پروتئین ها

[Mehdi.Aref 26780]

پروتيين‌هاي غذا اسيدهاي آمينه ضروري را براي ساخت و حفظ بافتهاي بدن تامين مي‌كنند.

تعادل پروتيين هم در داخل بدن و هم در رژيم غذايي براي ادامه حيات و سلامت ضروري است.

ارزش غذا براي برآوردن نيازهاي پروتييني بدن به وسيله تركيب اسيدهاي آمينه ضروري آن تعيين مي‌شود.

پروتيين‌هاي مختلف در بدن امكان ادامه حيات را مقدور مي‌سازند هر يك از اين هزاران هزار پروتييني كه در بدن وجود دارند، ساختمان منحصر به فردي دارند كه براي انجام وظايف خاص آن طراحي شده است.

اسيدهاي آمينه واحدهاي ضروري بدن و واحدهاي ساختماني پروتيين‌ها هستند بنابراين با خوردن غذاهاي پروتييني مختلف اسيدهاي آمينه وارد بدن مي‌شوند.

پروتيين‌ها انواع گوناگوني دارند، ولي ما معمولا تمام آنها را به همين نام مي‌شناسيم. بدن ما به بسياري از اين پروتيين‌هاي گوناگون نياز دارد. در حقيقت، كار اين پروتيين‌ها ساختن بدن و حفظ سلامتي آن است.

هر موجود زنده‌اي از ميليون‌ها واحد ساختماني بسيار كوچك كه سلول ناميده مي‌شوند، ساخته شده است. هر يك از اين سلول‌ها، درون خود مقداري پروتيين دارند . حتي وقتي كاملا رشد مي‌كنيم و بزرگ مي‌شويم، بي‌نياز از پروتيين نيستيم، زيرا سلول‌هاي بدن ما همواره تغيير مي‌كنند و يا جايگزين مي‌شوند. اما كودكان به پروتيين بيش‌تري نياز دارند، زيرا بدنشان دائما بايد سلول‌هاي جديدي بسازد تا رشد كنند و بزرگ شوند.

اگر به موها و ناخن‌هاي خود نگاه كنيد، بعضي از سلول‌هايي را كه بدنتان به تازگي ساخته است، مي‌بينيد. موها و ناخن‌ها همواره در حال رشد هستند و بدن شما براي ساختن مو و ناخن جديد نيز به پروتيين نياز دارد، كه آن را از غذا به دست مي‌آورد. تا وقتي ناخن‌ها و موهاي شما سالم هستند، مي‌توانيد مطمئن باشيد كه پروتيين به اندازه كافي به بدنتان رسيده است. پروتيين‌ها حدود 20 درصد از وزن شما را تشكيل مي‌دهند. اين مواد نه تنها در موها و ناخن‌هاي شما وجود دارند، بلكه در پوست، ماهيچه‌ها و حتي استخوان‌هاي شما نيز يافت مي‌شوند. انواع گوناگون پروتيين، خون شما را سالم نگه مي‌دارند، به بدنتان ياري مي‌دهند تا از غذاي خورده شده استفاده كند، و با بيماري‌‌ها مي‌جنگند.

بعضي از مواد غذايي كه بدن از غذاها به دست مي‌آورد، قابل ذخيره هستند و به همين دليل لازم نيست غذاهاي حاوي اين مواد، هر روز مصرف شوند. اما پروتيين در بدن ذخيره نمي‌شود و بايد هميشه در غذاي روزانه وجود داشته باشد.

                                                   

ماهيت پروتيين‌ها

اسيدهاي آمينه: مواد ساختماني پايه

نقش به عنوان واحدهاي ساختماني

واحدهاي ساختماني تمامي پروتيين‌ها اعم از پروتيين‌هاي بدن و غذا، اسيدهاي آمينه مي‌باشد. آمينواسيدها در يك زنجيره متوالي و با نظم ويژه‌اي به هم اتصال مي‌يابند تا پروتيين‌هاي ويژه‌اي را تشكيل دهند. بعد از مصرف غذاهاي حاوي پروتيين، پروتيين‌هاي آن (مثلا كازئين شير و پنير، آلبومين سفيده تخم‌مرغ يا گلوتن گندم)، طي مراحل هضم به اسيدهاي آمينه تجزيه مي‌شوند. سپس اين آمينواسيدها جذب بدن شده و در ساختمان پروتيين‌هاي بافتي شركت مي‌كنند، به اين ترتيب كه مجددا در بدن با ترتيب ويژه‌اي تركيب مي‌شوند تا پروتيين‌هاي بافتي مشخص را توليد كنند (به عنوان مثال كلاژن در بافتهاي همبند، ميوزين در بافت عضلاني و هموگلوبين در گلبول‌هاي قرمز خون
 (شكل 1-4) (آنزيم‌هاي سلولي و انسولين).

حفظ حلاليت پروتيين‌ها در بدن منوط به تاخوردگي‌ها، خميدگي‌هاي منحصر به فرد در ساختمان پروتيين بر طبق نيازهاي متابوليكي مي‌باشد. از آنجايي كه پروتيين‌ها معمولا ساختمان بزرگي دارند و به سختي از غشا سلولي عبور مي‌كنند، دانشمندان در جستجوي راههايي هستند كه سلولها بتوانند خودشان پروتيين مورد نيازشان را بسازند. به عنوان مثال، اشتباهات تاخوردگي پروتيين كه در بيماري آلزايمر دخيل است، توانايي ذهني سالمندان را كاهش مي‌دهد.

نقش تامين‌كننده نيتروژن

اساس نامه‌گذاري اسيدهاي آمينه، ماهيت شيميايي آنهاست. كاملا آمينو نشان دهنده تركيبي است كه در ساختمان خود داراي نيتروژن مي‌باشد همانند كربوهيدرات‌ها و چربي‌ها، اساس ساختماني پروتيين‌ها نيز از كربن، اكسيژن و هيدروژن تشكيل شده است. ولي برخلاف كربوهيدرات‌ها و چربي‌ها فاقد نيتروژن مي‌باشند. پروتيين‌ها در ساختمان خود داراي 16%  نيتروژن مي‌باشند به علاوه در ساختمان بعضي پروتيين‌ها، مقدار كم ولي قابل‌ملاحظه‌اي از مواد معدني مختلف مثل گوگرد، آهن، فسفر و يد ديده مي‌شود.

                                                

شكل 1-4 هموگلوبين يك پروتيين نائل اكسيژن در گلبولهاي سرخ خون است.

طبقه‌بندي اسيدهاي آمينه

به طور طبيعي، 22 اسيد آمينه براي حفظ سلامت و حيات انسان لازم هستند. اين اسيدهاي آمينه به دو گروه ضروري و غيرضروري در رژيم غذايي تقسيم‌بندي مي‌شوند. اساس تقسيم‌بندي آنها نيز بر پايه توانايي بدن در ساختن آنها مي‌باشد.

 

[Mehdi.Aref 26780]

كادر 1-4) تقسيم‌بندي اسيدهاي آمينه مورد نياز در تغذيه انسان براساس ضرورت تغذيه‌اي آنها در رژيم غذايي

اسيدهاي آمينه ضروري آرژينين هيستيدين ايزولوسين لوسين ليزين متيونين فتيل‌آلانين ترئونين تريپتوفان والين نيتروژن

اسيدهاي آمينه غيرضروري آلاتين آسپارژين اسيد اسپارتيك سيستين (سيستئين) اسيد گلوتاميك گليسين هيدروكسي‌ليزين هيدروكسي‌پروتيين پرولين سرين

 

اسيدهاي آمينه ضروري

ده اسيد آمينه را در گروه اسيدهاي آمينه ضروري قرار مي‌دهند چرا كه بدن اساسا نمي‌تواند اين اسيدهاي آمينه را سنتز نمايد و يا توانايي سنتز آنها را به مقدار كافي ندارد. بنابراين همانطور كه از نام آنها پيداست، وجود آنها در رژيم غذايي ضرورت دارد.

اسيد آمينه آرژانتين در دوران رشد، براي رفع نيازهاي طبيعي مربوط به دوره نوزادي و كودكي ضروري است دوازده اسيد آمينه ديگر به آساني در بدن قادر به سنتز شدن مي‌باشند و براي رفع نيازهاي متداول فرد در طي زندگي كافي هستند.

 

اسيدهاي آمينه غيرضروري

كاربرد واژه غيرضروري در مورد برخي از اسيدهاي آمينه چندان درست نيست، چرا كه تمام اسيدهاي آمينه براي انجام اعمال متابوليكي و ساختماني در بدن ضروري هستند با اين حال، اطلاق واژه غيرضروري در اين مورد مربوط به دوازده اسيد آمينه‌اي مي‌باشد كه به آساني در بدن قابل سنتز مي‌باشند و لذا حضور آنها در رژيم غذايي ضروري نيست.

تعادل

واژه تعادل نشان‌دهنده دريافت و مصرف نسبي مواد در بدن مي‌باشد كه براي حفظ سطح طبيعي اين مواد در بدن و سلامت در همه حال ضروري است

تعادل پروتيين

پروتيين‌هاي بافت‌هاي بدن به طور مداوم به اسيدهاي آمينه تجزيه مي‌شوند كه به اين حالت كاتابوليسم مي‌گويند. اسيدهاي آمينه حاصله مجددا بر حسب نياز در ساختمان پروتيين‌هاي بافتي شركت مي‌كنند. به اين حالت آنابوليسم گفته مي‌شود. براي حفظ تعادل نيتروژن قسمت آمينو اسيدهايي كه داراي نيتروژن مي‌باشند، از طريق آميناسيون تجزيه شده و سپس به آمونياك (NH3) تبديل مي‌شوند و به شكل اوره، از راه ادرار دفع مي‌شوند باقيمانده غير ازتي اسيد آمينه مي‌تواند به صورت پيش‌ساز كربوهيدراتها و چربي‌ها مورد استفاده قرار گيرد و با اين كه در صورت نياز، مجددا به اسيدهاي آمينه ديگر تبديل شود، سرعت نوسازي پروتيين و نيروژن در بافتهاي مختلف براساس ميزان فعاليت متابوليكي بافت مربوطه متغير است. نوسازي بافتي فرآيند مداومي از دوباره شكل‌گيري، دوباره‌سازي و تطابق است كه در صورت نياز براي حفظ تعادل كلي پروتيين در بدن صورت مي‌گيرد. بدن همچنين تعادل بين پروتيين بافتي و پروتيين پلاسما را حفظ ميكند كه اين به نوبه خود با دريافت پروتيين رژيمي در تعادل است. به اين ترتيب با داشتن چنين سيستم تعادلي بدن قادر مي‌شود ذخاير كافي از اسيدهاي آمينه حاصل از پروتيين‌هاي بافتي و پروتيين‌هاي غذايي را براي رفع نيازهايش همواره در اختيار داشته باشد. (شكل 1-4)

                                                                              

‌سازند هر يك از اين هزاران هزار پروتييني كه در بدن وجود دارند، ساختمان منحصر به فردي دارند كه براي انجام وظايف خاص آن طراحي شده است.

اسيدهاي آمينه واحدهاي ضروري بدن و واحدهاي ساختماني پروتيين‌ها هستند بنابراين با خوردن غذاهاي پروتييني مختلف اسيدهاي آمينه وارد بدن مي‌شوند.

پروتيين‌ها انواع گوناگوني دارند، ولي ما معمولا تمام آنها را به همين نام مي‌شناسيم. بدن ما به بسياري از اين پروتيين‌هاي گوناگون نياز دارد. در حقيقت، كار اين پروتيين‌ها ساختن بدن و حفظ سلامتي آن است.

هر موجود زنده‌اي از ميليون‌ها واحد ساختماني بسيار كوچك كه سلول ناميده مي‌شوند، ساخته شده است. هر يك از اين سلول‌ها، درون خود مقداري پروتيين دارند . حتي وقتي كاملا رشد مي‌كنيم و بزرگ مي‌شويم، بي‌نياز از پروتيين نيستيم، زيرا سلول‌هاي بدن ما همواره تغيير مي‌كنند و يا جايگزين مي‌شوند. اما كودكان به پروتيين بيش‌تري نياز دارند، زيرا بدنشان دائما بايد سلول‌هاي جديدي بسازد تا رشد كنند و بزرگ شوند.

اگر به موها و ناخن‌هاي خود نگاه كنيد، بعضي از سلول‌هايي را كه بدنتان به تازگي ساخته است، مي‌بينيد. موها و ناخن‌ها همواره در حال رشد هستند و بدن شما براي ساختن مو و ناخن جديد نيز به پروتيين نياز دارد، كه آن را از غذا به دست مي‌آورد. تا وقتي ناخن‌ها و موهاي شما سالم هستند، مي‌توانيد مطمئن باشيد كه پروتيين به اندازه كافي به بدنتان رسيده است. پروتيين‌ها حدود 20 درصد از وزن شما را تشكيل مي‌دهند. اين مواد نه تنها در موها و ناخن‌هاي شما وجود دارند، بلكه در پوست، ماهيچه‌ها و حتي استخوان‌هاي شما نيز يافت مي‌شوند. انواع گوناگون پروتيين، خون شما را سالم نگه مي‌دارند، به بدنتان ياري مي‌دهند تا از غذاي خورده شده استفاده كند، و با بيماري‌‌ها مي‌جنگند.

بعضي از مواد غذايي كه بدن از غذاها به دست مي‌آورد، قابل ذخيره هستند و به همين دليل لازم نيست غذاهاي حاوي اين مواد، هر روز مصرف شوند. اما پروتيين در بدن ذخيره نمي‌شود و بايد هميشه در غذاي روزانه وجود داشته باشد.

                                                   

ماهيت پروتيين‌ها

اسيدهاي آمينه: مواد ساختماني پايه

[Mehdi.Aref 26780]

نقش به عنوان واحدهاي ساختماني

واحدهاي ساختماني تمامي پروتيين‌ها اعم از پروتيين‌هاي بدن و غذا، اسيدهاي آمينه مي‌باشد. آمينواسيدها در يك زنجيره متوالي و با نظم ويژه‌اي به هم اتصال مي‌يابند تا پروتيين‌هاي ويژه‌اي را تشكيل دهند. بعد از مصرف غذاهاي حاوي پروتيين، پروتيين‌هاي آن (مثلا كازئين شير و پنير، آلبومين سفيده تخم‌مرغ يا گلوتن گندم)، طي مراحل هضم به اسيدهاي آمينه تجزيه مي‌شوند. سپس اين آمينواسيدها جذب بدن شده و در ساختمان پروتيين‌هاي بافتي شركت مي‌كنند، به اين ترتيب كه مجددا در بدن با ترتيب ويژه‌اي تركيب مي‌شوند تا پروتيين‌هاي بافتي مشخص را توليد كنند (به عنوان مثال كلاژن در بافتهاي همبند، ميوزين در بافت عضلاني و هموگلوبين در گلبول‌هاي قرمز خون
 (شكل 1-4) (آنزيم‌هاي سلولي و انسولين).

حفظ حلاليت پروتيين‌ها در بدن منوط به تاخوردگي‌ها، خميدگي‌هاي منحصر به فرد در ساختمان پروتيين بر طبق نيازهاي متابوليكي مي‌باشد. از آنجايي كه پروتيين‌ها معمولا ساختمان بزرگي دارند و به سختي از غشا سلولي عبور مي‌كنند، دانشمندان در جستجوي راههايي هستند كه سلولها بتوانند خودشان پروتيين مورد نيازشان را بسازند. به عنوان مثال، اشتباهات تاخوردگي پروتيين كه در بيماري آلزايمر دخيل است، توانايي ذهني سالمندان را كاهش مي‌دهد.

نقش تامين‌كننده نيتروژن

اساس نامه‌گذاري اسيدهاي آمينه، ماهيت شيميايي آنهاست. كاملا آمينو نشان دهنده تركيبي است كه در ساختمان خود داراي نيتروژن مي‌باشد همانند كربوهيدرات‌ها و چربي‌ها، اساس ساختماني پروتيين‌ها نيز از كربن، اكسيژن و هيدروژن تشكيل شده است. ولي برخلاف كربوهيدرات‌ها و چربي‌ها فاقد نيتروژن مي‌باشند. پروتيين‌ها در ساختمان خود داراي 16%  نيتروژن مي‌باشند به علاوه در ساختمان بعضي پروتيين‌ها، مقدار كم ولي قابل‌ملاحظه‌اي از مواد معدني مختلف مثل گوگرد، آهن، فسفر و يد ديده مي‌شود.

به طور طبيعي، 22 اسيد آمينه براي حفظ سلامت و حيات انسان لازم هستند. اين اسيدهاي آمينه به دو گروه ضروري و غيرضروري در رژيم غذايي تقسيم‌بندي مي‌شوند. اساس تقسيم‌بندي آنها نيز بر پايه توانايي بدن در ساختن آنها مي‌باشد.

 

عملكرد سيستم ادراري :

در يك فرد بالغ 1000-1500 ميلي ليتر ادرار در 24 ساعت مي باشد.

 

اختلالات موضعي :

 

1-بي اختياري ادرار عبارت از ناتواني در كنترل ارادي به دليل عفونت،صدمهبه عصب مثانه،ضايعات طناب نخاعي و مغزوزوال ناشي از افزايش سن و يا به طور موقت پس از عمل جراحي به دليل استرس است.

2-سوزش ادرار عبارت از اشكال در دفع ادرار و يا درد هنگام تخليه ادراراست.علل آن شامل عفونت،مواردبيمار گونه است.

3- تكرار ادرار عبارت از ادراد نردن بيش از حد معمول است كه دليا معرف بيش از حد مايعات و اضطراب ايجاد ميشود.

4-تمايل شديد به دفع ادرار عبارت از شتاب در ميل به ادرار كردن است كه عفونت هاي ادراري ديده مي شود.

5-تكرار در ادرار در طول شب عبارت از اجبار در بيدار شدن از خواب جهت ادرار كردن در طول شب. علت آن مصرف بيش از حد كافئين و الكل قبل از خواب و يا اختلال در عملكرد ادراري است و با شب ادراري متفاوت است.

6-دفع ادراربه ميزان زياد يا ديورزعبارت از افزايش مقدار ادرار است.مصرفمقادير فراوان مايعات،بيماريهايي نظير ديابت شيرين و بي مزه و مصرف مدر ها از علل اصلي آن است.

7-احتباس ادراري عدمتوانايي دفع ادرارعليرغم تجمع ادرار در مثانه را گويندعلل آن انسداد برسر راه جريان ادرارومسكن هاي خاصي نظير مواد مخدر و آنتيكولينرژيك ها است.

8-اوليگوري و آنوري.كاهش شديد حجم ادراركمنر از 30سي سي در ساعت را اليگوري و قطع توليد ادراربه طوري كه مقدار آن در 24 ساعت به كمتر از 100سي سي برسد را آنوري مي گويند.آنوري نشانه نارسايي كليه است.بيماري هاي كليوي،نارسائي قلب،دهيداراسيون شديد و شوك.

9-هماچوري وجود خون در اذرار را هماچوري گويند.خو در ادرار ممكن است به صورت ميكرويكپي يا واضح بوده.

10-تاخير در دفع ادرار .تاخير يا اشكال در شروع تخليه ادرار.

 

اساس اندازه گيري پروتئين در ادرار به صورت كمي و نيمه كمي و كيفي بر پايه روشهاي ايمونوشيمي، كدورت سنجي و شيميايي با استفاده از نوارهاي تشخيصي مي باشد. در اين ميان روش كدورت سنجي به علت ساده و مقرون به صرفه بودن در آزمايشگاهها كاربرد بيشتري دارد. با توجه به تحقيقات انجام شده در آزمايشگاه رفرانس (2) روش TCA با استفاده از طول موج 405 نانومتر براي سنجش مقادير كم پروتئين بعنوان روش انتخابي معرفي مي شود.

در اين روش پروتئين ادرار توسط تري كلرواستيك اسيد 12.5% رسوب داده مي شود. كدورت ايجاد شده متناسب با مقدار پروتئين (آلبومين و گلبولين) موجود در ادرار است. غلظت پروتئين رسوب داده شده با در نظر گرفتن غلظت اسيد، دما و زمان سپري شدن بين اضافه كردن اسيد تا ايجاد رسوب پروتئين محاسبه مي گردد.

جمع آوري نمونه

در اين آزمايش مي توان از ادرار بصورت انتخابي (random) استفاده كرد ولي ادرار 12 يا 24 ساعته ترجيح داده مي شود.

با توجه به توانائي اين روش براي سنجش مقادير كم پروتئين (حدود 25 ميلي گرم در ليتر پروتئين و بيشتر)، از اين روش مي توان براي غربالگري وضعيت كليوي جمعيتهاي مستعد به بيماري كليوي مانند مبتلايان به ديابت در راستاي بررسي ميكروپروتئينوري استفاده نمود

مشاهده نتايج منفي يا مقادير كمي پروتئين با نوار ادراري و نتيجه مثبت با روش TCA به طور همزمان ممكن است به دلايل زير باشد :

وجود پروتئين Myeloma (گاما گلبولين و پروتئين بنس جونز) در ادرار.

نمونه هاي غير هموژن به علت استفده از داروهاي خاص مانندTolmetin و داروهاي ضدالتهاب كه در درمان آرتريت روماتوئيد استفاده مي شود. متابوليتهاي اين داروها م

 

هپاتیت چیست؟

 

واژه‌ی هپاتیت (Hepatitis) به معنای التهاب كبد است. بسیاری از عوامل (از جمله داروها) می‌توانند این التهاب  را ایجاد كنند اما به طور كلی، شایع‌ترین علت ایجاد هپاتیت در سراسر دنیا، «ویروس»ها هستند. طبق تعریف، اگر هپاتیت كمتر از 6 ماه طول بكشد آن را «هپاتیت حاد» و اگر بیشتر از آن به طول بینجامد آن را «هپاتیت مزمن»  می‌گویند.

هپاتیت حاد ویروسی معمولاً با یك دوره‌ی پیش درآمد آغاز می‌شود: احساس ناراحتی،

خستگی، بی‌اشتهایی، تهوع،

 استفراغ، درد عضلانی، سردرد و یك تب خفیف. حتی گاهی این بیماری در ابتدا خود را با اعلایم سرماخوردگی

 نشان می‌دهد. افراد سیگاری مبتلا به هپاتیت حاد غالباً نسبت به سیگار تنفر پیدا می‌كنند. بعد از این دوره‌ی چند

 روزه است كه «یرقان» یا «زردی» ایجاد می‌شود.

معمولاً همزمان با ایجاد زردی، حال عمومی بیمار رو به بهبود می‌رود و حتی تب او قطع می‌شود. اما این‌ها نشان

 دهنده‌ی بهبود بیماری نیستند، بلكه درست برعكس، قسمت اصلی بیماری از اینجا شروع می‌شود.

  پزشكان برای این كه تشخیص بدهند یك بیمار مبتلا به زردی، گرفتار هپاتیت شده است یا این كه

 زردی، علت دیگری (مثلا سنگ كیسه صفرا و...) دارد، یك روش نسبتاً خوب در دسترس دارند: اندازه‌گیری

 آنزیم‌های كبدی. در بیمار مبتلا به هپاتیت، سلول‌های كبدی تخریب می‌شوند و این باعث می‌شود آنزیم‌های موجود

 در این سلول‌ها كهALT,AST نام دارند به مقدار زیادی وارد خون شوند. بالا رفتن سطح این آنزیم‌ها در خون،

 نشان دهنده‌ی «هپاتیت» است.

هپاتیت‌ها چه فرقی با هم دارند؟

در بسیاری از موارد، ممكن است ابتلا به هپاتیت با ایجاد یرقان همراه نباشد. به این ترتیب شخص ممكن است

هیچ‌گاه نفهمد كه به هپاتیت مبتلا شده است؛ اما اگر این هپاتیت به صورت مزمن در بیاید، آن وقت سال‌ها بعد،

بیمار با همین عارضه از پا در خواهد آمد.

در واقع، آنچه هپاتیت را به یك بیماری خطرناك تبدیل می‌كند، دو عارضه‌ای است كه ممكن است برای هر بیماری

 پیش بیاید:

1- هپاتیت برق آسا: یك درصد از بیماران مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی به طور

 ناگهانی و در عرض چند روز، در واقع كبد خود را از دست می‌دهند. این آسیب، غیر قابل برگشت است و در این

 حالت، بیمار نیاز به پیوند كبد خواهد داشت.

2- هپاتیت مزمن: غیر از هپاتیتA كه تقریباً در هیچ موردی به صورت مزمن درنمی‌آید، سایر انواع هپاتیت‌ها

 می‌توانند مزمن شوند. سرانجام هپاتیت مزمن، نارسایی كبد است و مثل هپاتیت حاد، تقریباً هیچ درمان قطعی برای

هپاتیت مزمن هم وجود ندارد. گذشته از این، بعضی مبتلایان به هپاتیت، اگر چه ظاهراً بهبود می‌یابند اما به صورت

 «ناقل مزمن» در می‌آیند. این افراد، خودشان مشكلی ندارند اما آلوده كننده‌ی جامعه و اطرافیان به حساب می‌آیند.

   هپاتیت مزمن تقریباً در پنج درصد از مبتلایان به هپاتیتB ایجاد می‌شود. اما این درصد،

 در مبتلایان به هپاتیتC بیش از چهل درصد است! ضمن این كه آلودگی به ویروس‌ هپاتیتC، احتمال  مبتلا شدن

 به سرطان كبد را هم افزایش می‌دهد. به این ترتیب باید گفت هپاتیتC خطرناك‌ترین نوع هپاتیت است و اتفاقاً همین

 هپاتیتC است كه تا كنون واكسنی برایش ساخته نشده است.

 

 شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت C، تزریق خون آلوده است و تا قبل از این كه خو‌ن‌های

 اهدایی از نظر آلودگی به هپاتیتC غربالگری شوند، افراد بسیاری از این طریق به هپاتیتC مبتلا می‌شدند.

 اگر چه امروزه در همه جای دنیا، خون‌ها را از نظر آلودگی به ویروس‌هایC,B هپاتیت  و همین طورHTV

  (ویروس ایدز) آزمایش می‌كنند، اما نباید فراموش كرد كه هپاتیت فقط از طریق تزریق خون یا فرآورده‌های

خونی منتقل نمی‌شود. تمام مایعات بدن یك فرد مبتلا به هپاتیت آلوده است و تماس با این مایعات می‌تواند به راحتی

هر فردی را مبتلا كند. شاید با واكسیناسیون بر علیه هپاتیتB بتوانیم نفس راحتی بكشیم و خیالمان از بابت این

 نوع هپاتیت آسوده شود، اما فراموش نكنیم كه فعلاً تنها راه پیشگیری از هپاتیتC ،«مراقبت‌های رفتاری» است.

هپاتیتE	هپاتیتD	هپاتیتC	هپاتیتB	هپاتیتA
مثل هپاتیتA	مثل هپاتیتB	مثل هپاتیتB	تماس جنسی، خون و...	آب و غذای آلوده	نحوه‌ی انتقال
2 تا 9 هفته	مثل هپاتیتB	5 تا 10 هفته	1 تا 6 ماه	2 تا 6 هفته	دوره‌ی كمون
وجود ندارد	وجود دارد	وجود دارد	وجود دارد	وجود دارد	هپاتیت مزمن
وجود ندارد	وجود دارد	وجود دارد	وجود دارد	وجود ندارد	ناقل مزمن
رعایت بهداشت	رعایت بهداشت واكسیناسیون بر علیهHBV از این هپاتیت هم پیشگیری می‌كند	رعایت بهداشت	رعایت بهداشت و واكسیناسیون	رعایت بهداشت و واكسیناسیون	پیشگیری

[Mehdi.Aref 26780]

NGAL مولكول نشاندهنده اختلالات كليه 

 

 

NGAL (Neutrophil Gelatinase Associated Lipocalin) پروتئين كوچك و قوي است كه توسط نوتروفيلها و برخي سلولهاي اپيتليال از جمله سلولهاي اپي تليال لوله پيچيده نزديك توليد مي گردد. در حالي كه در ابتدا به عنوان ماركر عفونت و برخي آدنوكارسينوماها مورد توجه بود ولي امروزه افزايش آن در اختلالات حاد كليوي در ادرار، در مورد نقش بيوماركري آن ، توجه بيشتري را به خود جلب نموده است.