جستجو در تالارهای گفتگو

دانشمندان یک چسب زیستی نوین ساخته اند که می تواند استخوانهای آسیب دیده یا از بین رفته را در بدن بازسازی کند. به گزارش مهر، محققان دانشگاه آیووا این چسب زیستی را به گونه ای برای بازسازی استخوانها ابداع کرده اند که بر روی آن DNA در مقیاس ذرات نانو قرار داده شده تا دستور تولید استخوان را به طور مستقیم به سلول ها ببرند. این کیت استخوان ساز بر پلتفورم کلاژن تکیه دارد که با ذارتی حاوی ژنهای لازم برای تولید استخوان پر شده است. در آزمایش های انجام شده، این چسب زیستی ژن رمز شده، توانست استخوان را آن قدر کامل رشد دهد که بتواند جای زخم جمجمه را در حیوانات آزمایشگاهی ترمیم کند. این چسب همچنین توانست سلول های استروما مغز استخوان انسان را در محیط آزمایشگاه دوباره رشد دهد. این مطالعه از این جهت نوین است که محققان توانستند به طور مستقیم دستورات تولید استخوان را با استفاده از تکه های DNA که برای رشد فاکتور مشتق از پلاکت موسوم به PDGF-B رمز شده اند به سلول های استخوانی موجود در بدن موجود زنده ببرد. با این شیوه سلول ها می توانند پروتئین هایی را که به تولید استخوان های بیشتر منجر می شوند تولید کنند. "علی عسگر سالم" پژوهشگر هندی این پروژه می گوید: با وارد کردن DNA به این سلول ها، کاری کردیم که سلول ها پروتئین بسازند و در نتیجه ارتقای بازسازی استخوان را در پی داشته باشند. پژوهشگران معتقدند از این چسب می توان برای بازسازی استخوان در منطقه ای مانند لثه استفاده کرد که پایه محکمی برای ایمپلنت های دندانی فراهم آورد. این چشم انداز می تواند یک "تجربه تغییر دهنده حیات" برای بیمارانی باشد که به ایمپلنت نیاز دارند اما از استخوان کافی در منطقه مورد نظر بی بهره اند. این شیوه همچنین می تواند برای ترمیم نقص های تولد نیز به کار گرفته شود. مثلا در صورتی که نوزاد با نبود استخوان در ناحیه ای از سر و صورت متولد شود. این پژوهشگران می گویند: ما داربستی را در اندازه و شکل واقعی ناحیه دچار نقص ساختیم و شاهد بازسازی کامل استخوان برای سازگاری با منطقه آسیب دیده بودیم. محققان بر روی این چسب زیستی پلاسمیدهای مصنوعی قرار دادند؛ بر روی هریک از این پلاسمیدها دستورالعمل های ژنتیکی برای تولید استخوان قرار داده شده بود. آنها سپس این داربست را به یک منطقه 5 در 2 میلی متری در جمجمه حیوان آزمایشگاهی که استخوان آن از بین رفته بود پیوند زدند. چهار هفته بعد، اثربخشی این چسب زیستی را با وارد کردن داربستی که در آن هیچ پلاسمید قرار داده نشده بود و یا ناحیه استخوانی که هیچ درمانی دریافت نکرده بود مورد مقایسه قرار دادند. چسب زیستی دارای پلاسمید 44 برابر استخوان و بافت نرم بیشتری در منطقه آسیب دیده نسبت به استفاده از داربست تنها تولید کرد. از سوی دیگر استفاده از داربست تنها، نیز 14 برابر استخوان بیشتری نسبت به وقتی که هیچ درمانی در منطقه صدمه دیده دریافت نشد صورت داد. هیجان انگیزترین بخش برای پژوهشگران این بوده که توانسته اند یک سیستم انتقال ژن غیر ویروسی موثر برای درمان از بین رفتگی استخوان عرضه کنند. نتایج این تحقیقات در نشریه Biomaterials منتشر شده است. منبع: مچله بسپار

محققان آمریکایی موفق به طراحی پلیمر هوشمندی شدند که قادر به رهاسازی داروی ضد سرطان است. آن‌ها برای این کار از خودآرایی رشته‌های دی‌ان‌ای استفاده کردند. این ساختار جدید می‌تواند برای رهاسازی داروهای ضد سرطان نظیر دوکسوروبیسین مورد استفاده قرار گیرد. اطلاعات بیشتر درباره این دستاورد پزشکی در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است. خودآرایی نانوذرات یکی از شاخه‌های علم نانو است که از آن در حوزه‌هایی نظیر اپتیک، حسگری و رهاسازی دارو استفاده می‌شود. در طول فرآیند خودآرایی ترکیبی به نانوذره اضافه می‌شود که می‌تواند منجر به واکنشی شود. در پایان فرآیند خودآرایی، نانوذره‌ای ایجاد می‌شود که حالت جامد داشته یا به صورت یک خوشه مولکولی است. این گروه تحقیقاتی اخیرا به بررسی چگونگی استفاده از DNA برای رسیدن به ساختارهایی مفید پرداخته‌اند. نتایج بررسی‌های اولیه نشان داد که فرآیند خودآرایی نانوذرات بسیار سریع و محصول نهایی بسیار پایدار است، اما این فرآیند خودآرایی بسیار چالش برانگیز است. «مای» از محققان این پروژه می‌گوید: ما به دنبال پاسخ این سوال بودیم که چگونه می‌توان فرآیند خودآرایی در نانوذرات را آغاز یا به پایان رساند. در نهایت دریافتیم که با عامل گرما می‌توان تغییرات ساختاری در یک پلیمر ایجاد کرد و در نهایت یک پلیمر هوشمند طراحی کردیم که ساختار آن در مقیاس نانو تغییر می‌کرد. پلیمر هوشمند به مولکول بزرگی اطلاق می‌شود که از واحدهای سازنده اتمی ساخته شده است؛ این پلیمر در صورت قرار گرفتن در معرض محرک‌های خارجی نظیر نور، گرما یا اسید می‌تواند واکنش نشان دهد. این گروه موفق به طراحی پلیمری شدند که نه تنها با تغییر دما واکنش می‌داد، بلکه در حضور نانوذرات طلا خودآرایی می‌کرد. آنچه در طراحی این پلیمر تازگی دارد، این است که به نانوذرات طلا رشته‌های منفرد دی‌ان‌ای متصل شده است. این پلیمر می‌تواند در دماهای بالا ( 50 درجه سانتی‌گراد) چروکیده شود و فعالیت از پیش تعیین شده‌ای را انجام دهد و با کاهش دما بسط ساختاری پیدا کرده و رشته دی‌ان‌ای از فعالیت باز بماند. این گروه تحقیقاتی دریافته‌اند که در صورت افزایش دما داروی ضد سرطان می‌تواند از پوسته دی‌ان‌ای رهاسازی شود. منبع: پینا

ماده‌ای زیست فعال و زیست سازگار به کمک نانوذرات و با توانایی بهبود سریع‌تر آسیب‌های استخوانی به دست مهندسان پلیمر ‏پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران طراحی و ساخته شد. این ماده علاوه‌بر داشتن قابلیت‌های سایر مواد زیست فعال، می‌تواند ‏تکثیر و تمایز سلول‌های استخوانی را تسریع نماید.‏ اگرچه اثبات شده است که ذرات هیدروکسی آپاتیت باعث افزایش تکثیر و تمایز سلولی در شرایط برون تنی می‌شوند، اما ‏تاکنون مطالعه چندانی در رابطه با اثر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت قرار گرفته در بستر پلیمری پلی هیدروکسی آلکانوآت روی ‏پاسخ‌های سلولی انجام نگرفته است. واضح است که تعیین اثر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت بر رفتار سلولی بستر پلی هیدروکسی ‏آلکانوآت اولین و مهمترین مرحله برای توسعه کاربردهای این نانوکامپوزیت‌ها است. ‏ در این کار تحقیقاتی اثر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت کامپوزیت شده با پلی‌استرهای تجاری ساخته شده به‌وسیله‌ی باکتری ‏بر روی تکثیر و تمایز سلول‌های استخوانی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج آنالیزهای بافت‌شناسی و محتوای ‏DNA، ‏نانوکامپوزیت‌های ساخته شده قادر بودند که به طور معنی داری تمایز و تکثیر سلول‌های استخوانی را القا نمایند و از این جهت ‏نانوکامپوزیت‌های ساخته شده به عنوان یک گزینه مناسب برای مهندسی بافت استخوان معرفی شدند.‏ مهدی سادات شجاعی هدف این تحقیقات را توضیح داد: «در تحقیقات حاضر، هدف ساخت یک ماده زیست فعال و زیست ‏سازگار بود که علاوه‌بر داشتن قابلیت‌های سایر مواد زیست فعال، بتواند تکثیر و تمایز سلول‌های استخوانی را تسریع نماید و در ‏نتیجه امکان بهبود سریع‌ترآسیب‌های استخوانی را فراهم کند.»‏ دانش آموخته دکتری تخصصی مهندسی پلیمر ادامه داد: «در این تحقیق نانوذرات هیدروکسی آپاتیت با روش هیدروترمال ‏ساخته شدند و پس از کامپوزیت کردن با پلی استرهای تجاری ساخته شده به‌وسیله‌ی باکتری (پلی هیدروکسی آلکانوآت‌ها)، ‏خواص ساختاری (شامل خواص حرارتی و رئولوژیکی) و زیستی (شامل زیست فعالیت، چسبندگی سلولی، پخش شدگی سلولی، ‏تکثیر سلولی و تمایز سلولی) آنها مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت نیز سازوکار‌های بهبود در پاسخ‌های سلول‌های استخوانی ‏تجزیه و تحلیل گردید.»‏ یکی از مهمترین نتایج تحقیق حاضر را شاید بتوان بهبود چشمگیر در خواص زیستی نانوکامپوزیت‌های پلی هیدروکسی ‏آلکانوآت/هیدروکسی آپاتیت در مقایسه با پلیمر خالص دانست. سادات شجاعی در تکمیل نتایج به‌دست آمده گفت: «بر اساس ‏بررسی‌های فعالیت متابولیکی و همچنین بررسی غلظت ‏DNA‏ سلول‌ها، یک افزایش معنی‌دار و شدید در فعالیت متابولیکی و ‏تکثیر سلولی برای سلول‌های استخوانی روی سطح نانوکامپوزیت‌های ساخته شده در مقایسه با پلیمر خالص مشاهد شد. همچنین ‏بر اساس بررسی‌های بافت‌شناسی، در حالیکه هیچ تمایز سلولی معنی داری روی سطح پلیمر خالص قابل مشاهده نبود، روی ‏سطح نانوکامپوزیت‌های با غلظت پرکننده زیاد، سلول‌های پیش استئوبلاست به طور موثری به سلول‌های استئوبلاست بالغ تمایز ‏یافتند که دلالت‌کننده نقش موثر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت در القای تمایز سلول‌های استخوانی است.»‏ با توجه به اینکه نانوکامپوزیت‌های فوق دارای زیست فعالیت افزایش یافته بوده و به طور همزمان تکثیر سلول‌های استخوانی ‏و تمایز سلول‌های پیش استخوانی به سلول‌های استخوانی بالغ را تحریک می‌کنند، لذا به کارگیری نانوکامپوزیت‌های فوق برای ‏ترمیم آسیب‌های استخوانی می‌تواند سرعت ترمیم استخوان را چندین برابر نسبت به نمونه‌های سنتی افزایش دهد.‏ نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر مهدی سادات شجاعی دانش آموخته دکتری تخصصی مهندسی پلیمر و دکتر محمدتقی ‏خراسانی و دکتر احمد جمشیدی اعضای هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران صورت گرفته است، در مجله ‏ ‏Materials Science and Engineering C‏ (جلد 33، شماره 5، 1 جولای سال 2013) منتشر شده است. منبع : مجله بسپار

نانوتكنولوژی و فراپزشكی نانوتكنولوژی به عنوان یك دانش پایه در تولیدات صنعتی بشر است. زمینهای مختلف نانوتكنولوژی مرطوب دنیای فن آوری را تحت تاثیر قرار خواهد داد.پزشكی ودرمان یكی ازمواردمهمی است كه انسان درطول تاریخ برای حفظ بقا به عنوان مساله ای اساسی به آن نظر داشته است تا آنجا كه طبیبان همواره جدای ازدستمزد اقتصادی از اعتبار اجتماعی و گاه از تقدیس هم برخوردار بوده اند. درپی تلاشهایی كه در تاریخ حیات بشر صورت گرفته امروزه پیشرفتهای شگرفی در غلبه بربیماریها و حفظ سلامتی به دست آمده است كه مناسب است برای روشنتر شدن اوضاع پزشكی عصرخود مواردی را یادآوری كنیم. متخصصان امروزه موفق شده اند بسیاری ازبیماری های واگیردار نظیر وبا طاعون وموارد متعدد دیگر را كه در گذشته دسته دسته قربانی می گرفتند درمان كنند. با شناخت سلول DNA و سپس ویروس ها امروزه بسیاری از بیماری هایی كه ویژگی تكامل دارند هم درمان می شوند. بعضی بیماری های مسری كه شاید ساده ترین آنها سرماخوردگی باشد قادرند متناسب با دارویی كه آنها را از بین می برد تكامل پیدا كنند و برای بار دوم از یك دارو صدمه نبینند. اكنون به جایی رسیده ایم كه چنین بیماری هایی را هم با داروهای تكامل یافته از بین می بریم! در كنار شناخت بیماری ها و روش های درمان امروزه چنان آگاهی و دسترسی دقیقی نسبت به اجزای بدن حاصل شده كه می توانیم اندام هایی را به بدن پیوند بزنیم و یا عضوهای مصنوعی را جایگزین عضوهای از كار افتاده نماییم. این به معنای پایان راه حفظ سلامتی نبوده و نیست. با اندكی تعمق خطرات نه چندان كوچكی را در كنار خود و در حیطه پزشكی امروز مشاهده خواهیم كرد. داروهایی كه برای درمان بیماری ها ساخته ایم خود آسیبهای دیگری به سلامت بدن وارد می سازند و بدین دلیل كه محیط و هدف خود را به طور دقیق نمی شناسند و قدرت حركت به سوی هدف خود -خلاف حركت طبیعی مواد در بدن –را ندارند ناگزیر از درمان حدودی می باشند و این یعنی نجات به بهای یك ذره كوچكتر. كه البته این ضرر كوچكتر می تواند مولد زیان هایی حتی بزركتر از مشكلات اولیه باشد. علاوه بر این ظهور بیماری های نظیر ایدز با ویروس مرموز HIV كه داروهای كنونی از شناسایی و نابود كردن ان عاجزند به همراه گسترش روز افزون آن در در میان مردم جهان مشكل بسیار بزرگی محسوب می شود. دیگر آنكه اعضای پیوندی و اندام های مصنوعی هنوز كارایی بافت های طبیعی و اولیه را پیدا نكرده اند. برای مثال باید گفت اگر اكنون دست یك كارگر زیر تیغ دستگاهای صنعتی قطع شود خوشبختانه می توانیم دست را به بدن متصل كنیم و به حیات باز گردانیم. اما متاسفانه همه قابلیتهای اولیه را نخواهد داشت زیراهنوز دقت لازم برای اتصال اعصاب و بافتهای جدا شده را مطابق حالت طبیعی به دست نیاورده ایم. توجه به موارد فوق احتمالا شما را برای شنیدن یك پیش بینی قریب الوقوع در دنیای ((فرا پزشكی)) آینده یر انگیخته است. انقلاب صنعتی آینده در پزشكی هم دگرگونی عظیمی به همراه خواهد داشت. پژوهش های انجام شده ساختاری را ارائه می كند كه می تواند پبشرفت حیرت انگیزی را در صنعت دارو و درمان بیماری ها و آسیب های زیستی ایجاد كند. ماشین های ملكولی هوشمند نمونه بسیار كوچك یك سیستم شناساگر ترمیم كننده و متحرك بسیار دقیق اندكه می توانند تمام مشكلات مذكور در پزشكی امروز را برطرف سازند. این ماشین ها با اطلاعات كامل از ساختار بدن و حتی اجزای سلولهای بدن به راحتی قادر به حفاظت جسم در برابر باكتری ها میكروب ها و ویروس ها بیماریزا خواهند بود. مثلا با داشتن اطلاعات دقیق از DNA سلول های بدن می توانند مهاجمین را قبل از آسیب زدن به سلولهای سالم شناسایی كرده و از بین ببرند. ماشینهای ملكولی هوشمند (مجموعه ای از ملكولهای متصل و برنامه ریزی شده كه به وسیله موتورهای مولكولی حركت می كنند و قابلیت انجام اعمال سودمند و دقیق در مقیاس درون سلولی دارند) می توانند مواد دارویی لازم برای بیماری های خاص را دریافت و تا محل سلول های بیمار حمل كنند و پس از شناسایی تك تك آنها دارو را اثر داده و با حداقل ماده مورد نیاز و آسیب جانبی بیماری را درمان نمایند و در عین حال این ماشین ها با ابعاد كوچك می توانند از دیواره سلولها عبور كرده حتی اجزای سلولها را هم ترمیم نمایند.با چنین قابلیتهایی نانوماشین های مولكولی به راحتی میتوانند حتی ویروسHIV را از مقایسه اطلاعات آن باDNA بدن انسان شناسایی كرده و از بین ببرند. اضافه بر روشهای درمانی خارق العاده نانوتكنولوژی امكان ایجادساختارهای زیستی عجیبی رافراهم می سازد. مثلا میتوانیم بافتهای آنچنان مقاومی در بدن بسازیم كه با افتادن از یك ساختمان بلندكوچكترین خدشه ای درعملكردشان وارد نشود و سلامت خود را حفظ كنند و این یعنی……! چه زمانی به چنین ابزارهایی دست می یابیم ؟ زمان آن نزدیك است; اما در جواب این سؤال كه شاید از بیم سرآمدن عمر قبل از دست یابی به نانوتكنولوژی در پزشكی به ذهنها خطور می كند بهتر است مفهوم جدید ”cryonics” یا ”انجماد بدن در هنگام مرگ” را بیان كنیم تا انگیزه این پرسش فروكش كند: وقتی قلب شخص ازتپش می ایستد (معنای قدیمی مرگ) ولی قبل از آنكه نابودی ساختار مغز آغاز شود او را به دستگاه قلب مصنوعی متصل كرده و مرحله به مرحله بدن را با یك مایع ضد انجماد و برخی متعادل كننده های سلولی پر می كنند. سپس دمای بدن فرد را تا دمای نیتروژن مایع پایین می آورند. در این نقطه همه تغییرات مولكولی برای دوره نا محدودی متوقف میشود و بدن شخص را در محیط بسته ای نگهداری می كنند. در آینده وقتی دستگاههای تعمیر سلولی نانوتكنولوژی به بهره برداری میرسد بیماریهای مهلكی كه سبب مرگ شده اند به همراه سموم ماده ضد انجماد از بین میروند و فرد دوباره گرم میشود و به صورت زنده و سالم در می آید.

نانوتكنولوژی به عنوان یك دانش پایه در تولیدات صنعتی بشر است. زمینهای مختلف نانوتكنولوژی مرطوب دنیای فن آوری را تحت تاثیر قرار خواهد داد.پزشكی ودرمان یكی ازمواردمهمی است كه انسان درطول تاریخ برای حفظ بقا به عنوان مساله ای اساسی به آن نظر داشته است تا آنجا كه طبیبان همواره جدای ازدستمزد اقتصادی از اعتبار اجتماعی و گاه از تقدیس هم برخوردار بوده اند. درپی تلاشهایی كه در تاریخ حیات بشر صورت گرفته امروزه پیشرفتهای شگرفی در غلبه بربیماریها و حفظ سلامتی به دست آمده است كه مناسب است برای روشنتر شدن اوضاع پزشكی عصرخود مواردی را یادآوری كنیم. متخصصان امروزه موفق شده اند بسیاری ازبیماری های واگیردار نظیر وبا طاعون وموارد متعدد دیگر را كه در گذشته دسته دسته قربانی می گرفتند درمان كنند. با شناخت سلول DNA و سپس ویروس ها امروزه بسیاری از بیماری هایی كه ویژگی تكامل دارند هم درمان می شوند. بعضی بیماری های مسری كه شاید ساده ترین آنها سرماخوردگی باشد قادرند متناسب با دارویی كه آنها را از بین می برد تكامل پیدا كنند و برای بار دوم از یك دارو صدمه نبینند. اكنون به جایی رسیده ایم كه چنین بیماری هایی را هم با داروهای تكامل یافته از بین می بریم! در كنار شناخت بیماری ها و روش های درمان امروزه چنان آگاهی و دسترسی دقیقی نسبت به اجزای بدن حاصل شده كه می توانیم اندام هایی را به بدن پیوند بزنیم و یا عضوهای مصنوعی را جایگزین عضوهای از كار افتاده نماییم. این به معنای پایان راه حفظ سلامتی نبوده و نیست. با اندكی تعمق خطرات نه چندان كوچكی را در كنار خود و در حیطه پزشكی امروز مشاهده خواهیم كرد. داروهایی كه برای درمان بیماری ها ساخته ایم خود آسیبهای دیگری به سلامت بدن وارد می سازند و بدین دلیل كه محیط و هدف خود را به طور دقیق نمی شناسند و قدرت حركت به سوی هدف خود -خلاف حركت طبیعی مواد در بدن –را ندارند ناگزیر از درمان حدودی می باشند و این یعنی نجات به بهای یك ذره كوچكتر. كه البته این ضرر كوچكتر می تواند مولد زیان هایی حتی بزركتر از مشكلات اولیه باشد. علاوه بر این ظهور بیماری های نظیر ایدز با ویروس مرموز HIV كه داروهای كنونی از شناسایی و نابود كردن ان عاجزند به همراه گسترش روز افزون آن در در میان مردم جهان مشكل بسیار بزرگی محسوب می شود. دیگر آنكه اعضای پیوندی و اندام های مصنوعی هنوز كارایی بافت های طبیعی و اولیه را پیدا نكرده اند. برای مثال باید گفت اگر اكنون دست یك كارگر زیر تیغ دستگاهای صنعتی قطع شود خوشبختانه می توانیم دست را به بدن متصل كنیم و به حیات باز گردانیم. اما متاسفانه همه قابلیتهای اولیه را نخواهد داشت زیراهنوز دقت لازم برای اتصال اعصاب و بافتهای جدا شده را مطابق حالت طبیعی به دست نیاورده ایم. توجه به موارد فوق احتمالا شما را برای شنیدن یك پیش بینی قریب الوقوع در دنیای ((فرا پزشكی)) آینده یر انگیخته است. انقلاب صنعتی آینده در پزشكی هم دگرگونی عظیمی به همراه خواهد داشت. پژوهش های انجام شده ساختاری را ارائه می كند كه می تواند پبشرفت حیرت انگیزی را در صنعت دارو و درمان بیماری ها و آسیب های زیستی ایجاد كند. ماشین های ملكولی هوشمند نمونه بسیار كوچك یك سیستم شناساگر ترمیم كننده و متحرك بسیار دقیق اندكه می توانند تمام مشكلات مذكور در پزشكی امروز را برطرف سازند. این ماشین ها با اطلاعات كامل از ساختار بدن و حتی اجزای سلولهای بدن به راحتی قادر به حفاظت جسم در برابر باكتری ها میكروب ها و ویروس ها بیماریزا خواهند بود. مثلا با داشتن اطلاعات دقیق از DNA سلول های بدن می توانند مهاجمین را قبل از آسیب زدن به سلولهای سالم شناسایی كرده و از بین ببرند. ماشینهای ملكولی هوشمند (مجموعه ای از ملكولهای متصل و برنامه ریزی شده كه به وسیله موتورهای مولكولی حركت می كنند و قابلیت انجام اعمال سودمند و دقیق در مقیاس درون سلولی دارند) می توانند مواد دارویی لازم برای بیماری های خاص را دریافت و تا محل سلول های بیمار حمل كنند و پس از شناسایی تك تك آنها دارو را اثر داده و با حداقل ماده مورد نیاز و آسیب جانبی بیماری را درمان نمایند و در عین حال این ماشین ها با ابعاد كوچك می توانند از دیواره سلولها عبور كرده حتی اجزای سلولها را هم ترمیم نمایند.با چنین قابلیتهایی نانوماشین های مولكولی به راحتی میتوانند حتی ویروسHIV را از مقایسه اطلاعات آن باDNA بدن انسان شناسایی كرده و از بین ببرند. اضافه بر روشهای درمانی خارق العاده نانوتكنولوژی امكان ایجادساختارهای زیستی عجیبی رافراهم می سازد. مثلا میتوانیم بافتهای آنچنان مقاومی در بدن بسازیم كه با افتادن از یك ساختمان بلندكوچكترین خدشه ای درعملكردشان وارد نشود و سلامت خود را حفظ كنند و این یعنی……! چه زمانی به چنین ابزارهایی دست می یابیم ؟ زمان آن نزدیك است; اما در جواب این سؤال كه شاید از بیم سرآمدن عمر قبل از دست یابی به نانوتكنولوژی در پزشكی به ذهنها خطور می كند بهتر است مفهوم جدید ”cryonics” یا ”انجماد بدن در هنگام مرگ” را بیان كنیم تا انگیزه این پرسش فروكش كند: وقتی قلب شخص ازتپش می ایستد (معنای قدیمی مرگ) ولی قبل از آنكه نابودی ساختار مغز آغاز شود او را به دستگاه قلب مصنوعی متصل كرده و مرحله به مرحله بدن را با یك مایع ضد انجماد و برخی متعادل كننده های سلولی پر می كنند. سپس دمای بدن فرد را تا دمای نیتروژن مایع پایین می آورند. در این نقطه همه تغییرات مولكولی برای دوره نا محدودی متوقف میشود و بدن شخص را در محیط بسته ای نگهداری می كنند. در آینده وقتی دستگاههای تعمیر سلولی نانوتكنولوژی به بهره برداری میرسد بیماریهای مهلكی كه سبب مرگ شده اند به همراه سموم ماده ضد انجماد از بین میروند و فرد دوباره گرم میشود و به صورت زنده و سالم در می آید.

محققان اسكاتلندي با استفاده از فناوري «سيماتيكس» و استخراج dna موي سر بتهون، موفق به ساخت يك آهنگ شدند و بدين ترتيب، اثري جديد را پس از گذشت دو قرن از مرگ اين موسيقيدان ارائه كردند. به گزارش ايسنا، موي سر بتهون براي رسيدن به دستان محققان، راه درازي را طي كرده و نسل‌هاي مختلف از آن محافظت كرده‌اند؛ موي سر اين موسيقيدان بزرگ، حتي از زندان «آشوتيس» نازي‌ها نيز جان سالم به در برده است. سرانجام يك تيم تحقيقاتي با همكاري هنرمند ايتاليايي، موي سر بتهون را در سال ۲۰۰۹ ميلادي در حراجي ساتبي خريداري كرده و توانستند نمونه dna را از موي سر بتهون استخراج كنند. «اسكات ميچل» آهنگساز اسكاتلندي از فناوري «سيماتيكس» براي ساخت نت موسيقي استفاده كرد. فناوري سيماتيكس بررسي نقوش و اشكال ايجاد شده توسط فركانس‌هاي موسيقي زمان عبور دادن از آب يا لايه نازك شن است. اين آهنگساز ۲۲ آمينو اسيد منحصر به فرد را در نمونه dna بتهون مشخص كرد و براي هر يك، نت موسيقي اختصاص داد و بر اساس نت‌هاي موسيقي يك قطعه آهنگ براي پيانو و ويولن نوشت. بر اساس نامه‌هاي عاشقانه بتهون نيز شعري تهيه شد و محصول نهايي يك آهنگ پنج دقيقه‌اي به نام «آخرين ترانه لودويگ» بود. بدين ترتيب، موسيقيدان برجسته آلماني، پس از گذشت ۲۰۰ سال از زمان مرگش، موفق شد اثري جديدي را به مردم دنيا هديه كند.

"کلمه Universe (به معنای جهان) که در زبان انگلیسی برای توصیف بی‌نهایت و فضای لایتناهی به کار می رود از دو جزء UNI به معنی یک و Verseبه معنی آواز ساخته شده است؛ جهان یعنی یک آواز. به تازگی دانشمندان علم ستاره‌شناسی، بعد از تحقیقات وسیع و طولانی، به این نتیجه رسیده‌اند که آفرینش نه با یک انفجار عظیم (به نام بیگ بنگ) که با نوایی آرام آغاز شده است. نوایی که به تدریج منتشر شده و اکنون در تمام فضا جریان دارد. محققان در دانشگاه کمبریج نیز دریافته‌اند که خورشید کهکشان پرسیوس آوازی خاص و ریتمیک می‌خواند. (1) اصوات و نواها نه تنها در اعماق فضا، بلکه در مولکولها و اتمها نیز یافت شده‌اند. دکتر دیوید دیمر (2) زیست شناس و سزوان ژاندر (3) موسیقی دان، سراغ شگفت‌انگیزترین مولکول حیات یعنی DNA رفته‌اند. این ایده کهDNA و موسیقی ممکن است با یکدیگر مرتبط باشند برای اولین بار توسط دکتر سوسومواوهنو (4) مطرح شد. DNA نردبانی مارپیچ است که از یکسری رمز تکرار شونده تشکیل شده است. رمزهایی که با ترجمه بخش اندکی از آن، پروتئین‌ها و در نهایت موجودات زنده شکل می‌گیرند. DNA زبان رمز مشترک در بین تمامی موجودات زنده روی کره زمین می‌باشد، در آغاز حیات تاکنون، و راستی این زبان مشترک چه می‌گوید؟ دکتر دیمر و ژاندر، در طی آزمایشات علمی و با ثبت ارتعاشات مولکول DNA به وسیله اسپکترومتر مادون قرمز و تبدیل فرکانسها به نت موسیقی، سعی کردند این زبان مشترک را به صوت ترجمه کنند.(5) و حالا سؤال این است: آیا این اصوات و نتها، ملودیک و آهنگین هستند و یا DNA تنها مجموعه‌ای نامنظم و تصادفی از صدا و فرکانسهاست؟ [Hidden Content] آنها فرکانسهای DNA یک سلول را به نت ترجمه کرده و شروع به نواختن کردند. نتیجه شگفت‌انگیز بود، یک موسیقی بسیار زیبا! ژاندر در این رابطه می‌گوید: «برخی از این ترکیبات فرکانسها، بسیار حیرت‌انگیز بودند. با شنیدن آنها من به موسیقی زندگی خودم گوش می‌دادم. بسیاری از افرادی که به موسیقی DNA گوش دادند، کاملاً هیپنوتیزم و مسحور شده‌اند و بسیاری دیگر نیز ساعتها گریسته‌اند. برخی دیگر اذعان کرده‌اند که این موسیقی نوایی از درون آنهاست و آنهایی که با موسیقی کلاسیک آشنایی داشتند به شباهت موسیقی DNA با آثار نوابغی چون باخ، برامز، شوپن و…اشاره کرده‌اند. دکتر اوهنو در این باره می نویسد: «ملودی های DNA با عظمت و الهام بخش می­باشند. بسیاری از افرادی که برای اولین بار این موسیقی را می­شنوند، شروع به گریه می­کنند. آنها نمی­توانند باور کنند که بدنشان – که تا حالا اعتقاد داشتند فقط تجمعی از مواد شیمیایی است – شامل چنین هارمونی های معنوی و الهام بخشی باشد. نه تنهامی­توان باDNAموسیقی ساخت،بلکه حتی امکان معکوس کردن فرایندنیزممکن است.به بیان دیگرشما یک بخش از موسیقی را برداشته و نت­ها را به واحدهای سازنده DNA (نوکلئوتیدها) برمی­گردانید . در پایان نتیجه شبیه یک رشته از DNA می­شود. اوهنو تلاش کرد تا با قطعه شوپن این کار را انجام دهد. در پایان نتیجه شبیه یک ژن سرطانی شد! دانشمندان از نتایج این یافته­ها در تحقیقات پزشکی نیز استفاده کرده­اند. اگر شما هم اهمیت دنبال کردن این آواها را بدانید ممکن است به این نتیجه برسید که با بررسی دی ان ای در تریلیون­ها سلول بدن و دانستن نوسانات آنها شاید راهی برای بیش از پنج میلیون نفری که از سال 1990 مبتلا به سرطان تشخیص داده شده­اند، پیدا شود. فابین مامن یک متخصص بیوانرژی است که با کمک هلن گریمال بیولوژیست و موسیقی­دان، بیش از یک و نیم سال بر روی افکت­های سلول­های سرطانی در مرکز ملی فرانسه که یک مرکز معتبر تحقیقات­اند است کار کرده­اند. آنها به این نتیجه رسیده­اند که سلول­های بافت­های سرطانی صداهای مغشوش و ناهنجاری تولید می­کنند. و علاوه بر این در آزمایشات بسیاری ثابت شد که قرار گرفتن سلول­های سرطانی در معرض صداها و امواج صوتی، تغییراتی اساسی در آنها ایجاد می­کند، صداهایی که آوادرمانی را به عنوان یک پتانسیل قوی درمانی برای این نوع بیماری­ها و موارد بسیار دیگری مطرح می­کند. مامن همچنین تحقیقاتی را بر روی دو بیمار مبتلا به سرطان سینه دنبال کرده است. هر خانم به مدت سه ساعت در روز در طول دوره یک ماهه تحت آوادرمانی (موسیقی درمانی) قرار گرفتند. پس از اتمام دوره درمان، تومور یکی از آنها کاملا ناپدید شد، اما بیمار دوم مجبور شد تومور را جراحی کند. جراح او گزارش می­دهد که اندازه تومور کاملا کوچک شده بود و تا حد بسیار زیادی هم تحلیل رفته بود. ازاین یافته­ ها به این نتیجه می­رسیم که وقتی اندام­هایمان بصورت هماهنگ آوازمی­خوانندماسلامت هستیم ووقتی که آنها خارج از تنظیمشان آواز می­خوانند ما احساس بیماری می­کنیم. و این داستان شگفت‌انگیزتر می‌شود اگر بدانیم که تمام سلول­های بدن یک موجود زنده، دارای یک نوع DNA منحصر به فرد هستند و DNA هر موجود (با وجود زبان و ساختار مشترک)، با DNA دیگری متفاوت است و این بدین معناست که در هر موجود زنده آهنگی ویژه نوشته شده است و در تمام هستی، همه مشغول نواختن آهنگی منحصر‌‌به‌فرد هستند." اینجا میتونین یک موسیقی DNA گوش کنین [Hidden Content] و این سایت هم برای اطلاعات بیشتر توی این زمینه [Hidden Content]

تعیین توالی دی.ان.ای با کمک امواج صوتی با استفاده از یک سطح پیزوالکتریک، جریان صوتی سطحی قابل کنترل و یک المنت حرارتی می‌توان به آنالیز شیمیایی نمونه‌های خون و دی.ان.ای در زمانی بسیار‌کوتاه پرداخت و یک آزمایشگاه روی‌تراشه واقعی را تجربه کرد. محبوبه عمیدی: تاکنون روش‌های متعددی برای ساخت «آزمایشگاه روی‌تراشه» به کار گرفته شده‌اند، اما شاید استفاده از امواج صوتی سطحی یکی از بهترین این روش‌ها باشد. به گزارش نیوساینتیست، در این روش قطره‌های کوچک نمونه روی تراشه تحت اثر امواج قوی صوتی قرار می‌گیرند. این امواج قدرتمند سطحی می‌توانند باعث ارتعاش مایع سطح تراشه شده و به اشکال مختلف این تحرکات را تحت کنترل درآورند. این امواج که در حال حاضر در بعضی تلفن‌های همراه برای ایجاد قابلیت لمسی در آنها مورد استفاده قرار می‌گیرند، دارند کاربرد گسترده‌تری در ابزارهای تحلیلی پیدا می‌کنند. آخیم ویکسفرث یکی از اولین محققانی که به امکان استفاده از امواج صوتی در آنالیز شیمیایی مایعات اشاره کردند، قابلیت این امواج را در ترکیب مقادیر بسیار‌اندک مایعات با یکدیگر اثبات کرده است. در شرایط فعلی تنها راه تشخیص نمونه‌های کوچک، پمپاژ آنها به درون ردیفی از حفره‌های کوچک و استفاده از پدیده انتشار برای ترکیب با معرف است. در حالی که استفاده از امواج صوتی نیازی به امکانات پیچیده، ماده معرف و صرف زمان طولانی برای ترکیب ندارد. حتی در مورد واکنش زنجیره‌ای پلیمراز که روش استاندارد برای تعیین توالی دی.ان.ای است و در پزشکی قانونی کاربرد وسیعی دارد، نمونه اولیه به ترکیبی مداوم از سرمایش و گرمایش نیاز خواهد داشت. ویکسفرث از یک المنت حرارتی برای گرم‌کردن تراشه در حین ارسال امواج صوتی استفاده کرده و به نتیجه مطلوب دست یافته است. برای محققان ترکیب مایعات ابتدای راه است. می‌توان با کنترل جریان صوتی نمونه را به حرکت واداشت یا اجزای آنرا روی تراشه اولیه از یکدیگر تفکیک کرد. تراشه‌های میکروشاره‌ای موجود نیز این قابلیت را دارند، اما نیاز آنها به یک پمپ خارجی و زمان‌بر بودن فرایند را نمی‌توان نادیده گرفت. در این روش جدید با کنترل جریان صوتی می‌توان مایع تشکیل‌دهنده قطره را به حرکت گردابی واداشت و از این سانتریفوژ کوچک برای جداسازی اجزای مایع مانند جداسازی سلول‌ها از پلاسما در آزمایش خون استفاده کرد. محققان دیگری دارند روی استفاده از این روش برای اهداف امنیتی و ضد‌تروریستی استفاده می‌کنند. جداسازی اجزای بسیارکوچک از نمونه‌ها و تشخیص آنها مانند عامل بیماری سیاه‌زخم از جمله این اهداف است. این امواج کاربردهای پزشکی متعددی نیز خواهند داشت، به عنوان مثال می‌توان با تبخیر مایع توسط جریان صوتی از تخریب نمونه‌های مورد استفاده در طیف‌سنجی جرمی جلوگیری کرد یا قطر ذرات را به کنترل درآورد و در نتیجه اسپری‌هایی با بهره‌وری بالاتر برای مبتلایان به آسم یا سایر بیماری‌های ریوی تهیه کرد. در حال حاضر بهره‌وری این اسپری‌ها به دلیل ناهماهنگی قطر ذرات تشکیل‌دهنده آنها تنها 30 درصد است. منبع : [Hidden Content]

پژوهشگران علوم پزشکی قصد دارند با بررسی دقیق ژنتیکی نوجوانی که ۱۷ سال از زمان تولدش می گذرد اما بدن و مغزش به اندازه یک کودک یک ساله باقی مانده است رازهای مرتبط با سالخوردگی و درمانهایی برای بیماریهای ناشی از این رویداد طبیعی را کشف کنند

زنجیره DNA شامل اطلاعات ژنتیکی هر فرد می باشد. به استخراج این اطلاعات توالی یابی DNA می گویند. از آنجا که خطاهای کوچک در فرآیند استخراج اطلاعات سبب ایجاد اشتباهات بزرگ در آزمایشات بزرگ در آزمایشات ژنتیکی می شود. دقت در طی فرآیند توالی یابی برای کاهش خطاها بسیار حایز اهمیت می باشد. ما در این مقاله با استفاده از فیل*ترهای همسان متغیر با زمان به آشکارسازی توالی یابی DNA پرداخته و عوامل موثر در کاهش احتمال خطاها را بهبود بخشیده ایم. دانلود مقاله