مشاعره

[*lotus* 20275]

دل به رغبت می سپارد جان به چشم مست یار

گرچه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

[sam arch 55879]

سمند دولت اگر چند سر كشيده رود

ز همرهان به سر تازيانه ياد آريد

[sigari 704]

سمند دولت اگر چند سر كشيده رود

ز همرهان به سر تازيانه ياد آريد

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید---------------یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر آید

[sam arch 55879]

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع

گرچه در بانى ميخانه فراوان كردم

[sigari 704]

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع

گرچه در بانى ميخانه فراوان كردم

من از اول روز دانستم که این عهد که با من میکنی محکم نباشد------------------------- ندانستم که هرگز سازگاری پری را با بنی آدم نباشد

[iman-1368 38]

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب

كجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟

كه من این واژه را تا صبح معنا می كنم هر شب...(نوشته ی اصلی از کتی)

[iman-1368 38]

بخوان به نام گل سرخ، در صحاري شب،

 

كه باغ ها همه بيدار و بارور گردند

بخوان، دوباره بخوان، تا كبوتران سپيد

 

به آشيانه ي خونين دوباره برگردند

 

بخوان به نام گل سرخ، در رواق

سكوت

كه موج و اوج طنينش ز دشت ها گذرد؛

پيام روشن باران،

زبام نيلي شب،

 

كه رهگذر نسيمش به هر كرانه برد.

 

ز خشك سال چه ترسي!

ـ كه سد بستي

بستند:

نه در برابر آب،

كه در برابر نور

و در برابر آواز و در برابر

شور .....

 

در اين زمانه ي عسرت،

به شاعران زمان برگ رخصتي دادند

كه

از معاشقه ي سرو و قمري و لاله

سرودها بسرايند ژرف تر از خواب

زلال تر از

آب.

تو خامشي، كه بخواند؟

تو مي روي، كه بماند؟

كه بر نهالك بي برگ ما

ترانه بخواند؟ .........

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب

كجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟

كه من این واژه را تا صبح معنا می كنم هر شب...(نوشته ی اصلی از کتی)

[iman-1368 38]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس که چنان ز او شده ام بی سر و سامان که مپرس

بخوان به نام گل سرخ، در صحاري شب،

 

كه باغ ها همه بيدار و بارور گردند

بخوان، دوباره بخوان، تا كبوتران سپيد

 

به آشيانه ي خونين دوباره برگردند

 

بخوان به نام گل سرخ، در رواق

سكوت

كه موج و اوج طنينش ز دشت ها گذرد؛

پيام روشن باران،

زبام نيلي شب،

 

كه رهگذر نسيمش به هر كرانه برد.

 

ز خشك سال چه ترسي!

ـ كه سد بستي

بستند:

نه در برابر آب،

كه در برابر نور

و در برابر آواز و در برابر

شور .....

 

در اين زمانه ي عسرت،

به شاعران زمان برگ رخصتي دادند

كه

از معاشقه ي سرو و قمري و لاله

سرودها بسرايند ژرف تر از خواب

زلال تر از

آب.

تو خامشي، كه بخواند؟

تو مي روي، كه بماند؟

كه بر نهالك بي برگ ما

ترانه بخواند؟ .........

[sadafv 6584]

سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی

خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی...

[*lotus* 20275]

یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان

دل شرح ان دهد که چه گفت و چه ها شنید

[sadafv 6584]

دلبر از ما به صد امید ستد اول دل

ظاهرا عهد فرامش نکند خلق کریم...

[*lotus* 20275]

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد

که این عجوزه عروس هزار داماد است

[کتایون 15176]

تبم ترسم كه پيراهن بسوزد

ز هُرم آه من آهن بسوزد

مرا فردوس ميشايد كه ترسم

دل دوزخ به حال من بسوزد...

[نیمه ماه 2908]

در این دنیا نکردم من گناهی

فقط کردم به چشمانت نگاهی

اگر باشد نگاه من گناهی

مجازاتم بکن غیر از جدایی

[کتایون 15176]

یاد دلنشینت ای امید جان

هر کجا روم روانه با من است

ناز نوشخند صبح اگر توراست

شور گریه ی شبانه با من است...

[نیمه ماه 2908]

تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود

طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود

[کتایون 15176]

دریای لطف بودی و من مانده با سراب

دل آنگهت شناخت که آب از سرم گذشت...

[*lotus* 20275]

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز

بنیاد بر کرشمه ی جادو نهاده ایم

[کتایون 15176]

مرا که مست توام این خمار خواهد کشت

نگاه کن که به دست که می سپارندم...

[sam arch 55879]

مردم چشمم بخون آغشته شد

در كجا اين ظلم بر انسان كنند