کمربند سبز شهر انتاریو، رشد شهری هوشمندتری را تشویق می‌نماید

[Mohammad Aref 120,438]

با اینکه برنامه کمربند سبز، در حال مهار پراکندگی و محافظت از مزارع و فضای سبز می‌باشد، ولی هنوز از حفاظت کافی برخوردار نیست.

 

کمربند سبز، دارای وسعت 1.8 میلیون جریب (تقریباً 728500 هکتار) از مزارع و فضاهای سبز محافظت شده می‌باشد که در اطراف شهرها و شهرک‌های اصلی ناحیه مرسوم به اسب بزرگ کفش طلایی کشیده می‌شود.

 

در حال حاضر بیش از نیمی از مردم دنیا در مناطق شهری زندگی می‌کنند. نیاز به تأمین مواد غذایی، سرپناه، آب بهداشتی و انرژی برای میلیاردها نفر از ساکنین شهرها، منجر به از بین رفتن مزارع، جنگل‌ها، کشتزارها و زیست بوم‌ها و همچنین خدمات مهم زیست محیطی که آن‌ها به عهده دارند، مثل تأمین مواد غذایی، هوای پاک و آب آشامیدنی بهداشتی، شده است.

 

تقریبآ نیمی از زیربنای شهری کانادا بر روی زمینی قرار دارد که چند نسل قبل بر روی آن به کشاورزی مشغول بودند. به گزارش اداره آمار کانادا، تقریباً چهار میلیون هکتار از مزارع و کشتزارها- یعنی مساحتی بزرگ‌تر از جزیره ونکوور- از سال 1971 تا 2011 از بین رفته‌اند که دلیل عمده آن، توسعه شهرنشینی بوده است.

 

تعداد فزاینده ای از حوزه‌های قضایی و اداری اقدام به جلوگیری از این وضع با تصویب سیاست‌های قوی کاربری زمین برای مراقبت از زمین‌های کشاورزی و فضاهای سبز، از طریق برنامه ریزی شهری دقیق نموده‌اند. در دهه 1970، دولت اورگون به اجرای سیاست‌های سخت گیرانه درباره رشد مرزهای شهری در اطراف تعدادی از شهرها پرداخت که شامل شهر پورتلند می‌گردید، که اقدام به جداسازی زمین‌های شهری از زمین‌های روستایی، در قسمت‌هایی که اجازه رشد شهری وجود داشت نمود. در نتیجه، رشد شهر، محدود به مناطق موجود و پر از ساختمان گردید و بدین ترتیب از ورود به مزارع کشاورزان، جلوگیری شد. بسیاری از سازندگان و تاجران با این طرح مخالفت نمودند و گفتند که این کار باعث صدمه زدن به اقتصاد می‌شود، ولی پورتلند در حال حاضر به عنوان یکی از سرزنده‌ترین شهرها در قاره آمریکا شناخته می‌شود. این عمل باعث فشرده کردن تراکم، افزایش امکان پیاده روی و کم شدن هزینه انرژی و حمل و نقل برای خانه‌ها و امور تجاری گردیده است.

 

در کانادا، شهر انتاریو اقدام به تصویب قانون برنامه توسعه ناحیه اسب بزرگ کفش طلایی، به منظور تشویق رشد شهرهای کوچک و بزرگ از طریق فشرده سازی تراکم نموده، به جای آنکه این رشد از طریق پراکندگی و گسترش یک شهر وابسته به خودرو باشد. انتاریو همچنین اقدام به اجرای کمربند سبز به وسعت 8/1 میلیون جریب برای کشتزارها و فضاهای سبز محافظت شده در اطراف شهرهایی شامل تورنتو، هامیلتون، مارکهام و برلینگتون نمود.

 

دولت انتاریو در حال بررسی برنامه رشد و کمربند سبز به همراه دو طرح همزمان دیگر برای استفاده مناسب و بهینه از زمین می‌باشد تا منجر به مدیریت صحیح رشد، محافظت از محیط زیست طبیعی و حمایت از توسعه اقتصادی گردد. این فرآیند بررسی هماهنگ، به ارائه یک فرصت برای تحقیق درباره برنامه ریزی جدید کاربری زمین و دسترسی به این نکته می‌پردازد که آیا رویکرد انتاریو برای مدیریت رشد، باید در شهرهای دیگری که با فشارهای مشابه مواجه هستند، به کار گرفته شود یا خیر.

 

خروجی مهم این برنامه‌ها، موفقیت آن‌ها در حفاظت مزارع در برابر توسعه و تجدید حیات صنعت کشاورزی در جنوب انتاریو بوده است. طرح کمربند سبز که بیش از 20 درصد از این منطقه را دربر می‌گیرد، به ایجاد بیش از 9 میلیارد دلار درآمد سالانه برای اقتصاد محلی پرداخته و به تولید مقدار زیادی میوه، سبزیجات، گوشت گاو و خوک، لبنیات، عسل منجر شده است.

 

بنیاد پژوهشی دیوید سوزوکی اعلام نموده که کشتزارها و فضاهای سبز کمربند سبز، 6/2 میلیارد دلار مزایای غیرتجاری ارائه می‌دهند که شامل تصفیه آب به وسیله زهکش‌های داخل حوزه می‌باشد. اجرای این برنامه منجر به صرفه جویی در شهرداری‌های محلی به میزان صدها میلیون دلار شده که در غیر این صورت باید صرف ایجاد زیرساخت‌های آبرسانی و تسهیلات بهداشتی (درمانی) می‌گردید.

 

طرح توسعه کمربند سبز همچنین به تشویق رشد شهری هوشمندتر در منطقه، از طریق استفاده کارآمدتر از زمین موجود پرداخته که موجب کاهش میزان و مخارج زیرساخت‌ها گردیده و به حمایت از حمل و نقل عمومی منجر شده است. یک گزارش اخیر از سوی گروه برنامه ریزی بنیاد نبتیس مشخص نمود که از زمانی که این برنامه‌ها اجرا شدند، سرعت گسترش شهری کاهش یافته است. از سال 1991 تا 2001 محدوده شهری تورنتو فقط 10 درصد رشد نمود تا سکونت حدود 1/1 میلیون شهروند جدید را مهیا سازد. این رشد بین سال‌های 2001 تا 2011 فقط 10 درصد بوده است تا اسکان تقریبآ همین مقدار از افراد تازه وارد را مهیا کند.

با اینکه طرح کمربند سبز در حال محدود کردن گسترش بی رویه و محافظت از مزارع و فضاهای سبز می‌باشد، ولی هنوز با ایجاد ایمنی کامل فاصله زیادی دارد زیرا حدود 80 درصد از زمین‌های طبیعی و کشتزارهای دیگر منطقه، بدون مراقبت رها شده‌اند. پیشنهادات جدیدی برای ایجاد بزرگراه‌ها، خطوط لوله، مسیرهای آبی و آلاینده، و تقسیمات فرعی وابسته به ماشین می‌تواند باعث قطعه قطعه شدن زمین‌های طبیعی و کشاورزی گردیده و موجب توسعه گره گره (نقطه نقطه و پراکنده) خارج از مرزهای کمربند سبز گردد و لذا این محدودیت‌ها به طور ویژه ای با قصد جلوگیری از رشد بی رویه شهر انجام می‌گیرد. طرفداران محیط زیست به کشاورزان و حامیان مواد غذایی محلی پیوسته‌اند تا مسئولین انتاریو را مجبور کنند که به تقویت مراقبت منظم از کمربند سبز و توسعه آن اقدام نمایند.

 

شهرها و شهرک‌های کانادا در سر یک دو راهی قرار گرفته‌اند. یک مسیر منجر به ادامه تراکم پایین، توسعه شهری پراکنده همراه با آسفالت‌های بی پایان، سفرهای طولانی و راه بندان های ترافیکی، و هزینه‌های بالای اجتماعی و زیست محیطی فرم‌های بی فایده طراحی شهری می‌شود. مسیر دیگر با ایجاد جوامع فشرده و با تراکم بالا به همراه خانه سازی متعادل و دسترسی به حمل و نقل عمومی، مسیرهای دوچرخه سواری و پیاده روی که به وسیله زمین‌های کشاورزی و فضاهای سبز گرانبها مثل کمربند سبز انتاریو احاطه شده‌اند، به پراکندگی خاتمه می‌دهد. شما کدام یک از این شهرها را انتخاب می کنید؟

 

منبع: سایت آقای شهردار