراحي دربافت تاريخي تبريز) مهندس حسين اسمعيلي سنگري (عضو هيات علمي پژوهشگاه ميراث فرهنگي كشور ) دكتر بهروز عمراني ( استاد يار پژوهشگاه ميراث فرهنگي كشور) چكيده: امروزه يكي از معضلات موجود در شهرهاي داراي پيشينه تاريخي در كشورمان تعامل بين بافت جديدو تاريخي و نحوه برخورد با اين مشكل است. در صورتيكه در كشورهاي پيشرفته نه تنها اين مورد ، يك معضل شهري نمي باشد، بلكه داشتن بافت تاريخي در يك شهر بعلت جاذبه هاي توريستي آن بعنوان يك برگ برنده در مسائل شهر سازي استفاده مي گردد. طراحي شهري و شهر سازي مدرن در شهرهاي تاريخي بايد در خدمت و هماهنگ با ضوابط شهر سازي حاكم در اينگونه بافتها باشد و اقدام به طراحي قبل از بررسي ضوابط طراحي و شهر سازي در اينگونه بافتها كاملا مردود مي باشد. بررسيها نشان مي دهد كه در شهري مثل لندن تمامي افراد متمول و داراي فرهنگ بالا محل زندگي خود را در بافتهاي قديمي شهر انتخاب مي كنند، اما در كشوري مثل ايران يك بافت قديمي و ارزشمندبه دليل بهاندادن به آن به بافتي فرسوده تبديل شده و به ليل عدم وجود امنيت در آن كم كم خالي از سكنه شده و بهانه براي تخريب آن مهيا مي گردد. اين در حاليست كه در ممالك پيشرفته تمامي امكانات مدرن كه در ساير قسمتهاي جديد شهر موجود مي باشد به داخل اينگونه بافتها آورده شده و دولت با در اختيار قرار دادن تسهيلات ويژه براي افراد ساكن در بافت آنانرا ترغيب به زندگي و نگهداري اماكن تاريخي مي نمايد و مسلما هيچ چيز مثل زندگي افراد ساكن در بافت نمي تواند براي حفظ وصيانت بافت مؤثر باشد. در اين مقاله سعي خواهد شد با بيان تجربياتي از طراحي در بافت قديمي شهر تبريز و راهكارهاي ارائه شده ، به يك جمع بندي كلي در رابطه با تعامل هر چه بهتر بافتهاي قديمي و جديد دست يابيم. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 8 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده