مشاعره

[AFARIN 7196]

رندان تشنه لب را آبي نميدهد كس

گويي ولي شناسان رفتند از اين ولايت

[sam arch 55879]

تمام روزنه ها بسته است برمن ، آه !

زمرگ پنجره و قد کشیدن دیوار

[AFARIN 7196]

روزها گر رفت، گو رو، باك نيست

تو بمان اي آنكه چون تو پاك نيست

[sam arch 55879]

تنها دوراه مانده به دریا :

یک راه ،

درخوابْ گم شدن

وآواز ِ سبز ِ مستی

ازخویشتن شنیدن

راه دگر،

یک خودکُشی به نیّت ِ آبی

یک خودکشی به نیت ِ آزادی

یک خودکشی به نیت دریا

[AFARIN 7196]

اسرار ازل را نه تو داني و نه من

وين خط مقرمط نه تو خواني و نه من

هست از پس پرده گفتگوي من و تو

چون پرده برافتد نه تو ماني و نه من

[sam arch 55879]

نشان ِ درد ِ من ، ازرنگ ِچهره ام پیداست

که رنگ گندم و کاه است ، نی به رنگ انار

[AFARIN 7196]

رفت در ظلمت شب آن شب و شبهاي دگر هم

نگرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم

نكني دگر از آن كوچه گذر هم

بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم

[sam arch 55879]

من ازتناسب باران وخاک می گویم

مرا به قطع درختان خشک باغ ، چه کار؟

[AFARIN 7196]

رنگ آهن محو رنگ آتش است

ز آتشي ميلافد و آتش وش است

شد ز رنگ و طبع آتش محتشم

گويد او من آتشم من آتشم

[sam arch 55879]

من ازتبار سپید مسیح وبودایم

نه ازقبیله ی مردان سرخ پوش شکار

 

کسی که عاشق لبخند های احساس است

چه گونه دست بَرد سوی سنگ وآهن ودار؟

[AFARIN 7196]

رندي حافظ نه گناهي ست صعب

با كرم پادشه عيب پوش

[sam arch 55879]

شمیم خیس چمن با ستاره ها آمیخت

خطوط فاصله پیوست درشب باران

[AFARIN 7196]

ني من منم، ني تو تويي، ني تو مني

هم من منم، هم تو تويي، هم تو مني

من با تو چنانم اي نگار ختني

كاندر غلطم كه من توام يا تو مني

[sam arch 55879]

یا ساقیا ، باده خانه ات روشن

نام خوبت ، گریز اهریمن

 

سرد ِ سردم ، زباده ، گرمم کن

سخت ِ سختم ، دوباره نرمم کن

[AFARIN 7196]

نيلگون چشم فريب انگيز رنگ آميز تو

چون سپهر نيلگون دارد سر افسونگري

از غم رويت بسان شاخه نيلوفرم

اي تو را چشمي به رنگ شعله نيلوفري

[sam arch 55879]

یک شب از شهر زمستان آمدی

از میان ِ باد و باران آمدی

دست هایت سرد و مو پر برف بود

بر لبان تو هزاران حرف بود

[AFARIN 7196]

در خزان هجر گل، اي بلبل طبع حزين

خامشي شرط وفاداري بود غوغا چرا ؟

[sam arch 55879]

ورده نسیم ، سردرآغوش بهار

پیراهنی ازشکوفه، تن پوش بهار

گلْ نقره ی اشک ریزد ازدیده ی ابر

باغ افق سبز، غزلْ نوش بهار

[AFARIN 7196]

رو سر بنه به بالين تنها مرا رها كن

ترك من خراب شبگرد مبتلا كن

[sam arch 55879]

نسیم شوق به دامان برگ ها آویخت

زخاک ، برق نگه جَست درشب باران