Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو ليما مترو ليما با يك خط، 6 ايستگاه و 9.8 كيلومتر تنها جنوب شهر را پوشش مي‌دهد بين سال‌هاي 1972و 1973 گروه مترو ليما به بررسي امكان فني اقتصادي سيستم سريع حملونقل عمومي و اولين پيش‌نويس آن پرداخت با آن كه در سال 1974 مورد تصويب دولت قرار گرفت اما بحران اقتصادي سرمايه‌گذاري 317 ميليون دلاري را غيرممكن مي‌ساخت. مترو ليما - پايتخت پرو - در سال 2003 افتتاح شد و قرار است در آينده به 5 خط برسد. سرمايه‌گذاران اسپانيايي و نيز ايتاليايي و ژاپني علاقمند به انجام پروژه هستند. در صورت تكميل شبكه، مترو 5 خط اصلي خواهد داشت. سرعت سيسستم به دليل تكنولوژي بالا و سنسورهاي كامپيوتري 3 برابر قبل شده است. 5 قطار شش واگنه به طول 107 متر از 6 بامداد تا 6 شب هر 10 دقيقه يك بار تردد دارند. گسترش: تكميل خط يك كه در ويلاالسالوادر در جنوب شروع مي‌شود، به سمت مركز و سپس شمال تا 43 كيلومتر پيش‌بيني شده است. تكميل شبكه به 5 خط شامل خط 2 از غرب به شرق، 4 از جنوب به شمال‌شرقي و 5 در امتداد خط ساحلي ادامه دارد. بليت: قيمت بليت تك سفره- 0.50 سول ويلاالسالوادر به كالائو- 1.00 سول و ويلاالسالوادر به پرو- 1.20 سول است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو استكهلم مترو استكهلم از نظر دكوراسيون ايستگاه‌ها معروف است مترو استكهلم- پايتخت سوئد- داراي 100 ايستگاه است. 47 ايستگاه آن در زير زمين و 53 ايستگاه در روي زمين قرار دارد. مترو داراي 7 خط در سه رنگ سبز، قرمز و آبي است و توسط شوراي شهر اداره مي‌شود. روزنامه رايگان، زنجيره‌اي و بين‌المللي مترو اولين بار در استكهلم توزيع شد. تاريخچه: تصميم ساخت مترو در استكهلم به سال 1941 برمي‌گردد. اولين فاز آن در سال 1950 افتتاح شد. در واقع در ساخت مترو از همان راه‌هايي كه براي عبور تراموا در نظر گرفته شده بود، استفاده گرديد. در سال 1952 فاز دوم به طرف غرب افتتاح شد. در سال 1975 خط آبي با دو مسير از شمال‌غربي به مركز امتداد يافت و در سال 1994 مترو استكهلم تكميل شد. مترو استكهلم از نظر دكوراسيون ايستگاه‌ها معروف است. اگرچه ممكن است به پاي مترو مسكو نرسد اما بعضي آن را طولاني‌ترين گالري هنر در دنيا نام داده‌اند. خط‌ها: رنگ سبز داراي 3 خط، 49 ايستگاه و 41.256 متر طول است. هر روز 451.000 نفر و هر سال 146 ميليون نفر از خطوط آن استفاده مي‌كنند. رنگ قرمز با 2 خط داراي 41.238 متر طول و 36 ايستگاه در سال 1964 افتتاح شد. اين خطوط روزانه 394.000 نفر و هر سال 128 ميليون نفر را جابه‌جا مي‌كنند. رنگ آبي داراي 2 خط و 20 ايستگاه به طول 25.516 متر است و در روز به 171.000 نفر و هر سال به 55 ميليون مسافر خدمات مي‌دهد. طول قطار 140-70 متر و طول سيستم 105.7 كيلومتر است. قطارها از 5 بامداد تا 1 نيمه شب حتي در روزهاي تعطيل درحركتند. قطارها در طول روز هر 10 دقيقه، صبح زود و عصر هر 15 دقيقه و شب هر 30 دقيقه تردد دارند. در اوج شلوغي با ورود واگن‌هاي كمكي اين فاصله به 6-5 دقيقه و در بخش‌هاي مركزي به 3-2 دقيقه مي‌رسد. حداكثر سرعت قطارهاي خطوط قرمز و آبي 80 و خط سبز 70 كيلومتر در ساعت است. مترو استكهلم همچنان رو به گسترش است. توسعه 5-3 ساله خط سبز با 1.4 ميليارد كرون و خط آبي همچنان ادامه دارد. ايمني: مترو جهت ايمني بيشتر سيگنال اطلاعات را به طور دايم به سيستم ايمني قطار مي‌فرستد. از طريق دو آنتن واقع در محور چرخ‌ها سرعت قطار بررسي و غيرمجاز بودن آن اعلام مي‌شود. اطلاعات از طريق نمايشگر موجود در كابين راننده به وي اعلام و امكان تصادف قطارها كاملا از بين مي‌رود. امكان استفاده از "عمليات خودكار قطار" وجود دارد اما كنترل درها و شروع اوليه برعهده راننده است. هم اينك از اين تسهيلات در خط سبز استفاده مي‌شود. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو مينسك روزانه 800 هزار نفر با مترو مينسك سفر می‌کنند مترو مينسك- پايتخت بلاروس- كه در سال 1984 افتتاح شد، شامل 2 خط و 25 ايستگاه است. خط يك يا همان آبي با 11 ايستگاه به طول 12.2 كيلومتر در سال 1984 و خط 2 يا قرمز با 14 ايستگاه به طول 18.1 كيلومتر در سال 1990 افتتاح گرديد. تاريخچه: با رشد جمعيت طي دهه‌هاي 1970- 1950 نياز به ساخت سيستم انتقال سريع در مينسك بيش از پيش احساس شد. كار احداث مترو در 1977 آغاز و در 30 ژوئن 1984 به عنوان نهمين سيستم مترو در اتحاد جماهير شوروي سابق به روي عموم گشوده شد. علي‌رغم فروپاشي شوروي، ساخت مترو مينسك طي دهه 1990 برخلاف ساير متروها نظير ايروان بي‌وقفه ادامه يافت. بعضي كارشناسان آن را به اصلاحات كند طرح‌هاي اقتصادي شوروي در بلاروس نسبت مي‌دهند كه به توسعه مترو كمك كرد. اخيرا افتتاح ايستگاه‌ها قبل از موعد مقرر است. مينسك شهري است سطحي كه خاك آن بسيار خشك است در نتيجه اگرچه اكثر ايستگاه‌ها در زير زمين قرار دارند، اما عمق آن‌ها خيلي زياد نيست. از مجموع 25 ايستگاه، 16 ايستگاه ستوني و بقيه گنبدي شكلند. مانند بسياري از سيستم‌هاي مترو در شوروي سابق، تمام ايستگاه‌ها داراي دكوراسيون است. بعضي از آن‌ها نماد ملي بلاروس هستند. در سال‌هاي اخير تكنولوژي بالا نيز به دكوراسيون‌ها اضافه شده است. گسترش: در حال حاضر از چندين پروژه تحت بررسي تنها يك مورد يعني احداث سه ايستگاه در جنوب‌غربي در حال پيگيري است. پروژه اصلي يعني احداث خط سوم از جنوب به سمت شمال شرقي با عبور از مركز شهر در سال 2011 آغاز و انتظار مي‌رود فاز اول آن در سال 2017 افتتاح شود. از احداث خط چهارم كه قرار است جنوب‌شرقي را به شمال‌غربي متصل كند تا قبل از 2015 خبري نيست. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو آمستردام مترو آمستردام در سال 1977 شروع به كار كرد و هم اکنون وسعت آن حدود 42.5 كيلومتر است مترو آمستردام- پايتخت هلند- شامل 4 خط، 52 ايستگاه و 106 دستگاه قطار است. تا سال 2017 پنجمين خط مترو تكميل مي‌شود اما گسترش آن تا سال 2020 ادامه دارد. تاريخچه: فكر احداث سيستم مترو آمستردام، با اين هدف كه جايگزين خطوط تراموا شود، به سال 1968 برمي‌گردد. در سال 1970 ساخت خط شرقي مترو شروع و در 1977 مورد بهره‌برداري قرار گرفت. اين خط به دو شاخه 53 (قرمز) و 54 (زرد) تقسيم شده و مركز شهر را به جنوب‌شرقي ارتباط مي‌دهد. در سال 1990 خط 51 افتتاح شد. اين خط نارنجي مركز شهر را به جنوب وصل مي‌كند. در سال 1997 خط حلقوي و سبز رنگ 50 به سيستم اضافه شد كه بدون گذشتن از مركز شهر به سمت غرب مي‌رود. با حذف سفرهاي مركزي، به اين طريق امكان دسترسي سريع بين جنوب و غرب فراهم مي‌شود. خط 52 آبي بوده از سال 2002 در دست احداث است، ارتباط شمال به جنوب را فراهم مي‌كند، از مركز تاريخي شهر مي‌گذرد و تا فرودگاه آمستردام ادامه مي‌يابد. بودجه اوليه ساخت آن 1.46 ميليارد يورو بود اما به دليل موانع متعدد به 3.1 ميليارد مي‌رسد كه گران‌ترين خط مترو در دنيا خواهد بود. مترو آمستردام داراي 106 قطار دو كابينه است. سه نوع قطار موجود طول، عرض و ظرفيت‌هاي مختلف دارند و حداكثر سرعت آن‌ها 70 كيلومتر در ساعت است. اخيرا استفاده از بليت‌هاي قديمي رايج در مترو آمستردام جاي خود را به كارت هوشمند داده است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو ورشو مترو ورشو داراي يك خط، 21 ايستگاه و 23.1 كيلومتر است مترو ورشو- پايتخت لهستان- در سال 1995 شروع به كار كرد و در سال 2008 تكميل شد. تنها خط مترو ورشو از شمال به جنوب امتداد دارد و مركز پرجمعيت اين شهر را به حومه وصل مي‌كند. هر روز 430.000 نفر با مترو سفر مي‌كنند. تاريخچه: به دنبال طرح آمارگيري جمعيت در 1918، احداث مترو به منظور حل مشكل حملونقل به خصوص در مركز شهر مطرح شد. مترو ورشو تحت تاثير جنگ جهاني دوم و جنگ سرد بوده است. در دهه 1950 در حالي كه جنگ سرد رواج پيدا كرد، طرح‌هاي استراتژيك شوروي نياز به سيستم حملونقل مطمئني در طول رودخانه ويستولا داشت. يكي از راه‌هاي دستيابي به اين امر ايجاد سيستم عميق مترو در ورشو در 46 متري زمين بود كه مرتبط با خطوط راه‌آهن باشد تا بتوان از آن در انتقال سربازان استفاده كرد. كار احداث تقريبا در 17 نقطه مختلف در دو طرف رودخانه آغاز و تا سال 1953، 771 متر تونل ساخته شد. اما بعد از درگذشت استالين تمام كارها به بهانه مشكلات فني متوقف شد. سرانجام اولين تونل در سال 1984 ساخته شد. با نبود بودجه، برنامه‌ريزي ضعيف و تنش بوروكراسي، كار خيلي كند پيش مي‌رفت، سرعت آن بيشتر از 2 متر در روز نبود. مترو سرانجام در سال 1995 با 11 ايستگاه افتتاح شد. بليت: شايد در ميان سيستم‌هاي مترو دنيا، مترو ورشو تنها موردي باشد كه بليت آن توسط خود شركت حملونقل فروخته نمي‌شود و بايد آن را از دفاتر پست، فروشگاه‌ها و روزنامه‌فروشي‌ها تهيه كرد. بليت مترو در تمام وسايل‌نقليه عمومي شامل اتوبوس، تراموا، قطارهاي حومه قابل استفاده است. امكان استفاده از كارت ارزان‌تر از بليت كه تا 3 ماه قابل شارژ است، وجود دارد. قطارها: قطارهاي اوليه همگي ساخت روسيه بودند و در سال 1990 يعني 5 سال قبل از افتتاح مترو به عنوان هديه از طرف اتحاد جماهير شوروي سابق وارد ورشو شدند. قطارهاي بعدي به ترتيب در سال‌هاي 1994 و 1997 از طريق سنت‌پترزبورگ وارد شدند. در 1998، 108 واگن جديد به شركت آلستوم سفارش داده شد كه همگي در سال 2005 تحويل گرديد. ورشو در سال 2006 نيز به روسيه سفارش واگن داد و همه را در سال 2007 دريافت كرد. به طور كلي از مجموع 40 قطار موجود، 15 تا ساخت شوروي سابق، 7 مورد ساخت روسيه كنوني و 18 قطار محصول شركت آلستوم است. طرح‌هاي آتي: در آينده دو ايستگاه به اين خط اضافه خواهد شد. اين دو ايستگاه جزو طرح اوليه خط يك بوده‌اند كه براي پايين آمدن هزينه‌ها به طور موقت حذف شدند. قرارداد ساخت بخش اصلي خط 2 شامل 7 ايستگاه از غرب به شرق در 28 اكتبر 2009 بسته شد. قرار است ساخت آن در سال 2010 آغاز و در حالت خوش‌بينانه تا سال 2012 پايان يابد. بيشتر بودجه اين بخش از سوي اتحاديه اروپا تامين مي‌شود. تكنولوژي ساخت اين بخش متفاوت با خط يك و با سرعت بيشتري است. فاز دوم آن شامل 28 ايستگاه بعدا ساخته مي‌شود. خط كوتاه 3 نيز كه از مركز به سمت جنوب خواهد بود، جزو برنامه‌هاي آينده است. wwwiwikipedia.org 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو بوگوتا مترو بوگوتا- پايتخت كلمبيا- از دهه 1950 مورد بحث و مطالعه بوده است. با از بين رفتن تراموا، نياز به شكل جديد حملونقل عمومي در اين شهر رو به گسترش بيشتر احساس شد. در سيستم جديد از همان مسيرهاي سيستم ريلي استفاده مي‌شود. مترو بوگوتا نزديك به 2 ميليارد دلار هزينه خواهد داشت. از مجموع 24 كيلومتر، 15 كيلومتر در زير زمين و بقيه از روي زمين مي‌گذرد. انتظار مي‌رود با عبور مترو از جنوب‌غربي به سمت مركز و خيابان صدم در شمال شهر، مشكل ترافيك اين مناطق حل شود. قرار است ساخت مترو در سال 2011 شروع شود و تا سال 2016 پايان يابد. به اين ترتيب هر ساعت 40.000 نفر با مترو سفر خواهند كرد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو مانيل مترو مانيل معروف به ام.آر.تي داراي يك خط به رنگ آبي و 13 ايستگاه است مترو مانيل- پايتخت فيليپين- در 15 دسامبر 1999 افتتاح و در سال 2000 تكميل شد. طول آن 16.95 كيلومتر است و هر روز 400.000 نفر را جابه‌جا مي‌كند. مترو مانيل بوسيله شركت خصوصي حملونقل مترو با مشاركت دپارتمان حملونقل و ارتباطات اداره مي‌شود. در ابتدا به اين دليل كه مسافران بايد پله‌هاي زيادي را تا ورود به يك ايستگاه مترو طي مي‌كردند و قيمت بليت از ديگر وسيله نقليه يعني ال.آر.تي بيشتر بود، استقبال چنداني از آن نشد. ساعت كار: ساعت كار مترو از 5:30 بامداد تا 10:30 شب است. قرار است خدمات آن تا يك نيمه شب ادامه يابد. هرگونه تغيير در جدول زماني از طريق بلندگو، جرايد و وسايل ارتباط جمعي به اطلاع عموم مي‌رسد. ايستگاه‌ها: اكثر ايستگاه‌هاي مترو مانيل روي زمين هستند. طرح ساخت ايستگاه‌ها استاندارد و بعضي از آن‌ها به مراكز خريد نزديكند. جلوي بعضي سكوها براي سوار‌شدن بانوان، كودكان، سالمندان و افراد كم‌توان از ساير قسمت‌ها جدا شده است. در داخل قطارها جايگاه مخصوص ويلچر وجود دارد. غرفه‌هاي مختلف از جمله فست‌فود در داخل همه ايستگاه‌ها است. نكات ايمني به زبان تاگالوگي و انگليسي در ايستگاه‌ها و داخل قطارها قابل مشاهده است. قوانين: مسافران نبايد به لبه سكو خيلي نزديك شوند. خوردن، آشاميدن، كشيدن سيگار و گرفتن عكس در ايستگاه‌ها و داخل قطار ممنوع است. كيف مسافران به منظور اطمينان از عدم حمل موارد ممنوع مانند مواد شيميايي، چاقو و ... مورد بازرسي قرار مي‌گيرد. از ورود افرادي كه تحت تاثير داروهاي مختلف حالت عادي نداشته باشند، مواد منفجره و اشتعال‌زا حمل نمايند يا اقلام بيش از 1.5 متر يا حيواني به همراه داشته باشند، به داخل مترو جلوگيري مي‌شود. داشتن هرگونه قوطي كنسرو به اين دليل كه ممكن است داخل آن‌ها بمب كارگزاري شود، ممنوع است. امنيت: براي امنيت بيشتر نيروهاي پليس مترو و پليس امنيت در همه ايستگاه‌ها حضور دارند. حتي ممكن است از سگ‌هاي آموزش‌ديده بمب‌ياب نيز استفاده كنند. استفاده از تلويزيون‌هاي مداربسته براي زير نظر گرفتن هرگونه اقدام مشكوك معمول است. بليت: قيمت بليت بسته به مسافت طي شده 15-10 پزو (29-19 سنت آمريكا) است. مسافراني كه از بليت اعتباري استفاده مي‌كنند، شارژ بليت آن‌ها در 3 ايستگاه اول 10 پزو، ايستگاه چهارم و پنجم 11 پزو، ايستگاه ششم تا هشتم 12 پزو، ايستگاه نهم تا يازدهم 14 پزو و ايستگاه دوازدهم يا كل شبكه 15 پزو است. كودكاني كه قد آن‌ها از 1.02 متر كمتر است، رايگان سفر خواهند كرد. انواع بليت: در مترو مانيل بليت‌هاي تك سفره و بليت‌هاي قابل شارژ تا 100 پزو مرسوم است. بليت تك سفره تنها در همان روز خريد معتبر است ولي بليت قابل شارژ در صورت استفاده نشدن تا سه ماه از زمان خريد و در صورت اولين استفاده يك ماه اعتبار دارد. مسافران از كمبود بليت‌هاي جديد در ايستگاه‌ها شكايت دارند. استفاده از RFID به ارزش 100 پزو با 50 پزو اعتبار رايگان در زمان خريد و 3 سال اعتبار نيز مرسوم است. پرداخت پول با كارت‌هاي اعتباري جزو برنامه‌هاي آينده است. قطارها: قطارها ساخت جمهوري چك و داراي سيستم تهويه هستند. ظرفيت آن‌ها 957 نفر است. از درآمد تبليغات مختلف روي بدنه قطارها براي پرداخت بدهي‌هاي زمان ساخت استفاده مي‌شود. در سال 2006، دپارتمان حمل ونقل و ارتباطات طي قراردادي خواستار ورود 48 دستگاه قطار دست دوم از وين شد تا در طرح توسعه مترو ظرفيت مسافران را از 23.000 نفر به 48.000 نفر در ساعت افزايش دهد. در صورت تكميل شبكه تا سال 2010، 648.000 نفر از مترو استفاده خواهند كرد. پروژه ابرشهر: در 4 سپتامبر 2007، "ادواردو روكوئرو" شهردار مانيل ساخت ابرشهري به مساحت 200 هكتار را در تانگ كانگ اعلام كرد. اين اقدام، احداث خطوط جديد مترو را در 2 سال آينده با 1.2 ميليارد دلار هزينه به دنبال دارد و براي حداقل 20.000 كارگر ايجاد اشتغال خواهد كرد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو بروكسل مترو بروكسل- پايتخت بلژيك- در سال 1969 افتتاح شد و هم‌اينك 40.5 كيلومتر است. تونل‌هاي زيرزميني مورد استفاده ترامواهاي مختلف، به ساخت مترو كمك بسياري كرد. در سال 1982 خط يك به دو قسمت مختلف تقسيم شد. اولين شاخه آن از شمال‌غربي به طرف جنوب‌شرقي و شاخه دوم از جنوب‌غربي به طرف شمال‌شرقي امتداد پيدا كرد يعني ابتدا و انتهاي خط در چهار جهت مخالف گسترش يافت. خط 2 در سال 1988 افتتاح شد و از ايستگاه سيمونيس به سمت جنوب امتداد يافت. در سال 2009 شبكه موجود با معرفي خطوط 5 و 6 تركيب جديدي يافت. نام ايستگاه‌ها به دو زبان بلژيكي و هلندي است. ساعت كار مترو از 5 بامداد تا يك نيمه شب است. قطارها هر 7 دقيقه يك‌بار تردد دارند. بليت: بليت مترو در ساير وسايل‌نقليه (اتوبوس، تراموا يا قطارهاي حومه) نيز اعتبار دارد. بليت تك‌سفره- 1.70 يورو 10 سفره- 12.30 يورو يك‌روزه- 4.50 يورو 3 روزه- 9.50 يورو است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو هنگ‌كنگ در مترو هنگ‌كنگ بسياري از نشريات رايگان توزيع مي‌شود مترو هنگ‌كنگ در سال 1979 افتتاح شد و داراي 10 خط، 85 ايستگاه به طول 175 كيلومتر است. مترو به صورت اكسپرس تا فرودگاه ادامه دارد و روزانه 3.76 ميليون نفر را جابه‌جا مي‌كند. احداث خط اكسپرس فرودگاه %23 در كاهش ترافيك نقش داشت. مترو هنگ‌كنگ به تميزي، استفاده راحت، امنيت و مطمئن‌بودن معروف است. تردد قطارها زياد است و برنامه‌ها بندرت تاخير دارد. مترو استانداردهاي شهرهاي شرقي مانند سنگاپور، چين‌تايپه، پكن، شانگهاي و گوانجو را رعايت كرده است. تاريخچه: هنگ‌كنگ تا سال 1997مستعمره بريتانيا بود. در دهه 1960، حكومت پادشاهي بريتانيا در هنگ‌كنگ پي به ضرورت تاسيس سيستم ريلي حملونقل عمومي در اين شهر برد. طرح 4 خط اوليه به شكل فعلي تنظيم شد. ابتدا قرار بود اجراي طرح به چند شركت ژاپني سپرده شود اما در اواسط دهه 70 به دليل بحران نفت و در نتيجه انصراف شركت‌هاي ژاپني، دولت تصميم گرفت، خود اين طرح را به انجام رسانده و اداره كند. سه خط اول بين سال‌هاي 1985-1979 و خط اكسپرس فرودگاه در سال 1998 تكميل شد. خط والت‌ديسني: در سال 2005، تنها خط مترو والت‌ديسني به روي عموم گشوده شد. با آن مي‌توان وارد پارك ديسني هنگ‌كنگ شد يعني 3.5 كيلومتر را در 10-4 دقيقه بدون راننده طي كرد. پنجره‌ها و دستگيره‌هاي اين خط به شكل سر ميكي‌موس و داخل واگن‌ها با مجسمه‌هاي برنزي شخصيت‌هاي والت‌ديسني تزيين شده است. بليت: قيمت بليت بسته به مسافت مورد نظر از 4 دلار تا 48.50 دلار متغير است. بليت فرودگاه از ساير خطوط گران‌تر است. امكان استفاده از كارت هوشمند به خصوص در خط فرودگاه به ارزش 150 دلار نيز وجود دارد. توريست‌ها مي‌توانند از بليت‌هاي يك و سه روزه مخصوص خود و توريست‌كارت مخصوص فرودگاه استفاده نمايند. قيمت بليت يك روزه 55 دلار است و از زمان صدور يك ماه اعتبار دارد. كودكان زير 12 سال، سالمندان بالاي 65 سال و معلولان از تسهيلات خاص در تمام خطوط بهره‌مندند. دانش‌آموزان بيش از 12 سال و دانشجويان تا سن 25 سال در تمام خطوط به جز فرودگاه داراي تسهيلاتند. سفر كودكان زير 3 سال رايگان است. ساعت كار: ساعت كار مترو از 6 بامداد تا 1 نيمه‌شب است. گسترش: ايستگاه جديد نمايشگاه جهاني آسيا به عنوان مركز جديد نمايشگاه بين‌المللي در فرودگاه هنگ‌كنگ در واقع گسترش خط اكسپرس فرودگاه است. اين ايستگاه در 20 دسامبر 2005 هم‌زمان با افتتاح نمايشگاه شروع به كار كرد. در طول نمايشگاه و برنامه‌هاي مختلف تعداد واگن‌هاي آن افزايش مي‌يابد. قرارداد خريد 10 قطار جديد كه تا سال 2012-2011 وارد خواهند شد، بسته شده است. خصوصي‌سازي و ادغام: در 5 اكتبر 2000، شبكه مترو به عنوان اولين شركت ريلي هنگ‌كنگ خصوصي شد. يعني دولت منافع خود را از تاسيسات عمومي قطع كرد. مترو قبل از آن كه در فهرست بورس اوراق بهادار قرار بگيرد، كاملا دولتي بود. مترو با فروش حدود يك ميليارد سهام، هم اينك جزو بيشترين سهامداران در هنگ‌كنگ است. در 11 آوريل 2006، مترو با امضاي يك تفاهم‌نامه با دولت مسئوليت اداره دو شبكه ريلي حملونقل را برعهده گرفت. اين مسئله در مجمع‌عمومي فوق‌العاده همراه با استفاده از بليت واحد در دو سيستم به تصويب رسيد. خدمات و تسهيلات ايستگاه‌ها: در ايستگاه‌هاي مترو به جاي استفاده از ظرافت هنري، به كاربردهاي واقعي توجه شده است. با توجه به ازدحام جمعيت در طول روز، به دوام و دسترس بودن ايستگاه‌ها اهميت زيادي داده شده است. در داخل واگن‌ها فضايي براي ويلچر در نظر گرفته‌اند. كاشي‌هاي مخصوص به ايمني افراد نابينا در سكوها كمك مي‌كند. براي ويلچر درب مخصوص در نظر گرفته شده است. از طريق تابلوهاي اطلاع‌رساني و تلويزيون‌هاي داخل قطار، پيام‌هاي مهم مانند اعلام ايستگاه بعد نمايش داده مي‌شود. امكان استفاده از تلفن همراه حتي تماس تصويري در كل سيستم وجود دارد. در تمام خطوط به جز خط فرودگاه، ازدحام مسافران پيش‌بيني شده است. طرز چيدمان صندلي‌ها، فن‌هاي اضافه و داشتن 5 درب در هر طرف واگن از جمله اين تدابير است. مترو هنگ‌كنگ از طولاني‌ترين، پهن‌ترين و بيشترين ظرفيت قطار در دنيا استفاده مي‌كند. طول قطارها 23 متر و توانايي جابه‌جايي350 مسافر را دارد. قبل از خصوصي سازي، مترو هنگ‌كنگ فقط داراي شعبات بانك هانگ‌سنگ، كيك‌فروشي و تعدادي مغازه بود. اما بعد از آن تعداد فروشگاه‌هاي مختلف در ايستگاه‌هاي آن افزايش و تبديل به مراكز خريد كوچك و عمومي شد. ضمن آن كه اكثر ايستگاه‌ها به مراكز خريد و املاك مسكن هم نزديكند. مطبوعات در مترو: شركت مترو جهت توزيع مجلات و روزنامه‌هاي رايگان با ناشران قرارداد بسته است. "ركرويت" اولين مجله رايگاني بود كه از سال 1992 تا 2002 به مدت 10 سال در ايستگاه‌ها توزيع مي‌شد. هم اينك مجله "جيوجيك" جايگزين ركرويت شده و هر دو هفته يك‌بار در ايستگاه‌ها موجود است. روزنامه "متروپليس" و "اكسپرس پست" در ايستگاه‌ها رايگان توزيع مي‌شوند. هفته نامه "متروپاپ" با گرايش فرهنگي و شهري، چاپ مترو اينترنشنال، از سال 2006 هر پنج‌شنبه در اختيار عموم قرار مي‌گيرد. دسترسي به روزنامه‌هاي رايگان چيني زبان "اي ام 730" و "هدلاين ديلي" نيز امكان‌پذير است. مترو هنگ‌كنگ با افزودن كوپن سفر رايگان با مترو، مسافران را به مطالعه نشريات ترغيب مي‌كند. كشيدن سيگار، خوردن، آشاميدن و حمل مواد قابل اشتعال در قطار و ايستگاه‌ها ممنوع است. امنيت: نيروهاي پليس در بعضي ايستگاه‌ها حضور دارند. تا سال 2005، در تمام ايستگاه‌ها، درهاي محافظ نصب شد. دوربين‌هاي مدار بسته در تمام ايستگاه‌ها وجود دارد. هنر: اجراي زنده برنامه‌ها، نمايشگاه‌هاي هنري و گالري‌هاي مختلف، جوانان و دانش‌آموزان را به ايستگاه‌هاي مترو مي‌كشاند. اجراي كارهاي هنري به شكل‌هاي مختلف در شبكه مترو به خوبي مشهود است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو باكو آثار هنري ايستگاه‌ها نشان‌دهنده فرهنگ و تاريخ اين منطقه هستند مترو باكو- پايتخت جمهوري آذربايجان- در سال 1967 افتتاح شد و هم‌اينك داراي 2 خط، 21 ايستگاه و 32 كيلومتر طول است. تا قبل از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي سابق، مترو باكو شباهت زيادي به سيستم مترو شوروي داشت. ايستگاه‌هاي مركزي عميق و دكوراسيون‌هاي نفيس آن تلفيقي از ارزش‌هاي ملي و سنتي آذربايجان و ايدئولوژي شوروي بود. تاريخچه: طرح اوليه سيستم انتقال سريع در باكو به دهه 1930 برمي‌گردد. بعد از گذراندن جنگ جهاني دوم بدون شكست در برابر آلمان‌ها و فراتر از آن تبديل شدن به قطب استراتژي قفقاز، جمعيت اين منطقه از مرز يك ميليون نفر گذشت و اين خود مجوز لازم براي احداث مترو طبق قانون شوروي بود. در سال 1947 احداث مترو توسط وزراي شوروي تصويب و عمليات در سال 1951 شروع شد. در نوامبر 1967 مترو باكو با 6.5 كيلومتر طول، به عنوان پنجمين سيستم انتقال سريع در شوروي سابق به مناسبت پنجاهمين سالگرد انقلاب اكتبر افتتاح شد. دو خط مترو باكو در مركز شهر يعني در ترمينال راه‌آهن همديگر را به صورت متقاطع قطع مي‌كنند. خط يك از جنوب‌غربي آغاز مي‌شود، به سمت شمال و جنوب‌شرقي امتداد دارد و در سه مرحله افتتاح گرديد. خط 2 به موازات درياي خزر آغاز و بعد از پيوستن به خط يك در ترمينال راه‌آهن به طرف غرب و شمال‌غربي امتداد مي‌يابد. ناآرامي‌هاي سياسي، درگيري‌هاي نظامي و بحران مالي ناشي از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، ادامه فعاليت احداث مترو را مختل كرد. به علاوه وقايع دهه 1990 يعني حمله تروريستي جولاي 1994 كه 13 كشته و 42 زخمي در پي داشت و انفجار قطار در اكتبر همان سال كه 289 كشته و بيش از 300 زخمي به دنبال داشت، هر دو مترو را تحت تاثير قرار داد. در اواسط سال 2000 احداث بخش پاياني خط 2 كه از سال 1994 معلق مانده بود، مجددا آغاز و در سال 2008 تكميل گرديد. در همين سال، تقي احمداف، رييس مترو باكو، طرح احداث 41 ايستگاه جديد را كه دسترسي به ترمينال جديد اتوبوس‌راني و فرودگاه بين‌المللي را پوشش خواهد داد، اعلام كرد. ايستگاه‌ها: به دليل ناهموار بودن شهر، بسياري ايستگاه‌ها خيلي عميقند و مي‌توان از آن‌ها به عنوان پناهگاه حملات هسته‌اي استفاده كرد. بيشتر ايستگاه‌ها با استفاده از موزاييك، مجسمه و نقوش برجسته تصاوير باارزشي دارند و بقيه نشان‌دهنده فرهنگ و تاريخ آذري هستند. بعد از فروپاشي شوروي، اسامي و دكوراسيون بعضي ايستگاه‌ها طبق ايدئولوژي جديد تغيير كرد. قطار: در سال 2005، سيستم مترو 228 دستگاه قطار داشت كه 43تاي آن 4 واگنه بودند. بليت: در سال 2006، مديريت مترو سيستم پرداخت جديدي را معرفي كرد و به جاي استفاده از بليت از جديدترين سيستم كارتيRFID بهره برد. قيمت كارت‌ها 2 منات و قابل شارژ هستند. دسترسي به اين سيستم جديد هميشگي بوده و در بين مسافران متداول شده است. با يك منات، مي‌توان كارت را معادل 20 بليت شارژ كرد. كارت‌ها چندين‌بار قابل استفاده هستند و با يك كارت چند نفر مي‌توانند از مترو استفاده كنند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو هلسينكي مترو هلسينكي شمالي‌ترين سيستم مترو دنيا و تنها سيستم مترو در فنلاند است مترو هلسينكي- پايتخت فنلاند- داراي 2 خط، 17 ايستگاه و 21.1 كيلومتر است. مترو در 2 اوت 1982 بعد از 27 سال از مطرح شدن آن به روي عموم گشوده شد. اين شبكه توسط شركت حملونقل هلسينكي اداره مي‌شود و روزانه 199،339 نفر را جابه‌جا مي‌كند. مترو ابتدا حومه شرقي شهر را پوشش مي‌داد اما هم‌اينك وسيله‌اي براي انتقال به نواحي مركزي نيز است و تعداد سفرهاي مسافران آن از مرز 50 ميليون نفر در سال مي‌گذرد. تاريخچه: انگيزه اوليه ساخت مترو در هلسينكي به سال 1955 برمي‌گردد. به اين منظور كميته‌اي تشكيل و پيش‌نويس اوليه در مي 1963 صادر شد. سيستم پيشنهادي 86.5 كيلومتر طول و شامل 108 ايستگاه بود. بعد از بحث‌هاي طولاني، اين طرح به دليل گسترده بودن رد شد و شوراي شهر تصميم گرفت خطي در شرق شهر احداث كند. ساخت مرحله اول شبكه مترو به 7 مي 1969 برمي‌گردد. انتظار مي‌رفت اين مرحله قبل از 1977 پايان يابد اما به دليل بعضي مشكلات در مرحله آزمايشي، افتتاح سيستم 5 سال به تاخير افتاد. مترو در اول ژوئن 1982 گشوده شد اما افتتاح رسمي آن با شش ايستگاه، در 2 اوت 82 بود. طي اين سال‌ها 11 ايستگاه ديگر به آن اضافه شد. گسترش مترو به سمت غرب تا سال 2013 ادامه دارد. احداث يك خط ديگر از شمال به سمت مركز و احتمالا فرودگاه وانتا جزو برنامه 2020 است. شبكه: شبكه مترو هلسينكي به شكلY است. شش ايستگاه آن زيرگذر و بقيه روگذرند. قطارها هر 5-4 دقيقه يك‌بار تردد دارند و نام ايستگاه‌ها به زبان‌هاي فنلاندي و سوئدي و در ايستگاه مركزي راه‌آهن حتي به انگليسي اعلام مي‌شود. با وجود آن كه قطارها متعلق به دهه 1970 و 1980 است، هنوز از بسياري از متروهاي دنيا مدرن‌ترند. سرعت معمولي قطارها در داخل تونل‌ها 70 كيلومتر در ساعت و در فضاي باز 80 كيلومتر در ساعت است. در 17 مي 2006 شوراي شهر تصميم گرفت در قطارهاي مترو از سيستم اتوماتيك به جاي دستي استفاده كند كه اين مستلزم جايگزيني بعضي قسمت‌هاست و تا سال 2013 تحقق مي‌يابد. بليت: امكان خريد بليت از طريق دستگاه‌هاي فروش بليت يا اس‌ام‌اس وجود دارد. بليت‌ها يك ساعت اعتبار دارند و از آن‌ها مي‌توان در ساير وسايل‌نقليه هم استفاده كرد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو ليما مترو ليما با يك خط، 6 ايستگاه و 9.8 كيلومتر تنها جنوب شهر را پوشش مي‌دهد بين سال‌هاي 1972و 1973 گروه مترو ليما به بررسي امكان فني اقتصادي سيستم سريع حملونقل عمومي و اولين پيش‌نويس آن پرداخت با آن كه در سال 1974 مورد تصويب دولت قرار گرفت اما بحران اقتصادي سرمايه‌گذاري 317 ميليون دلاري را غيرممكن مي‌ساخت. مترو ليما - پايتخت برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام - در سال 2003 افتتاح شد و قرار است در آينده به 5 خط برسد. سرمايه‌گذاران اسپانيايي و نيز ايتاليايي و ژاپني علاقمند به انجام پروژه هستند. در صورت تكميل شبكه، مترو 5 خط اصلي خواهد داشت. سرعت سيسستم به دليل تكنولوژي بالا و سنسورهاي كامپيوتري 3 برابر قبل شده است. 5 قطار شش واگنه به طول 107 متر از 6 بامداد تا 6 شب هر 10 دقيقه يك بار تردد دارند. گسترش: تكميل خط يك كه در ويلاالسالوادر در جنوب شروع مي‌شود، به سمت مركز و سپس شمال تا 43 كيلومتر پيش‌بيني شده است. تكميل شبكه به 5 خط شامل خط 2 از غرب به شرق، 4 از جنوب به شمال‌شرقي و 5 در امتداد خط ساحلي ادامه دارد. بليت: قيمت بليت تك سفره- 0.50 سول ويلاالسالوادر به كالائو- 1.00 سول و ويلاالسالوادر به پرو- 1.20 سول است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو ليسبون مترو ليسبون داراي 4 خط، 46 ايستگاه و به طول 39 كيلومتر است خطوط مترو ليسبون- پايتخت پرتغال- به رنگ آبي، زرد، سبز و قرمز است. ساخت مترو در 7 اوت 1955 شروع و در 29 دسامبر 1959، 6.5 كيلومتر از آن به شكل Yافتتاح شد. بخش‌هاي شمالي طي مراحل مختلف ساخته شد. خط آبي شامل 14 كيلومتر و 17 ايستگاه در سال 1997 در شمال شهر با 2 ايستگاه افتتاح شد. اين خط بعد از گذشتن از مركز به طرف ايستگاه راه‌آهن آپولونيا مي‌رود، در انتها دو قسمت شده، تبديل به خط سبز مي‌شود. خط زرد داراي 13 ايستگاه به طول 11 كيلومتر است. خط سبز 9 كيلومتر و 13 ايستگاه دارد. خط قرمز به طول 8 كيلومتر و 9 ايستگاه در 19 مي 1998 افتتاح شد. گسترش خط‌هاي سبز و زرد در دست مطالعه است. در سال 1995 شبكه داراي دو خط آبي و زرد بود. خط سوم يعني قرمز در مي 1998 "آلامدو" را به نمايشگاه 98 وصل كرد. در سال 2004 خطوط آبي، زرد و سبز گسترش يافت. تا سال 2005 شبكه 36.9 كيلومتر شد. در اوت 2009 گسترش خط قرمز امكان رفتن به هر خط ديگر را با حداكثر يك‌بار تعويض قطار فراهم كرد. با تكميل پروژه، تعداد ايستگاه‌ها 52 عدد و طول شبكه 40 كيلومتر خواهد شد. برخلاف ايستگاه‌هاي قبلي كه بسيار ساده و داراي تزيينات محدود بودند، ايستگاه‌هاي جديد به طور هنرمندانه‌اي تزيين شده‌اند. بسياري از آن‌ها فاقد پله‌برقي‌اند. طول ايستگاه‌ها به طور متوسط 105 متر است. در خط آبي و زرد از قطارهاي 6 واگنه، در خط سبز از قطار 4 واگنه و در خط قرمز از قطارهاي 3 واگنه استفاده مي‌شود. بليت: مترو ليسبون به 4 ناحيه تقسيم مي‌شود. قيمت بليت تك‌سفره: 0.80 يورو و يك روزه (مترو + اتوبوس و قطار) 3.70 يورو است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو اسلو هر سال حدود 73میلیون نفر با مترو اسلو سفر مي‌كنند شبكه مترو اسلو- پايتخت نروژ- شامل 6 خط به طول 84.2 كيلومتر است كه همگي از مركز شهر مي‌گذرند. مترو اسلو با 105 ايستگاه كه 16تاي آن زير زمين است، 268هزار نفر را در روز جابه‌جا مي‌كند. بيشتر خطوط زيرزميني داراي تونل مشتركند و به مراكز كار و اداري و نيز ساير وسايل حملونقل مانند تراموا، قطار و اتوبوس نزديكند. گسترش: در تابستان 2003، 99 واگن جديد به شركت زيمنس سفارش داده شد و بين سال‌هاي 2010- 2007، 63 قطار 3 كابينه تحويل شد. بين سال‌هاي 2010-2006 استانداردهاي مترو ارتقاء يافت. هريك از 6 خط مترو به رنگ خاصي است كه همگي قبل از تفكيك از يك تونل خاص يا خط حلقه‌مانند از شرق به غرب مي‌گذرند. خط يك، آبي روشن داراي 35 ايستگاه خط 2، قرمز داراي 26 ايستگاه خط 3، سبز داراي 27 ايستگاه خط 4، آبي تيره داراي 22 ايستگاه خط 5، صورتي داراي 26 ايستگاه و خط 6، آبي تيره داراي 12 ايستگاه است. تمام قطارهاي خط 2 و 5 شش كابينه و فقط قطار خط 3 چهار كابينه است. قيمت بليت تك سفره: 25 كرون 8 سفره: 160 كرون 24 ساعته: 60 كرون 7 روزه: 200 كرون و ماهانه 550 كرون نروژ است كه در اتوبوس، تراموا، مترو قابل استفاده است و قبل از اولين سفر معتبر مي‌شود. فروش بليت در تمام ايستگاه‌هاي بيرون از سال 1995 فقط از طريق ماشين است. در صورتي كه بليت اعتبار نداشته باشد، فرد بايد مبلغ 750 كرون جريمه بپردازد. ساعت كار: ساعت كار مترو از 5 بامداد تا 1 نيمه‌شب است. قطارها در طول روز هر 15 دقيقه يك‌بار، بعد از ساعت 21 و صبح روزهاي تعطيل هر 30 دقيقه يك بار تردد مي‌كنند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو سانتياگو مترو سانتياگو گسترده‌ترين و مدرن‌ترين سيستم مترو در آمريكاي‌جنوبي است مترو سانتياگو- پايتخت شيلي- داراي 5 خط و 107 ايستگاه است (16تاي آن در دست ساخت است) و روزانه 5/2ميليون نفر را انتقال مي‌دهد. تاريخچه: اين وسيله معروف، مدرن، ايمن و كارا در خدمت 7 ميليون شهروند است. از زمان افتتاح مترو در سال 1975 وضعيت شهر كاملا تغيير كرد. مترو در واقع مهم‌ترين پروژه شيلي بود. ايده ساخت مترو به سال 1944 برمي‌گردد اما شروع كار سال 1968 بود. در 15 سپتامبر 1975، "اوگوستو پينوشه" اولين خط مترو را افتتاح كرد. بهره‌برداري از خط 2 سال 1978 بود. خط يك در سال 1980 و خط 2 در سال 2004 به سمت شمال گسترش يافت. خط 5 در جنوب، در سال 1997 افتتاح شد. اين خط در سال 2000 توسعه يافت و به سمت غرب و مركز تاريخي شهر امتداد پيدا كرد. در سال 2002 احداث خط 4 در جنوب‌شرقي شروع شد. در حال حاضر مترو 84.4 كيلومتر وسعت دارد. در بعضي خط‌ها از قطارهايي با تاير لاستيكي استفاده مي‌شود. هنر: هنر در ايستگاه‌هاي مترو كاملا مشهود است. نقاشي بزرگ ديواري "ماريو تورال" بيانگر تاريخ شيلي است. آثاري از نقاشي رئاليست، هنر مدرن و مولتي‌مديا در ايستگاه‌هاي مترو سانتياگو به چشم مي‌خورد. ساعت كار: ساعت كار مترو سانتياگو در طول هفته 23-6، روزهاي شنبه 22:30-6:30، روزهاي يكشنبه و تعطيلات 22:30- 8 است. بليت: قيمت بليت به زمان استفاده از مترو بستگي دارد. در اوج شلوغي يعني 9-7 و 20- 18 بليت‌ها گران‌ترين قيمت را دارند. بليت براي سالمندان بالاي 65 سال و دانش‌آموزان تخفيف دارد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو پيونگ‌يانگ مترو پيونگ‌يانگ - پايتخت كره شمالي - داراي 2 خط و 17 ايستگاه است و در سال 1973 افتتاح شد ساخت اين مترو در سال 1968 شروع و در 6 سپتامبر 1973 اولين خط آن افتتاح شد. احداث تونل مترو در زير رود توئه‌دونگ حادثه‌ساز بود. حداقل 100 كارگر در اثر حادثه جان خود را از دست دادند. اين قسمت هرگز كامل نشد و مترو هم‌اينك از غرب رود مي‌گذرد. مترو پيونگ‌يانگ پايتخت كره شمالي با قرار گرفتن در 110 متري زمين عميق‌ترين و نيز با داشتن 5 ون قيمت بليت ارزان‌ترين مترو دنياست. در مترو از بليت آلومينيومي كه روي آن آرم مترو حك شده است، استفاده مي‌شود. شبكه: خط يك در فرهنگ كره به معني اسب پرسرعت افسانه‌ايست كه مي‌تواند 400 متر در روز بدود. اين خط حدود 12 كيلومتر وسعت دارد و در سال 1973 به بهره‌برداري رسيد. خط دو به معني "تجديد شدن" در سال 1975 تاسيس شد و حدود 10 كيلومتر است. خط يك از جنوب‌غربي به سمت شمال‌شرقي امتداد دارد. هر دو خط همديگر را قطع و روزانه 700.000 نفر را جابه‌جا مي‌كنند. در بيشتر موارد اسم ايستگاه‌ها اشاره‌اي به محل آن‌ها ندارد و برگرفته از ويژگي‌ها و اصطلاحات انقلاب كره شمالي است. مترو پيونگ‌يانگ داراي موزه ايست كه تاريخ و احداث آن را نشان مي‌دهد. شبكه مترو كاملا در زير زمين قرار دارد. طراحي شبكه بر اساس شبكه مترو ساير كشورهاي كمونيستي به خصوص مترو مسكو است. هر دو در بسياري ويژگي‌ها مانند عميق بودن و فاصله زياد بين ايستگاه‌ها مشتركند. ويژگي مشترك ديگر هنر رئاليسم اجتماعي در ايستگاه‌هاست. كاركنان مترو داراي لباس مخصوص هستند. در زمان بمباران هوايي مي‌توان از مترو به عنوان پناهگاه استفاده كرد. نصب درهاي بزرگ فلزي در ايستگاه‌ها به همين منظور است. ايستگاه كوانگ‌ميونگ به دليل قرار داشتن مقبره كيم‌ايل‌سونگ در آنجا تعطيل است. مترو طوري طراحي شده كه قطارها هر چند دقيقه تردد نمايند. در ساعات پر رفتوآمد فاصله آن‌ها حداقل 2 دقيقه است. توريست‌هاي خارجي تنها مي‌توانند بين ايستگاه "پوهونگ" و "يانگ‌وانگ" كه مدرن‌تر هستند، سفر كنند. اين دو ايستگاه در سال 1987 و بقيه در سال 1973 تكميل شدند. كشيدن سيگار و خوردن در داخل مترو ممنوع است و جريمه سنگين به آن تعلق مي‌گيرد. قطارهاي پيونگ‌يانگ به دو رنگ قرمز و كرم رنگ‌آميزي شده‌اند، تمام تبليغات حذف و پوسترهايي از "كيم‌ايل‌سونگ" و "كيم‌جونگ‌ايل" رهبران كره جايگزين آن شده‌اند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 5 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو تفليس مترو تفليس در سال 1966 افتتاح شد شهر تفليس- پايتخت گرجستان- با 1.2 ميليون نفر جمعيت تا 40 كيلومتر از شمال تا جنوب رودخانه كورا امتداد دارد. دره بوسيله كوه احاطه شده و اين امر تردد جاده را مشكل مي‌كند. طرح ساخت مترو به اوايل دهه 1950 برمي‌گردد يعني زماني كه جمعيت شهر 750.000 نفر بود. اولين خط مترو تفليس در سال 1966 با 6.3 كيلومتر و 6 ايستگاه در مركز شهر افتتاح شد و چند سال بعد به سمت جنوب امتداد يافت. در دهه 1980، طول سيستم به 19.6 كيلومتر و تعداد ايستگاه‌هاي آن به 16 عدد رسيد. در سال 1979، احداث خط 2 از ايستگاه راه‌آهن آغاز شد. اين خط 6.7 كيلومتر وسعت و 6 ايستگاه دارد. گسترش خط 2 به سمت دانشگاه ادامه دارد و احداث خط 3 در دست اجراست. اسامي بيشتر ايستگاه‌ها طي دهه 1990 بعد ا ز فروپاشي اتحاد جماهير شوروي سابق و استقلال گرجستان تغيير كرد. قطارهاي مترو گرجستان 4-3 واگنه مشابه قطارهاي مورد استفاده در مسكو و ساير جمهوري‌هاي استقلال‌يافته هستند. طول ايستگاه‌ها 100 متر و مناسب قطارهاي 5 واگنه است. ساعت كار: مترو از ساعت 6 بامداد تا يك نيمه‌شب در ساعات پر رفتوآمد هر2:30 دقيقه و در مواقع عادي هر 4 دقيقه تردد دارد. بليت: قيمت بليت 0.40 لري است. قيمت كارت‌هاي چند سفره: براي 60 بار سفر: 20 لري و 720 بار سفر: 145 لري است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو صوفيه مترو صوفيه اولين و تنها شبكه مترو در بلغارستان است مترو صوفيه - پايتخت بلغارستان - داراي يك خط و 14 ايستگاه است. اين مترو كه در سال 1998 افتتاح شد، 18 كيلومتر وسعت دارد و هر روز 180.000 نفر با آن سفر مي‌كنند. حداكثر سرعت 21 قطار آن،90 كيلومتر در ساعت است. تاريخچه: با وجود مطرح شدن مترو در دهه 1960، ساخت آن به طور رسمي به دهه 1990 موكول شد آن هم به اين دليل كه شهر نياز فوري به سيستم زيرزميني را تجربه نكرده بود. عامل بعدي آن بود كه كار بايد در عمق انجام مي‌شد. صوفيه يكي از قديمي‌ترين شهرهاي اروپاست كه داراي لايه‌هاي تاريخي است. روزگار باستان را مي‌توان به‌راحتي در ايستگاه "سرديكا" مشاهده كرد كه تركيبي از خرابه‌هاي كشف شده قبايل هندي اروپايي ساكن بالكان، روميان و معماري مدرن است. ساخت مترو از پرترافيك‌ترين منطقه شهر شروع شد جايي كه جمعيت در شلوغي به بيش از 40.000 نفر مي‌رسد. اولين بخش خط يك در 28 ژانويه 1998 با 5 ايستگاه به طول 6.5 كيلومتر افتتاح شد. اين خط از مركز شهر مي‌گذرد و دانشگاه صوفيه در مسير آن قرار دارد. كار بر روي شاخه شمالي آن تا سال 2012 ادامه دارد و مركز نمايشگاه بين‌المللي و فرودگاه صوفيه را در بر خواهد گرفت. امتداد اين خط در قسمت جنوبي تا سال 2010 به پايان مي‌رسد. پروژه بعدي يعني خط 2 از ايستگاه مركزي راه‌آهن و قصر ملي فرهنگي خواهد گذشت. عمليات احداث اين خط از 14 دسامبر با ايجاد 7 ايستگاه و 6.5 كيلومتر آغاز شده است و تا سال 2012 افتتاح مي‌شود. در مورد خط 3 و زمان آغاز آن اطلاعاتي در دست نيست. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو تاشكند مترو تاشكند داراي مزين‌ترين ايستگاه‌هاي دنياست مترو تاشكند- پايتخت ازبكستان- تنها سيستم مترو در آسياي ميانه و هفتمين مترو ساخته شده در اتحاد جماهير شوروي سابق، در سال 1977 افتتاح شد. مترو با 3 خط، 29 ايستگاه و 36.2 كيلومتر وسعت روزانه 450.000 نفر از جمعيت 2 ميليوني تاشكند را جابه‌جا مي‌كند. در سال 1999 مترو تاشكند 127 ميليون نفر را منتقل كرد كه نسبت به سال قبل از آن % 4.7 افزايش داشت. تاريخچه: طرح احداث مترو به سال 1968 برمي‌گردد يعني دو سال بعد از زلزله شديد 1966 كه شهر تاشكند را به كلي لرزاند. ساخت خط قرمز در سال 1968 آغاز و در 1977 افتتاح شد. اين خط هم‌اينك 12 ايستگاه و 16.7 كيلومتر وسعت دارد و با احداث 3 ايستگاه ديگر به سمت شرق امتداد مي‌يابد. خط آبي كه با گذشتن از ايستگاه راه‌آهن به صورت مورب از شمال‌غربي به جنوب‌شرقي امتداد دارد، بين سال‌هاي 1984 و 1991 افتتاح شد. طول اين خط در حال حاضر 14.8 كيلومتر و داراي 11 ايستگاه است. هدف از ساخت خط سبز اتصال نواحي شمالي تا فرودگاه تاشكند در جنوب است. بخش اول آن با شش ايستگاه در زير زمين با وسعت 7.6 كيلومتر در 24 اكتبر 2001 افتتاح شد. عمق تونل‌ها زياد نبوده بين 8 تا 25 متر است. اين خط در برابر زلزله تا 9.0 ريشتر مقاوم است. احداث خط چهارم با وسعت 8 كيلومتر در حال بررسي است و انتظار مي‌رود تا سال 2010 افتتاح شود. ايستگاه‌ها: هر يك از ايستگاه‌ها با ديگري متفاوت است. معماري و دكوراسيون هر ايستگاه اسم آن را تداعي مي‌كند. معماران و هنرمندان تاشكند در طراحي ايستگاه‌ها نقش زيادي داشته‌اند. مواد مورد استفاده در دكوراسيون‌هاي داخلي محكم و مقاوم شامل فلز (به شكل حك شده)، شيشه، پلاستيك، گرانيت، سنگ مرمر، لاجورد و سراميك است. هر ايستگاه اثر هنري منحصر به خود را دارد و به يك موضوع خاص مي‌پردازد. طول سكوها 100 متر و در آن از قطارهاي 4 كابين مسكو استفاده مي‌شود. حداكثر سرعت قطارها 46 كيلومتر در ساعت است. فاصله ايستگاه‌ها از هم 1400 متر است. قوانين و محدوديت‌ها: حداقل يك افسر پليس بر هر ايستگاه نظارت دارد. گرفتن عكس در داخل سيستم مترو يا ايستگاه چون تجهيزات نظامي به حساب مي‌آيند، غيرقانوني است. ساير اطلاعات: ساعت كار مترو از 6 صبح تا يك نيمه‌شب است و قطارها هر دو دقيقه يك‌بار تردد مي‌نمايند. قيمت بليت 400 سوم است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 آذر، ۱۳۸۸ آشنايي با مترو بانكوك مترو بانكوك در سال 2004 افتتاح شد و طول آن 20 كيلومتر است مترو بانكوك- پايتخت تايلند- تنها يك خط و 18 ايستگاه دارد و روزانه 300.000 نفر با آن سفر مي‌كنند. اداره مترو در دست بخش خصوصي است. تاريخچه: احداث تنها خط مترو در 19 نوامبر 1996 آغاز شد. پروژه با تاخيرهاي زيادي مواجه شد آن هم نه به دليل بحران اقتصادي 1997 بلكه به خاطر بحث بر روي مهندسي شهري و احداث ساختار زيرزميني‌اي كه آب نتواند به راحتي وارد سايت شود. مترو در ساعت 19:19 سوم جولاي 2004 با حضور خانواده سلطنتي افتتاح شد. طي 30 دقيقه تمام ظرفيت مترو تكميل شد اما بعدها با وجودي كه قيمت بليت تك‌سفره از 38-12 بات به 15-10 بات رسيد، تعداد مسافران از 400.000 نفر به 180.000 نفر كاهش يافت. بليت: قيمت بليت از ژانويه 2009، 41-16 بات شد. سيستم بليت از تكنولوژي RFID هم بهره مي‌برد، ضمن آن كه بليت مسافرت‌هاي تك‌سفره و كارت‌هاي هوشمند براي چند سفر هم موجود است. در آينده نزديك سيستم مشتركي طراحي مي‌شود كه بتوان از آن در ساير وسايل‌نقليه حملونقل سريع هم استفاده كرد. قطارها: مترو داراي 19 قطار است كه ظرفيت انتقال 40.000 نفر را در هر ساعت دارند. حداكثر سرعت قطارها 80 كيلومتر در ساعت است. ايستگاه‌ها: با در نظر گرفتن اين كه بانكوك دشتي كم‌ارتفاع و مستعد سيل است، همه ايستگاه‌ها يك متر بالاتر از سطح زمين و مجهز به دريچه‌هايي هستند تا در صورت بروز سيل، سيستم مختل نشود. در تمام ايستگاه‌ها بالابر براي ويلچر افراد معلول در نظر گرفته شده است. ايستگاه‌ها داراي راه‌هاي مختلفند. نقشه راه‌هاي خروج و مناطق روي ديوارها نصب شده است. به منظور ايمني بيشتر تمام ايستگاه‌ها مجهز به درهاي محافظند. نيروهاي امنيتي با لباس مخصوص و دوربين‌هاي مجهز در هريك از سكوها حضور دارند. خوردن و آشاميدن در ايستگاه‌ها ممنوع است. پاركينگ‌هاي چند طبقه و تسهيلات ويژه مهياست. براي رانندگاني كه اتومبيل‌هاي خود را در اين مكان‌ها پارك مي‌كنند، كارت‌هاي هوشمند صادر مي‌شود كه بايد آن‌ها را در ايستگاه مقصد به صورت الكتريكي مهر نمايند. گسترش: طرح‌هاي مختلفي براي گسترش مترو پيشنهاد شده اما تاكنون هيچ يك آغاز نشده است. احداث 3 خط در ابعاد 91 كيلومتر كه تمام بانكوك را پوشش دهد و تكميل خط آبي در اولويت قرار دارند. گسترش خط آبي تا 27 كيلومتر و احداث خط نارنجي به طول 24 و بنفش تا 40 كيلومتر مد‌نظر است. احداث خط‌هاي زرد، قهوه‌اي و صورتي جزو برنامه‌هاي بعدي است. حادثه: از جمله حوادث مهم مترو بانكوك، برخورد دو قطار در ساعت 9 صبح 17 ژانويه 2005 بود كه 140 مجروح داشت و باعث دو هفته تعطيلي مترو شد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده