مشاعره

[Mahnaz.D 61915]

دل من دیر زمانیست که می پندارد

((دوستی)) نیز گلی است

مثل نیلوفر و ناز ساقه ترد و ظریفی دارد

بی گمان سنگ دل است آن که روا می دارد

جان این ساقه ی نازک را -دانسته- بیازارد !

[sam arch 55879]

دلا در عاشقى ثابت قدم باش

كه در اين ره نباشد كار بى اجر

[sadafv 6584]

رحم آر بر دل من کز مهر روی خوبت

شد شخص ناتوانم باریک چون هلالی ...

[sam arch 55879]

يار با ماست چه حاجت كه زيادت طلبيم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

[sadafv 6584]

سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی

خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی...

[captain 9274]

یاد یاران یار را میمون بود

خاصه کان لیلی و این مجنون بود

[*lotus* 20275]

در منی و این همه زمن جدا

با منی و دیده ات به سوی غیر

بهر من نمانده راه گفت وگو

تو نشسته گرم گفت و گوی غیر

[captain 9274]

رندی حافظ نه گناهیست صعب

با کرم پادشه عیب پوش

[هولدن کالفیلد 19946]

شهر ري خالي شد از مهر و محبت خواجه گفت

"مهرباني كي سر امد شهر ياران را چه شد" ؟

[zahra.v 218]

شهر ري خالي شد از مهر و محبت خواجه گفت

"مهرباني كي سر امد شهر ياران را چه شد" ؟

 

 

دل من دیر زمانی است که میپندارددوستی نیز گلی است مثل نیلوفر ناز

[sam arch 55879]

ز روى ساقى مهوش گلى بچين امروز

كه گرد عارض بستان خط بنفشه دميد

[captain 9274]

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیز هوش

وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

[هولدن کالفیلد 19946]

شهپر شاه هوا اوج گرفت

زاغ را دبده برا او ماند شگفت

رفت و بالا شود و بالا تر شد

راست با مهر فلک همسر شد

لحظه ای چند براین چرخ کبود

نفطه ای بود و سپس هیچ نبود

[captain 9274]

در عهد پادشاه خطا بخش جرم پوش

حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش

[*lotus* 20275]

شاید این را شنیده ای که زنان

در دل اری و نه به لب دارند

ضعف خود را عیان نمی سازند

رازدار و خموش و مکارند

[captain 9274]

دریغ و درد که تا این زمان ندانستم

که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

[sam arch 55879]

قصر فردوس به پاداش عمل مى بخشند

ما كه رنديم و گدا دير مغان ما را بس

[*lotus* 20275]

سینه ی سرد زمین و لکه های گور

هر سلامی سایه ی تاریک بدرودی

دستها خالی و در اسمانی دور

زردی خورشید بیمار تب الودی

[captain 9274]

یک نفر میاد که من منتظر دیدنشم

یک نفر میاد که من تشنه بوییدنشم

[*lotus* 20275]

من از طرح نگاه تو امید مبهمی دارم

نگاهت را مگیر از من که با ان عالمی دارم