آشنايي با مترو

[Mohammad Aref 120,438]

آشنايي با مترو تورنتو

 

بيش از يك ميليون نفر با مترو تورنتو سفر مي‌كنند

مترو تورنتو بزرگ‌ترين شهر كانادا داراي 4 خط به طول 68.3 كيلومتر و 69 ايستگاه است.

اين مترو در 30 مارس 1954 با 12 ايستگاه در خيابان "يانگ استريت" افتتاح شد. طول اين خط 7.4 كيلومتر و سرعت قطارها حداكثر 32 كيلومتر در ساعت بود.

خطوط مترو:

خط U شكل از شمال به جنوب امتداد داشته، 32 ايستگاه و 31 كيلومتر وسعت دارد.

خط غرب به شرق سبز به طول 27.5 كيلومتر، 31 ايستگاه دارد و به موازات درياچه اونتاريو است.

خط كوتاه غرب به شرق بنفش 5 ايستگاه و 6.3 كيلومتر است.

و خط آبي 6.4 كيلومتر وسعت دارد.

ساعت كار:

ساعت كار مترو از 6 صبح الي 1:30 بعدازظهر است و در روزهاي يك‌شنبه 9 صبح مي‌باشد.

 

حوادث:

از جمله حوادث مترو تورنتو در اوت 1995 نقص فني در قطار خط "يانگ يونيورسيتي اسپادينا" بود كه 3 كشته و 100 زخمي به جا گذاشت و موجب شد مسئولان توجه خود را بيشتر بر روي ايمني متمركز كنند تا سرعت ساخت.

حادثه ديگر در بيش از 50 سال تاريخ مترو تورنتو، تولد يك نوزاد در 6 فوريه 2006 بود كه تا چند روز تيتر اول مطبوعات را به خود اختصاص داد.

 

ايستگاه‌ها:

بعضي ايستگاه‌ها بسيار شلوغ بوده، روزانه 90.000 -70.000 نفر در آن‌ها تردد دارند.

نام‌گذاري بيشتر ايستگاه‌ها بر اساس نزديك‌ترين جاده به مترو يا اماكن عمومي مانند موسسات و كليساهاست.

نصب درهاي محافظ در ايستگاه‌ها از اقدام به خودكشي جلوگيري مي‌كند. باز و بسته كردن درها و اطمينان از سوار شدن مسافران به عهده مامور قطار است.

با گذشت زمان سيستم حمل‌ونقل تورنتو تبديل به گالري هنر شده است. ده‌ها اثر هنري در مسير مترو و ترامواي شهري به چشم مي‌خورد.

نقاشي‌هايي با 10.000 قطعه كاشي، خاتم‌كاري با صدف در بعضي سكوها و تصاويري از پشت سر آدم‌ها روي كاشي ديوارها قابل توجه است.

تسهيلات:

نصب 66 آسانسور، 294 پله‌برقي و احداث 28 پاركينگ با ظرفيت 14.136 اتومبيل از جمله تسهيلات مترو تورنتو است.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[Mohammad Aref 120,438]

خدمات مترو در شهر واشنگتن

 

شبکه حمل و نقل مترو واشنگتن دارای ايمن ترين و مناسب ترين خطوط و مسيرهای عبوری است، اين شبکه گسترده به سرپرستی مديران سازمان حمل و نقل ناحيه کلان شهر واشنگتن سرپرستی و نظارت می شود.

اين شبکه خود به قسمت های مختلفی تقسيم می شود که هر کدام را به اختصار توضيح می دهيم:

 

شبکه Metrobus:

شبکه Metrobus کلان شهر واشنگتن يک سيستم گسترده با 18 خط اصلی حمل و نقل و 99 مسير متغير خصوصی است که در خدمت ناحيه شهریArlington قرار دارد، اين شبکه را Arlington Metrobus نيز می نامند.

 

شبکه Metrorail :

خدمت ديگر شبکه حمل و نقل، Metrorail است، اين شبکه نيز دارای 78 ايستگاه در طی مسافتی معادل 103 مايل است، که بيشتر آنها زيرزمينی هستند.

سيستم Metrorail دارای 5 رنگ، مسير با کدگذاری های متنوع است که مسيرهای مختلف را قطع کرده و به مسافران اين امکان را می دهد تا در هر نقطه که تمايل به تغيير مسير دارند، مترو خود را تعويض کنند.

برای کسب اطلاعات بيشتر می توانيد نقشه شبکه حمل و نقل را مطالعه کنيد.

 

هزينه های حمل و نقل با مترو:

شبکه حمل و نقل مترو واشنگتن برای اخذ هزينه های آمد و شد شهروندان تسهيلات ويژه ای را برای اقشار مختلف جامعه در نظر گرفته است، به طور مثال کارتهای اعتباری Metrochek را که يک کارت اعتباری مخصوص کارمندان در تمام نقاط واشنگتن است و هزينه آن توسط دولت فدرال تامين می شود، را برای پرداخت هزينه کرايه مترو در اختيار اين افراد قرار می دهد. از اين کارت اعتباری برای پرداخت کرايه مترو بصورت Online نيز می توان استفاده کرد.

 

راهنمای مسيرهای مترو ( GuideRide ):

استفاده از راهنمايی های GuideRide می تواند مسافران را در چگونگی يافتن مسيرهای صحيح مترو و خطوط مورد نظرشان کمک کند. Ride Guide در مورد مقصد، مکان و زمان سوار شدن به مترو سوال می کند، سپس بهترين و کوتاه ترين مسير را انتخاب کرده و در اختيار افراد قرار می دهد.

 

دسترسی به مترو برای سالمندان و افراد ناتوان جسمی:

سيستم مترو واشنگتن برای افراد ناتوان يا سالمند امکان استفاده ارزانتر از مترو را با ارائه کارتهای شناسايی فراهم کرده است. با ارائه کارت، مسئولان فروش، تخفيف ويژه ارا برای اين افراد قائل می شوند. فروشگاهها و کيوسک ها همچنين به افرادی که دارای کارت های metro ID هستند نيز تخفيف می دهند.

 

چگونه می توان کارت های ID را تهيه کرد؟

افرادی با 65 سال سن يا بيش از آن می توانند کارت های IDسالمندان را با مراجعه به فروشگاههای مخصوص تهيه و استفاده کنند. به همراه داشتن مدرکی برای اثبات سن افراد مانند شناسنامه، کارت شناسايی، گواهی نامه رانندگی يا پاسپورت برای اين مورد الزامی است. علاوه بر مکان های عنوان شده کارت های ID را نيز می توان از کتابخانه های عمومی و مراکز فروش WMATA تهيه کرد.

 

برای تهيه کارت ID ناتوانان جسمی و سالمندان نيز بايد فرم درخواست را پر کرده و آن را به اداره Metro ID تحويل دهند، اين فرم را می توانيد با مراجعه به وب سايت اداره مذکور و يا ازطريق پست الکترونيکی دريافت کنيد.

 

برنامه های مترو برای کودکان:

در قسمتی از مترو می توانيد اطلاعات کاملی در مورد بازی ها و مسابقات و رقابت های کودکان بدست آوريد که شامل موارد زير می شود:

 

_ اعلان های مسابقاتی دانش آموزان

_ موارد ايمنی مترو برای کودکان

_ حداکثر ايمنی های مترو برای جوانان

_ مرکز نقاشی

_ سرگرمی و بازی ها

_ بازيهای مرتبط با مترو

 

اطلاعات عمومی نحوه استفاده از Metrorail :

 

کرايه ها:

_ حداقل کرايه در اين سيستم 1.20$ و حداکثر 3.60$ است که بسته به ميزان فاصله بين ايستگاهها تغيير می کند. برای اطلاع از نرخ کرايه در ايستگاه می توانيد از نقشه شبکه استفاده کرده با تعيين فاصله بين ايستگاهها از ميزان کرايه مطلع شويد.

_ نقل و انتقال کالا در شبکه Metrorail رايگان بوده و تنها برای انتقال کالا به Metrobus 35 سنت دريافت می شود.

 

 

ساعات کار:

هفت روز هفته

ايستگاههای Metrorail راس ساعت 5:30 صبح در تمام روزهای هفته باز و در ساعت 7 بعدازظهر تعطيل می گردد. اما روزهای يکشنبه و پنج شنبه تا نيمه شب و جمعه و شنبه شب ها تا ساعت 3 صبح باز است.

 

 

 

يافتن ايستگاه مترو:

برای يفتن ايستگاه مترو در خيابان ها به دنبال ستون های بلند قهوه ای رنگی که با حرف بزرگ M مشخص شده اند بگرديد. اين علامت مشخص کننده ايستگاه مترو است و با نواری از رنگهای آبی، سبز، نارنجی، قرمز و زرد که نشان دهنده نوعهای مختلف خطوط Metrorail است، مشخص شده است.

چنانچه در حال رانندگی هستيد تنها به علامات بزرگ مترو که مخصوص رانندگان است، توجه کنيد.

علامات مترو مخصوص نابينايان نيز به نام Pylons وجود دارد که با حروف درشت بريل بر روی ستون مشخص شده است.

برای پارک در ايستگاههای مترو هزينه ای دريافت می شود که بسته به ايستگاه اين نرخ متفاوت است اما در روزهای تعطيل و تعطيلات آخر هفته پارکينگ مترو رايگان است.

 

ورود به ايستگاه:

برای ورود و خروج از ايستگاه به يک کارت پرداخت کرايه، Metropass ،Metrochek يا Smartrip احتياج است. کارت های کرايه را نيز می توان از برخی ماشين های خودکار که در طول ايستگاهها وجود دارد، خريداری کرد.

 

راهنمای ايستگاه:

نقشه ها در مسير ايستگاه در نزديکی ماشين های فروش بليط و داخل مترو به مسافران کمک می کنند تا مسير خود را پيدا کنند.

توجه داشته باشيد که اسم آخرين ايستگاه از مسير مترو و ايستگاهی که مقصد شماست در راهنمای نقشه ای که آخرين ايستگاه آن با دو دايره سياه رنگ علامت گذاری شده، وجود دارد.

 

انتظار برای مترو:

علامات موجود در ايستگاه به شما می فهمانند که کدام سکو برای مسير شما مناسب است.

زمانی که در سکو مورد نظر قرار گرفتيد، بر روی نقاط قرمز رنگ قرار گيريد تا در زمان ورود مترو به ايستگاه چراغ های درخشان سکو شما را مطلع سازند.

 

 

تشخيص مترو:

مقصد مترو را قبل از سوار شدن بررسی کنيد. اين مقصد در بالا و کنار شيشه جلو مترو نوشته شده است.

رنگ خط مورد نظر نيز در جلو و پشت مترو مشخص کننده مسير میباشد.

نشانگرهای الکترونيکی نيز به افرادی که مشکل شنوايی دارند در تعيين مسير کمک می کنند.

 

سوار شدن مترو:

در کنار درهای مترو بايستيد و اجازه دهيد که ابتدا مسافرين مترو پياده شوند و سپس شما سوار شويد. به افراد با ناتوانی جسمی يا کسانی که احتياج دارند زودتر سوار شوند، اين اجازه را بدهيد تا قبل از شما سوار شوند. از نداشتن فاصله مابين پله ورودی و سکو اطمينان حاصل کنيد. بصدا در آمدن علامات نشان دهنده بسته شدن درها است. در اين صورت کنار برويد و تا آمدن مترو بعدی صبر کنيد. بر خلاف درهای آسانسور، درهای مترو بطور خودکار دوباره باز نمی شوند.

 

نياز به کمک:

 

برای رفع مشکل کارت اعتباری کرايه خود می توانيد از مديريت ايستگاه کمک بگيريد. در مواقع ضروری می توانيد دکمه قرمز رنگ را بر روی Callbox که در برخی از ايستگاهها وجود دارد فشار دهيد.

کارت های پرداخت قابل پس دادن نيستند اما در صورت اينکه بخوبی کار نکند می توانيد آن را تعويض کنيد.

 

اطلاعات عمومی استفاده از Metrobus :

 

ايستگاه های مترو در کجا واقع شده اند:

با وجود علامت ها در سراسر شهر، ايستگاه های Metrobus به راحتی قابل تشخيص هستند، آنها را می توان با پرچم ها و علامات قرمز، سفيد يا آبی در طول مسير خيابانها مشاهد کرد. برخی از اين ايستگاهها دارای علامات مکعب شکل چهارگوشی هستند که برای دادن اطلاعات به مسافران و تعيين مسير در نقاط معين نصب می شوند. اين را بخاطر داشته باشيد که شما فقط در ايستگاههای تعيين شده می توانيد سوار بر مترو شويد.

در مسيرهای تعيين شده شما تنها بعد از ساعت 9 می توانيد از راننده مترو درخواست کنيد تا در صورت صلاحديد شما را در مسيری خارج از ايستگاه پياده کند. که اين مورد توسط راننده و با رعايت موارد ايمنی انجام می شود.

 

تشخيص مسير مورد نظر و سوار شدن به مترو:

در نزديکی ايستگاهها يا در زمان نزديک شدن اتوبوس های مترو به شيشه مقابل آنها که شماره و مقصد مترو بر روی آن نوشته شده است، توجه کنيد. همچنين مسير مترو در کنار درهای ورودی نيز نوشته شده است. برای سوار شدن به مترو هميشه از درهای جلويی استفاده کنيد.

 

پرداخت کرايه Metrobus :

برای سوار شدن شما بايد بهای بليط را نقداً بپردازيد و چون رانندگان پول نقد را شخصاً از مسافرين دريافت نمی کنند، در هنگام سوار شدن بايد پول خود را در جعبه سکه که در کنار راننده قرار دارد، بياندازيد.

 

نقل و انتقال در Metrobus :

برای استفاده از خدمات رايگان نقل و انتقال از راننده مترو سوال نماييد. ارائه اين سرويس نامحدود به مدت 2 ساعت برای مسافران رايگان می باشد ولی چنانچه بيش از 2 ساعت شود، بايد مبلغ مازاد را پرداخت کنيد.

 

نقل و انتقال در مسيرهای سريع السير:

مسافری که در مسير 2.50$ سريع وسير قصد جابه جايی دارد و تنها 1.20$ پرداخته است بايد بقيه را که 1.30$ است در طی مسير بپردازد.

اين مسافرين می توانند با پرداخت تمام کرايه در ابتدای مسير و دريافت بليط های پانچ شده به همين ميزان نيز از مسيرهای سريع السير مترو استفاده کنند.

تعويض Metrorail به Metrobus :

برای نقل و انتقال در مسيرهای عادی در ابتدای ورود به ايستگاه بايد 35 سنت بپردازيد و چنانچه قصد استفاده از متروهای سريع السير را داريد بايد 1.65$ ديگر بپردازيد. سالمندان و ناتوانان جسمی نيز با کارت اعتباری ID مترو يا کارت مراقبتهای پزشکی عکس دار می توانند بطور رايگان از اين سرويس استفاده کنند. در طول مسير افراد اجازه پياده شدن ندارند، مگر با صلاحديد راننده مترو.

 

Smartrip کارت، نمونه جديد از کارت های اعتباری خطوط مترو:

کارت های Smartrip، را می توان بطور هميشگی استفاده کرد چون قابليت شارژ دوباره را برای پرداخت کرايه دارند. اين کارت ها از جنس پلاستيک است و مانند کارت های اعتباری با گذراندن آن از دستگاههای

 

کامپيوتری ميزان کرايه از کل مبلغ کارت کم می شود. کارت های Smartrip را می توان از مراکز مختلفی

مانند فروشگاهها و فروشگاههای تبليغاتی اينترنت خريداری کرد.

اطلاعات افزايش نرخ کرايه نيز به دستگاههای مربوطه در ايستگاهها داده می شود.

ممکن است شما در يک روز اعتبار کارت خود را تا 100 دلار افزايش دهيد. اين در صورتی است که حداکثر اعتبار برای کارت Smartrip 200 دلار می باشد و بدين معنا است که يک کارت می تواند مدت زمان زيادی شارژ شود.

مانند ديگر کارت ها برای خريداری کارت Smartrip نيز بايد 10 درصد اضافه پرداخت کنيد و برای جلوگيری از دزديده شدن يا گم شدن کارت بهتر است که آن را به ثبت برسانيد.

 

سالمندان و افراد ناتوان جسمی:

اين افراد می توانند کارت های را خريداری نمايند که شامل تخفيف می شود. سالمندان و افراد ناتوان همچنين بايد دارای يک کارت مترو ID باشند.

دستگاههای کامپيوتری کارت های Smartrip در تمام ايستگاهها نصب و مورد استفاده شهروندان قرار می گيرند.

شبکه مترو واشنگتن اين دستگاههای جديد را در 80 ايستگاه Metrobus قرار داده است که روزانه 18000 نفر از آن استفاده می کنند.

بر مبنای تجارب گذشته استفاده از اين دستگاهها، مهندسان مترو تصميم گرفتند که در ابتدا تعداد محدودی از اين دستگاه را مورد آزمايش قرار دهند تا پس از حصول اطمينان از صحت کارکرد، تعداد آن را افزايش دهند.

 

به ثبت رسانيدن کارت Smartrip:

زمانی که شما يک کارت Smartrip خريداری می کنيد، فرصت داريد تا آن را در WMATA ثبت کنيد. اين کار الزامی نيست، اما مزايای زيادی با اين کار به شما تعلق می گيرد.

 

بطور مثال:

چنانچه شما کارت ثبت شده خود را گم کنيد يا آن را به سرقت ببرند، آن کارت از اعتبار ساقط و اعتبار باقی مانده کارت در قالب کارت جديد به شما برگردانده می شود و تنها 5 دلار برای هزينه جايگزينی کارت و انتقال کارت جديد از کل مبلغ کم می گردد. زمانی که کارت خود را به ثبت رسانديد، يک اسم تائيد و يک اسم رمز به شما داده می شود که بايد آن را درخاطر داشته باشيد.

زيرا در زمان باطل کردن کارت دزديده شده يا گم شده به آن احتياج پيدا می کنيد.

 

 

 

استفاده از Smartrip کارت:

کارت Smartrip را می توان به جای فيش کرايه خطوط مترو استفاده کرد.(هر مسافر بايد از کارت خود استفاده کند). شما می توانيد با خريد کارت Smartrip بجای انداختن پول در جعبه های مترو کارت Smartrip را در دستگاه مخصوص عبور دهيد.

کارت Smartrip همچنين برای پرداخت بهای پارکينگ مترو نيز مورد استفاده قرار می گيرد.

 

افزايش اعتبار کارت:

1_ به ميزان باقی مانده پول خود پس از هر دفعه استفاده از کارت در دستگاه دقت کنيد، و دکمه عملکرد خودکار را برای سرعت بخشيدن به کار فشار دهيد.

2_کارت های استفاده شده با اعتبار کمتر از 7 دلار يا کارت های Metrochek يا Farecard بدون اعتبار را می توانيد دوباره شارژ کنيد.

3_ دکمه + يا – را تا مشاهده اعتبار جديدی که می خواهيد فشار دهيد.

4_ کارت خود را برای آخرين دفعه در دايره نهايی قرار دهيد. اين کار ميزان تازه اعتبار را به شما نشان می دهد.

 

حمل و نقل دوچرخه ها با اتوبوس های ART:

اتوبوسهای ART مخصوص مسيرهای کوتاه حومه شهر هستند، هر اتوبوس دارای دو جايگاه حمل دوچرخه با رعايت استاندارهای تعيين شده، است. حمل دوچرخه با اين اتوبوس ها رايگان بوده و بهترين روش برای رفتن به مقصد های کوتاه خارج از شهر می باشد

 

نقل و انتقال دوچرخه در Merobus :

 

 

دوچرخه سواران می توانند به راحتی دوچرخه های خود را در جايگاه های محکم جلو اتوبوس های مترو بسته و آنها را جابه جه کنند.

در جلوی هر مترو تنها دو عدد دوچرخه را می توان حمل کرد که دوچرخه سواران می تواند، خود به راحتی دوچرخه را ببندد.

حمل دوچرخه با مترو برای مسافر هزينه اضافه ای را در بر ندارد.

 

حمل و نقل دوچرخه N-Ride در Metrorail:

 

 

برنامه حمل و نقل دوچرخه N-Ride در MetroBus مکمل برنامه طويل المدت حمل و نقل دوچرخه در ايستگاههای Metrorail می باشد، که به دوچرخه سواران اجازه می دهد دوچرخه های خود را به داخل ايستگاه برده و آن را با مترو جابجا کنند.

 

بهتر است که دوچرخه های خود را از درب سمت عقب مترو وارد کنيد و در روزهای تعطيل آخر هفته از ساعات خلوت برای حمل و نقل دوچرخه خود استفاده کنيد.

تعطيلات رسمی، جزء روزهايي هستند که حمل و نقل دوچرخه با مترو ممنوع می باشد.

قبل از سوار شدن با دوچرخه، راهنمای مترو N- Ride را مطالعه کنيد .

حمل دوچرخه با مترو رايگان بوده و شامل هزينه اضافی نمی شود.

 

جعبه های قفل دار دوچرخه در ايستگاه های مترو:

 

بسياری از ایستگاههای مترو دارای امکاناتی برای پارک دوچرخه هستند، شما می توانيد بر دوچرخه خود تا ايستگاه سوار باشيد سپس آن را در ايستگاه پارک کرده و سوار Metrorail شويد. اين محفظه پارک دوچرخه شامل يک جعبه قفل دار اجاره ای است. اولين استفاده از اين وسيله رايگان می باشد.

اين جعبه های کرايه ای در تمام ايستگاه ها وجود دارد.

 

Metrochek چيست؟

Metrochek يک کارت اعتباری مخصوص کارمندان است که امروزه بيش از 2500 کارمند در بخش های خصوصی و دولتی ادارات واشنگتن از آن استفاده می کنند و تحت حمايت دولت فدرال تامين وجه می شود.

با Metrochekمی توان از بيش از 100 وسيله حمل و نقلی شهری مانند انواع مترو و اتوبوس های عمومیاستفاده کرد.

کارت Metrochek همچنين می تواند به جای کارت های اعتباری خطوط مترو يا هزينه خريداری کارت های ديگر سرويس های حمل و نقل مورد استفاده قرار بگيرد.

منافع حمل و نقل با Metrochek همانند بسياری از کارت های اعتباری از قبيل کارت های بيمه است.

کارمندانی که از Metrochek استفاده می کنند، برای دريافت کارت از پرداخت ماليات معافند.

به کارت های Metrochek با حداکثر 100 دلار اعتبار، ماليات تعلق نمی گيرد.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[iran.urbandesigner 571]

آشنایی با مترو آمستردام

مترو آمستردام در سال 1977 شروع به كار كرد و هم اکنون وسعت آن حدود 42.5 كیلومتر است

مترو آمستردام- پایتخت

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

- شامل 4 خط، 52 ایستگاه و 106 دستگاه قطار است.

تا سال 2017 پنجمین خط مترو تكمیل می‌شود اما گسترش آن تا سال 2020 ادامه دارد.

تاریخچه:

فكر احداث سیستم مترو آمستردام، با این هدف كه جایگزین خطوط تراموا شود، به سال 1968 برمی‌گردد.

در سال 1970 ساخت خط شرقی مترو شروع و در 1977 مورد بهره‌برداری قرار گرفت. این خط به دو شاخه 53 (قرمز) و 54 (زرد) تقسیم شده و مركز شهر را به جنوب‌شرقی ارتباط می‌دهد.

در سال 1990 خط 51 افتتاح شد. این خط نارنجی مركز شهر را به جنوب وصل می‌كند.

در سال 1997 خط حلقوی و سبز رنگ 50 به سیستم اضافه شد كه بدون گذشتن از مركز شهر به سمت غرب می‌رود. با حذف سفرهای مركزی، به این طریق امكان دسترسی سریع بین جنوب و غرب فراهم می‌شود.

خط 52 آبی بوده از سال 2002 در دست احداث است، ارتباط شمال به جنوب را فراهم می‌كند، از مركز تاریخی شهر می‌گذرد و تا فرودگاه آمستردام ادامه می‌یابد. بودجه اولیه ساخت آن 1.46 میلیارد یورو بود اما به دلیل موانع متعدد به 3.1 میلیارد می‌رسد كه گران‌ترین خط مترو در دنیا خواهد بود.

مترو آمستردام دارای 106 قطار دو كابینه است. سه نوع قطار موجود طول، عرض و ظرفیت‌های مختلف دارند و حداكثر سرعت آن‌ها 70 كیلومتر در ساعت است.

اخیرا استفاده از بلیت‌های قدیمی رایج در مترو آمستردام جای خود را به كارت هوشمند داده‌ است.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[iran.urbandesigner 571]

دنيایمترو- همشهري آنلاين - ندا شريف:

مترو بوگوتا- پايتخت كلمبيا- از دهه 1950 مورد بحث و مطالعه بوده است.

با از بين رفتن تراموا، نياز به شكل جديد حملونقل عمومي در اين شهر رو به گسترش بيشتر احساس شد.

در سيستم جديد از همان مسيرهاي سيستم ريلي استفاده ميشود.

مترو بوگوتا نزديك به 2 ميليارد دلار هزينه خواهد داشت.

از مجموع 24 كيلومتر، 15 كيلومتر در زير زمين و بقيه از روي زمين ميگذرد.

انتظار ميرود با عبور مترو از جنوبغربي به سمت مركز و خيابان صدم در شمال شهر، مشكل ترافيك اين مناطق حل شود.

قرار است ساخت مترو در سال 2011 شروع شود و تا سال 2016 پايان يابد. به اين ترتيب هر ساعت 40.000 نفر با مترو سفر خواهند كرد.

__________________

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[iran.urbandesigner 571]

دنيایمترو- همشهري آنلاين - ندا شريف:

مترو بوگوتا- پايتخت كلمبيا- از دهه 1950 مورد بحث و مطالعه بوده است.

با از بين رفتن تراموا، نياز به شكل جديد حملونقل عمومي در اين شهر رو به گسترش بيشتر احساس شد.

در سيستم جديد از همان مسيرهاي سيستم ريلي استفاده ميشود.

مترو بوگوتا نزديك به 2 ميليارد دلار هزينه خواهد داشت.

از مجموع 24 كيلومتر، 15 كيلومتر در زير زمين و بقيه از روي زمين ميگذرد.

انتظار ميرود با عبور مترو از جنوبغربي به سمت مركز و خيابان صدم در شمال شهر، مشكل ترافيك اين مناطق حل شود.

قرار است ساخت مترو در سال 2011 شروع شود و تا سال 2016 پايان يابد. به اين ترتيب هر ساعت 40.000 نفر با مترو سفر خواهند كرد.

[iran.urbandesigner 571]

دنيای‌مترو- همشهري آنلاين - ندا شريف:

مترو دوبي، تنها شبكه حمل و نقل تمام اتوماتيك بدون راننده در امارات متحده عربي است

مترو دوبي، تنها شبكه حمل و نقل تمام اتوماتيك بدون راننده در

امارات متحده عربي است.

اولين بخش از خط قرمز آن فعال، خط سبزش در حال احداث است و خط‌هاي آبي و بنفش تحت برنامه‌ريزي هستند. دو خط سبز و قرمز مركز شهر را در زير زمين و مناطق ديگر را از طريق پل‌هاي راه‌بر طي مي‌كنند.

مترو دوبي توسط مسئولان سازمان راه، حمل‌و‌نقل و گروه سركو اداره مي‌شود. [مترو دوبی به راه افتاد]

اولين بخش خط قرمز با 10 ايستگاه در 9 سپتامبر 2009 (18 شهريور سال جاري) توسط محمد بن رشيد المكتوم، امير دوبي افتتاح و يك روز بعد به روي عموم گشوده شد. مترو دوبي اولين قطار شهري در امارات متحده عربي است.

 

مترو دوبي با راه‌اندازي 20 كيلومتر از خط سبز خود، "عنوان طولاني‌ترين شبكه مترو اتوماتيك" را از اسكاي ترين ونكوور دريافت خواهد كرد.

بيش از 110.000 نفر كه تقريبا 10 درصد جمعيت دوبي را تشكيل مي‌دهند، در دو روز اول افتتاحيه و 367.000 نفر در هفته اول از مترو استفاده كردند.

تاريخچه:

طرح مترو دوبي به دستور امير اين كشور با پيش‌بيني جذب 15 ميليون گردشگر تا سال 2010 صادر شد. رشد سريع جمعيت (پيش‌بيني 3 ميليون نفر افزايش تا سال 2017) همراه با ترافيك سنگين ضرورت احداث سيستم ريلي شهري را اثبات كرد.

در مه 2005، معادل 3.4 ميليارد دلار براي اين منظور به كنسرسيوم خط ريلي دوبي متشكل از شركت‌هاي ژاپني از جمله شركت ميتسوبيشي اعطا شد. اولين فاز معادل 4.2 ميليارد دلار هزينه داشت و تنها 35 كيلومتر از شبكه مورد نظر را يعني از الرشيديه تا منطقه آزاد جبل علي در برگرفت.

هزينه مترو با 80 درصد افزايش به 7.6 ميليارد دلار رسيد. اين در حالي است كه مقامات، مترو را به دليل سوبسيدهايي كه به آن تعلق خواهد گرفت، منبع درآمدزايي نمي‌دانند و درصدد كسب 4.9 ميليارد دلار درآمد طي 10 سال آينده از طرق ديگر هستند.

خط قرمز در كل 52.1 كيلومتر و داراي 29 ايستگاه است. خط بنفش شامل 49 كيلومتر و 8 ايستگاه تا سال 2012 مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرد. خط آبي نيز 47 كيلومتر است و تا سال 2014 آماده مي شود.

دپارتمان حمل و نقل عمومي شهرداري دوبي در هر خط انتظار جابه‌جايي 1.2 ميليون مسافر در روز، 27.000 مسافر در ساعت و در صورت تكميل هر دو خط 355 ميليون نفر در سال را دارند. اين حجم 12% سفرهاي دوبي را تشكيل خواهد داد. آن‌ها قصد ساخت 318 كيلومتر مترو تا سال 2020 را دارند.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[iran.urbandesigner 571]

 

دنيای‌مترو- همشهري آنلاين- ندا شريف:

مترو مادريد يكي از بزرگ‌ترين سيستم‌هاي مترو در جهان است

مترو مادريد- پايتخت

اسپانيا- داراي 13 خط و 231 ايستگاه است.

مترو در سال 1919 افتتاح شد و امروزه با 282.5 كيلومتر طول هفتمين مترو طولاني در جهان و دومين در غرب اروپاست.

گسترش مترو با توجه به افزايش جمعيت شهر مادريد از 3.5 به 6 ميليون نفر صورت گرفت.

مترو از زير زمين رد مي‌شود و كل شهر را پوشش مي‌دهد. [آشنايي با مترو]

همگام با رشد جمعيت در 20 سال گذشته مترو سريعا گسترش يافت و رقيب مترو سئول و پكن شد.

افتتاح تراموا يا سيستم سبك ريلي نيز با 38 ايستگاه و 28 كيلومتر طول در سال 2007 به حمل‌ونقل عمومي كمك زيادي كرد.

تاريخچه:

اولين خط مترو مادريد در 17 اكتبر 1919 با 8 ايستگاه و 3.5 كيلومتر طول افتتاح شد. توسعه اين خط و شروع عمليات دو خط ديگر خيلي سريع بود. در سال 1936 دو خط تكميل و در زمان جنگ هاي داخلي اسپانيا از آن به عنوان پناهگاه در برابر حملات هوايي استفاده شد. [تحقيقات بر سر قربانيان جنگ‌هاي داخلي اسپانيا متوقف شد]

در 1970 همزمان با رشد جمعيت مترو گسترش يافت. طول سكوهاي جديد به 115 متر رسيد.

سال 1979 به دليل بدي مديريت بحران‌زا بود.

در سال 2007 طول مترو به 282 كيلومتر رسيد.

گسترش خطوط همچنان ادامه دارد. با انجام پروژه چند ميليارد دلاري، 90 كيلومتر و 80 ايستگاه جديد در زير زمين ايجاد خواهد شد و ناحيه‌هايي كه قبلا مترو نداشته‌اند را در بر خواهد گرفت.

 

ايستگاه‌ها:

ايستگاه‌هاي جديد سخاوتمندانه در چند طبقه ساخته مي‌شوند، به دليل نورپردازي‌هاي طبيعي و ورودي‌هاي بزرگ در دنيا بهترين شناخته شده و روشني و تك‌رنگي آن‌ها جزو محسنات است.

براي معلولان بالابر در نظر گرفته مي‌شود.

ايستگاه‌هاي قديمي باريك و فشرده‌ بوده و با كاشي‌هاي رنگي و طرح‌هاي مختلف تزيين شده‌اند. در سال‌هاي اخير، بيشتر آن‌ها جهت هماهنگي با ايستگاه‌هاي جديد با پلات‌هاي تك‌رنگ مزين مي‌شوند.

ايستگاه‌هاي دهه 90-70 بزرگتر و ديوارهايشان روشن است.

در ايستگاه‌هاي 7، 9، و 10 مسافران به‌راحتي مي‌توانند با عوض كردن قطار به سفر خود ادامه دهند.

قرار است ايستگاه چمبري به موزه تبديل شود.

از سال 1999 مترو مادريد به جاي سيم‌ مسي يا آلومينيومي آويزان از سقف تونل‌ها، از سيستم به ثبت رسيده جديدي در تاسيسات خود استفاده كرد.

قطارها:

در گذشته اكثر قطارها ساخت اسپانيا بود. در سال‌هاي اخير بعضي قطارها از ايتاليا تامين مي‌شود.

بليت:

فروش بليت‌ها به صورت ماهانه و سالانه با امكان سفر در محدوده خاص است.

شبكه مترو به شش منطقه تقسيم شده است. براي سفر به هر منطقه بليت مخصوص لازم است.

زماني كه يك منطقه به پايان مي‌رسد براي ورود به منطقه بعد بايد بليت جديد تهيه كرد.

بليت براي 10 بار سفر با قيمت پايين‌تر نيز موجود است.

از سوي ديگر بليت تركيبي براي يك سفر براي دو منطقه به جز فرودگاه نيز موجود است.

بليت فرودگاه با امكان جابه‌جايي به هر نقطه 3 يورو است.

 

[iran.urbandesigner 571]

آشنايي با مترو هنگ‌كنگ

دنيای‌مترو- همشهري آنلاين- ندا شريف:

در مترو هنگ‌كنگ بسياري از نشريات رايگان توزيع مي‌شود

مترو هنگ‌كنگ در سال 1979 افتتاح شد و داراي 10 خط، 85 ايستگاه به طول 175 كيلومتر است.

مترو به صورت اكسپرس تا فرودگاه ادامه دارد و روزانه 3.76 ميليون نفر را جابه‌جا مي‌كند.

احداث خط اكسپرس فرودگاه %23 در كاهش ترافيك نقش داشت.

مترو هنگ‌كنگ به تميزي، استفاده راحت، امنيت و مطمئن‌بودن معروف است. تردد قطارها زياد است و برنامه‌ها بندرت تاخير دارد.

مترو استانداردهاي شهرهاي شرقي مانند سنگاپور، چين‌تايپه، پكن، شانگهاي و گوانجو را رعايت كرده است.

تاريخچه:

هنگ‌كنگ تا سال 1997مستعمره بريتانيا بود.

در دهه 1960، حكومت پادشاهي بريتانيا در هنگ‌كنگ پي به ضرورت تاسيس سيستم ريلي حمل‌ونقل عمومي در اين شهر برد.

طرح 4 خط اوليه به شكل فعلي تنظيم شد. ابتدا قرار بود اجراي طرح به چند شركت ژاپني سپرده شود اما در اواسط دهه 70 به دليل بحران نفت و در نتيجه انصراف شركت‌هاي ژاپني، دولت تصميم گرفت، خود اين طرح را به انجام رسانده و اداره كند.

سه خط اول بين سال‌هاي 1985-1979 و خط اكسپرس فرودگاه در سال 1998 تكميل شد.

خط والت‌ديسني:

در سال 2005، تنها خط مترو والت‌ديسني به روي عموم گشوده شد. با آن مي‌توان وارد پارك ديسني هنگ‌كنگ شد يعني 3.5 كيلومتر را در 10-4 دقيقه بدون راننده طي كرد.

 

پنجره‌ها و دستگيره‌هاي اين خط به شكل سر ميكي‌موس و داخل واگن‌ها با مجسمه‌هاي برنزي شخصيت‌هاي والت‌ديسني تزيين شده است.

بليت:

قيمت بليت بسته به مسافت مورد نظر از 4 دلار تا 48.50 دلار متغير است.

بليت فرودگاه از ساير خطوط گران‌تر است. امكان استفاده از كارت هوشمند به خصوص در خط فرودگاه به ارزش 150 دلار نيز وجود دارد.

توريست‌ها مي‌توانند از بليت‌هاي يك و سه روزه مخصوص خود و توريست‌كارت مخصوص فرودگاه استفاده نمايند.

قيمت بليت يك روزه 55 دلار است و از زمان صدور يك ماه اعتبار دارد.

كودكان زير 12 سال، سالمندان بالاي 65 سال و معلولان از تسهيلات خاص در تمام خطوط بهره‌مندند.

دانش‌آموزان بيش از 12 سال و دانشجويان تا سن 25 سال در تمام خطوط به جز فرودگاه داراي تسهيلاتند.

سفر كودكان زير 3 سال رايگان است.

ساعت كار:

ساعت كار مترو از 6 بامداد تا 1 نيمه‌شب است.

گسترش:

ايستگاه جديد نمايشگاه جهاني آسيا به عنوان مركز جديد نمايشگاه بين‌المللي در فرودگاه هنگ‌كنگ در واقع گسترش خط اكسپرس فرودگاه است. اين ايستگاه در 20 دسامبر 2005 هم‌زمان با افتتاح نمايشگاه شروع به كار كرد.

در طول نمايشگاه و برنامه‌هاي مختلف تعداد واگن‌هاي آن افزايش مي‌يابد.

قرارداد خريد 10 قطار جديد كه تا سال 2012-2011 وارد خواهند شد، بسته شده است.

خصوصي‌سازي و ادغام:

در 5 اكتبر 2000، شبكه مترو به عنوان اولين شركت ريلي هنگ‌كنگ خصوصي شد. يعني دولت منافع خود را از تاسيسات عمومي قطع كرد.

مترو قبل از آن كه در فهرست بورس اوراق بهادار قرار بگيرد، كاملا دولتي بود. مترو با فروش حدود يك ميليارد سهام، هم اينك جزو بيشترين سهامداران در هنگ‌كنگ است.

در 11 آوريل 2006، مترو با امضاي يك تفاهم‌نامه با دولت مسئوليت اداره دو شبكه ريلي حمل‌ونقل را برعهده گرفت. اين مسئله در مجمع‌عمومي فوق‌العاده همراه با استفاده از بليت واحد در دو سيستم به تصويب رسيد.

خدمات و تسهيلات ايستگاه‌ها:

در ايستگاه‌هاي مترو به جاي استفاده از ظرافت هنري، به كاربردهاي واقعي توجه شده است. با توجه به ازدحام جمعيت در طول روز، به دوام و دسترس بودن ايستگاه‌ها اهميت زيادي داده شده است.

در داخل واگن‌ها فضايي براي ويلچر در نظر گرفته‌اند.

كاشي‌هاي مخصوص به ايمني افراد نابينا در سكوها كمك مي‌كند.

براي ويلچر درب مخصوص در نظر گرفته‌ شده است.

از طريق تابلوهاي اطلاع‌رساني و تلويزيون‌هاي داخل قطار، پيام‌هاي مهم مانند اعلام ايستگاه بعد نمايش داده مي‌شود.

امكان استفاده از تلفن همراه حتي تماس تصويري در كل سيستم وجود دارد.

در تمام خطوط به جز خط فرودگاه، ازدحام مسافران پيش‌بيني شده است. طرز چيدمان صندلي‌ها، فن‌هاي اضافه و داشتن 5 درب در هر طرف واگن از جمله اين تدابير است.

مترو هنگ‌كنگ از طولاني‌ترين، پهن‌ترين و بيشترين ظرفيت قطار در دنيا استفاده مي‌كند. طول قطارها 23 متر و توانايي جابه‌جايي350 مسافر را دارد.

 

قبل از خصوصي سازي، مترو هنگ‌كنگ فقط داراي شعبات بانك هانگ‌سنگ، كيك‌فروشي‌ و تعدادي مغازه بود. اما بعد از آن تعداد فروشگاه‌هاي مختلف در ايستگاه‌هاي آن افزايش و تبديل به مراكز خريد كوچك و عمومي شد. ضمن آن كه اكثر ايستگاه‌ها به مراكز خريد و املاك مسكن هم نزديكند.

مطبوعات در مترو:

شركت مترو جهت توزيع مجلات و روزنامه‌هاي رايگان با ناشران قرارداد بسته است.

"ركرويت" اولين مجله رايگاني بود كه از سال 1992 تا 2002 به مدت 10 سال در ايستگاه‌ها توزيع مي‌شد.

هم اينك مجله "جيوجيك" جايگزين ركرويت شده و هر دو هفته يك‌بار در ايستگاه‌ها موجود است.

روزنامه‌ "متروپليس" و "اكسپرس پست" در ايستگاه‌ها رايگان توزيع مي‌شوند.

هفته نامه "متروپاپ" با گرايش فرهنگي و شهري، چاپ مترو اينترنشنال، از سال 2006 هر پنج‌شنبه در اختيار عموم قرار مي‌گيرد.

دسترسي به روزنامه‌هاي رايگان چيني زبان "اي ام 730" و "هدلاين ديلي" نيز امكان‌پذير است.

مترو هنگ‌كنگ با افزودن كوپن سفر رايگان با مترو، مسافران را به مطالعه نشريات ترغيب مي‌كند.

كشيدن سيگار، خوردن، آشاميدن و حمل مواد قابل اشتعال در قطار و ايستگاه‌ها ممنوع است.

امنيت:

نيروهاي پليس در بعضي ايستگاه‌ها حضور دارند.

تا سال 2005، در تمام ايستگاه‌ها، درهاي محافظ نصب شد.

دوربين‌هاي مدار بسته در تمام ايستگاه‌ها وجود دارد.

هنر:

اجراي زنده برنامه‌ها، نمايشگاه‌هاي هنري و گالري‌هاي مختلف، جوانان و دانش‌آموزان را به ايستگاه‌هاي مترو مي‌كشاند.

 

 

اجراي كارهاي هنري به شكل‌هاي مختلف در شبكه مترو به خوبي مشهود است.

[iran.urbandesigner 571]

آشنايي با مترو لندن

 

دنيای‌مترو- همشهري آنلاين - ندا شريف:

مترو لندن از سال 1863 فعاليت خود را آغاز كرده است

مترو لندن قديمي‌ترين، طولاني‌ترين و گران‌قيمت‌ترين شبکه حمل‌ونقل زیرزمینی در دنياست كه از سال 1863 تا كنون به مدت 146 سال فعاليت داشته است.

اولين خط برقي لندن پايتخت انگليس در سال 1890 شروع به كار كرد. بيش از 3 ميليون سفر در روز و 1 ميليارد سفر در سال از طريق شبكه مترو انجام مي شود.

طولاني‌ترين سيستم مترو داراي 11 خط مرتبط، 500 قطار و 275 ايستگاه است كه 244 مايل از خيابان‌هاي لندن را در زير‌زمين طي و هر سال 1.1 ميليارد نفر را جابه جا مي‌كند.

شلوغ‌ترين ايستگاه واترلو است كه به 46.000 نفر در شلوغ‌ترين ساعات صبح خدمات ارائه مي‌دهد.

در مترو لندن 412 پله برقي و 112 آسانسور فعال است.

مترو زيرگذر مناطق مركزي و بيشتر مناطق حومه را تا شمال رودخانه تايمز پوشش مي‌دهد در حالي كه تردد تا جنوب رودخانه به ‌وسيله شبكه گران‌قيمت روگذر است.

مترو دوكلند، دومين سيستم مترو با واگن‌هاي كوچك‌ و سبك‌تر است كه در سال 1987 افتتاح شد و شرق لندن و گرينويچ را به دو طرف رودخانه تايمز ارتباط مي دهد.

قطارهاي پر سرعت يورواستار، سنت پانكراس اينترنشنال را به ليل و پاريس در فرانسه و بروكسل در بلژيك متصل مي‌كند. زمان سفر به پاريس 2:15 دقيقه و به بروكسل 1:51 دقيقه است. به اين ترتيب با قطارهاي پرسرعت و از طريق تونل زيردريايي كه به تازگي تكميل شده است، لندن به قاره اروپا از هر زمان ديگر نزديك‌تر مي‌شود.

[iran.urbandesigner 571]

آشنايي با مترو واشنگتن

 

دنيای‌مترو- همشهري آنلاين- ندا شريف:

مترو واشنگتن دي.سي بعد از نيويورك شلوغ‌ترين مترو در آمريكاست و كل شهر و حومه را پوشش مي‌دهد

مترو واشنگتن در 27 مارس 1976 افتتاح شد. مترو شامل 5 خط، 86 ايستگاه و 171 كيلومتر است. ششمين خط آن نيز در دست احداث است.

در ژوئن 2008، مترو ماهانه 19.729.641 سفر يا 798.456 نفر در هفته ركورد داشت.

بالاترين آمار جابه‌جايي يعني1.120.000 نفر مربوط به مراسم سوگند رياست جمهوري باراك اوباما در 20 ژانويه 2009 بود.

حدود %50 مترو يعني 47 ايستگاه در زير زمين قرار دارد.

بليت:

قيمت بليت با توجه به طول سفر محاسبه مي‌شود.

بليت براي دانش‌آموزان، معلولان و سالمندان و در روزهاي خاص تخفيف دارد.

طراحي:

ايستگاه‌هاي مترو توسط "هري ويس" آرشيتكت شيكاگو طراحي شده‌ و نمونه‌اي از معماري مدرن قرن بيستم است.

در طراحي مترو نكات امنيتي به منظور جلوگيري از هرگونه جرم و جنايت به طور كامل در نظر گرفته شده است. طراحي گنبدي شكل سقف‌ها، وجود موانع در سكوها و حضور نيروي پليس انجام فعاليت‌هاي جنايي را محدود و آن را به امن‌ترين و تميزترين سيستم زيرزميني در آمريكا تبديل كرده است.

واگن‌ها:

مترو داراي 1.126 واگن هر يك به طول 23 متر است. سرعت قطارها با احتساب توقف‌ها حداكثر 53 كيلومتر در ساعت است.

 

واگن‌هاي پيشرفته‌تر متفاوت با مدل‌هاي قبلي، با ظرفيت بيشتر، مصرف انرژي و هزينه كمتر تا سال 2012 وارد خط مترو مي‌شوند.

هرگونه خوردن، آشاميدن، كشيدن سيگار، ريختن زباله در واگن‌ها و ايستگاه‌ها ممنوع است.

گسترش:

از آن‌جا كه مقامات مترو به طور متوسط انتظار يك ميليون مسافر در طول روز را تا سال 2030 دارند، نياز به گسترش مترو بيش از پيش احساس مي‌شود. 220 واگن براي سبك كردن بار ترافيك به ناوگان مترو وارد خواهد شد. همزمان با رشد جمعيت در هر منطقه، گسترش خدمات، ساخت ايستگاه‌هاي جديد و احداث خط‌هاي اضافه ادامه دارد.

[Mohammad Aref 120,438]

مترو؛ شهر زیرزمینی پاریس

 

متروی پاریس فاصله‌ها را به شتاب می‌پیچد و معنای دور را دگرگون می‌کند: هر جا که باشی انگار خانه‌ات به فاصلهٔ نزدیک‌ترین متروست. اینجا هر آدرسی را با ایستگاه مترو می‌دهند. متروی پاریس و حومه برای خود یک شهر زیر زمینی است.

 

به گزارش پایگاه خبری شهر الکترونیک، اگر تازه وارد باشی احتمال دارد در راهروهای پیچ در پیچ گم شوی اما به همان راحتی که گم می شوی، راه درست را هم پیدا می کنی.جای نگرانی نیست. می‌توانی نبض متروی پاریس را در دست بگیری و برای هر سفر شهری بهترین مسیر را انتخاب کنی. متروی پاریس با ۱۴ خط اصلی و ۶ خطی که به حومه شهر می‌رود است. در زیر زمین پاریس ضربان زندگی در اوج است.بیشتر افراد در فرار و عجله هستند اما شهروندانی را هم می‌توان مشاهده کرد که در هیاهوی این شهر زیرزمینی هنرنمایی هنرمندان زیر زمینی را به تماشا نشسته‌اند. مثلا گیتاریست یا ویولونیست‌هایی که سازشان را آورده‌اند و بی‌هیچ چشم داشتی ترا به شنیدن موسیقی دعوت می‌کنند.

 

هر خط یک رنگ است و یک ویژگی دارد. در خط یک و ۱۴ واگن های مترو با بیشترین سرعت می رانند. سوار شدن بر متروی خط ۸ اما حوصله زیاد می‌خواهد؛ چراکه این خط با ۴۰ ایستگاه یکی از پر ایستگاه‌ترین خطوط متروی پاریس است و در عین حال در برخی نقاط سرعت حرکت قطار بسیار کند می‌شود. روی خط ۶ متروی پاریس بسیاری از مراکز دیدنی شهر قرار دارد. به راحتی با خروج از یکی از ایستگاه‌های مرکزی این خط می‌توان به برج ایفل رسید یا از میدان معروف شارل دوگل بازدید کرد. دو خط کوتاه شده که بخشی از خطوط ۳ و ۷ هستند به طور مستقل علاوه بر آن ۱۴ خط به عنوان خطوطی که کمترین ایستگاه‌ها را دارند فعالیت می‌کنند. مترو پاریس جذابیت منحصر به خود را دارد، مانند دیوارهای شطرنجی با کاشی سیاه و سفید در ایستگاه معروف «گویمار» گلهای ساخته شده از چدن بر روی در‌های ورودی ایستگاه «دپوکه» و چشم اندازهایی در طول مسیر به خصوص خطوط مترو ۲ و ۶ که مسیر آن بیشتر در خارج از تونل و روی زمین است.

 

مترو پاریس با ۲۲۱ کیلومتر طول سومین مترو بزرگ جهان است. متروی پاریس بعد از مسکو پرکار‌ترین مترو اروپاست. این مترو با ۳۵۰۰ واگن روزانه نزدیک ۵ میلیون نفر را جابجا می‌کند. ۳۸۰ ایستگاه خطوط متروی پاریس را به هم متصل می‌کنند. از آنجا که ایستگاه‌های مترو پاریس بسیار نزدیک به هم هستند، سرعت حرکت قطار‌ها در این خطوط برای سفر به حومه شهر بسیار کند است. برای حل این مشکل، سیستم rer (سیستم اکسپرس منطقه‌ای) در پاریس راه‌اندازی شده است که در آن از سیستم مدرن مرکز شهر و خطوط ریلی قدیمی استفاده می‌شود. این سیستم در حال حاضر ۶ خط، ۲۵۶ ایستگاه و ۵۸۷ کیلومتر ریل دارد.

 

متروی 111 ساله

نخستین خط متروی پاریس در سال ۱۹۰۰ به خاطر نزدیک شدن پنجمین نمایشگاه جهانی در پاریس راه اندازی شد. ساخت مترو تا جنگ جهانی اول به سرعت گسترش یافت و زیرسازی‌ها تا دهه ۱۹۲۰ تکمیل شد. اتصال به حومه و احداث خط ۱۱ مربوط به دهه ۱۹۳۰ بود. جنگ جهانی دوم بیشترین تاثیر را روی مترو گذاشت. خدمات محدود شد و بسیاری ایستگاه‌ها تا دهه ۱۹۶۰ بسته شدند. با افزایش ناگهانی جمعیت طی سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ مترو در ساعاتی از روز با ازدحام جمعیت مواجه شد و فاصله کم بین ایستگاه‌ها موجب کندی شبکه شد.

 

پاریس به عنوان راه حل خط‌های حومه را در دهه ۱۹۶۰ به قسمت‌های جدید در مرکز شهر اتصال داد. در اکتبر ۱۹۹۸ خط ۱۴ افتتاح شد که در طول ۶۳ سال اولین خطی کاملا جدید بود و هنوز هم تنها خط کاملا اتوماتیک در کل شبکه است. مشخصات خطوط متروخط ۱ متروی پاریس به رنگ زرد است و نقاط مختلف شهر را به یکدیگر پیوند می‌دهد. این خط از یک سو در غرب پاریس به مرکز تجاری-اداری لادفانس و از سوی دیگر در جنوب شرقی به یکی از اماکن تاریخی پاریس به نام کاخ ونسن ختم می‌شود. در مسیر خط ۱ ایستگاه‌ها مهمی چون لادفانس، میدان شارل دو گل قرار دارند. تمام ایستگاه‌ها از میدان شارل دو گل تا میدان کنکورد دقیقاً در زیر خیابان شانزه لیزه است.

 

زنجیره ایستگاه‌های تاریخی

ایستگاه مهم دیگر، ایستگاهی است که دقیقاً در کنار موزه لوور سر در می‌آورد. این خط در مجموع ۲۵ ایستگاه دارد. خط ۲ متروی پاریس دومین خطی است که شرق و غرب پاریس را به هم متصل می‌کنید. این خط نیز همانند خط ۱ تعدادی از اماکن دیدنی پاریس را به هم وصل می‌کند. خط ۲ پاریس که به رنگ آبی پررنگ است. ایستگاهی که حائز اهمیت است ایستگاه «انورز» است که شما را به دیدن محله مونمارت و یا کلیسای قلب مقدس می‌برد.

 

نقطه مهم دیگر پاریس قبرستان پرلاشز است. این قبرستان محل دفن بسیاری از شخصیت‌های سیاسی و ادبی و فرهنگی فرانسه و دنیا است. این ایستگاه ۲۵ نقطه توقف در شهر دارد و با خطوط زیادی در پاریس تلاقی دارد. خط ۳ متروی پاریس نیز شرق و غرب پاریس را به هم وصل می‌کند. روی این خط ایستگاه اپرا قرار دارد که‌‌ همان ساختمان اپرای پاریس است که به نام گارنیه نیز معروف است. خط ۴ متروی پاریس شمال و جنوب پاریس را به هم متصل می‌کند. این خط از ایستگاه مونتپارناس که برج و محله مونتپارنانس قرار دارد عبور می‌کند. محله بسیار دیدنی و مرکزی سن ژرمن نیز بر روی این خط قرار دارد همچنین محله و فوراه سن میشل درست یک ایستگاه کنار سن ژرمن قرار دارد. شما اگر در ایستگاه سن میشل از قطار پیاده شوید می‌توانید خود را به کلیسای نوتردام برسانید.

 

خط ۵ متروی پاریس در بخش شرقی پاریس شمال شرق را به جنوب شرق متصل می‌کند. میدان معروف باستیل از طریق این خط قابل دسترس است. خط ۶ متروی پاریس نیز از جمله خطوط مهم پاریس است که ایستگاه‌های مهمی در آن قرار دارد. ایستگاه ناسیون در یک سوی این خط و میدان شارل دوگل در سوی دیگر این خط قرار دارد. مهم‌ترین این ایستگاه‌ها ایستگاه بیرحکیم است که در کنار برج ایفل قرار دارد. ایستگاه مهم دیگر ایستگاه تورکادرو است. این ایستگاه در کنار بنای تورکادرو و جایی است که شما بهترین زاویه دید را نسبت به برج ایفل دارید و ایستگاه آخر که میدان شارل دوگل است که در ردیف مهم‌ترین دیدنی‌های پاریس است.

 

خط ۷ متروی پاریس اما خط متروی پاریس اگرچه شمال و جنوبی پاریس را در قسمت شرق به یکدیگر متصل می‌کند اما از جمله اماکن مهم پاریس برخی نقاط مهم در آن قرار دارد نخست ایستگاه «پونت نوف» است که از پل‌های قدیمی پاریس است.

 

ایستگاه دیگر ایستگاه موزه لوور است که در این ایستگاه با خط ۱ تلاقی دارد. در مجموع ۳۸ ایستگاه مترو بر روی این خط قرار دارد. خط ۸ متروی پاریس همچون خط ۷ ازجمله خطوط پرترافیک متروی پاریس است. روی این خط ایستگاه «انولید» که در جوار مقبره ناپلئون بناپارت است قرار دارد. همچنین ایستگاه کنکورد، ایستگاه کلیسای مادلن، ایستگاه اپرا که نزدیگ گالری لافایت است قرار دارد. ایستگاه میدان باستیل نیز بر روی این خط است. خط ۹ متروی پاریس نیز ایستگاه‌های متعددی را یکدیگر وصل می‌کند. این ایستگاه جنوب غرب را به شرق متصل می‌کند. روی این خط ایستگاه تروکادرو، ایستگاه فرانکلین روزولت در خیابان شانزه لیزه و ایستگاه گالری لافایت قرار دارد.

 

خط۱۰ متروی پاریس از جمله خطوطی است که اماکن چندان مهمی را در پاریس به یکدیگر متصل نمی‌کند. این خط بخشی از غرب و مرکز پاریس را به هم وصل می‌کند. خط ۱۱ متروی پاری در مرکز شهر شما را به هتل دویل یا ساختمان شهرداری می‌برد. ایستگاه شاتله نیز بر روی این خط قرار دارد. شاتله آخرین ایستگاه این خط کوتاه است. خط ۱۲ متروی پاریس که به رنگ سبز است جنوب پاریس را به شمال شرق متصل می‌کند. محله و برج مونتپارناس بر روی این خط قرار دارد. میدان کنکورد در انتهای خیابان شانزه لیزه و کلیسای مادلن در مسیرهای نزدیک به هم خود را بر روی این خط قرار دارند. خط ۱۳ متروی پاریس این خط از جمله خطوط مهم پاریس است. درست شمال پاریس با این خط به جنوب شرقی پاریس متصل می‌شود. محله و منطقه معروف سن دنیس و محله معروف سن لازار روی این خط قرار دارند. این خط با خط ۱ در ایستگاه شانزه لیزه تلاقی دارد. ایستگاه انولید یا مقبره ناپلئون و محله و برج مونتپارناس بر روی این خط هستند. خط ۱۴ متروی پاریس محله معروف سان لازار را به جنوب مرکز پاریس متصل می‌کند. کلیسای مادلن، ایستگاه شاتله بر روی این خط قرار دارند.

 

ایستگاه «شتله» بزرگ‌ترین ایستگاه مترو در دنیا است. این ایستگاه مجهز به سالن‌های سینما، استخر، مراکز خرید و.... است.در این ایستگاه گروه‌های موسیقی به طور مرتب به اجرای موسیقی می‌پردازند. این ایستگاه یک ایستگاه مرکزی است که خطوط ۱۱، ۱، ۷، ۴ و ۱۴ مترو از آن عبور می‌کنند و در عین حال سه خط از خطوط تندرویی که به حومه شهر می‌رود نیز در این ایستگاه مرکزی توقف دارد. این خط در ۱۱۱ سال پیش یعنی در سال ۱۹۰۰ به بهره برداری رسید یعنی درست در زمانی که نخستین ایستگاه‌های متروی پاریس در خط یک به بهره برداری می‌رسیدند.

 

متروی پاریس، بهترین دوست وقت است بین یک تا ۴ دقیقه پیش پایت ترمز می‌کند. کوپهٔ مترو، سالن مطالعهٔ سیار است. بسیاری از مسافران مشغول مطالعه کتاب یا روزنامه هستند و یا اینکه سرشان داخل گوشی‌های موبایل خود است و با اینترنت در دنیا گشت می‌زنند و سخت مراقب‌اند که کسی به حواس‌اشان تنه نزند. در کوپه‌‌های مترو پنج قاره، تنگاتنگ، کنار هم می‌نشیند و می‌ایستند. زبان‌ها و رنگ‌ها و فرهنگ‌ها و... قابل تمایز است. متروی پاریس شهری چند فرهنگی از ۵ قاره را گرد هم می‌آورد.

 

ابتکارات در متروی پاریس

تبلیغات فرهنگی و تجاری و یا اقدامات فرهنگی از جمله فعالیت‌هایی است که در این شهر زیر زمینی انجام می‌شود. به طور مثال سال گذشته به ابتکار سازمان حمل و نقل عمومی پاریس، در برخی از ایستگاههای متروی این شهر رستوران‌های موقت برپا شد. در این برنامه که به مناسبت ثبت آشپزی فرانسوی در فهرست میراث فرهنگی یونسکو صورت گرفت، سرآشپزهای رستوران‌های معروف پاریس اقدام به طبخ غذاهای سنتی فرانسوی کردند.

 

تبلیغات فرهنگی‌ای که اخیرا در ایستگاه متروی این شهر مشاهده می‌شود و امضای همه آن‌ها این عبارت است: «در استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی «آدم» باشید!» این تبلیغات حرکت‌های حیوانی و انسانی را باهم تلفیق کرده و با تقبیح حرکت‌های حیوانی از شهروندانی که از وسائل حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند می‌خواهد تا انسان باقی بمانند.

 

از سوی دیگر در برخی از ایستگاه‌های متروی این کلانشهر در بسیاری از ماه‌های سال نمایشگاه‌های عکس برگزار می‌شود و یا برخی از شرکت‌های تجاری اقدامات تبلیغاتی زیبایی را در ایستگاه‌های مترو اجرا می‌کنند. به طور مثال سال گذشته شرکت ایکا که فروشگاه وسائل خانگی است در چند ایستگاه مترو اقدام به گذاشتن محصولات خود کرد و شکل صندلی‌های ایستگاه‌ها را با مبلمان شیک خود تغییر داد تا افرادی که هر روز از مترو استفاده می‌کنند را علاقه مند به خرید از این شرکت کند.

 

شب از نیمه می‌گذرد و هنوز قطارهای متروی پاریس در حرکت هستند و از ایستگاهی به ایستگاه دیگر سرک می‌کشند. به طور قطع می‌توان اینجا را شهری زیرزمینی خواند.

 

منبع: پایگاه خبری شهر الکترونیک