Amin 6457 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 مهر، ۱۳۸۸ قالب گيري فشاري قالب گيري فشاري ،يكي از قديمي ترين فرآيندهاي قالبگيري شناخته شده است. در اين قالبها ماده پلاستيكي در محفظه قالب قرار گرفته و باحرارت و فشار شكل مي گيرد. در اين قالبها ،معمولا از تركيبات گرماسخت(ترموست)،بصورت عمده استفاده مي شود ولي از محصولات گرما نرم (ترمو پلاستيك)دربرخي موارد و به ندرت استفاده مي شود. موادي كه بعنوان شارژ اينگونه قالبها بكار ميرود،داراي اشكالي بصورت پودر ،ساچمه اي ،لايه اي و پيش فرم مي باشد. قالبهايفشاري عمدتا داراي يك عيب ميباشند بطوريكه ،در اثر فشار زياد موجود در داخل قالبپين هاي ضعيف و ديوارهاي نازك دفرمه ميشوند ، بنابراين طراحان اين گونه قالبها بهمنظور كم رنگ كردن اين عيب ،از فرايند قالب گيري انتقالي كمك گرفته اند . فرايند قالب گيري انتقالي، در زمان جنگ جهاني دوم شناخته شد بطوريكه در ابتداكاربرد عمده اي در صنايع نظامي داشت. این فرایند سال 1909توسط آقاي لئو بكلند ،جهتتوليد پوسته راديو پيدايش يافت. مراحل كلي فرآيند قالب گيري فشاري : ۱- در صورت لزوم قالب را تمييز و مواد آزاد كننده را داخل قالب ميريزيم. ۲- قالب را شارژ مي كنيم. ۳- قالب توسط پرس بستهميشود. ۴- قبل از ايتكه قالب بطور كامل بسته شود ،قالب را كمي بازكرده تاگازهاي محبوس از قالب خارج شود(تنفس قالب ۵- حرارت و فشار را اعمال كردهتا عمل قالبگيري تثبيت شود(در كاربرد فشار قبل از بسته شدن كامل قالب بايد اندكيدرنگ شود بطوريكه گازها بتوانند از محفظه قالب خا رج شوند. ۶- قالب را بازنموده و قطعه داغ را در فيكسچر خنك كننده قرار ميدهيم. معرفي روشهاي قالبگيري : ۱- قالبگيري فشاري قالبگري انتقالي ۲- قالبگيري تحت فشارپيستون ۳- قالبگيري بصورت ريخته گي ۴- قالبگيري پرسي لازم بهذكر است كه دو روش اول بصورت عمده براي توليد قطعات پلاستيكي اعم از مواد ترموپلاستيكي و ترمو ستي ميباشد. شرح فرآيند قالبگري فشاري : درابتدا قالب توسط شابلن بار ريز كه روي دستگاه پرس قرار دارد ،شارژ شده و قالب شروعبه بسته شدن ميكند ،بطوريكه سنبه قسمت روئي قطعه را فرم داده و قسمت زيرين قطعه تاسطح جدايش قالب در داخل محفظه پائيني فرم ميگيرد. در اين قالبها دمائي در حدود 130تا200 درجه سانتي گراد توسط دو المنت گرم كننده حاصل ميشود ، ولي عمدتا دماينيمه فوقاني قالب كمتر از نيمه تحتاني ميباشد بطوري كه معمولا قسمت فوقاني تا دماي 145درجه سانتي گراد گرم شده و قسمت تحتاني تا دماي 155درجه سانتي گراد گرم ميشود. فشار لازم در حدود 100تا500تن مي باشد ،البته اين فشار با توجه به سطح تماس قطعه باقالب تعيين مي شود. شرح فرايند قالبگيري انتقالي : همانطوركه در قسمت چكيده به آن اشاره شد ، اين فرايند قالبگيري به منظور بر طرف كردن عيبقالبگيري فشاري از اين روش قالبگيري استفاده ميشود. در واقع عملكرد اين روشقالبگيري به اين صورت است كه ابتدا مواد شارژ فالب بصورت سرد يا نيمه گرم داخلكانال بار ريز وارد و توسط يك سنبه فشار دهنده مواد از طريق روزنه هايي در سيستم راهگاهي ،به حفرهاي اصلي قالب هدايت مي شود. قالبهايي كه با اين روش طراحي مي شوندغالبا چند حفره اي ميباشند،به خاطر اينكه از نظرهزينه مقرون بصرفهشوند. انواع روشهاي قالبگيري فشاري از نظر ساختمان قالب : ۱- قالب فلاش دار (قي flash die ۲- قالب سنبه اي كفي يا پله اي flat die ۳- قالب مثبت positive die ۴- قالب نيمه مثبت semi positive die لازم به به توضيح است كه اين قالبها بر مبناي اجازه ي ورود مواد به كانالفلاش دسته بندي شده اند كه در ادامه توضيح اضافي داده ميشود . قالبهاي فلاشدار : در اين قالب در اثر فشار حاصل از طرف پرس ،به مواد اضافي اجازه دادهميشود كه به راحتي به كانال فلاش راه پيدا كند . در اين روش قالبگيري ، فلاش معمولابه صورت افقي است . در اين روش قالبگيري لازم است، علاوه بر هزينه طراحي وساخت،هزينه اي براي سنگ زدن پليسه حاصل شده در اطراف قطعه در نظر بگيريم . در واقعيكي از معايب اينگونه قالبها ،همين هزينه اضافي مي باشد. مزيت اين گونه قالبها درارزان بودن و ساده بودن آنها است . كاربرد اين قالبها براي توليد قطعاتي ازمواد پلاستيكي با ضريب بالك پايين و قطعاتي كه رعايت ضخامت يكنواخت ديوارهاي آن مهمنباشد،البته يكنواختي ضخامت ديوارها تا حد زيادي به دقت ميله هاي راهنماي قالببستگي دارد . تعريف ضريب بالك: حاصل تقسيم حجم مواد فرم نگرفته به مواد فرمگرفته را ضريب بالك گويند. قالب هاي سنبه اي كفي يا پله اي : اينقالبها شبيه قالبهاي فلاش دار ميباشند ، با اين تفاوت كه در اينجا يك محفظه بار دهيبه مجموعه قالب اضافه شده است .پله ي كفي عموما 16/3 اينچ عرض دارد به منظور خروجمواد اضافي كه از بين سنبه و محفظه نشت ميكند. اين قالبها ،قطعات را با چگالي يادانسيته بيشتري نسبت به نوع فلاشدار مي سازند. قطعات با پين هاي كوچك و مقاطع ظريفاز اين راه قابل ساخت هستند. در اين گونه قالبها نيز همانند قالبهاي فلاشدارسنگ زني فلاش يا پليسه با مقدار كمتري نسبت به قبل لازم است. قالبهاي مثبت : در اين قالبها فضاي خيلي كمتري نسبت به دو نوع قبل براي خروج مواد اضافيبه داخل كانال فلاش تعبيه شده است .سنبه در محفظه فالب داراي انطباق كاملا جذب بودهو تلرانس در هر طرف 3 هزارم اينچ ميباشد .اين قالبها براي قالبگيري مواد با فيلرپارچه اي و قطعات عميق مانند محفظه راديو بكار ميرود و از هر قالبي براي قالبگيريمواد با فيلر پارچه اي مناسب تر هستند .مزيت اين قالبها در اين است كه پليسه يافلاش بصورت عمودي ميبا شد و به سادگي بر طرف ميشود. مهمترين عيب اين قالبهاخراشيدگي محفظه ي قالب توسط سنبه است كه مستقيما اثر آن روي قطعه مشاهده ميشود . قالبهاي نيمه مثبت : اين قالبها متشكل از يك قالب سنبه اي پله دارو يك قالب مثبت هستند .از اين قالبها براي ساخت قطعات با عمق زياد ، قطعاتي كه درته آنها مقاطع بزرگ و قطعا تي كه در برخي از مقاطعشان اختلاف ضخامت وجود دارد بكارميروند.پليسه يا فلاش ايجاد شده به راحتي توسط سنگ بر طرف مي شوند.معمولا براي فرمدادن ملامينها و تركيبات اوره اي از اين نوع قالبها كمك مي گيرند .لقي بين سنبه وماترس 1هزارم اينچ در هر طرف است . معمولا اين گونه قالبه را بصورت چندمحفظه اي با محفظه ي باردهي مشترك مي سازند بطوريكه به آنها قالبهاي ويژه اطلاقميشود زيرا گاهي حتي بيشتر از يكصد محفظه درآنها تعبيه شده است. نكته : مكانيزم توليد قطعه در قالبهايي كه در بالا توضيح داده شد براي توليدقطعاتي بود كه در ديواره ي جانبي آنها هيچ گونه حفره يا سوراخ وجود نداشت ،حال اگربخواهيم قطعاتي را كه ديوا ه ي آنها داراي حفره يا سوراخ مي باشد را توليد كنيملازم است كه اين قالبها را بصورت تكه اي با سنبه ي ماهيچه جانبي و متحركبسازد. علاوه بر اين مكانيزم با توجه به نياز از مكانيزم صفحه ي بيرون اندازبجاي پينهاي بيرون انداز و مكانيزم فنري نيز استفاده ميشود. انواعروشهاي قالبگيري انتقالي از نظر ساختمان : ۱- قالبهاي لولهراهگاهي ۲- قالبهاي پيستوني لازم به ذكر است كه اين تقسيم بندي توسطانجمن مهندسين امريكا صورت گرفته است. قالبهاي لوله راهگاهي : در اينقالب ها پلا ستيك ها بر اثر نيروي وزن خود، از طريق لوله راهگاه به داخل قالب هدايتميشوند. قالبهاي پيستوني : در اين قالب ها مواد پلاستيكي وارد شده بهكانال بارريز توسط پيستون فشرده شده ، تا حدي كه به سطح جدايش قالب فشار واردميشود. اجزاء ساختماني پلاستيكها (شامل ترموستهاوترمو پلاستيكها رزين: عنصر چسباننده نرم كننده:اين ماده آلي براي بهبود سختي ،مقاومت ،قابليت ارتجاعي قطعه وسهولت در امر قالبگيري به پلاستيك اضافهميشود. عنصر فيلر:اين عنصرنقش پر كننده گي دارد و جنس آن ميتواند از گردچوب، پارچه،سفال وغيره با شد. رنگ:براي بهبود شكل ظا هري محصولاتپلاستيكي،به آنها اضافه ميشود. لازم به توضيح است كه ترموستها كلا دارايرزين پلاستيك و عنصر پر كننده بوده وترموپلاستيك ها داراي رزين پلاستيك و رنگ ميباشند،البته ماده ي نرم كننده در هر دو نوع پلاستيك استفادهميشود. كاربرد قالبهاي انتقالي : ۱- توليد قطعات با مقاطعپيچيده ويا با ما هيچه هاي جانبي مشگل ۲- توليد قطعات با مغزيهاي نازك وپيچيده ۳- توليد قطعات با سوراخهاي كوچك و عميق ۴- توليد قطعات باچگا لي يكسان تري نسبت به روش قالبگيري فشاري ۵- توليد قطعات دقيق ۶- توليد قطعات با پليسه كمتر(خصوصا براي مواد ترموست با فيبرپارچه اي ) ۷- توليد قطعات با وزن سنگينتر مثلا مواد ترموست از جنس ملا مين ،فرم آلدئيد وقطعات بافيبر الياف نساجي. تجهيزات مورد نياز در فرايند قالبگيري فشاري وانتقالي : براي توليد قطعات به روش فشاري نياز به پرسهايي داريم كه : ۱- تناژ بالا داشته باشند(معمولا250 تن ۲- به شابلن بار ريز مجهزباشند يا قابليت نسي اين قسمت راد اشته باشند. ۳- به سيستم محركه هيدروليكيمجهز باشند(بمنظور تنظيم سرعت حركت پرس در فرايند قالبگيري انتقالي علاوهبر موارد فوق به پرسهايي با تناژ كمتر و مخصوص نياز داريم. پرسهاي مخصوص بهپرسهايي اطلاق مي شود كه بتوانند هم عمل بستن صفحات قالب را انجام داده وعملبارريزي،فشار وحرارت را تواما بوجود بياورند. مزاياي فرآيندقالبگيري فشاري : ۱- ضايعات كم است(در اين قالبها لوله راهگاه و كانال هدايتمواد وجود ندارد ۲- هزينه تجهيزاتي نسبتا اندك است. ۳- عمليات ميتواند بصورت خودكار يا دستي انجام بگيرد. ۴- محصول توليد شده كامل ميباشد. ۵- جريان مواد در زمان كوتاه انجام شده در نتيجه تنش در قطعه وسائيدگي در قالب كم است. ۶- قطعه داراي انسجام و يك پارچگي ساختار ي ميباشد. ۷- قطعات طويل به راحتي با اين روش توليد ميشوند. معايب فرايند قالبگيري فشاري : ۱- قالبگيري قطعاتپيچيده دشوار مي باشد. ۲- در اين قالبها به قسمتهاي داخلي قالب مثل پين هايبيرون اندز براحتي آسيب وارد ميشود. ۳- ممكن است براي توليد برخي قطعات سيكلزماني از حد استاندارد(2الي4دقيقه)به طور چشمگيري زياد شود. ۴- محصولاتمعيوب در اين روش مجددا قابل باز يابي نيستنند. مزاياي فرايندقالبگيري انتقالي : ۱- در اين فرايند نسبت به روش قبل به فشار كمتري نيازاست ،بنابراين ميتوان از پرسهايي با تناژ كمتر استفاده كرد. ۲- بعلت فشاركمتر هيچ گونه صدمه اي به قالب و اجزاء داخلي آن وارد نمي شود. ۳- در اينروش ميتوان ابتدا مادهي اوليه را گرم كرد و سپس آن را به داخل قالب تزريق نمود كهنتيجه آن بهبودتوزيع دما در ماده اوليه و تشكيل شبكهاي عرضي ملكولي بطور سريعميباشد . ۴- زمان گردش عمليات كاهش يافته كه نتيجتا از عيوب قطعات ميكاهد. ۵- از طرفي بهبود در جريان مواد در اين قالب ها ،توانايي توليد اشكالپيچيده را فراهم مي آورد. معايب فرايند قالبگيري انتقالي : ۱- بعلت اينكه اين قالبها معمولا چند حفره اي ميباشند، هزينه توليد آنها زياداست. ۲- اينگونه قالبها بخاطر داشتن كانال بارريز جدا گانه به امكانات ويژهنظير پرسهاي مخصوص نياز دارند. نتيجه گيري : با توجه بهمزايا و معايب قالبهاي فشاري به اين نتيجه مي رسيم كه فرايند قالبگيري فشاري يك روشكاملا مناسب براي توليد قطعات فشرده،طويل وقطعاتي كه دقت زيادي ندارند ، ميباشد.ازطرفي از اين فرايند بطور عمده براي توليد قطعات ترمو ستي استفاده ميشود. بخاطراينكه در اين روش قطعاتي با ساختاري فشرده توليد ميشود،امروزه استفاده از اين روشبراي توليد قطعات حساس همچون چرخ اتومبيل روبه افزايش است. مراجع ومآخذ : Plastic mold engineering Internet Plastic mold design Plastic mold technology منبع mechanics-eng.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده