رفتن به مطلب

ارسال های توصیه شده

من در هوای دوست، گذشتم ز جان خویش

دل از وطن بریدم و از خاندان خویش

 

من داشتم به گلشن خود، آشیانه‏ای

آواره کرد عشق توام ز آشیان خویش

 

می‏داشتم گمان که تو با من وفا کنی

ورنه، برون نمی‏شدم از بوستان خویش

  • Like 4
لینک به دیدگاه
×
×
  • اضافه کردن...