baybak 4434 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مهر، ۱۳۸۹ مام سطوح به ظاهر صاف در مقیاس های دقیق تر خشن تر بوده ودارای برآمدگی و فرورفتگی هستند. علاوه بر آن لایه نازکی از اکسیده ویا ناخالصی های دیگر نیز بر روی سطح پوشیده شده است. هرگاه این سطوح به مقدار کافی در کناریکدیگر قرار نگیرند یک نوع نیروی چسبندگی بین مولکولی بین آنها برقرار نشده و در نتیجه عمل اتصال نیز انجام نمی گیرد . هدف اصلی در جوشکاری اصطکاکی بر طرف کردن این ناهمواری ها و ناخالصی ها واعمال فشار برای اتصال دو سطح است . هنگامی که دو سطح بر روی هم تحت فشار معین مالیده می شوند نقاط بلند به یکدیگر تصادم کرده و از بین می روند . همزمان با ان سطح اکسیدی برداشته شده و دو سطح فلز در تماس یکدیگر قرار می گیرند یک " باند " یا چسبندگی "موقت" در این نقطه بوجود می آید در ادامه ی حرکت این چسبندگی بریده شده و یک باند تازه تر ایجاد می شود بدین ترتیب انرژی مکانیکی به انرژی حرارتی تبدیل می شود و به تدریج درجه حرارت افزایش می یابد. ثبت نیروی گشتاور نوساناتی را در این مرحله نشان می دهد . همزمان با افزایش درجه حرارت استحکام فشاری کاهش یافته و تغییر فرم پذیری راحت تر انجام می گیرد . نقاط بلند (برآمدگی ها ) به سرعت محو شده و سطوح در حالت چسبندگی کامل قرار می گیرند. در روش جوشکاری اصطکاکی لحظه ای انرژی دورانی برای انجام جوش در یک چرخ آزاد انبار می شود که قسمتی از قطعه کار به کمک گیره (سه نظام یا چهار نظام) بر روی آن سوار است. برای انجام اتصال کافی است قسمتی که درحال گردش است در مقابل قسمت ثابت قرار گرفته و چرخ در حال گردش از منبع قدرت آزاد شود.اصطکاک بوجود آمده در سطح مشترک سبب بوجود آمدن نیروی ترمز کننده می شود که موجب تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی حرارتی می شود. وزن چرخ و سرعت دورانی آن در لحظه ی جدا شدن از فاکتورهای مهم در میزان حرارت ایجاد شده در سطح مالش هستند. 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده