مقاله شهرسازي: يك نمونه مرمت شهري (اودينه)

[SH E I KH 18,713]

شهر قديمي اودينه

 

موقعيت جغرافيايي اودينه

اودينه در شمال‌شرقي ايتاليا، در مركز منطقه فريولي و نيز در موقعيتي ممتاز نزديك دامنه‌هاي بزرگ و سرسبز تپه‌هاي زيبا، بر سر راه جاده بين‌المللي جنوب و جنوب شرق اروپا قرار گرفته است.

نام اودينه اولين بار در سال 983 ميلادي در سندي كه امپراتور اتون دوم در قصر اوديني به اسقف اكويلي اهدا كرد، ذكر شده است.

تاريخچة شهر

حفاري‌هاي انجام شده در زمان‌هاي مختلف نشان مي‌دهد كه اودينه در هزاره دوم قبل از ميلاد به صورت نقطه‌اي مسكوني وجود داشته است. تاريخ توسعه اودينه از دهكده به شهر، حدود سال 1223 ميلادي است كه خود به عنوان نقطه تحول تاريخي مهمي براي آن به حساب مي‌آيد. در آن زمان اسقف بر تولد كه حق حاكميت خود را از امپراتور فردريك دوم دريافت كرده بود، بازار و ميداني را به اودينه اضافه كرد كه منجر به توسعه سريع شهر شد. اين محل امروزه به نام پيازاي ماتئوتي است. شهر اودينه همچنين بعد از 1420 ميلادي، هنگامي كه در كنار فريولي قرار گرفت و به عنوان بخشي از جمهوري و نيز درآمد، به وضع دلخواه رسيد. اودينه و فريولي در سال 1813 به عنوان مستعمره دائمي تحت قيموميت اتريش قرار گرفت اما در دوم اكتبر 1866 مجدداً به پادشاهي ايتاليا پيوست. اودينه در طول جنگ اول امن‌ترين ايالت ايتاليا بود.

چشم‌انداز داخل اودينه

نقطه مناسب براي آغاز ديدار از شهر، تپه كاستل (

Castle Hill

) است كه خاستگاهي افسانه‌اي براي آن نقل مي‌كنند

.

پيازاي ليبرتا در قلب اودينه است. در اينجا مهم‌ترين آثار تاريخي موجود يادآور دوره ونيزي‌اند كه از 1420 شروع شد و در قرن هيجدهم پايان يافت.

عنصر اصلي ميدان، لوجيا دل ليونلو (

Loggia del Lionello

) است كه با سنگ‌هاي زيباي سفيد و صورتي به صورت يك در ميان ساخته شده است

.

عناصر مهم پيازا شامل اينهاست: آبفشان ساخته شده در 1542 با طراحي جواني كرارا، ستون‌هايي با شير ونيزي و مجسمه عدالت (1614)، مجسمه‌هاي هركول و كاكوس و مجسمه صلح (1819) كه به وسيله فرانسيس اول به عنوان نمادي از عهدنامه صلح كامپوفورميدو، به شهر اهدا گرديد. جاده مركاتووچيو به عنوان مهم‌ترين مشخصه شهر، به پيازاي ماتئوتي ـ سان گياكومو مي‌رسد كه اولين ميدان اودينه و جايي است كه اولين يكشنبه هر ماه بازار اشياي عتيقه در آن برپا مي‌شود.

چشم‌اندازهاي بيروني اودينه

از چند كيلومتري اودينه مكان‌هاي جالب توجه متعددي در اطراف شهر با ويژگي‌هاي طبيعي به چشم مي‌خورند. در فاصله‌اي كمتر از بيست دقيقه به سمت شرق، سيويدال دل فريولي قرار دارد كه محل نخستين دوك نشين لومبارد ايتاليا بوده است

.

در پاي رشته كوه‌‌هاي ميوزي آب‌هاي كم عمق توري (

Torre

) جاري هستند كه محيطي ايده‌آل براي صيد ماهي قزل‌آلاست.

به فاصله نزديكي از لوزه‌ورا (

Lousevera

)، كه قلب اين منظره جذاب است،‌ روستاي كوچك ويلانووا قرار دارد كه به خاطر غارهايش مشهور است. چند غار در كوه برناديا وجود دارد كه از آنها تنها گرونائيووا را مي‌توان ديد. شناخت جيمونا تنها به معناي نفوذ در قلب فريولي نيست بلكه بيش از آن براي مشاهده آثار زلزله 1976 ميلادي در منطقه اهميت دارد. تعدادي از ساختمان‌هاي قرون وسطايي كه به طور كامل بازسازي شده‌اند، شامل تالار شهر رنسانسي لومبارد و كليساي جامع باشكوه آن، كه يكي از مشخصه‌هاي معماري مذهبي رومانسك گوتيك است، از فاصله دور جلب توجه مي‌كند، كمي آن سوتر روستاي ونزون (

Venezone

) قرار دارد كه دولت آن را در سال 1965 ميلادي با زلزله تقريباً نابود گرديد.

 

بازسازي و احياي شهر قديمي اودينه

در مرمت اين شهر، شهروندان اودينه‌اي اين همكاري را كرده‌اند كه ميراث معماري گذشته را پاس دارند و شيفته زرق و برق سبك‌هاي جديد و بي‌ارتباط با روح معماري موجود نشوند و در ارتقاي معماري گذشته تلاش كنند. آنان كوشيده‌اند كه بناهاي فرسوده را با همان سبك و سياق معماري و جزئيات زمان خود بازسازي كنند. در امر بازسازي و مرمت و احياي بافت شهر، كاملاً مشهود است كه فناوري صرفاً به عنوان ابزاري در خدمت نگهداري ميراث گذشته به كار گرفته شده است.

با نگاه به هر گوشه و كنار شهر مي‌توان دريافت كه به بازسازي آن عميقاً انديشيده شده است. تمامي فضاها درگوشه و كنار شهر از آموزشي و فرهنگي گرفته تا گردشگري و تأسيسات و تجهزات زيربنايي، عملكردي هماهنگ با آن دارند.

جداي از كفسازي‌هاي زيبا و دقت و ظرافت در مرمت نماها و جزئيات، در بازسازي فضاهاي داخلي نيز از مصالح مدرن همچون بتن و آهن استفاده بهينه شده و كاربري‌ها در حد معقول به وسيله شهروندان تغيير يافته است.

به طور كلي نتيجه كلي را شايد بتوان حاصل نيازهاي مردم و انديشه‌هاي معماران، برنامه‌ريزان و طراحان شهري دانست كه در نهايت حاصل كار آنان چنين مطلوب و پسنديده به نظر مي‌آيد. منشور هشت ماده‌اي انديشمند ايتاليايي، كاميلوبويتو (

Camaillo Boito

) در زمينه مرمت و احياي بافت، مي‌تواند نمونه خوبي در اين مورد باشد.