مشاعره

[atefe.sh 283]

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا

دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا

 

در سنگسار ، آینه ای را که می برند

شاید شکسته خواسته از ابتدا خدا

[captain 9274]

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا

دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا

 

در سنگسار ، آینه ای را که می برند

شاید شکسته خواسته از ابتدا خدا

این خط شریف از آن بنان است

وین نقل حدیث از آن دهان است

[atefe.sh 283]

تا از تو هم آزرده شوم سرزنشم کن

آه این منم ای آینه! کم سرزنشم کن

 

آن روز که من دل به سر زلف تو بستم

دل سرزنشم کرد، تو هم سرزنشم کن

[ali6668 1159]

نسیمی کز بن آن کاکل آید

مرا خوشتر ز بوی سنبل آید

[atefe.sh 283]

دور گـــــــردید و به ما جرات مستی نرسید

چه بگـــــــوییم به این ساقی ساغر گردان

این دعاییست که رندی به من آموخته است

بار مــــــــــــا را نه بیفزا ! نه سبکتر گردان!

[ali6668 1159]

نابرده رنج گنج میسر نمیشود

مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

[atefe.sh 283]

[h=6]دشت خشكيد و زمين سوخت و باران نگرفت

زندگي بعد تو بر هيچ كس آسان نگرفت[/h][h=6]

چشمم افتاد به چشم تو ولي خيره نماند

شعله اي بود كه لرزيد ولي جان نگرفت[/h][h=6]

[/h]

[ali6668 1159]

تا بخت من و تو خواب تر از همه است

چشم من و تو خراب تر از همه است

[atefe.sh 283]

تفاوت‌ های ما بیش از شباهت هاست باور کن

تو تلخی شراب کهنه ای من تلخی زهرم

مرا ای ماهی عاشق رها کن فکر کن من هم

یکی از سنگ های کوچک افتاده در نهرم

[*lotus* 20275]

میگریم و مرادم ازین سیل اشکبار

تخم محبت است که در دل بکارمت

[sadafv 6584]

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر

که دگر باره ملاقات نه پیدا باشد...

[sam arch 55879]

دل در جهان مبند و به مستى سؤ ال كن

از فيض جام و قصه ء جمشيد كامگار

[sadafv 6584]

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار

کار ملکست آن که تدبیر و تامل بایدش...

[*lotus* 20275]

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین

اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم

[sadafv 6584]

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز

چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز...

[*lotus* 20275]

زیبا هوای حوصله ابریست

چشمی از عشق ببخشایم تا رود افتاب

بشوید دلتنگی مرا

[sadafv 6584]

آبی به روز نامه ی اعمال ما فشان

باشد توان سترد حروف گناه از او...

[*lotus* 20275]

ولی تو تا لب معشوق و جام می خواهی

طمع مدار که کار دگر توانی کرد

[sam arch 55879]

داده ام باز نظر را به تذورى پرواز

باز خواند مگرش نقش و شكارى بكند

[*lotus* 20275]

دیدگان تو در قاب اندوه

سرد و خاموش

خفته بودند

زودتر از تو ناگفته ها را

با زبان نگه گفته بودند