قاصدکــــــــ 20162 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ دوستان عزيز سلام همه‌ي ما در تعامل‌هاي اجتماعي، كم و بيش با انواع مختلف «توهين» (Insults) مواجه مي‌شيم. اجازه بديد تا همين ابتدا بگم كه منظورم از توهين، خيلي وسيع‌تر از "اهانت لفظي" و "فحاشي" هست. هر گفتار، رفتار و حتي انديشه‌اي كه از جانب ديگران نسبت به ما سر مي‌زنه، و اون رو توهيني به خودمون قلمداد مي‌كنيم در اين حيطه قرار مي‌گيره. اين توهين مي‌تونه يك تعرض فيزيكي باشه، يا دريافت نكردن احترامي كه گمان مي‌كنيم شايسته‌ي اون هستيم، و خلاصه هر نوع تحقيري كه با گفتار يا رفتار به يك انسان وارد ميشه. حالا سوال اينه كه : شما در برابر اين توهين‌ها، معمولا چه رفتاري داريد ؟ و مهم‌تر اينكه، بنظر شما چه رفتاري در برابر توهين، درست هست ؟ پ.ن: در نگاه اول، شايد پرداختن به اين موضوع سطحي بنظر برسه. اما عميقاً بر اين باورم كه اگر هركس از قبل تأمل و درك درستي درباره همين جزئيات حقيقي زندگي روزمره داشته باشه، در هنگام مواجهه با اين اتفاقات، رفتار بهتر و سنجيده‌تري از خودش بروز مي‌ده. بنابراين، در اين تاپيك به شبيه‌سازي ذهني توهين مي‌پردازيم :texc5lhcbtrocnmvtp8 و از اين طريق رفتارهاي خودمون رو مي‌سنجيم و در آخر بدنبال رفتار صحيح و احسن مي‌گرديم. اميدوارم با حضور شما و فرصتي كه براي اين شبيه‌سازي ذهني مي‌گذاريد، تاپيك مفيدي بشه 39 لینک به دیدگاه
آرتاش 33340 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ ما اکثرا یه رفتار ایده آل تو ذهنمون داریم و یک رفتار واقعی در عمل داریم.و بعضا تلفیق هردو به روش های مختلفی میشه به یک انسان توهین کرد بنظر من طریقه ی برخورد هم بایستی متفاوت باشه من بشخصه خودم از اونجایی که آدم در عین شوخی جدی هستم کمتر شده بهم توهین کنن ما رفتارهایی که درواقعیت ازم در اینجور مواقع سر زده اینا هستن: وقتی شناختی نسبت به طرف مقابل ندارم:کاملا بی تفاوت رفتار میکنم انگار موجود زنده ای وجود نداره وقتی میشناسم اما چندان صمیمی نیستم :بی تفاوت رفتار نمیکنم چون معتقدم با هر بار گذشت من اون طرف اشتباهش رو بارها و بارها تکرار خواهد کرد و به این ایمان رسیدم که من هم در مقابلش ظلم میکنم چون اگاهش نکردم مثالش رو عملا چند ماه پیش دیدم و اتفاق افتاد...در اینجور مواقع مقابله به مثل عین قانون سوم نیوتن مطمئنن ضررهای زیادی خواهد داشت چون سرکش تر خواهد شد...معمولا یا با کنایه جواب میدم-یا جلوی جمع یه جوابی میدم که بفهمه اشتباه کرده اما هیچ وقت عصبانیتمو به هیچ عنوان بروز نمیدم معمولا با خنده جواب میدم گاها دیده شده چیزی نگفتم وقتی هیچ کس نبود تذکر دادم وقتی کسایی که برام مهم هستن اینکارو انجام بدن:عصبی میشمچون حسابشون با همه فرق داره مهم هستن .... خوشبختانه از اونجایی که زود عصبانیتم میخوابه یا یادم میرهیا گذشت میکنم(خجالت زده میکنم) یا ناراحتیمو بروز میدم و یا لبخند بدی میزنم(معمولا قالب تهی میکنن تو اینجور مواقع)اما باید بپرسم ببینم چه کاری انجام دادم که باعث توهین شده ممکنه خطا از من بوده باشه و اما رفتار درست: باید خونسرد بود اونقدر تمرین کرد که به این درجه رسید به اینم فکر کرد که چرا بهم توهین شد؟عاملش چی بوده؟ اعتماد بنفس رو باید اونقدر تقویت کرد که در مقابل هر توهین وجود آدم از هم پاشیده نشه نباید از همه انتظار رفتار درست رو داشت ممکنه بعضیا ندونن و نخوان بدونن که دارن توهین میکنن و بعضی مواقع باید محکم بود و از حق خود دفاع کرد و .... 17 لینک به دیدگاه
Lean 56968 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ بهترین رفتار در برابر توهین سکوت هست، تأثیر روانی سکوت برای توهین کننده به مراتب مخرب‌تر از توهین متقابل هست. واکنش من نسبت به توهین بستگی به حالت روحیم در اون لحظه داره اگر در وضعیت روحی آرومی باشم سکوت می کنم 17 لینک به دیدگاه
Mahnaz.D 61915 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ به نظر من توهین فقط فحاشی نیست. توهین دخالت بی مورد در زندگی افراد هم هست. فضولی یک نوع توهین محسوب میشه. اما واکنش هایی که در مقابل توهین میشه انجام داد مختلف هست. اگر سکوت کنیم دو نوع برداشت از این سکوت به وجود میاد: ۱. جواب ابلهان خاموشیست( از دیدگاه خودمون) . ۲. سکوت علامت رضاست)از,نگاه فرد توهین کننده) به نظرم واکنش در مورد توهین به شرایط زمانی و اینکه طرف مقابل کی هست بستگی داره. من نمی گم خمیشه باید جواب داد یا همیشه باید سکوت کرد, بلکه باید موقعیت رو سنجید و واکنش مناسب انجام داد. 11 لینک به دیدگاه
sarevan 9753 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ سلام ( : بسته به اهمیتی که شخص در زندگی م داره( رده بندی شخصی ای که دارم ...) ممکنه واکنش متفاوتی داشته باشم ولی اکثر مواقع سکوت هست... مطمئنن در اون لحظه سکوت میکنم و بعد ها بنا به اون رده بندی که هست حل ش میکنم. 9 لینک به دیدگاه
Just Mechanic 27854 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ توهین:| همه در مورد اینکه چیارو میشه توهین تلقی کرد صحبت کردن پس من میرم سراغ سوالات: شما در برابر اين توهين‌ها، معمولا چه رفتاري داريد ؟ و مهم‌تر اينكه، بنظر شما چه رفتاري در برابر توهين، درست هست ؟ بستگی به نوع توهین داره اگر بشه از کنارش بگذرم که سکوت میکنم اما ببینم این توهینش و جواب ندادنش باعث میشه این رفتارشو ادامه بده در برابرش وا میستم و رفتار زشتش رو بهش گوشزد میکنم باید ببینید کسی که این توهین ازش سر زده چه روحیاتی داره یه سری ها هستن با کم محلی و کم توجهی تنبیه میشن و این حرکت بیشتر از هز حرکتی روی روح و روانشون تاثیر میذاره و در بعضی مواقع با خاک یکسانش میکنه یه سری هم هستن وقتی جوابشونو نمیدی بیشتر جسور میشن که بهت توهین کنن من همچین ادمایی ببینم حتی اگه موضوع توهین هم خودم نباشم صددرصد باهاش مقابله میکنم و در بعضی موارد با خاک کوچه یکسانش میکنم:gnugghender: در کل بسته به حال روحی خودم و شخصیت طرف مقابل داره. 11 لینک به دیدگاه
Mohammad-Ali 9729 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ سلام خب خیلی درهمه موارد بتونم خودمو کنترل کنم ولی بعضی وقتهانمی تونم مخصوصا الان . اینم بخاطراخلاق خشکمه. شوی زیادی و گیرای سه پیچ دخالت بیجا بی نظمی لوس بازی اینا اعث میشه بگم وچون سعی میکنم روراست باشم وکنایه هم اصلانزنم اکثرا ناراحت میشن . البته به بعضی هاکه می فهمن بارفتارمیگم ولی بعضی ها نمی فهمن مجبورم علنا بگم . واین برای خودمم ناراحت کننده است.. مثالهای گوناگونی مثلا چندرووزپیش یک ماموری تعزیرات امده بود یه تکه انداخت ، گفتم علی ولش کن ، گفتم نمیشه باج نمیدم آخرش نتونستم تحمل کنم رفتم دنبالش بهش گفتم مامورنظم اجتماعی و...... نمی دونید چقدرراحت شدم . پس فرق هم می کنه یک نفره زاتش اینجوریه براش هیچی اهمیت نداره، اصلا نمی دون توهین چیه بگی نگو اینارو مگه پاستوریزه یکی با رفتارهاش توهین میکنه (که الان دولت شایداینجوریه) صدات که درمیاد میگه من چه کردم عزیز رفتارتونگاه کن وبازهم چون الان دیگه حوصله نداررم زیادجراوبحث کنم میگم بیررون یا خودم میرم. من همیشه میگم هرعملی یه عکس العملی داره ، درحالت عادی هیچکس به کسی نمی پیچه مگر ببخشید دیوانه باشه بزارید یه خاطره بگم یکی بود هروقت مارو می دید مسخره می کرد بی خود مثلا بامزه . گفتم ادبت می کنم جواب ندادم ندادم سنگین شدم تادرست شد . ولی الان دیگه جواب نمی ده منم حوصله ندارم اون ادمای بزرگ هم اصلاح پذیرنیستند. 10 لینک به دیدگاه
قاصدکــــــــ 20162 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ ما اکثرا یه رفتار ایده آل تو ذهنمون داریم و یک رفتار واقعی در عمل داریم.و بعضا تلفیق هردو به روش های مختلفی میشه به یک انسان توهین کرد بنظر من طریقه ی برخورد هم بایستی متفاوت باشه من بشخصه خودم از اونجایی که آدم در عین شوخی جدی هستم کمتر شده بهم توهین کنن ما رفتارهایی که درواقعیت ازم در اینجور مواقع سر زده اینا هستن: وقتی شناختی نسبت به طرف مقابل ندارم:کاملا بی تفاوت رفتار میکنم انگار موجود زنده ای وجود نداره وقتی میشناسم اما چندان صمیمی نیستم :بی تفاوت رفتار نمیکنم چون معتقدم با هر بار گذشت من اون طرف اشتباهش رو بارها و بارها تکرار خواهد کرد و به این ایمان رسیدم که من هم در مقابلش ظلم میکنم چون اگاهش نکردم مثالش رو عملا چند ماه پیش دیدم و اتفاق افتاد...در اینجور مواقع مقابله به مثل عین قانون سوم نیوتن مطمئنن ضررهای زیادی خواهد داشت چون سرکش تر خواهد شد...معمولا یا با کنایه جواب میدم-یا جلوی جمع یه جوابی میدم که بفهمه اشتباه کرده اما هیچ وقت عصبانیتمو به هیچ عنوان بروز نمیدم معمولا با خنده جواب میدم گاها دیده شده چیزی نگفتم وقتی هیچ کس نبود تذکر دادم وقتی کسایی که برام مهم هستن اینکارو انجام بدن:عصبی میشمچون حسابشون با همه فرق داره مهم هستن .... خوشبختانه از اونجایی که زود عصبانیتم میخوابه یا یادم میرهیا گذشت میکنم(خجالت زده میکنم) یا ناراحتیمو بروز میدم و یا لبخند بدی میزنم(معمولا قالب تهی میکنن تو اینجور مواقع)اما باید بپرسم ببینم چه کاری انجام دادم که باعث توهین شده ممکنه خطا از من بوده باشه و اما رفتار درست: باید خونسرد بود اونقدر تمرین کرد که به این درجه رسید به اینم فکر کرد که چرا بهم توهین شد؟عاملش چی بوده؟ اعتماد بنفس رو باید اونقدر تقویت کرد که در مقابل هر توهین وجود آدم از هم پاشیده نشه نباید از همه انتظار رفتار درست رو داشت ممکنه بعضیا ندونن و نخوان بدونن که دارن توهین میکنن و بعضی مواقع باید محکم بود و از حق خود دفاع کرد و .... بهترین رفتار در برابر توهین سکوت هست، تأثیر روانی سکوت برای توهین کننده به مراتب مخرب‌تر از توهین متقابل هست.واکنش من نسبت به توهین بستگی به حالت روحیم در اون لحظه داره اگر در وضعیت روحی آرومی باشم سکوت می کنم به نظر من توهین فقط فحاشی نیست. توهین دخالت بی مورد در زندگی افراد هم هست. فضولی یک نوع توهین محسوب میشه.اما واکنش هایی که در مقابل توهین میشه انجام داد مختلف هست. اگر سکوت کنیم دو نوع برداشت از این سکوت به وجود میاد: ۱. جواب ابلهان خاموشیست( از دیدگاه خودمون) . ۲. سکوت علامت رضاست)از,نگاه فرد توهین کننده) به نظرم واکنش در مورد توهین به شرایط زمانی و اینکه طرف مقابل کی هست بستگی داره. من نمی گم خمیشه باید جواب داد یا همیشه باید سکوت کرد, بلکه باید موقعیت رو سنجید و واکنش مناسب انجام داد. سلام ( :بسته به اهمیتی که شخص در زندگی م داره( رده بندی شخصی ای که دارم ...) ممکنه واکنش متفاوتی داشته باشم ولی اکثر مواقع سکوت هست... مطمئنن در اون لحظه سکوت میکنم و بعد ها بنا به اون رده بندی که هست حل ش میکنم. توهین:|همه در مورد اینکه چیارو میشه توهین تلقی کرد صحبت کردن پس من میرم سراغ سوالات: شما در برابر اين توهين‌ها، معمولا چه رفتاري داريد ؟ و مهم‌تر اينكه، بنظر شما چه رفتاري در برابر توهين، درست هست ؟ بستگی به نوع توهین داره اگر بشه از کنارش بگذرم که سکوت میکنم اما ببینم این توهینش و جواب ندادنش باعث میشه این رفتارشو ادامه بده در برابرش وا میستم و رفتار زشتش رو بهش گوشزد میکنم باید ببینید کسی که این توهین ازش سر زده چه روحیاتی داره یه سری ها هستن با کم محلی و کم توجهی تنبیه میشن و این حرکت بیشتر از هز حرکتی روی روح و روانشون تاثیر میذاره و در بعضی مواقع با خاک یکسانش میکنه یه سری هم هستن وقتی جوابشونو نمیدی بیشتر جسور میشن که بهت توهین کنن من همچین ادمایی ببینم حتی اگه موضوع توهین هم خودم نباشم صددرصد باهاش مقابله میکنم و در بعضی موارد با خاک کوچه یکسانش میکنم:gnugghender: در کل بسته به حال روحی خودم و شخصیت طرف مقابل داره. از همگي شما براي جواب‌هاي خيلي خوبي كه داديد ممنونم. اما يك نكته‌ي مهم اينجا هست : در اين شبيه‌سازي ذهني، تقريباً هيچ‌يك از شما اين سوال رو از خودتون نپرسيديد كه: شايد من صد در صد بر حق نباشم! و شايد اگر من هم از بيرون به خودم و رفتاري‌م كه منجر به دريافت اين اهانت شده نگاه كنم، عيبي كه توهين كننده اشاره كرده رو در خودم ببينم. شايد اگر بمن احترام گذاشته نشده، بازتاب رفتار خودم بوده. قبول كنيد كه همگي در اين موقعيت خودتون رو حق به جانب تصور كرديد. و آيا اين درست همون كاري نيست كه بصورت اتوماتيك در رويارويي واقعي با اين قبيل موقعيت‌ها، بروز ميديم؟ و حالا بنظرتون وقتي هر اهانتي بهمون وارد ميشه، پيش از بروز دادن هر عكس‌العمل احساسي‌اي(كه بقول شما، بسته موقعيت‌هاي مختلف متفاوته)، آيا پرسيدن اين سوال و بررسي اون (در هر موقعيت مفروضي) اولويت نداره ؟ 12 لینک به دیدگاه
rasool1370 1777 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ سلام به همگی من تو همچین مواقعی بسته به مکان و اشخاص عکس العملهای متفاوتی دارم .اگه تو جمع خوانوادگی باشیم و بهم بی احترامی بشه خیلی جلو خودم میگیرم که رفتاری نکنم یا چیزی نگم ولی اعصابم به هم میریزه و ناراحت میشم و اگه از یه حدی بالاتر باشه اصلا نمیتونم جلو خودم بگیرم که ناراحتی نشون ندم ولی اصلا چیزی نمیگمولی اگه این داستان بیرون از خانواده باشه سعی میکنم منم یک تیکه بندازم و یا جوابی بدم ولی خیلی جلو دوستان و مشتریها محتاتم که رابطه ها از بین نره.ولی اگه با غریبه ها باشه جواب میدم و اگه از حدی بگزره شاید در گیر بشم. 10 لینک به دیدگاه
Just Mechanic 27854 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ از همگي شما براي جواب‌هاي خيلي خوبي كه داديد ممنونم. اما يك نكته‌ي مهم اينجا هست : در اين شبيه‌سازي ذهني، تقريباً هيچ‌يك از شما اين سوال رو از خودتون نپرسيديد كه: شايد من صد در صد بر حق نباشم! و شايد اگر من هم از بيرون به خودم و رفتاري‌م كه منجر به دريافت اين اهانت شده نگاه كنم، عيبي كه توهين كننده اشاره كرده رو در خودم ببينم. شايد اگر بمن احترام گذاشته نشده، بازتاب رفتار خودم بوده. قبول كنيد كه همگي در اين موقعيت خودتون رو حق به جانب تصور كرديد. و آيا اين درست همون كاري نيست كه بصورت اتوماتيك در رويارويي واقعي با اين قبيل موقعيت‌ها، بروز ميديم؟ و حالا بنظرتون وقتي هر اهانتي بهمون وارد ميشه، پيش از بروز دادن هر عكس‌العمل احساسي‌اي(كه بقول شما، بسته موقعيت‌هاي مختلف متفاوته)، آيا پرسيدن اين سوال و بررسي اون (در هر موقعيت مفروضي) اولويت نداره ؟ ایلیا جان اینجا تو از بحث توهین حرف زدی و اینکه در مقابلش چه رفتاری میکنیم یعنی واقعا توهین شده بحثی از اینکه اون رفتار توهین نبوده یا حقمون بوده نشده. یک رفتار زمانی توهین تلقی میشه که به کسی بی احترامی شده وگرنه اگر شایسته چنین رفتاری باشیم توهین نیست و مشمول بحث ما نخواهد شد. تاینجا ما از موردی حرف میزنیم که مسلم شده برامون که توهین شده و این توهین حقمون نبوده. یه مثال داغ بزنم: تو یکی از گروه های تلگرام پستی گذاشته بدن که گفتم ثبت نمیشه و بعدش دیگه آن لاین نبودم بعد از من گویا یکی از مدیران ایشون رو که نمیدونم چه پستی میذارن ریمو میکنه ایشون اومدن پی وی بنده و شروع کرد به فحاشی که نمیشه بازگو کرد. در عوض جواب من به ایشون این بود: دوست عزیز سلاممن الان آن لاین شدم و اصلا نمیدونم کی شما رو ریمو کردمشخصه شما شعور نداریدکتاب بی شعوری رو توصیه میکنم بخونی به روحیه ت میخوره بعدشم report spam رو نثارش کردم 8 لینک به دیدگاه
Lean 56968 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ شايد من صد در صد بر حق نباشم! و شايد اگر من هم از بيرون به خودم و رفتاري‌م كه منجر به دريافت اين اهانت شده نگاه كنم، عيبي كه توهين كننده اشاره كرده رو در خودم ببينم. شايد اگر بمن احترام گذاشته نشده، بازتاب رفتار خودم بوده. برحق نبودن طرف مقابل دلیل موجهی برای توهین کردن نیست ،بین انتقاد کردن و توهین کردن باید تفکیک قائل شد، بنابراین رفتار اشتباه ما مستحق انتقاد شاید باشه ولی مستحق توهین نیست. 11 لینک به دیدگاه
قاصدکــــــــ 20162 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ ایلیا جان اینجا تو از بحث توهین حرف زدی و اینکه در مقابلش چه رفتاری میکنیم یعنی واقعا توهین شدهبحثی از اینکه اون رفتار توهین نبوده یا حقمون بوده نشده. یک رفتار زمانی توهین تلقی میشه که به کسی بی احترامی شده وگرنه اگر شایسته چنین رفتاری باشیم توهین نیست و مشمول بحث ما نخواهد شد. تاینجا ما از موردی حرف میزنیم که مسلم شده برامون که توهین شده و این توهین حقمون نبوده. یه مثال داغ بزنم: تو یکی از گروه های تلگرام پستی گذاشته بدن که گفتم ثبت نمیشه و بعدش دیگه آن لاین نبودم بعد از من گویا یکی از مدیران ایشون رو که نمیدونم چه پستی میذارن ریمو میکنه ایشون اومدن پی وی بنده و شروع کرد به فحاشی که نمیشه بازگو کرد. در عوض جواب من به ایشون این بود: بعدشم report spam رو نثارش کردم كي بايد تشخيص بده كه ما شايسته‌ي اون رفتار بوديم يا نه ؟ يقيناً خود ما بايد اين رو بررسي كنيم. اگر از قبل مي‌دونستيم شايسته‌ي اون رفتار هستيم كه اصلا احساس اهانت نمي‌كرديم و بعبارتي بهمون بَر نمي‌خورد، موضوع از وقتي شروع ميشه كه تصور مي‌كنيم شايسته‌ي اون‌چنين رفتاري نيستيم. پس هميشه : 1. به ما توهين ميشه (در اين مرحله همين كه احساس تحقير مي‌كنيم اون رفتار يا گفتار ناخوشايند رو «توهين» تلقي مي‌كنيم، نه چيز ديگه) 2. بررسي مي‌كنيم كه آيا شايسته‌ي چنين رفتاري بوديم يا نه؟ (در اينجاست كه مشخص ميشه، اون حركت واقعاً توهين بوده يا نه) 3. باتوجه به جواب مرحله قبل عكس العمل مناسبي نشون ميديم. مثال مي‌زنم : اگر شما طبق اون مثالي كه گفتي، فرضا به من بگي بي‌شعور، و خودم اين رو بدونم و قبول داشته باشيم كه بي‌شعورم، پس اهانتي در كار نيست. همه‌ي مساله از جايي شروع ميشه كه شما در من قرايني مبني بر بي‌شعوري مي‌بيني، در حالي كه خودم اينچنين تصوري ندارم! اينجاست كه مي‌گم، چرا فكر نمي‌كنم كه شايد حق با شما باشه ؟ 10 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ ایلیا جان... من در این موارد بیغ هستم...(نمی دونم املاش درست هست یا نه!) شاید کلمه ی مناسب ترش "بی تفاوتی"...نه اینم نمی شه گفت...."بی خیالی"...اینم نمی شه... چه جوری بگم؟! بزارین اینجوری بگم...وقتی علنا طرف رو به من و با مخاطب قرار دادن من بهم توهین لفظی می کنه...یا مواردی که شما صف کردی در وازه ها... به معنای واقعی..."فرار می کنم"...:th_running1: حتی اگه اون دنبالم بدوه که بیشتر این کارش رو ادامه بده...من باز بیشتر دور می شم... اینکه اذیت شدم و دارم فرار می کنم نیست ها!...چون اگر ادامه بده تنش بیشتر می شه... و اینکه در غالب موارد توجیه پذیر نیست....من حاضر هستم دور بشم... و این دور شدنم حتی اگر به مثابه این تموم بشه که طرف مقابل فک کنه من جواب ندارم... البته این در مواردی هست که من طرف مقابلم رو نشناسم...و یا کم برخورد کنم... در سایر موارد اگر توهین لفظی و قضاوت در مورد کار در جمع اتفاق بیافته...سکوت جایز نیست...فقط توضیح می دم... مثال بزنم..تو همین انجمن چند مورد شده که...دوستانی بهم پیام دادن..گفتن فلانی...فلان جا که چیزی نوشته...به تو کنایه زده...یا در مخالفت با حرف تو چنین چیزی رو نوشته... من می گم...خوب من رو که مخاطب قرار نداده...حالا شما دنبال نشانه داخلش هستین...و نشانه شناسی کردین...من اینجوری برخورد نمی کنم... و حتی بعد از قضاوت این دوستمون هم من هیچ وقت رفتارم نسبت به اون دوست تغییر نمی کنه یا نمی رم بهش جواب بدم... ولی یکی میاد پیام خصوصی میده...و هر چی از دهنش در میاد بهم می گه...و دلیلش رو هم نمی گه....اگه آشنا باشه می پرسم دلیلش رو...اگر کاربرتازه وارد باشه نمی پرسم...خوب من جوابی نمی دم... یکی همون کار می کنه...دلیلیش رو هم می گه...بعد خوب بعد اگر اشتباهی باشه جواب می دم ولی اگر پشت این توهین یک حقی هم داشته باشه حتی با وجود نوع برخورد بدش معذرت خواهی می کنم...(این مورد پیش هم اومده) و گاهی توضیح می دم...توجیه نمی شن...باز توهین می کنن...که این بار با یک جمله ی آرامش پیکش لحظه هاتون بدرقه شون می کنم...چون مطمونا کسی که حتی ازش معذرت خواهی کنی باز به رفتارش ادامه بده...دنبال این نیست که موضوعحل بشه...دنبال این هست که یک موضوع بسط پیدا کنه... اصلا دوست ندارم من باعث تنش بشم..یا تنش رو بیشتر کنم..فارغ از اونکه بر حق باشم....یا برحق نباشم... چون اصلا حال بد و پر تنش رو دوست ندارم... باز چقد نوشتم..ببخشید...کلا خلاصه اش من بیغ هستم! 11 لینک به دیدگاه
قاصدکــــــــ 20162 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ برحق نبودن طرف مقابل دلیل موجهی برای توهین کردن نیست ،بین انتقاد کردن و توهین کردن باید تفکیک قائل شد، بنابراین رفتار اشتباه ما مستحق انتقاد شاید باشه ولی مستحق توهین نیست. صد در صد همينطوره . و من ابداً قصد تبرئه كردن فرد توهين‌كننده رو ندارم سوالم اينه كه آيا پرسيدن اينچنين سوالي از خودمون، قبل از نشون دادن هر واكنشي، لازم هست، يا لازم نيست ؟ اون فرد، حتي اگر حق باهاش باشه و حرف درستي رو بزنه، به اين خاطر كه در قالبي زشت اون رو ارائه كرده، قطعاً مستحق اعتراض هست. اما سوال اينجاست كه رفتار ما بعنوان يك آدم عاقل‌تر، بايد چه باشه؟ و آيا اگر اين سوال رو اول از خودمون بپرسيم، باعث نميشه كه كمتر به ديگران اجازه‌ي تجاوز به آرامش‌مون رو بديم و بعبارتي كمي خشممون فرو بنشينه و رفتار بهتري بروز بديم؟ آيا بخاطر قسمت زشت رفتار طرف مقابل، ما هم مستحق رفتار زشت هستيم ؟ يا رفتار زيباتري هم وجود داره. سوال ما اينه 11 لینک به دیدگاه
Lean 56968 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ صد در صد همينطوره . و من ابداً قصد تبرئه كردن فرد توهين‌كننده رو ندارم سوالم اينه كه آيا پرسيدن اينچنين سوالي از خودمون، قبل از نشون دادن هر واكنشي، لازم هست، يا لازم نيست ؟ اون فرد، حتي اگر حق باهاش باشه و حرف درستي رو بزنه، به اين خاطر كه در قالبي زشت اون رو ارائه كرده، قطعاً مستحق اعتراض هست. اما سوال اينجاست كه رفتار ما بعنوان يك آدم عاقل‌تر، بايد چه باشه؟ و آيا اگر اين سوال رو اول از خودمون بپرسيم، باعث نميشه كه كمتر به ديگران اجازه‌ي تجاوز به آرامش‌مون رو بديم و بعبارتي كمي خشممون فرو بنشينه و رفتار بهتري بروز بديم؟ آيا بخاطر قسمت زشت رفتار طرف مقابل، ما هم مستحق رفتار زشت هستيم ؟ يا رفتار زيباتري هم وجود داره. سوال ما اينه انسان موجود پیچیده با رفتار های پیچیده هست ، در ابتدا باید یک تفکیک قائل شد بین اشتباه خودآگاه و یک اشتباه ناخودآگاه ، اگر این اشتباه خودآگاه بود یعنی با قصد قبلی صورت گرفت این امکان وجود داره در زمانی که مورد توهین قرار گرفتیم در پیشگاه وجدانمون این حق رو برای طرف مقابل قائل باشیم. اما فرض ما که قریب به اکثریت هست رفتار اشتباه ناخودآگاه هست قاعدتا ما عکس العملی که انتظار داریم توهین نیست بنابراین در پیشگاه وجدان خودمون بازهم طرف مقابل رو محکوم می کنیم. حتی باز هم دو حالت فوق خیلی کلی هست و جزئیات فراوانی وجود داره به عنوان مثال رفتار ناخودآگاه ما میتونه یک پرخاش شدید باشه ، در لحظاتی از عصبانیت ما توان و هوشیاری لازم برای کنترل خودمونو نداریم و قاعدتا اگر با عکس العمل شدیدی مواجه شدیم که همراه با توهین هم باشه در لحظاتی که به شرایط عادی برگشتیم فرد مقابل رو مُحِق تصور کنیم. اما شاید عکس العمل کلی در برابر توهین بشه پیشنهاد کرد و اون نظر اولی هست که دادم ، چه محق باشیم و چه نباشیم سکوت بهترین عکس العمل ممکن هست گرچه مهناز میگه سکوت علامت رضاست اما این ضرب المثل اینجا کاربردی نداره ، اگر کمی با روانشناسی آشنا باشیم هیچ فردی پیدا نخواهید کرد که مثلا به ما بگه الاغ و در قبال سکوت ما برداشتش این باشه که ما قبول داریم الاغ هستیم، خیر ، فرد توهین کننده منتظر عکس العمل ماست تا اطمینان پیدا کنه توهینش تأثیر مخرب لازم رو در ما گذاشته ، و به طور عام برای انسان چیزی رنج آورتر از نادیده گرفته شدن نیست و ما با سکوتمون توهین کننده رو نادیده گرفتیم یعنی بود و نبود تو برای ما یکسانه و این تأثیر مخرب تری در روان فرد توهین کننده خواهد داشت. و اگر هم محق نبودیم سکوت ما منجر میشه به اینکه از ادامه رفتار اشتباهمون جلوگیری بشه 10 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۵ سلام به استارتر این تاپیک و سلام به همه دوستان عزیز در انجمن: ممنونم بابت دعوت ایلیای عزیز.. بحث قشنگ و به جایی است.. که واقعا همه به نوعی یه جورایی خودشونو تعریف کردن در زمینه توهین چیکار میکنن درسته که باید تحلیل کرد.. سکوت کرد.. یا مثل خودشون رفتار کرد.. ولی من عقیده ام نسبت به توهین فرق میکنه.. اینکه توهین رو هرکسی چی معنی میکنه.. توهین و احترام هردو متفاوته.. توهین از دید من نسبت دادن سستی و ضعف در اخلاق یا خلقت به دیگری است... من نمیدونم تاچه قدر میتونم باز صحبت کنم.. این رفتار در انجمن از بعضی دوستان سرزده و کاری نمیشه کرد.. ولی این بحث و موضوع یه جورایی میشه بی طرف حرفو رو به دیگران ادغام کرد... بدون طعنه و تیکه: حالا::w16: توهین باید دید به چه شخصیتی یا شخصی مدنظر قرار میگیره گفته میشه.. اینکه به یک بچه الاغ ، کره الاغ بگیم توهین نیست.. ولی کافیه به یک انسان زده بشه.. توهینه و بی احترامی مطلق شاید یه سری حرفا از دید دیگران توهین نباشه ولی برای اون شخص توهینه اینو باید مدنظر قرار داد..(که اصلا توجه نمیشه) ولی کلا ماادما پیامکهارو حرف زدنهارو برای خودمون معنی میکنیم.. لحن ادما مشخص نیست در این نوع پستهاو پیامکها.. من به شخصه .. توهینی رو توهین میدونم که طرف مقابل میدونه که حرفش طعنه اس.. یا میدونه که شخص مقابلش ازاین رفتار داره ازرده خاطر میشه.. ولی دست میزاره به اینکه به توهینش ادامه بده.. من اصولا ادمی هستم که خیلی چشم پوشی میکنم به این جور رفتارها.. ولی خدا نکنه که متوجه بشم اون شخص از روی عادت و اینکه از قصد این نوع رفتار رو میکنه که هم بحث برانگیز بشه براش و هم یه جوری طرفو ازار بده.. در مقابلش می ایستم و تا نشونمش سرجاش کوتاه نمیام.. و اینکه من چون فردی هستم که احترام میزارم به همه و رعایت میکنم.. وقتی این چنین رفتارها رو میبینم اگه گوش زد کنم گوش ندن و یا واسطه بزارم مثل شکایتو تخلف و این حرفا و ببینم اصلا اثر نکرده خودم اقدام میکنم. حالا میخواد بده بشم یا از دید دیگران ادم تندخو ویا خشنی باشم.. و یا بهم تذکر اخطاری داده بشه.. برام فرقی نداره .. تا خودم بهشون نشون بدم.. اصولا هم این جور ادما وقتی میبینم کلا متوجه نمیشن.. دیگه نمیبینمشون.. چون انسانها در زندگی من یک بار تکرار میشن حالا میخواد یه دوست 8ساله باشه یا 1ساله. اگه توهین یا بی احترامی یا ناراحتی که بخشش نداشته باشه داشته باشه کامل میزارمش کنار.. تهدید اصولا نمیکنم.. ولی در مقابل احترامم دوست دارم احترام ببینم. از کسی هم اصلا انتظار ندارم.. ببخشید پرچانگی کردم.. ولی کلا معنی توهین رو امیدوارم که خوب تعریف کرده باشم.. و بدانیم که توهین ها از دید ما چیست؟ هرکس توهین رو یه چیزی برای خودش معنی میکنه.. شاید استدلال من برای کسی دیگر قابل قبول نباشه.. و به نظرشون جالب نبوده باشه.. این نظر منه و هیچ وقت قابل تغییر نیست.. باز هم ممنونم... 6 لینک به دیدگاه
wheeler 8640 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۵ آخ جون بحث مصدق نیست علی جان توضیحی ندارم به اون صورت و راحت نیستم اما حتی توهین مستقیم میتونه به یک ابزار بسیار قوی تبدیل بشه برای رشد ! حالا موضوع داره اما توهین داریم تا توهین !!!!!!!!!! توهینو با توهین جواب ندی بلکه با موشک جواب بدی (حالا موشکه مثاله ها) نه اینکه یارو بلند حرف زد تو داد بزنیا !!!!!!!! نه منظورم این نیست اتفاقا با کمال خونسردی اما میشه با یک عامل........ ولش کن بیخیال تا حالا تجربه کردی دخل کسی رو با یک عامل بی سرو صدا بیاری ؟ تا انجام نداده باشی درک نمیکنی ! اون فقط توهین کرده اما تو ............... همیشه که نباید خوب باشه شاید دیگه نباشه شبیه سازی لازم ندارم بارها انجام دادم جلوی چشممه توهین فلان لیدر و........... اما ........ ای بابا این بحث جای من نیست و توش راحت نیستم خودش دخل خودشو میاره و فقط تو میدونی که تو کردی صد سال دیگه بگذره میگن خودش بود امیدوارم گرفته باشی اگرم مبهمه ایگنورش کن اون بدبده هارو چیکار کردی ؟ 9 لینک به دیدگاه
fakur1 10129 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۵ با سلام یعنی اگه من بخوام یه هفته تو حال خودم باشم ، این قاصدک عزیز نمیذاره. میره یه موضوعاتی رو پیش میکشه که منو غلغلک میده که بیام و نظر خودم رو بگم ، اینا که میخوام بگم خیلی جدی و خیلی هم صمیمانه و دقیق هست.اولا من اصولا به توهین هیچ اعتقادی ندارم ، چن تا کلمه هست که من اینا رو بی معنی میدونم،مثه عشق و توهین و معصومیت و ....... من اگه باشه توهین هم معنی پیدا میکنه.من که نباشه ، فقط کل کل و جر و بحث اتفاق می افته که بنظرم اصلا توهین نیست.بار ها اتفاق افتاده که خیلی ها در حضور من از تکیه کلام ترک خر استفاده کردن و من در حد دیوار بی تفاوت بودم. اینکه جر وبحث میکنم و معمولا کار رو به حاشیه میکشونم و طرف رو اذیت میکنم ، بخاطر رفتار هاشه که هر چند به من هم ربطی نداشته ، ولی چون از دید من مناسب حال نبوده ، منم با اذیت کردنش در اصل تنبیه ش میکنم.و چون قبلش میدونم که چه عکس العملی خواهد داشت ، لذا رفتار های متقابلش برام عادی جلوه میکنه و اگر هم باهاش ادامه بدم ، بهیچوجه تاثیری تو روحیه ام نمیذاره ولی اینقد جدی عمل میکنم که طرف فکر میکنه من جا خورده ام ویا خیلی ناراحتم ، در حالی که اصلا اینجوری نیست. کلا توهین هیچ معنایی نداره . آنچه که بنام توهین شناخته میشه ، در اصل صمیمانه ترین و صادقانه ترین رفتار یه فرد هست که به دلائل مختلفی مجبور میشه که از خودش بروز بده.خیلی ها هم رفتار متقابل ازخودشون نشون نمیدن که البته اینم یه انتخاب هست و هیچ برتری نسبت به سایر رفتار ها نداره. به نظر من انسان اگه نادان باشه ، قطعا به توهین هم اعتقاد خواهد داشت.(لطفا اینو توهین تلقی نکنید ) نادان بودن هم عیب نیست ، فقط یه نوع بودن هستش. به نظر من ، پرخاش و فحش و تحقیر یه نوع بازی کثیف هست مثه کشتی گرفتن تو زمین شخم که سرتاپای کشتی گیر ها گل و شل میشه.بعدشم میشه با یه حموم جذاب و یه دست لباس مرتب همه چی رو راست وریس کرد ،همین و بس.اینا که گفتم کل باور ذاتی منه.اگه سئوالی یا نظری تو این مورد داشتید ، توضیح خواهم داد. 8 لینک به دیدگاه
گـنـجـشـک 24371 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۵ وابسته به فرد توهین کننده، واکنش عصبی ، قهر کردن و فاز برداشتن و سکوت 7 لینک به دیدگاه
قاصدکــــــــ 20162 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مرداد، ۱۳۹۵ انسان موجود پیچیده با رفتار های پیچیده هست ، در ابتدا باید یک تفکیک قائل شد بین اشتباه خودآگاه و یک اشتباه ناخودآگاه ، اگر این اشتباه خودآگاه بود یعنی با قصد قبلی صورت گرفت این امکان وجود داره در زمانی که مورد توهین قرار گرفتیم در پیشگاه وجدانمون این حق رو برای طرف مقابل قائل باشیم. اما فرض ما که قریب به اکثریت هست رفتار اشتباه ناخودآگاه هست قاعدتا ما عکس العملی که انتظار داریم توهین نیست بنابراین در پیشگاه وجدان خودمون بازهم طرف مقابل رو محکوم می کنیم. حتی باز هم دو حالت فوق خیلی کلی هست و جزئیات فراوانی وجود داره به عنوان مثال رفتار ناخودآگاه ما میتونه یک پرخاش شدید باشه ، در لحظاتی از عصبانیت ما توان و هوشیاری لازم برای کنترل خودمونو نداریم و قاعدتا اگر با عکس العمل شدیدی مواجه شدیم که همراه با توهین هم باشه در لحظاتی که به شرایط عادی برگشتیم فرد مقابل رو مُحِق تصور کنیم. اما شاید عکس العمل کلی در برابر توهین بشه پیشنهاد کرد و اون نظر اولی هست که دادم ، چه محق باشیم و چه نباشیم سکوت بهترین عکس العمل ممکن هست گرچه مهناز میگه سکوت علامت رضاست اما این ضرب المثل اینجا کاربردی نداره ، اگر کمی با روانشناسی آشنا باشیم هیچ فردی پیدا نخواهید کرد که مثلا به ما بگه الاغ و در قبال سکوت ما برداشتش این باشه که ما قبول داریم الاغ هستیم، خیر ، فرد توهین کننده منتظر عکس العمل ماست تا اطمینان پیدا کنه توهینش تأثیر مخرب لازم رو در ما گذاشته ، و به طور عام برای انسان چیزی رنج آورتر از نادیده گرفته شدن نیست و ما با سکوتمون توهین کننده رو نادیده گرفتیم یعنی بود و نبود تو برای ما یکسانه و این تأثیر مخرب تری در روان فرد توهین کننده خواهد داشت. و اگر هم محق نبودیم سکوت ما منجر میشه به اینکه از ادامه رفتار اشتباهمون جلوگیری بشه باهات موافقم كه سكوت يكي از عكس‌العمل‌هاي خيلي خوب در برابر توهين هست. اما با مهناز هم موافقم كه هميشه هم نبايد سكوت كرد. اگر در جايي اين سكوت، توهين كننده رو جسورتر كرد، بايد رفتار ديگه‌اي در پيش گرفت. در مقياس كلان ميشه جامعه‌اي رو تصور كني كه مسئولينش مردم رو احمق تصور مي‌كنند. و همه‌ي رفتارهاشون با مردم اين ديدگاهشون رو مشخص مي‌كنه. بنظرت اين مردم بايد سكوت كنند؟ باز هم اين نكته رو اضافه مي‌كنم، كه حتي اگر دربرابر توهين سكوت اختيار مي‌كنيم، نبايد اين سكوت يك بي‌تفاوتي محض باشه. بلكه عاقلانه اينه كه همراه با تأمل درباره چرايي دريافت اون رفتار اهانت آميز باشه. آخ جون بحث مصدق نیست علی جان توضیحی ندارم به اون صورت و راحت نیستم اما حتی توهین مستقیم میتونه به یک ابزار بسیار قوی تبدیل بشه برای رشد ! حالا موضوع داره اما توهین داریم تا توهین !!!!!!!!!! توهینو با توهین جواب ندی بلکه با موشک جواب بدی (حالا موشکه مثاله ها) نه اینکه یارو بلند حرف زد تو داد بزنیا !!!!!!!! نه منظورم این نیست اتفاقا با کمال خونسردی اما میشه با یک عامل........ ولش کن بیخیال تا حالا تجربه کردی دخل کسی رو با یک عامل بی سرو صدا بیاری ؟ تا انجام نداده باشی درک نمیکنی ! اون فقط توهین کرده اما تو ............... همیشه که نباید خوب باشه شاید دیگه نباشه شبیه سازی لازم ندارم بارها انجام دادم جلوی چشممه توهین فلان لیدر و........... اما ........ ای بابا این بحث جای من نیست و توش راحت نیستم خودش دخل خودشو میاره و فقط تو میدونی که تو کردی صد سال دیگه بگذره میگن خودش بود امیدوارم گرفته باشی اگرم مبهمه ایگنورش کن اون بدبده هارو چیکار کردی ؟ اون بدبده‌ها به ذرات ريز زيراتمي تبديل شدن و احتمالاً الان در كيهان سرگردانند شيخ يورگن با سلامیعنی اگه من بخوام یه هفته تو حال خودم باشم ، این قاصدک عزیز نمیذاره. میره یه موضوعاتی رو پیش میکشه که منو غلغلک میده که بیام و نظر خودم رو بگم ، اینا که میخوام بگم خیلی جدی و خیلی هم صمیمانه و دقیق هست.اولا من اصولا به توهین هیچ اعتقادی ندارم ، چن تا کلمه هست که من اینا رو بی معنی میدونم،مثه عشق و توهین و معصومیت و ....... من اگه باشه توهین هم معنی پیدا میکنه.من که نباشه ، فقط کل کل و جر و بحث اتفاق می افته که بنظرم اصلا توهین نیست.بار ها اتفاق افتاده که خیلی ها در حضور من از تکیه کلام ترک خر استفاده کردن و من در حد دیوار بی تفاوت بودم. اینکه جر وبحث میکنم و معمولا کار رو به حاشیه میکشونم و طرف رو اذیت میکنم ، بخاطر رفتار هاشه که هر چند به من هم ربطی نداشته ، ولی چون از دید من مناسب حال نبوده ، منم با اذیت کردنش در اصل تنبیه ش میکنم.و چون قبلش میدونم که چه عکس العملی خواهد داشت ، لذا رفتار های متقابلش برام عادی جلوه میکنه و اگر هم باهاش ادامه بدم ، بهیچوجه تاثیری تو روحیه ام نمیذاره ولی اینقد جدی عمل میکنم که طرف فکر میکنه من جا خورده ام ویا خیلی ناراحتم ، در حالی که اصلا اینجوری نیست. كلا توهین هیچ معنایی نداره . آنچه که بنام توهین شناخته میشه ، در اصل صمیمانه ترین و صادقانه ترین رفتار یه فرد هست که به دلائل مختلفی مجبور میشه که از خودش بروز بده.خیلی ها هم رفتار متقابل ازخودشون نشون نمیدن که البته اینم یه انتخاب هست و هیچ برتری نسبت به سایر رفتار ها نداره. به نظر من انسان اگه نادان باشه ، قطعا به توهین هم اعتقاد خواهد داشت.(لطفا اینو توهین تلقی نکنید ) نادان بودن هم عیب نیست ، فقط یه نوع بودن هستش. به نظر من ، پرخاش و فحش و تحقیر یه نوع بازی کثیف هست مثه کشتی گرفتن تو زمین شخم که سرتاپای کشتی گیر ها گل و شل میشه.بعدشم میشه با یه حموم جذاب و یه دست لباس مرتب همه چی رو راست وریس کرد ،همین و بس.اینا که گفتم کل باور ذاتی منه.اگه سئوالی یا نظری تو این مورد داشتید ، توضیح خواهم داد. اين بخش از ديدگاهت خيلي جالب بود، ميشه لطفاً كمي بشكافيش؟ کلا توهین هیچ معنایی نداره . آنچه که بنام توهین شناخته میشه ، در اصل صمیمانه ترین و صادقانه ترین رفتار یه فرد هست که به دلائل مختلفی مجبور میشه که از خودش بروز بده. 7 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده