گلهای زینتی

[masi eng 47044]

***معرفی علف هرز***

نام علمی : Myosotis arvensis L.

نام فارسی : فراموشم مکن

نام ( های ) انگليسی : Field Forget-me-not

نام خانواده : گل گاوزبان(Boraginaceae )

1- لپه ها : کوچک ، کرک دار ، سبز تيره

هيپوکوتيل : کوتاه.

گياهچه نزديک سطح زمين ظاهر می شود.

2- اولين برگهای حقيقی :

بدون دندانه ، کرک دار : يکی پس از ديگری - نه به صورت جفت – باز می شوند .

علف هرز يکساله رايج در اراضی زراعی و باير.

[masi eng 47044]

[h=2]گل خورشيدي[/h]

معرفی و روش شناسايی علف هرز

نام علمی :

Lapsana communis L.

نام فارسی : گل خورشيدی

نام (های ) انگليسی :

Nipplewort , Dock-cress , Bolgan leaves

نام خانواده : کاسنی (

Asteraceae

)

1-

لپه ها : تخم مرغی ، قرار گرفته روی سطح زمين .

2-

اولين برگ های حقيقی : کرک دار همراه با ظاهری نامنظم و مواج ، سبز مايل به زرد

برگ های بعدی : مشخص و برجسته ، ظاهری نامنظم ، برگهای اوليه به شکل بيساگ (روزت ) ، نزديک سطح زمين ، برگهای حقيقی به صورت منفرد (نه به صورت جفت ) ظاهر می شوند .

علف هرز يکساله که تناوبا در اراضی زراعی و عموما باغات و زمين های باير ظاهر می شوند

[masi eng 47044]

[h=2]خشخاش[/h]

معرفی و شناسايی علف هرز

 

نام علمی :

Papaver rhoeas

نام فارسی : خشخاش ، شقايق وحشی ، کوکنار ، اشک لاله سی ، گل کاسه اشکنه

نام (های) انگليسی:

Common poppy , Field poppy

نام خانواده : خشخاش

)

Papaveraceae

)

 

 

1-

لپه ها

: کوچک ، باريک ، نوک تيز ، بدون دمبرگ ، سبز مايل به آبی

2-

اولين برگ های حقيقی

: بدون دندانه ، سبز مايل به آبی با کرک های کوچک ساده .

محور زير لپه : کوتاه

برگ های بعدی

: دندانه ها واضح هستند ، برگهای قديمی تر دارای قسمت های فرورفته می باشند .

گياهچه های هرز مشابه

: کيسه کشيش - البته لپه ها متفاوت هستند . گونه های ديگر جنس

Papaver

.

علف هرز رايج در اراضی زراعی و باير

[masi eng 47044]

[h=2]صد توماني[/h]

گياهي دائمي و مقاوم به سرماست و عمر بسيار طولاني دارد. گلهاي سفيد و صورتي و سرخ آن بسيار بزرگ پرپر، در بعضي ارقام معطر و بي‌نظير است. در نواحي که زمستانهاي سرد و طولاني دارد پائونيا به خوبي رشد و نمو کرده، تکثير مي‌شود.... تکثير پائونيا از طريق تقسيم ريشه‌هاي گوشتي ضخيم در محل طوقه‌ي گياه صورت مي‌گيرد.

[masi eng 47044]

فارسي اصيل : تارفل (تار= سر، فل = برگ) (اشاره به معني سر و استفاده از برگهاي رنگين آن براي تاج)‌

فارسي رايج: كروتون (كرچك هندي)

نام انگليسي : كروتون croton

يكي از رنگين‌ترين گياهان آپارتماني است و به خاطر رنگي بودن و فرم برگهاي آن مورد توجه است، نياز شديدي به رطوبت دارد و به همين علت بهتر است به صورت كپه‌اي و مخطوط با گياهان آپارتماني ديگر در گلدانهاي بزرگ وفلاور باكسها كاشت گردد تا از رطوبت حاصله از گياهان ديگر بهره يرد. محيط ساكت و بدون جريان هوا و گرم و يكنواخت بودن درجه حرارت از احتياجات ديگر اين گياه زيباست. اگر چه نياز شديددي به آب دارد ولي بايد مواظب بود سوراخ ته گلدان هميشه باز باشد تا خاك گلدان باتلاقي نگردد . زمستان گذراني آن كمي مشكل بوده و به طور كلي با توجه به شرايط سخت زيستي بهتر است در فصل بهار و تابستان از آن استفاده گردد. رنگ و شكل برگ با توجه به واريته‌ها فرقهاي اساسي دارد، لكه‌هاي تيره صورتي، نارنجي، قهوه‌اي و ارغواني در برگهايي با زمينه سبز تيره منظره بسيار جالبي به برگها مي‌بخشد، برگهاي جديد و جوان با رنگ سبز ظاهر و به مرور لكه‌هاي رنگي در آنها بوجود مي‌آيند.

نيازها :

نور: به نور شديد احتياج دارد بايد توجه داشت كه نور مستقيم آفتاب به گلدانهاي زير دو سال صدمه وارد مي‌نمايد، سايه رنگها را از بين مي‌برد، حتي‌الامكان از جابجايي گلدان خودداري گردد.

دما: سعي گردد درجه حرارت ثابت نگه داشته شود، در تابستان 27 درجه و در زمستان 15 درجه سانتيگراد و بطور معدل 20 درجه سانتيگراد بهترين شرايط حرارتي براي آن است.

آبياري : اجازه ندهيد سطح گلدان شما خشك شود 3-2 بار در هفته در تابستان ور هر 4 روز يكبار در مزستان كافي است، در زمستان آبياري با آب ولرم توصيه مي‌گردد، جهت تامين رطوبت بهتر گلدان را درون گلدان بزرگتري قرار دهيد و حدا فاصل بين دو گلدان با خزه ‌مرطوب پر كنيد، قرار دادن تعددي قلوه سنگ بين گلدان و زير گلداني در جلوگيري از باتلاقي شدن خاك موثر است.

رطوبت: در تابش اشعه مستقيم آفتاب غبار پاشي نكنيد.

در تابستان احتياج به غبار پاشي روزانه دارد. ولي در زمستان هفته‌اي يكبار كافي است (بطريقه غبار پاشي و تامين رطوبت دائمي مصور مراه فرمائيد)

تغذيه: در فصلهاي رشد (بهار و تابستان) هر دو هفته يك بار از مواد غذايي محلول همراه با آب آبياري استفاده گردد.

خاك مناسب : بهترين خاك مخلوطي از خاك برگ، خاك باغچه و ماسه شسته نرم است، كف گلدان بايد داراي مقداري ماسه و ريگ باشد تا آب اضافي از گلدان خارج گردد.

تعويض گلدان: با توجه به مشكل بودن شرايط نگهداري حدود 90 درصد از آنها قبل از اينكه احتياج به تعويض گلدان داشته باشند از بين مي‌روند ولي بر هر صورت حجم ريشه و سنگ گياه معرف تعين اندازه گلدان و مناسب‌ترين زمان تعويض بهار است.

تميز نمودن برگها: برگها را هر هفته با پارچه يا اسفنج مرطوب تميز نماييد، مواد براق كننده شيميايي روزنه‌ها را مسدود مي‌نمايد از آنها استفاده نكنيد.

تكثير : انتخاب قلمه‌هاي جوان و كاشت در بستري از ماسه نرم و نگهداري در گلخانه گرم و مرطوب در بهار، خوابانيدن هوائي ساقه‌ها در بهار يا پائيز

تنوع در رنگ برگها وجود لكه‌هاي زرد و قرمز و قهوه‌اي در متن سبز و براق بودن آنها معرف سلامت گياه است در هنگام خريد به اين مشخصه‌ها توجه فرمائيد.

رطوبت: جهت تامين رطوبت در تابستان هر روز غبار پاشي با آبفشان لازم است در زمستان هفته‌اي يكبار كافي است، رطوبت دايمي و پايدار با اضافه نمودن آب به زير گلداني سنگريزه‌دار تامين مي‌گردد دقت نماييد كه ته گلدان با آب در تماس نباشد.

برگها كمرنگ و رنگ سبز روشن بخود گرفته‌اند: محيط تاريك است گلدان را به محل روشن‌تري انتقال دهيد.

برگها با لكه‌هاي قهوه‌اي سقوطمي‌كند: هواي آلوده آشپزخانه يا گاز نفتي عامل آن است، علت را برطرف كنيد.

برگها زرد رنگ شده و سطح زيرينآنها مملو از تار عنكبو است: كنه ريز قرمز عامل آن است، با سم كنه‌كش هر دو هفته يكبار گياه را سمپاشي نماييد. غبار پاشي در كاهش آفت موثر است.

ساقه پوشيده و برگهامي‌ريزند: آبياري بيش از اندازه عامل آن است، ‌در فاصله بين دو آبياري اجازه دهيد سطح خاك خشك شود و سپس آبياري كنيد.

برگها در تمام اندام گياهمي‌ريزند: تغييرات شديد درجه حرارت باعث اين عارضه است، درجه حرارت را ثابت نگهداريد.

برگهاي پايين بودته ريزشمي‌نمايند: هوا سرد و خشك است، گلدان را به محل گرمتر منتقل و با آبفشان غبار پاشي كنيد.

برگهاي جوان خيلي ريز و كم رشدهستند : به تغذيه مصنوعي احتياج دارد طبق دستور عمل نماييد.

لكه‌هاي قهوه‌اي روي برگها ظاهرمي‌شوند: غبار پاشي در آفتاب انجام شده اين عمل را در سايه انجام دهيد.

برگها منقبض شده‌اند: گياه تشنه و هوا گرم است،‌گياه را فوراً آبياري و غبار پاشي و به محل خنك‌تري منتقل نماييد.

زخمهاي پنبه‌اي شكل سفيد رنگروي برگها و در قاعده آنها به چشم مي‌خورد: با پارچه آغشته به سم حشره‌كش آفت را از بين ببريد و يا هر 14 روز يكبار طبق دستور با سم سمپاشي نماييد.

برگها رنگ خود را از دست داده وروي آنها لكه‌هايي مشاهده مي‌شوند: حشره آفت عامل آن است با سم حشره‌كش نفوذي موجود در باراز طبق دستور هر دو هفته يكبار سمپاشي نماييد تا علايم برطرف گردند.

[masi eng 47044]

آلاله (Ranunculus

) :

آلاله گیاهی علفی و گلدار، یک ساله یا چند ساله است که نزدیک به۶۰۰ گونه آن در جهان شناخته شده است. در ایران در حدود۶۰ گونه از این گیاه می روید و برخی از این گونه ها در بعضی از مناطق ایران به صورت خودرو و بومی دیده می شود.

آلاله های خودرو در جنگل ها، مرداب ها، کنار نهرها، چشمه ها، حاشیه کشتزارها و جاده ها، در آبهای کم عمق باتلاق ها و نیز در کوهستان ها می رویند.

جالب است بدانید در جهان زیباترین انواع آلاله های زینتی به نام آلاله ایرانی شهرت دارند.

این گیاه در اوایل فصل پاییز با کاهش بذر، زیاد می شود. برای این کار بذر گیاه را در گلدان می کارند و در گلخانه نگهداری می کنند. راه دیگر زیاد کردن آلاله تقسیم بوته یا تقسیم ریشه های آن در ماه های اسفند و فروردین است. آلاله برای رشد بهتر، نیاز به جایی آفتابگیر و جریان هوا دارد. خاکی که بوته آلاله در آن کاشته می شود، باید دارای مواد آلی و کود فراوان باشد.

[masi eng 47044]

[h=2]معرفی گل های زینتی[/h]

 

نام :

لادن

نام علمی :

Tropaeolum sp

 

نام انگلیسی :

Nasturtium

 

نام خانواده :

Tropaeolaceae

 

نوع گیاه :

یکساله،مقاوم به سرما

 

ارتفاع :

حالت ایستا ندارد و روی زمین پخش میشود. 15-20cm

 

زمان گلدهی :

اواسط بهار تا اواخر بهار

 

رنگ گل :

زرد،قرمز،نارنجی،سفید

 

روش تکثیر :

کاشت بذر در بهار.قلمه ساقه در آب تا مدتها رشد میکند.

 

توضیحات :

ساقه آن بالا رونده است و اگر به قیم بسته شود از آن بالا میرود.

[masi eng 47044]

[h=2]مریم گلی[/h]

در ساليان دور يکي از مراکز توليد و عرضه گياهان دارويي به شمار مي رفت، همچنين تلاش دانشمندان ايراني براي شناسايي و معرفي گياهان دارويي بي اثر نبود. بطوريکه اسماعيليان که حدود 600 سال قدرت بلامنازعه در عرصه ايران بودنند، پايه هاي اقتصادي حکومت خود را تا حد زيادي به توليد و صدور گياهان دارويي استوار کردند بويژه در منطقه تفرش و اطراف آن هنوز هم آثار قلاع اسماعيليه و فعاليت هاي از اين دست، باقي است (5).

فراتر از یک هزار سال پیش از مریم گلی به عنوان گیاهی داروئی استفاده می شده است(4).به فارسی در بعضی مناطق "مریمی" و "مریم گلی" در کتب طب سنتی و به عربی "مریمیه"، "شالبیه" و "مریمیه صغیره" نام برده می شود. به فرانسوی sauge و sauge officinale و the` de france و the` de grece و herbe sacre`e و به انگلیسی sage و garden sage و common sage گفته می شود(12).

کلمه sage از کلمه لاتین salvare به معنی رها بخش یا شفا آمده است. در گذشته بر این گمان بودنند که اگر شخصی یک گیاه sage در حیاتش داشته باشد فردی موفق و شاید فنا ناپذیر می شود(24). در قدیم مریم گلی را دوای همه دردها می دانستند و امروزه هم با تحقیقات بعمل آمده معلوم شده که این گیاه دارای خواص درمانی مهمی است که می تواند بسیاری از بیماریها را معالجه و درمان کند (13).

مردم در گذشته از این گیاه به عنوان ماده ای مدر، عامل انعقاد خون و نیز داروی ضد تعرق استفاده می کرده اند. در بسیاری از فارماکوپه ها از برگهای مریم گلی رسما به عنوان دارو یاد و خواص آن را بر شمرده است. از عصاره مریم گلی برای مداوای برخی از بیماریهای مربوط به حلق و حنجره و همچنین برای شستشوی دهان استفاده می شود.

اسانس این گیاه خاصیت ضد باکتریایی دارد و از آن در صنایع داروسازی، غذایی و همچنین در صنایع بهداشتی و آرایشی استفاده می شود (4). این گیاه از ادویجات قوی بشمار می رود. طعم آن مختصری تلخ و قابض است(10).

مصرف زیاد این گیاه مناسب نیست و تاثیر نامطلوبی در ضربان قلب خواهد داشت. همه ساله زمینهای زراعی وسیعی در شبه جزیره بالکان، روسیه، آمریکا، ایتالیا و همچنین کشورهای اروپای مرکزی برای کشت مریم گلی اختصاص می یابد(4).

مریم گلی از روزگاران کهن در مجموعه گیاهان طبی یونانی ها و رومی ها مورد شناخت و توجه خاص بوده است و ابتدا به عنوان داروی موثر برای معالجه عوارض نیش حشرات به عنوان ضد سم و همچنین داروی تونیک و مقوی برای تقویت روح و بدن و افزایش طول عمر به کار می رفته است. آثار شفابخش این گیاه در معالجه بیماری ها در کتابها و نوشته های طبیعی دانها و حکمای طب سنتی روزگاران کهن نظیر تئوفراست، فیلوسف یونانی (BC 287-372) و دیوسکوریدس، طبیب یونانی (قرن اول پس از میلاد) و پلی نی، طبیعی دان رومی (اوایل قرن اول میلاد مسیح) به تفضیل آمده است.

در دوران قرون وسطی حکمای طب سنتی اروپا از مریم گلی ضمن خواص متعددی که برای آن قایل بودند برای معالجه یبوست، وبا، سرماخوردگی و انواع تبها و اختلالات کبدی و صرع و فلج استفاده می کرده اند و در این گیاه را مقوی و مولد خون تازه و صالح می دانستند و برای تقویت عضلات و آرام کردن اعصاب تجویز می شده است.

از قرن نهم این گیاه به اروپا راه یافت و بسرعت توسعه یافت و پس از آن به چین وارد شد و در چین برای معطر کردن انواع مشروبات مورد استفاده قرار می گرفت و مصرف آن به قدری زیاد شد که در قرن هفدهم چینی ها در مقابل گرفتن هریک کیلو از برگهای خشک مریم گلی اروپایی حاضر بودند 4-3 کیلوگرم چای چینی بدهند.

در قرن شانزدهم در انگلیس قبل از اینکه چای به عنوان مشروب عمومی گرم معمول شود از برگهای مریم گلی دم کرده ، می خورند. پس از آن در 300-200 سال اخیر این گیاه به امریکا وارد شد و به عنوان ادویه عالی مورد توجه خانه دارها قرار گرفت. در حال حاضر اسانس مریم گلی برای معطر کردن و خوشبو کردن گوشتهای کنسرو و انواع سوسیس و گوشت مرغ و در عطر سازی به عنوان اسانس پایه برای مخلوط کردن با سایر اسانسها برای تهیه عطر و آب توالت مردان به کار می رود(12).

 

 

اهمیت اقتصادی:

 

 

مریم گلی 5 تا7 سال عمر می کند. از آنجایی که با گذشت سن گیاه از مقدار مواد موثره آن به طور بارزی کاسته می شود، این گیاه تا چهار سال بازدهی اقتصادی دارد(4). کشورهای اصلی عرضه کننده شامل یوگوسلاوی، یونان، آلبانی، ایتالیا، اسپانیا و شوروی است که بیشتر از طریق جمع آوری گیاهان خودرو، انجام می گیرد (7).

گیاهشناسی:

 

 

گیاهی است به ارتفاع 30 تا 60 سانتی متر و دارای ظاهر پرپشت که به حالت خودرو و در اماکن خشک یا سنگلاخی و دامنه های بایر غالب نواحی آسیا و شمال آفریقا می روید و به علت زیبایی خاصی که دارد در باغچه ها کاشته می شود(1).

 

مریم گلی دارای سه زیر گونه است که عبارتند از:

 

لاواندولیفولیا:

در این زیر گونه برگها باریک و نیزه ای شکل اند. طول برگها حداکثر به 3 سانتی متر و پهنای آن به 1 سانتی متر می رسد. گل ها دمگل بسیار کوچکی دارند. اسانس این زیر گونه فاقد "تویون" است.

مینور:

برگهای آن در مقایسه با زیر گونه قبل بلندترند. طول آن 4 تا 7 سانتی متر و پهنای آن 1 تا 2 سانتی متر است. دمبرگ بسیار کوتاه و سطح گیاه از کرکهای کمی پوشیده شده است. دمگل بلند و طول آن 2 تا 5/2 سانتی متر است.

این زیر گونه در اتریش و شمال آلمان می روید و به دو فرم گل سفید (آلبی فلورا) و گل قرمز (روبریفلورا) مشاهده می شود.

ماژور:

در این گونه که به افیسینالیس نیز معروف است، برگها بلند و به طول 4 تا 10 سانتی متر و به پهنای 2 تا 5 سانتی متر است. هر دو طرف برگ پوشیده از کرکهای بسیار کوتاه است. این برگها تقریبا به شکل قلب می باشند. گلها درشت بوده، طول آنها به 5/3 سانتی متر می رسد و دارای دمگل کوتاهی نیز هستند.

اندامهای هوایی گیاه به خصوص برگها محتوی اسانس هستند. مقدار اسانس در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت و بین 1 تا 5/2 درصد است. مهمترین ترکیبات تشکیل دهنده آن عبارتند از : "تویون" (30 تا 50 درصد)، "سینئول" (10 تا 15 درصد)، "کامفور" (6 تا 10 درصد) و "بورنئول" (6 تا 14 درصد). از این ترکیبات دیگر اسانس می توان از "پنین" (1 تا 2 درصد) نام برد. گیاه همچنین شامل مواد تلخ (3 تا 8 درصد)، مواد تاننی، فلاونویید و مواد گلیکوزیدی و رزینی می باشد(4).

مبدا:

 

مریم گلی گیاهی است چند ساله که منشا آن نواحی شمالی مدیترانه(4) اروپا جنوبی و آسیای صغیر (14) گزارش شده است. این گیاه در کوه های آهکی مونته نگرو و هرزگوین در یوگوسلاوی سابق گسترش فراوانی دارد(4) این گیاه بومی ایران نبوده،ولی در سالهای اخیر با وارد نمودن بذر گیاه در نقاطی از ایران کشت شده که نتایج موفقیت آمیز نیز داشته است(1).

مریم گلی وحشی در اراضی خشک و سنگلاخ مناطق مختلفه آسیا و شمال آفریقا می روید، در ایران نیز این گیاه در آذربایجان شرقی و بعضی مناطق دیگر ایران در باغچه ها کاشته می شود

[masi eng 47044]

[h=2]مريم كوهي[/h]

نامهاي انگليسي:

Swertia, Felwort, Marsh felwort

 

گياهي است پايا،

سبزمات،‌ايستاده،‌بدون كرك،

به ارتفاع 80

–

45 سانتي متر با بن ضخيم و ريزومي.

 

ساقه:

متعدد،

ساده،

ايستاده،

ضخيم،

محكم،

غير چوبي و علفي،

منتهي به گل آذين طويل

.

 

برگ:

برگهاي پاييني وسيع، پهن دراز يا خطي، سرنيزه اي، در قاعده كم و بيش چسبيده بهم يا آزاد،

بدون كرك،

سبزمات يا متمايل به آبي

.

 

گل:

سفيد،

كرم يا كرم متمايل به سفيد،

متوسط با دمگل بلند،

مجتمع در گل آذين خوشه اي ساده يا پانيكولي،

محكم و وسيع شامل تعدادي گرزنهاي كم گل،

كاسه تا قاعده منقسم،

شامل 4 و به ندرت 5 تقسيم با لوب سر نيزه اي

–

خطي نوك تيز برابر با نيمه طول جام، جام چرخي،

داراي 4 و به ندرت 5 گلبرگ پهن دراز نوك تيز، هر يك در قاعده داراي 2 چاله نوشجاي تماماً پيوسته بهم به صورت يك چاله مدور

.

 

موسم گل:

ارديبهشت

–

خرداد.

 

رويشگاه:

اين گياه در مناطق مرطوب چمن زار رشد مي كند. در ايران در نواحي البرز (كندوان) و در غرب (اشترانكوه، راسوند، بروجرد و الوند) مي رويد

[masi eng 47044]

[h=2]گل کاری ديفن باخیا[/h]

نام خانوادگي: آراسه araceae

سرزمين اصلي: نواحي حاره آمريکا، برزيل

و کلمبيا.

ديفن باخياdieffenbachia براي اغلب خانواده‏ها نامي آشناست. گياهي است هميشه سبز که سي گونه دارد.

ديفن باخياي آمونا d_amoena

به نواحي حاره آمريکا تعلق دارد. اين گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بيست سانتي‏متر رشد مي‏کند. برگهايش سبزند و لکه‏هاي سفيد يا کرم دارند. طول برگهاي آمونا پنجاه تا شصت سانتي‏متر است.

گونه ديگري به نام پيکتا d_picta که بومي برزيل و کلمبياست، برگهايي به رنگ سبز همراه با لکه‏هاي سفيد، کرم و يا نقره‏اي دارد.

گونه پيکتا چهل سانتي‏متر رشد مي‏کند و طول برگهايش سي سانتي‏متر است.

در بعضي از واريته‏هاي پيکتا دمبرگها، شيري‏رنگند.

روش پرورش ديفن باخيا

گرما:

به طور کلي گياهي گرمادوست است و در زمستان مناسبترين درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتي‏گراد و در تابستان بيشتر از بيست و چهار درجه سانتي‏گراد است.

موقعي که هوا خيلي گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روي برگهايش پاشيده شود.

در هواي گرم اگر غبارپاشي نشود، برگهايش قهوه‏اي گشته، خود را جمع نموده و مي‏ريزند. در اين صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بيشتري به آن بدهيد.

در مورد اسپري کردن آب روي برگهايش به اين نکته توجه داشته باشيد که وقتي نور آفتاب روي برگهايش قرار دارد، نبايد آنها را خيس کرد، زيرا در اين صورت دچار سوختگي برگ گشته و روي پهنک‏برگ لکه‏هاي قهوه‏اي ظاهر خواهد شد.

نور:

دوستدار محيطي سايه‏روشن است. مناسبترين موقعيت، زماني فراهم مي‏آيد که در محلي پرنور و به دور از تابش مستقيم آفتاب قرار داشته باشد.

در صورتي که در محل کم نور و سايه براي مدت طولاني قرار گيرد، ساقه‏ها و برگهايش استحکام خود را از دست داده و رشد بي‏رويه مي‏کنند. در اين صورت گياه زشت و بدقواره مي‏شود و ساقه‏هايش خود را مي‏اندازند. در محيط بسيار پرنور که نور آفتاب براي اين گياه مزاحمت ايجاد مي‏کند، برگها زيبايي و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتاب‏سوختگي خواهند شد.

علامت آفتاب‏سوختگي، خشکي و قهوه‏اي شدن لبه و اطراف برگهاست.

آبياري:

نيازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط يک بار به آن آب بدهيد.

روش دقيقتر براي پيدا کردن زمان آبياري ديفن‏باخيا آن است که اجازه بدهيد سطح خاک خشک شود. هر وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهيد. آب کم، موجب توقف رشد و ريزش برگها مي‏گردد. البته ريزش برگهاي ديفن باخيا ممکن است علتهاي ديگري نيز داشته باشد.

ديفن باخيا به آب زياد حساسيت دارد. اگر به طور بي‏رويه به آن آب بدهيد، خيلي زود دچار پوسيدگي ساقه مي‏گردد.

يک قارچ بيماري‏زا به نام «بوتري‏تيس» در مواقعي که رطوبت هوا زياد بوده و گياه در سرما قرار داشته باشد، يا آب زيادي به آن داده باشيد، آبکي و لهيده شدن و پوسيدگي برگ و ساقه را به وجود مي‏آورد. ضمنا برگهاي پاييني زرد مي‏شوند. بنابراين بهتر است جنس خاک و محلي را که گياه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسيد و با دقت و رعايت برنامه زمانبندي شده، به آن آب بدهيد.

خاک:

مناسبترين خاک براي ديفن باخيا مخلوطي است از سه قسمت خاک جنگلي، خاک برگ، و يک قسمت خاک معمولي باغچه.

کودپاشي:

از اوايل بهار تا اواسط پاييز هر هفته يک بار به غلظت 3 گرم در ليتر کود تقويتي را در آب حل نموده و به گياه بدهيد.

تکثير:

الف ـ در بهار قلمه‏هايي به طول ده سانتي‏متر از ساقه برداشته و به صورت عمودي در ماسه قرار دهيد. (شکل 1)

(شکل 1)

ب ـ در بهار قلمه‏هايي به طول پنج سانتي‏متر از ساقه‏هاي ضخيم که داراي چند جوانه هستند، برداشت کرده و به صورت افقي در ماسه قرار دهيد. (شکل 2)

(شکل 2)

ج ـ پاجوشهايي که کنار پايه اصلي سبز مي‏شوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان ديگري منتقل کنيد. (شکل 3)

(شکل 3)

نکات مهم در نگهداري

ديفن باخيا

ريزش برگهاي ديفن باخيا مهمترين مشکل نگهداري اين گياه است. البته در ديفن باخياهاي مسن، ريزش برگهاي پاييني تا حدودي امري طبيعي است.

با رعايت نکاتي که گفتيم، مي‏توان از ريزش برگها جلوگيري کرد. اگر ريزش برگها تا حدي بود که گياه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدياد آن بپردازيد.

توقف رشد ديفن باخيا هم موضوع مهمي است. با تغذيه بموقع و زير و رو کردن خاکهاي سطحي و ايجاد تهويه کافي در خاک، براي رشد بيشتر تحريک مي‏شود.

توضيح:

بعد از برداشتن قلمه آن را يک روز در سايه نگهداري کنيد، تا شيرآبه داخل ساقه خشک شود.

[masi eng 47044]

[h=2]طرز نگهداری و کاشت گل میمون[/h]

گل میمون برای رشد و گلدهی به نور کافی احتیاج دارد . بنابراین بایستی آن را در محل آفتابگیر در باغچه بکارید . خاک باغچه باید بایستی قوی و دارای زهکشی خوبی باشد .

فاصله کاشت نسبت به طول گیاه فرق می کند معمولا" فرم های کوتاه را با فاصله 25 سانتیمتری و فرم های بلند را با فاصله 50-40 سانتیمتری میکارند .

 

میتوانید گلها را ببرید و از آن به عنوان گل بریده استفاده کنید و یا بعد از پژمرده شدن و قبل از تشکیل بذر آنها را قیچی کنید

وقتیکه گیاه بعد از مدتی گل دادن فرم شاداب و جوان خود را از دست داد آنرا از محل نزدیک به زمین قیچی کرده و سپس با یک کود مایع آنرا کودپاشی کنید در این صورت گیاه ازنو شروع به رشد و فعالیت کرده و گلهای خوبی خواهد داد.

گل میمون را در گلدان نیز میتوان پرورش داده و نسبت به زمان کاشن بذر در فصول مختلف در گلخانه به گل می نشیند.

[masi eng 47044]

[h=2]ازدیاد گل میمون[/h]

بهترین روش تکثیر کاشت بذر است که آنرا به دو صورت میتوان انچام داد: 1- در فصل پاییز بذر ها را در ترکیبی خاکی که نصف ماسه و نصف پیت یا خاک برگ است در گلخانه بکارند . بذرها معمولا" بعد از 20-10روز سبز می‌شوند . بعد از اینکه نشاء ها باندازه کافی رشد کردند آنها را در گلدانهای کوچک بکارید و در گلخانه سرد یا شاسی قرار دهید . این گیاهان در فصل بهار به باغچه منتقل کنید و گیاهانیکه بیین ترتیب پرورش یافته اند زودتر از سایرین به گل می نشینند و در واقع با این روش گلهای زودرس بدست می آیند . در صورتیکه فرم های بلند آنرابرای گل بریده پرورش داده اید میتوانید بعد از جابجا کردن نشاها آنها را در گلخانه ای که حداقل درجه حرارت آن بین –7و 4 درجه سانتیگراد باشد قرار دهید و در فصل زمستان از گلهای آن استفاده نمایید . 2- طریقه دیگر کاشت مستقیم بذر است یعنی میتوان بذر را در بهار مستقیما در خاک باغچه بپاشید و در آبیاری آن دقت شود که بطور یکنواخت با آبپاش که سوراخهای ریز دارند آبیاری شوند و بعد از سبز شدن بذر ها آنها را تنک کنید و فاصله مناسب رعایت شود

[masi eng 47044]

[h=2]تکثیر گیاه گل نرگس[/h]

تکثیر نرگس‌ها

نرگس‌‌ها به دو روش تکثیر می‌شوند. 1- روش تکثیر غیر جنسی (تقسیم پیاز) که دقیقاً نتیجه‌اش گلی است مانند گل پیاز اصلی. 2- روش تکثیر جنسی (دانه) که نتیجه‌اش گلهایی خواهد بود جدید و متفاوت. دانه‌ها در بخش تخمدان ایجاد می‌شوند این بخش متورم در پشت گلبرگهاست. پس از شکوفه کردن بخش تخمدان متورم می‌شود اما خالی از دانه است. گهگاه باد یا حشرات با آوردن گرده‌های جدید از گلهای دیگر می‌توانند باعث گرده افشانی گل در طول مدت گلدهی آن شوند. وقتی این اتفاق روی داد در تخمدان یک یا تعداد کمی دانه ایجاد می‌شود. نرگس‌های دورگه بوسیله گرده افشانی گل‌ها با تماس دادن و مالیدن دانه گرده از یک گل به کلاله گل دیگر بوجود می‌‌آیند در نتیجه تخمدان می‌تواند تا 25 دانه را در خود ایجاد کند. که هر کدام از آنها یک گیاه کامل را بوجود خواهد آورد. اما برای گلدهی گیاهی که از دانه پرورش می‌یابد باید تا 5 سال صبر کرد.

گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول می‌کشد که این بستگی به جایی که شما زندگی می‌کنید و همچنین نوع گونه‌ای که پرورش می‌دهید دارد. بعد از گلدهی اجازه دهید تا گیاه نرگس پیازش را برای سال بعد بازسازی کند. برگها تا آن هنگام سبز هستند. هنگامی که برگها زرد شدند شما می‌توانید آنها را قطع کنید اما تا قبل از آن خیر.

رده بندی انواع نرگس

رده بندی یک گونه کشت شده (قابل کشت) نرگس بر پایه توصیف و سنجش یا از یک رده بندی ارائه شده توسط فردی که گونه‌ها را به ثبت می‌رساند، پایه‌ گذاری شده است.

کد رنگ های استفاده شده برای توصیف رنگ نرگس‌ها به قرار زیر است:

W- سفید (سفید گونه) g- سبز y- زرد p – صورتی o- نارنجی r- قرمز

در توصیف گل نرگس هر نرگس را به دو بخش تقسیم می‌کنیم

گلبرگ‌ ها

تاج گل

تاج گل و گلبرگ با استفاده از حروف کد رنگ که مناسب هستند توصیف می‌شوند. نحوه نوشتاری مورد استفاده برای توصیف رده بندی نرگس به شرح زیر است.

1- تقسیم بندی بر اساس شکل ظاهری که از 1 تا 13 شماره گذاری می‌‌شود. 2- حرف یا حروف کد رنگ باید به درستی برگهای گلبرگ را توصیف کند و پس از آن خط تیره قرار می‌دهیم. 3- حرف یا حروف کد رنگ باید به درستی بخش تاج گل را توصیف کند.

برای مثال نرگس « زمزمۀ فرشته » از یک نوع 5 –زرد – زرد است. و به صورت زیر نمایش می‌دهند: ( 5-y-y)

- در نوع چهارم از تقسیم بندی کلی نرگس‌های دوتایی حروف کد رنگ به توصیف دقیق مخلوط گلبرگ‌ها و شبه گلبرگها که با نظم خاصی قرار گرفته‌اند می‌پردازد. - اگر گلبرگ و تاج گل دارای یک رنگ واحد باشد از یک کد رنگ برای رده بندی آن استفاده می‌‌شود. چه نرگس‌های وحشی و چه نرگس‌‌هایی که قابل کشت و پرورش هستند اگر دارای نامهایی با مشخصات بالا باشند به صورت طبیعی در یکی از تقسیم بندی‌های 1 تا 12 قرار می‌گیرند قسمت سیزدهم مختص نرگس‌ هایی است که دارای اصطلاحات علمی گیاه شناسی هستند.

[masi eng 47044]

[h=2]تکثیر گیاه گل نرگس[/h]

تقسیمات سیزده گانه نرگس از روی شکل ظاهری نرگس

نوع اول- شیپوری: یک گل روی ساقه، تاجی به شکل شیپور که حدوداً به اندازه گلبرگ‌ها و گاهی بلندتر از گلبرگهاست.

نوع دوم- تاج بلند: یک گل روی ساقه که اندازه تاج آن بین تا یک گلبرگ کامل است.

نوع سوم- تاج کوتاه: یک گل روی ساقه و اندازه تاج آن کمتر از بلندی گلبرگ‌هاست.

نوع چهارم- دوگانه: نرگس‌هایی که دارای گلبرگ‌ها و یا تاج خوشه‌ای هستند. و روی یک ساقه می‌تواند یک یا بیش از یک گل داشته باشد.

نوع پنجم- سه پرچمی: معمولاً بیش از یک گل روی ساقه دارند سرگل افتاده و بخش گلبرگها عموماً به صورت تاب خورده و برگشته و دارای بافتی ابریشمی است. گلهای این نوع نرگس مانند زنگ‌های آویزان است.

نوع ششم- سیکلامینوس: یک گل روی ساقه گلبرگ ها به طور مشخصی برگشته هستند و تاج آن کشیده و باریک است (مثل این می‌ماند که گلبرگها بوسیله باد خم شده‌اند)

نوع هفتم- جانکوئیلا: دارای گلهای کوچک و گلبرگهای پهن است . عموماً چندین گل روی ساقه است. و گلها بسیار معطر هستند ساقه دارای مقطع عرضی گرد و بخش‌های ساقه و برگ آن نازک شبیه به نی است.

نوع هشتم- تا زِ تا: عموماً دارای 3 الی 20 گل روی یک شاخه قوی است. گلها عموماً خوشبو و دارای تاج بسیار کوتاهی هستند. گلبرگ ها گرد و تا حدی مضرس هستند.

نوع نهم- شاعرانه: عموماً یک گل روی ساقه دارد گلبرگهای سفید رنگ که در بعضی موارد با رنگ تاج در محل اتصال رنگین شده با تاج کوچک صافی که دارای بله‌های قرمز رنگ است. این گل معطر است.

نوع دهم- بالبوکدیم دورگه: گلهایی کوچک شبیه « دامن دورچین » دارد.

نوع یازدهم- تاج مضرس (شکاف دار) : لبه‌های تاج آن دارای شکاف عمیق است (معمولاً شکافها به اندازه طول تاج هستند)

نوع دوازدهم- نرگس‌های متفرقه: نرگس‌هایی که در رده‌بندی‌های ذکر شده بناشده. و عموماً جزء نرگسهای دو رگه هستند.

نوع سیزدهم- انواع گونه‌های وحشی و دورگه

مراقبت از نرگسها

نکاتی برای موفقیت در پرورش نرگس

ماههای مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس در انگلیس هستند تا ریشه‌ها قبل از شروع زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند ولی تا آبان ماه قابل کشت هستند.

برای کشت، آنها را بطور مجزا با فاصله‌های cm 15 در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید به طوری که حدود cm 10 خاک روی پیازها باشد. یک مقدار کود معمولی را با خاک مخلوط کنید و در زیر محل کاشت بریزید و اگر خاک رسی و سنگین است مقداری شن با آن مخلوط کنید تا به زهکشی خاک کمک کند. پیازها را در زمینی که از آب اشباع است نکارید.

نرگس‌ها برای گلدهی سال بعد خود نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگها را از محل طوقه قطع نکنید چون این کار باعث می‌شود آنها ضعیف شوند. هنگامی که 6 هفته سپری شد بعد از گلدهی می‌توانید برگها را قطع کنید چون تأثیری بر گلدهی سال بعد ندارد.

بعد از پژمرده شدن گلها آنها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید.

هر پیازی را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است خارج کرده و آن را بسوزانید.

پس از گلدهی گیاه را هفته‌ای یک بار آبیاری و بوسیله کودهای غنی از تپاس تغذیه کنید تا هنگامی که برگها زرد شوند.

تعداد زیادی از نرگس‌ها، خیلی خوب به طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابجایی ندارند. اگر شما باغ کوچکی دارید و دسته‌های نرگس خیلی زیاد و بزرگ شده‌اند می‌توانید آنها را خارج کرده و تقسیم کنید.

پیازهای خارج شده را در مکانی خنک تاریک و با تهویه مناسب تا زمان کشت بعدی ذخیره کنید.

هم قبل از انبار کردن هم قبل از کشت دوباره، تمام پیازهایی را که هنگام لمس کردن حس می‌‌کنید نرم هستند یا حالت اسفنجی پیدا کرده‌اند را جدا کرده و بسوزانید.

پیازهای کشت شده در گلدان (برای 16 الی 20 هفته) باید حداقل در عمق 5 تا 10 سانتی متری کاشته شوند. که این بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد.

بهترین گونه‌ها برای پرورش بستگی به مکانی دارد که می‌خواهید کشت کنید. اگر محیط بزرگی از زمین سبز دارید که می‌خواهید در آنجا نرگس‌ها را کشت کنید نوع « نرگس نما » بهترین نتیجه را دارد. گونه‌های مختلف را در یک بخش با هم مخلوط نکنید که این یک نتیجه کشت خوب نیست.

برای حاشیه و کناره‌های کوچک باغهای سنگی بهتر است از انواع کوچک‌تر برای پرورش مانند « دو به دو » یا « پرتاب شعله » استفاده شود.

در طول زمان پرورش، حداقل دوبار بوسیله قارچ کش شاخ و برگ نرگس‌ها را سمپاشی کنید

[masi eng 47044]

تعداد گونه‌های نرگس

گیاه شناسان در این مورد اختلاف نظر دارند اما حداقل 25 گونه وجود دارد که بعضی از آنها با تنوع بسیار زیاد هستند و دارای چندین دورگه طبیعی هستند با توجه به این گونه‌ها لیست بانک اطلاعاتی فعلی نرگس نمایانگر بیش از 13000 دورگه است که در بین تقسیمات رده بندی شده دوازده گانه قرار می‌گیرند.

پرورش نرگس در گلدان

بهتر است شما از گلدانهای دو گالنی به عنوان اندازۀ استاندارد نرگس ها و از گلدانهای یک گالنی برای نرگس های مینیاتوری و پیازهای کوچک استفاده کنید. بهتر است گلدانها را با کلراکس ضدعفونی کرده و اجازه دهید خاکشان به خوبی زهکشی شود. ترکیب خاکی که من استفاده کردم عبارتست است از یک بخش پرلیت و سه بخش خاک استرلیزه. در انتهای گلدان بر روی یک لایۀ نازک خاک یک مشت از کود 0-10-10 بریزید. اجازه ندهید پیاز های نرگس با کود تماس داشته باشند. و سعی کنید پیاز در 3/1 فوقانی قرار گیرد. اگر پیاز را نزدیک سطح خاک بکارید ریشه ها پیاز را به سمت بیرون از خاک هل می دهند. فقط پیاز های متوسط را در گلدانهای یک گالنی بکارید. براساس اندازۀ پیاز ها می توانید سه الی چهار پیاز را در یک گلدان بکارید. اگر ملاحظه کردید که مقداری از یک پیاز به خارج از خاک آمده است خاک را به آرامی و با دقت کنار زده و پیاز ها را در سطوح پایین تری از خاک بکارید. برای نمایش پیاز ها ترجیح دادم که آنها با هم در تماس نباشند. روشی که اتخاذ کردم ای بود که پیاز ها را حداقل به اندازه ی قطر یک پیاز از هم دور قرار دهم و با فاصلۀ برابر از لبه های گلدان. بعد از اول نوامبر گلدان را آبیاری سنگین نمایید و اجازه دهید پیت ماس سطح خاک کاملا از آب اشباع شود. برای هفتۀ اول هر روز آبیاری کنید. اگر ملاحظه کردید که خاک فوقانی گلدان در حال خشک شدن است به آن آب اضافی دهید. اگر خاک شما قلیایی است از آنجایی که نرگس محیط اسیدی را ترجیح می دهد برای حفظ اسیدیتۀ خاک برای گلدانهای یک گالنی یک قاشق چای خوری Iron rite و دو قاشق برای گلدانهای دو گالنی اضافه کنید. بعد از شکوفه زدن یک مشت کود 5-10-10 به گلدان اضافه کنید. این امر با اضافه کردن کمی پتاسیم کمک می کنند که گیاه برای گلدهی سال بعد پیاز خود را بازسازی کند نرگس نیاز به یک دورۀ تابستانۀ گرمایی دارد. پیاز های نرگس در گلدانها و مخازن عمیق که به ریشه ها اجازۀ رشد می دهند بیشتر رشد می کنند. می توانید پیاز را برای 2-3 سال در داخل گلدان نگهداری کنید. می توانید پیاز ها را در آورده تمییز نمایید و در یک کیسۀ کاغذی یا نایلونی ریخته برچسب زده و در یک جای خشگ و خنک تا پاییز نگه داری کنید.

[masi eng 47044]

آنتوريوم

 

Anthurium

 

دو رقم از اين گل تا كنون شناخته شده است :

1- آنتوريوم شرزيرانوم A.Schezerianum كه يكي از زيباترين گلها با برگهاي پهن جالب است

2- آنتوريوم آندرينوم A.Andreanum با شاخه هاي عمودي با رنگهاي عالي و برگهاي بسيار پهن و شاخه هاي گل زيبا

هر دو اين گلها در آب دوام مي آورند و نوع اخير براي گلخانه مناسب است . نام علمي Anthurium و يكي از زيباترين گلهاي غير بومي جهان است . با شاخه هاي عمودي و داراي رنگهاي عالي ، گلها و برگها ي بسيار پهن دارد . شاخه هاي گل آن بسيار مورد توجه است و مدتها در آب دوام مي آورد . اين نوع گل بخصوص براي پرورش در گلخانه مناسب است زيرا در اين مكان است كه مقداري رطوبت ، درجه گرما و آبياري به راحتي قابل كنترل ميباشد

نوع Schezerianum براي پرورش در آپارتمان ، يك گل بسيار مناسب است . اين گياه در شرايط مناسب مرتب گل داده و برگهاي بسيار زيباي آن به رنگهاي قرمز درخشان يكماه و حتي بيشتر دوام مي آورد

 

مواظبتهاي زراعي

1- نور : نور ملايم در درجه اول

2- درجه گرما - محيط گرم

3- رطوبت - خاك را بايد مرطوب نگه داشت

 

تكثير

 

از طريق كاشتن و يا تقسيم طولي گياه انجام مي شود

 

كود :

 

هر ماه يكبار بايد از كود قابل حل كه در بازار موجود است استفاده كرد

[masi eng 47044]

[h=2]فيلودندرون برگ انجيري[/h]

فيلودندرون برگ انجيري

 

Philodendron bipinnatifidum

 

گياهي است از خانواده " آراسه " و زادگاه آن آمريكاي جنوبي است ، برگهاي سبز براق است كه با بزرگتر شدن شكافها و دندانه هاي برگ عميق تر و شكل برگ انجيري به خود مي گيرد . ريشه هاي هوايي آن منحصر به ريشه هاي نزديك قاعده برگها است كه بايد به طرف خاك هدايت گردد . همانطوري كه از نام انگليسي (

upright philodendron

) آب بر مي آيد و فيلودندرون را راست قامت نام نهاده اند احتياج به قيم ندارد و برگها از مركز مي رويند هواي گرم و مرطوب از شرايط ايده آل آن است و بعلت گستردگي بوته و برگها بايد دور از محل پررفت و آمد باشد ، نگهداري فيلودندرون ها ساده و گياهي مناسب براي مبتديان است

 

نيازها :

 

نور :

كنار پنجره با نور ملايم بهترين مكان براي اين گياه است . اشعه مستقيم آفتاب مخصوصا" در ظهر به برگها ي گياه صدمه وارد مي نمايد .

 

دما :

حداقل درجه حرارت در زمستان 12 درجه سانتيگراد و حداكثر آن در تابستان 24 درجه سانتيگراد توصيه ميگردد . در درجه حرارت بالاتر غبارپاشي الزامي است

.

 

آبياري :

در تابستان هفته اي دو بار و در زمستان هفته اي يكبار آبياري كافي است . هرگز اجازه ندهيد خاك گلدان باتلاقي شود .

 

رطوبت :

در تمام طول سال هفته اي دوبار با آب ولرم غبارپاشي نمايد .

 

خاك مناسب

: خاك ليموني و كمپوست با كودشيميايي بهترين محيط براي رشد ريشه تشكيل مي دهند .

تكثير :

ازدياد فيلودندرون در منزل كار آساني نيست . حرفه اي ها از بذر و قلمه استفاده مي نمايند .

فروشندگان گل و گياه براي جلب مشتري برگها را با مواد براق كننده تميز مي نمايند ، روزنه هاي موجود در سطح برگ كه براي اعمال حياتي بايد باز باشند با اينگونه مواد مسدود نكنيد ، غبارپاشي جهت تميز شدن برگها كافي است .

 

عوارض و درمان

 

لكه هاي سوخته روي برگها است :

اشعه مستقيم آفتاب يا غبارپاشي در آفتاب باعث آن است ، گلدان را به نيم سايه منتقل نماييد .و از غبارپاشي در آفتاب بپرهيزيد .

 

برگهاي جديد يا ظاهر نمي شوند يا خيلي كوچك هستند :

به گلدان بزرگتري احتياج دارد در صورت عدم امكان تعويض تغذيه گياه توصيه ميگردد.

برگها زرد مي شوند و مي ريزند :

آبياري زياد است سوراخ ته گلدان را بازديد نمائيد كه آب بتواند از آن خارج شود .

 

ساقه ها دراز و ضعيف هستند :

نوركم است گلدان را به محل روشن تر با اشعه غير مستقيم آفتاب منتقل كنند .

برگها رنگ پريده و رشد كم شده است :

هوا سرد است گلدان را به محل گرمتري انتقال دهيد .

[masi eng 47044]

کلئوم

cleome

این گیاه از خانواده capparidaceae میباشد و تا کنون یکصدوپنجاه گونه آن بصورت گیاهان یکساله و بندرت بصورت درختچه دائمی شناخته شده است .

این گیاه بیشتر برای زینت حاشیه باغچه ها به تنهائی و یا همراه با گل آهار و گلایول و یا کاشت در گلدان مناسب میباشد . گونه ای از این گیاه که بیشتر کاشته میشود

c.spinosa است که بومی نواحی گرمسیر امریکا میباشد و گیاهی است یکساله و نیمه مقاوم و بلندی آن به 120-100سانتیمتر میرسد .

برگهای cleomeمتناوب و پنجه ای به رنگ سبز روشن و از تعداد پنج تا نه برگچه تشکیل شده است . ساقه این گیاه دارای کرکهای ظریف و در روی دمبرگهای کشیده و طویل آن تعدادی خار و همچنین برروی رگبرگهای آن خارهای ظریف تری وجود دارد و وجه تسمیه آن spinosa ( خاردار ) نیز از آن گرفته شده است .

گلهای خوشه ای آن ابتدا در انتهای ساقه اصلی بصورت مجتمع و سپس گلهای ساقه های جانبی ظاهر میشوند . گلها دارای چهارکاسبرگ سبز رنگ و چهارگلبرگ به رنگ سفید و صورتی و باریک و بشکل قاشقک بتعداد چهارعدد وجود دارند . پرچمها طویل و به تعداد شش عدد و تخمدان دارای پایه ای نسبتا" بلند میباشد و بخاطر شکل ویژه گلها بانگلیسی آنرا spider flower(گل عنکبوتی ) می نامند . گلها از دور تقریبا" بشکل گلهای خانواده orchidaceaeبنظر می آیند . گیاه در خردادماه شروع به گل دادن می کند و گلها تا پائیز ادامه خواهند داشت و کمی معطر میباشد . برکته های این گیاه نسبتا" بزرگ و قلبی شکل است .

روش کاشت

این گیاه بخاک کاملا" قوی و زه کشی خوب و همچنین آبیاری منظم نیاز دارد . با وجودی که نورزیاد برای زیست این گیاه لازم است معهذا آفتاب شدید به گلبرگهای آن آسیب میرساند و مکانی سایه آفتاب برای کاشت آن ترجیح دارد و حداکثر لطافت گلبرگها در صبح زود و غروب آفتاب مشاهده میشود .

روش ازدیاد

میوه این گیاه دارای دانه های فراوان است و باید قبل از بازشدن غلاف آنها را چید زیرا بسادگی به زمین می ریزند . بذور این گیاه را از اوائل تا اواخر فروردین ماه در گلدان و در حرارت 18 درجه سانتیگراد کاشته و زمانی که اندازه گیاه به ده سانتیمتر رسید آنرا جهت عادت دادن به هوای سرد به گلخانه سرد برده و سپس آنرا در اردیبهشت در مکان اصلی بکارید .

[masi eng 47044]

اپي فيلوم

Epiphyllum

گياهي است گلخانه اي و آپارتماني از خانواده cactaceae با نامهاي مختلف كه اغلب به آن orchid cactus هم گفته ميشود. با رنگهاي متنوع سفيد، قرمز ، زرد و صورتي و اصل آن از آمريكاي جنوبي است كه در زادگاه اصلي خود بصورت اپي فيت ( براي ادامه زندگي برروي گياهان ديگر و تنه درختان زندگي مي كند ) ساقه هاي آن بصورت قطعاتي پهن و شبيه به برگ است . اين گياه روشنائي پسنديعني براي ادامه زندگي محتاج نورزياد منهاي اشعه مستقيم ميباشد . و ترجيح ميدهد بجاي گلدان سفالي از گلدانهاي چوبي يا تنه درختان استفاده نمايد . گلها اوايل ارديبهشت ظاهر شده و تا اوايل تابستان ادامه دارد .

اين گياه نسبتا" مقاوم بوده و در زمستان تا پنج درجه بالاي صفر را ميتواند تحمل كند .

نگهداري و مواظبت

بهتر است آنرادر معرض آفتاب مستقيم قرار ندهيد ولي نور زياد باعث دوام آن است و بهترين خاك براي اين گياه مخلوطي از خاك باغچه ، پيت و شن است و در زمستان پنجره هاي جنوبي ساختمان را ترجيح ميدهند . احتياج به آبياري مرتب و كم دارد كه بتريج پس از فصل گلدهي بايد كم كم قطع شود . رطوبت زياد باعث پوسيدگي ساقه مي شود . در زمان گلدهي احتياج به كود پتاسه دارد .

طرز تكثير :

تكثير بدو صورت انجام ميگيرد 1- تكثير بوسيله بذر

2- تكثير بوسيله قلمه: قلمه ها را بايد از نوك شاخه هاي جديد در اواخر بهار و اوايل تابستان گرفته و پس از بريدن در محلي سايه آفتاب قرار داده تا ته ساقه خشك شود . پس از خشك شدن انتهاي قلمه را تا عمق 2 تا 3 سانتيمتر در شن فرو مي كنيم و ارتفاع قلمه بايد حداقل 5 تا 6 سانتيمتر و بطور معمول سه تا چهار بند باشد .

[masi eng 47044]

هورتانسيا

hydrangea

 

اين گياه داراي گلهاي زيبائي است برنگهاي صورتي ؛ قرمز و يا آبي كه معمولا" در اواخر زمستان و اوايل بهار بمعرض فروش گذاشته ميشود . چنانچه در مكان آفتابي قرار گيرد برگها جمع شده و چروك ميخورند . براي علاج اين مشكل خاك گلدان را براي چند دقيقه در سطل آب خيسانده و سپس آنرا بسايه منتقل كنيد .بدنبال اين كار مرتبا" آب كافي به آن داده و هفته اي يكبار نيز به آن كود بدهيد .درجه حرارت محيط اطراف گلدان هيچگاه نبايد بالا باشد در پايان فصل گل ؛ شاخه ها را كمي كوتاه نموده و از ميزان آب بكاهيد سپس در پائيز آب را باز هم كاهش داده و گلدان را در مكاني خنك قرار دهيد . از اواخر زمستان با شروع رشد و قبل از ظهور غنچه ها ميتوان گياه را به مكان گرمتري منتقل نموده بر مقدار آب افزود . در اطاقهائيكه توسط شوفاژ گرم ميشوند بواسطه خشكي هوا و گرما نگهداري اين گياه بسيار مشگل خواهد بود . چنانچه خواستيد گلهاي آبي رنگي داشته باشيد ميتوانيد مقداري سولفات آلومينيوم بخاك اضافه نمائيد . تكثير از طريق قلمه زدن ساقه هاي جوان در بهار امكانپذير است .