رفتن به مطلب

ارسال های توصیه شده

  • پاسخ 1k
  • ایجاد شد
  • آخرین پاسخ

بهترین ارسال کنندگان این موضوع

بهترین ارسال کنندگان این موضوع

hcghuh7rjrlzmecb27j4.jpg

 

نام علمی: Aralia sieboldii

خانواده: پیچک Araliaceae

بومی منطقه: جنوب ژاپن و کره شمالی

نامهای دیگر: فاتسیا ژاپونیکا

نور محیط: کم

آبیاری و رطوبت: کمی مرطوب

دمای ایده آل محیط: 22 درجه سانتیگراد

خاک و تغذیه: خاک مرطوب اسیدی و دارای مواد آلی بالا

 

فاتسیا درختچه ای همیشه سبز از 3 تا 6 متر ارتفاع دارد. از خانواده آرالیاسه (پیچک) می باشد، ساقه ی این گیاه منشعب است. برگها بزرگ هستند و به 25 الی 30 سانتی متر می رسند. گاهی دمبرگ ها به طولی حدود 50 سانتی متر می رسند.

  • Like 2
لینک به دیدگاه

بچه ها خوب.. از این به بعد سوال میزاریدوو باید 48ساعت صبرکنید.. همه حدساشونو بزنن.. بعد جواب درست رو بدید. اوکی.... حتی اگه کسی هم درست گفت.. اجازه بدید.. بحث گیاه بالا بگیره... موافقتها انجام بشه. بعد از 48ساعت جواب رو بدید متشکرم.:icon_gol:

  • Like 3
لینک به دیدگاه
بچه ها خوب.. از این به بعد سوال میزاریدوو باید 48ساعت صبرکنید.. همه حدساشونو بزنن.. بعد جواب درست رو بدید. اوکی.... حتی اگه کسی هم درست گفت.. اجازه بدید.. بحث گیاه بالا بگیره... موافقتها انجام بشه. بعد از 48ساعت جواب رو بدید متشکرم.:icon_gol:

 

کاملا درسته:ws31:

 

:icon_pf (34):وای من الان چی گفتم؟

ممنون. سوال بیست و چهار ساعت دیگه گذاشته میشه.:w16:

  • Like 3
لینک به دیدگاه

[h=1]خارخسك‌[/h]

Tribulus terrestris L

از خانواده‌ Zygophyllaceae انگليسي‌Caltrop , Tribulus

نام‌هاي‌ رايج‌: «حسك‌» و «ضرس‌ العجوز» عربي‌، شكر خنج‌، خارسوهوك‌،شكرهنج‌ و تخم‌ آن‌ «حسك‌ دانه‌».

خارخسك‌ گياهي‌ است‌ علفي‌، يكساله‌، خوابيده‌ روي‌ زمين‌ و پوشيده‌ از كرك‌،برگهاي‌ آن‌ مركب‌ زوج‌ شانه‌اي‌ با 8 ـ 5 جفت‌ برگچه‌ چسبناك‌ با بوي‌ نامطبوع‌، برگ‌آن‌ و شبنمي‌ كه‌ روي‌ آن‌ مي‌افتد ترش‌ و كمي‌ گس‌ است‌، ميوه‌ آن‌ گرد، داراي‌5 قسمت‌ و خاردار و گلهاي‌ آن‌ زرد است‌. اين‌ گياه‌ در خرابه‌هاي‌ و نزديك‌ آبها و دربيشه‌ها مي‌رويد.

خار خسك‌ حاوي‌ يك‌ نوع‌ آلكالوئيد، مقدار كمي‌ اسانس‌ روغني‌ فرار، مقداري‌روغن‌ ثابت‌، رزين‌، املاح‌ نيترات‌ و در تخم‌ آن‌ هرمين‌است .

قسمت‌ مورد استفاده‌ دارويي‌ خارخسك‌ ريشه‌، ميوه‌، برگ‌، دانه‌ و گاهي‌ كليه‌اعضاي‌ گياه‌ است‌.

خواص‌ و اثرات‌ دارويي‌: طبع‌ خارخسك‌ گرم‌ و خشك‌ است‌.

خارخسك‌ داراي‌ خواص‌ مقوي‌، اشتهاآور، قابض‌، قاعده‌آور، مبرد، بادشكن‌،ملين‌، ضد انگل‌ شكم‌، مدر، ضد اسهال‌ خوني‌، آنتي‌بيوتيك‌ طبيعي‌، تونيك‌،تب‌ بر، برگ‌ آن‌ تصفيه‌كننده‌ خون‌ است‌.

خارخسك‌ در موارد سقط‌ جنين‌، افزايش‌ نيروي‌ باه‌، ازدياد ترشح‌ شير،بندآوردن‌ خونريزي‌، ناتواني‌ جنسي‌، ادرار همراه‌ با درد، رفع‌ ناراحتي‌هاي‌ پوستي‌،بواسير و آسم‌، دفع‌ سنگ‌ كليه‌ و مثانه‌، رفع‌ سرفه‌، سيلان‌ مني‌، رفع‌ خارش‌ و جرب‌،كم‌خوني‌ به‌كار مي‌برند.

خارخسك‌ ترشح‌ ادرار را زياد مي‌كند و تسكين‌دهنده‌ درد مثانه‌ و زيادكننده‌اسپرم‌ است‌ و براي‌ خرد كردن‌ سنگ‌هاي‌ مثانه‌ و كليه‌ بسيار مفيد است‌.

ميوه‌ و تخم‌ خار خسك‌ در موارد آسبه‌ها، زخم‌ها، قطع‌ خونريزي‌ها، اسهال‌خوني‌ و در معالجه‌ التهاب‌ به‌صورت‌ غرغره‌ به‌كار مي‌رود.

روغن‌ خارخسك‌: عصاره‌ گياه‌ را با روغن‌ كنجد پخته‌ و دم‌كننده‌ روغن‌ آن‌به‌دست‌ مي‌آيد كه‌ خوردن‌ و يا مالش‌ آن‌ در موضع‌ درد براي‌ تقويت‌ نيروي‌ جنسي‌،تسكين‌ دردهاي‌ مفاصلي‌، نوراني‌ كردن‌ رنگ‌ چهره‌ و دردهاي‌ كمر و كليه‌ و رفع‌بندآمدن‌ ادرار بسيار نافع‌ است‌.

  • Like 2
لینک به دیدگاه
خارخسك‌

 

 

Tribulus terrestris L

از خانواده‌ Zygophyllaceae انگليسي‌Caltrop , Tribulus

نام‌هاي‌ رايج‌: «حسك‌» و «ضرس‌ العجوز» عربي‌، شكر خنج‌، خارسوهوك‌،شكرهنج‌ و تخم‌ آن‌ «حسك‌ دانه‌».

خارخسك‌ گياهي‌ است‌ علفي‌، يكساله‌، خوابيده‌ روي‌ زمين‌ و پوشيده‌ از كرك‌،برگهاي‌ آن‌ مركب‌ زوج‌ شانه‌اي‌ با 8 ـ 5 جفت‌ برگچه‌ چسبناك‌ با بوي‌ نامطبوع‌، برگ‌آن‌ و شبنمي‌ كه‌ روي‌ آن‌ مي‌افتد ترش‌ و كمي‌ گس‌ است‌، ميوه‌ آن‌ گرد، داراي‌5 قسمت‌ و خاردار و گلهاي‌ آن‌ زرد است‌. اين‌ گياه‌ در خرابه‌هاي‌ و نزديك‌ آبها و دربيشه‌ها مي‌رويد.

خار خسك‌ حاوي‌ يك‌ نوع‌ آلكالوئيد، مقدار كمي‌ اسانس‌ روغني‌ فرار، مقداري‌روغن‌ ثابت‌، رزين‌، املاح‌ نيترات‌ و در تخم‌ آن‌ هرمين‌است .

قسمت‌ مورد استفاده‌ دارويي‌ خارخسك‌ ريشه‌، ميوه‌، برگ‌، دانه‌ و گاهي‌ كليه‌اعضاي‌ گياه‌ است‌.

خواص‌ و اثرات‌ دارويي‌: طبع‌ خارخسك‌ گرم‌ و خشك‌ است‌.

خارخسك‌ داراي‌ خواص‌ مقوي‌، اشتهاآور، قابض‌، قاعده‌آور، مبرد، بادشكن‌،ملين‌، ضد انگل‌ شكم‌، مدر، ضد اسهال‌ خوني‌، آنتي‌بيوتيك‌ طبيعي‌، تونيك‌،تب‌ بر، برگ‌ آن‌ تصفيه‌كننده‌ خون‌ است‌.

خارخسك‌ در موارد سقط‌ جنين‌، افزايش‌ نيروي‌ باه‌، ازدياد ترشح‌ شير،بندآوردن‌ خونريزي‌، ناتواني‌ جنسي‌، ادرار همراه‌ با درد، رفع‌ ناراحتي‌هاي‌ پوستي‌،بواسير و آسم‌، دفع‌ سنگ‌ كليه‌ و مثانه‌، رفع‌ سرفه‌، سيلان‌ مني‌، رفع‌ خارش‌ و جرب‌،كم‌خوني‌ به‌كار مي‌برند.

خارخسك‌ ترشح‌ ادرار را زياد مي‌كند و تسكين‌دهنده‌ درد مثانه‌ و زيادكننده‌اسپرم‌ است‌ و براي‌ خرد كردن‌ سنگ‌هاي‌ مثانه‌ و كليه‌ بسيار مفيد است‌.

ميوه‌ و تخم‌ خار خسك‌ در موارد آسبه‌ها، زخم‌ها، قطع‌ خونريزي‌ها، اسهال‌خوني‌ و در معالجه‌ التهاب‌ به‌صورت‌ غرغره‌ به‌كار مي‌رود.

روغن‌ خارخسك‌: عصاره‌ گياه‌ را با روغن‌ كنجد پخته‌ و دم‌كننده‌ روغن‌ آن‌به‌دست‌ مي‌آيد كه‌ خوردن‌ و يا مالش‌ آن‌ در موضع‌ درد براي‌ تقويت‌ نيروي‌ جنسي‌،تسكين‌ دردهاي‌ مفاصلي‌، نوراني‌ كردن‌ رنگ‌ چهره‌ و دردهاي‌ كمر و كليه‌ و رفع‌بندآمدن‌ ادرار بسيار نافع‌ است‌.

آفرین

 

سوال بعد بفرمایین

  • Like 3
لینک به دیدگاه

گیاه موز از گیاهان چند ساله علفی بزرگ است که شبیه درختچه می باشد ولی ساقه های آنها لوله شده و داخل یکدیگر پیچیده شده.

عرض برگ 30 تا 50 سانت

رنگ برگ سبز روشن

  • Like 2
لینک به دیدگاه
گیاه موز از گیاهان چند ساله علفی بزرگ است که شبیه درختچه می باشد ولی ساقه های آنها لوله شده و داخل یکدیگر پیچیده شده.

عرض برگ 30 تا 50 سانت

رنگ برگ سبز روشن

دوست من اطلاعات کامل نیست

ذكرنام گياه:

ذكر تيره:

ذكراسم علمي:

تفسير برگ:

  • Like 2
لینک به دیدگاه

برگ درخت موز

فارسی اصیل:ندارد

فارسی رایج: موز(برگرفته از نام musa پزشک اولین امپراطور روم)

نام انگليسي: dwarf banana

نام علمي: musa cavendishii

از خانواده:musa ceae

خاستگاه : مناطق گرمسيري جنوب آسيا تا جنوب شرق آسيا و شمال استراليا

 

 

موز گیاهی است علفی که مانند درختچه است . برگهای آن بسیار بزرگ و پهن و گاهی تا 2 متر می رسد . گلهیا آن مجتمع و بصورت سنبله است میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می آید .موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت می شده است . در سال 1482 پرتغالیها موز را در سواحل گینهپیدا کردند و به جزائر قناری بردند و سپس بوسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی حاره آمریکا برده شد و اکنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا کشت می شود .موز را هنگامیکه هنوز سبز است از درخت می چینند و به مناطق مختلف می فرستند و در آنجا بوسیله گرما دادن آنرا می رسانند .موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی درد .در کشورهای استوایی معمولا موز را می پزند و همراه با برنج ولوبیا می خورند در کشورهای آمریکای لاتین موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک می کنندهنگامیکه موز انتخاب می کنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لکه های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه موز رسیده است . موز نارس بدلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است .

 

 

خواص داروئی:

موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می کند . موز انرژی زیادی درد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می باشد.

بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد.

موز ملین بوده و همچنین درمان اسهال و اسهال خونی است.

موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و کم خون حتما باید موز بخورند.

موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است.

موز درمان زخم معده و روده می باشد.

گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن کلسترول است.

شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی است.

جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد.

ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است.

ریشه موز دفع کننده کرم معده است.

موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از موز کمی نمک خورد.

موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد.

برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید.

موز بعلت درا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند.

  • Like 3
لینک به دیدگاه

×
×
  • اضافه کردن...