جستجو در تالارهای گفتگو

کاروانسرای امین آباد کاروانسرای امین آباد در 38 کیلو متری جنوب قمشه (شهرضا) قرار گرفته است. این بنا، که در مسیر کاروانسرای شیراز به اصفهان ساخته شده ، متعلق به دوره ی صفوی بوده و در زمان شاه عباس اول بنا شده است. شکل آن با کاروانسراهای متداول متفاوت بوده و نقشه ی هشت ضلغی دارد که تنها کاروانسراهای ده بید و چهار آباد و خوان خوره نظیر آن هستند. به علت یکی بودن دوره این بناها می توان گفت که معمار اصلی همه ی این بناها یکی بوده است و علت هشت ضلعی بودن بنا را می توان مسائل امنیتی و افزودن بر استحکامات آنها دانست. ولی پیچیدگی فضا و انطباق هوشمندانه ی کاربری کاروانسرا بر نقشه ی هشت ضلعی و ایجاد فضاهای جدید و زیبا را می توان نشانه ی تحول و تکامل معماری کاروانسرا به شمار آورد. در کنار این بنا یک آب انبار، یک حمام و یک مسجد نیز قرار آباد نیز شکل گیرد و خو شبختانه هر چهار بنای این مجموعه سالم اند و در صورت مرمت با نمونه ای استثنائی از یک اقامتگاه بین راهی تاریخی رو به رو خواهیم بود. چون آخرین مالک این بنا در زمان قاجار ملک التجار نام داشته این کاروانسرا با نام مالک نیز خوانده می شود. هر ضلع این بنای هشت ضلعی از بیرون 24 متر طول و حدود 6 متر ارتفاع دارد. دیوارهای خارجی، جز سر در ورودی ، همگی از سنگ لاشه ساخته شده اند. کنگره ی زیبای بالای دیوارها و برجهای هشت گوشه ی بنا حس یک قلعه ی نظامی را القا می کند. ولی سر در آجری دو طبقه با تزئینات ملایم بر کاروانسرا بودن بنا تاکید می کند. این تغییر مصالح و ابعاد، ورودی را به بهترین شکل ممکن تعریف می کند. با ورود به دالان ورودی به فضای سر پوشیده به طاق آهنگ رو به رو می شویم که در دو سوی آن علاوه بر دو اتاق نگهبانی و اتاق کاروانسرادار دو راه پله وجود دارد که به شاه نشین و بام منتهی می شود. در این محل تکلیف کاروان روشن و پس از آن به حیاط هدایت می شده است. پس از عبور از دالان ورودی به حیاط هشت ضلعی بسیار مناسب کاروانسرا وارد می شویم که طول هر ضلع آن 8/16متر و ارتفاع آن 5/4 متر است. شاید چشمگیرترین و هنرمندانه ترین بخش کاروانسرا حیاط آن باشد. چهار ایوان اصلی بر اساس الگوی حیاط های چهار ایوانه، روی دو محور عمود بر هم، قرار گرفته اند. ورودی شتر خانها نیز در کنار همین ایوانها قرار دارد. در هر یک از چهار جبهه ی فرعی پنج حجره قرار گرفته که به واسطه ی یک ایوان در عمق 5/1 متری حیاط واقع شده اند. طاق این ایوانها با رسمی بندی نیم کار دوازده تایی تزئین شده است. نکته ی با ارزش، تاکید بر حجره ی وسطی به عنوان محور فرعی تقارن حیاط است که معمار با ترکیب مقرنس، با کاربندی و تعویض نوع آجر کاری لچک بالای قوس، این عمل را با ظرافت تمام انجام داده است. حجره ها اتاقهایی به ابعاد 3*5/2 متر هستند که سقف آنها با طاق ترکین پوشش داده شده و در نوع خود کم نظیر است. نور این اتاق ها تنها از پشت در پنجره ی چوبی تامین می شود که دلیل اصلی آن کاستن از میزان تبادل انرژی است. در هر حجره یک بخاری دیواری قرار دارد که برای گرما و پخت و پز مورد استفاده قرار می گرفته است. در مجموع تعداد26 اتاق در چهار ضلع ایوان قرار دارد. پشت حجره ها دالانی دور زده است که ایوانها آن را به چهار قسمت تقسیم کرده و احتمالاً هر قسمت به یک کاروان اختصاص می یافته است. در یک طرف این دالان، به ازای هر چشمه طاق، یک بار انداز قرار دارد. پوشش این دالان و باراندازهای جانبی آن طاقهای کلمبه و آهنگ است. ورودی این دالانها و چرخش 45 درجه ای آن بسیار ماهرانه طراحی شده و تکرار تویزه ها و نور ملایمی که از دو سوی دالان وارد می شود، هر بیننده ای را تحت تاثیر قرار می دهد. پشت سه ایوان اصلی اتاقهایی قرار دارند که، چنان که توضیح داده شده، به کاروانسالارها و تجار معتبر اختصاص داشته است. نکته ی بسیار جالب این است که به رغم تساوی ابعاد ایوان ها و فضای پشت سر آنها سه اتاق ذ کر شده سه پلان متفاوت دارند. اتاق شمالی دایره، اتاق غربی هشت ضلعی و اتاق شرقی مربع است و هر سه با ظرافتی بیش از حجره های معمولی کار شده اند. آخرین فضایی که پس از گردش در این کاروانسرا می توان مشاهده کرد شاه نشین است که در طبقه ی بالای ورودی قرار دارد و با دو ردیف پلکان از فضای ورودی می توان به آن دست یافت. فضای شاه نشین شامل دو پیش ورودی، دو اتاق هشت ضلعی، دو اتاق مستطیل، یک اتاق اصلی و شش ایوان است که همگی تزئینات کاربندی در سقف دارند. ولی زیبا ترین تزئینات متعلق به فضای اصلی است، که در مرکز شاه نشین قرار دارد، و در شمال و جنوب به دو ایوان، یکی رو به حیاط و دیگری رو به بیرون کاروانسرا منتهی می شود. رسمی بندی این فضا، که زیر سه طاق کلمبه انجام شده و شکلی از سه کاسه را تداعی می کند. در نوع خود کم نظیر است و از نظر کیفیت تزئینات با سایر فضاهای کاروانسر متفاوت است. در همه جای بنا تزئینات زمخت و ساده و روحیه ی اصلی آن تنها حرکات متنوع آجر است. در حالی که در شاه نشین به فضایی با تزئینات یک کوشک، در میان یک باغ اعیانی ، برخورد می کنیم.

▪ آیا می‌دانستید برخی‌ها واژه‌های زیر را که همگی فرانسوی هستند فارسی می‌دانند؟ آسانسور، آلیاژ، آمپول، املت، باسن، بتون، بلیت، بیسکویت، پاکت، پالتو، پریز، پلاک، پماد، پوتین، پودر، پوره، پونز، پیک نیک، تابلو، تراس، تراخم، نمبر، تیراژ، تور، تیپ، خاویار، دکتر، دلیجان، دوجین، دوش، دبپلم، دیکته، رژ، رژیم، رفوزه، رگل، رله، روبان، زیگزاگ، ژن، ساردین، سالاد، سانسور، سرامیک، سرنگ، سرویس، سری، سزارین، سوس، سلول، سمینار، سودا، سوسیس، سیلو، سن، سنا، سندیکا، سیفون، سیمان، شانس، شوسه، شوفاژ، شیک، شیمی، صابون، فامیل، فر، فلاسک، فلش، فیله، فیبر، فیش، فیلسوف، فیوز، کائوچو، کابل، کادر، کادو، کارت، کارتن، کافه، کامیون، کاموا، کپسول، کت، کتلت، کراوات، کرست، کلاس، کلوب، کلیشه، کمپ، کمپرس، کمپوت، کمد، کمیته، کنتور، کنسرو، کنسول، کنکور، کنگره، کودتا، کوپن، کوپه، کوسن، گاراژ، گارد، گاز، گارسون، گریس، گیشه، گیومه، لاستیک، لامپ، لیسانس، لیست، لیموناد، مات، مارش، ماساژ، ماسک، مبل، مغازه، موکت، مامان، ماتیک، ماشین، مانتو، مایو، مبل، متر، مدال، مرسی، موزائیک، موزه، مین، مینیاتور، نفت، نمره، واریس، وازلین، وافور، واگن، ویترین، ویرگول، هاشور، هال، هالتر، هورا و بسیاری از واژه‌های دیگر. ▪ آیا می‌دانستید که بسیاری از واژه‌های عربی در زبان فارسی در واقع عربی نیستند و اعراب آن‌ها را به معنایی که خود می‌دانند در نمی‌یابند؟ این واژه‌ها را ساختگی (جعلی) می‌نامند و بیشترشان ساختهٔ ترکان عثمانی است. از آن زمره‌اند: ابتدایی (عرب می‌گوید: بدائی)، انقلاب (عرب می‌گوید: ثوره)، تجاوز (اعتداء)، تولید (انتاج)، تمدن (مدنیه)، جامعه (مجتمع)، جمعیت (سکان)، خجالت (حیا)، دخالت (مداخله)، مثبت (وضعی)، مسری (ساری)، مصرف (استهلاک)، مذاکره (مفاوضه)، ملت (شَعَب)، ملی (قومی)، ملیت (الجنسیه) و بسیاری از واژه‌های دیگر. بسیاری از واژه‌های عربی در زبان فارسی را نیز اعراب در زبان خود به معنی دیگری می‌فهمند، از آن زمره‌اند: رقیب (عرب می‌فهمد: نگهبان)، شمایل (عرب می‌فهمد: طبع‌ها)، غرور (فریفتن)، لحیم (پرگوشت)، نفر (مردم)، وجه (چهره) و بسیاری از واژه‌های دیگر. آیا می‌دانستید که ما بسیاری از واژه‌های فارسی‌مان را به عربی و یا به فرنگی واگویی (تلفظ) می‌کنیم؟ این واژه‌های فارسی را یا اعراب از ما گرفته و عربی (معرب) کرده‌اند و دوباره به ما پس داده‌اند و یا از زبان‌های فرنگی، که این واژها را به طریقی از خود ما گرفته‌اند، دوباره به ما داده‌اند و از آن زمره‌اند: ـ از عربی: فارسی (که پارسی بوده است)، خندق (که کندک بوده است)، دهقان (دهگان)، سُماق (سماک)، صندل (چندل)، فیل (پیل)، شطرنج (شتررنگ)، غربال (گربال)، یاقوت (یاکند)، طاس (تاس)، طراز (تراز)، نارنجی (نارنگی)، سفید (سپید)، قلعه (کلات)، خنجر (خون گر)، صلیب (چلیپا) و بسیاری از واژه‌های دیگر. ـ از روسی: استکان: این واژه در اصل همان «دوستگانی» فارسی است که در فارسی قدیم به معنای جام شراب بزرگ و یا نوشیدن شراب از یک جام به افتخار دوست بوده است که از سدهٔ ١۶ میلادی از راه زبان‌ ترکی وارد زبان روسی شده و به شکل استکان درآمده است و اکنون در واژه‌نامه‌های فارسی آن را وام‌واژه‌ای روسی می‌دانند. سارافون: این واژه در اصل «سراپا» ی فارسی بوده است که از راه زبان ترکی وارد زبان روسی شده و واگویی آن عوض شده است. اکنون سارافون به نوعی جامهٔ ملی زنانهٔ روسی گفته می‌شود که بلند و بدون آستین است. پیژامه: همان « پای‌جامه» فارسی است که اکنون در زبان‌های انگلیسی، آلمانی، فرانسوی و روسی pyjama نوشته شده و به کار می‌رود و آن‌ها مدعی وام دادن آن به ما هستند. واژه‌های فراوانی در زبان‌های عربی، ترکی، روسی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی نیز فارسی است و بسیاری از فارسی زبانان آن را نمی‌دانند. از آن جمله‌اند: ـ کیوسک که از کوشک فارسی به معنی ساختمان بلند گرفته شده است و در تقریباً همهٔ زبان‌های اروپایی هست. ـ شغال که در روسی shakal، در فرانسوی chakal، در انگلیسی jackal و در آلمانیSchakal نوشته می‌شود. ـکاروان که در روسی karavan، در فرانسوی caravane، در انگلیسی caravan و در آلمانی Karawane نوشته می‌شود. ـ کاروانسرا که در روسی karvansarai، در فرانسوی caravanserail، در انگلیسی caravanserai و در آلمانیkarawanserei نوشته می‌شود. ـ پردیس به معنی بهشت که در فرانسوی paradis، در انگلیسی paradise و در آلمانی Paradies نوشته می‌شود. ـ مشک که در فرانسوی musc، در انگلیسی musk و در آلمانی Moschus نوشته می‌شود. ـ شربت که در فرانسوی sorbet، در انگلیسی sherbet و در آلمانی Sorbet نوشته می‌شود. ـ بخشش که در انگلیسی baksheesh و در آلمانی Bakschisch نوشته می‌شود و در این زبان‌ها معنی رشوه هم می‌دهد. ـ لشکر که در فرانسوی و انگلیسی lascar نوشته می‌شود و در این زبان‌ها به معنی ملوان هندی نیز هست. ـ خاکی به معنی رنگ خاکی که در زبان‌های انگلیسی و آلمانی khaki نوشته می‌شود. ـ کیمیا به معنی علم شیمی که در فرانسوی، در انگلیسی و در آلمانی نوشته می‌شود. ـ ستاره که در فرانسوی astre در انگلیسی star و در آلمانی Stern نوشته می‌شود. Esther نیز که نام زن در این کشورهاست به همان معنی ستاره است. برخی دیگر از نام‌های زنان در این کشور‌ها نیز فارسی است، مانند: ـ Roxane که از واژهٔ فارسی رخشان به معنی درخشنده است و در فارسی نیز به همین معنی برای نام زنان روشنک وجود دارد. ـ Jasmine که از واژهٔ فارسی یاسمن و نام گلی است. ـ Lila که از واژهٔ فارسی لِیلاک به معنی یاس بنفش رنگ است. ـ Ava که از واژهٔ فارسی آوا به معنی صدا یا آب است. مانند آوا گاردنر. ـ واژه‌های فارسی موجود در زبان‌های عربی، ترکی و روسی را به دلیل فراوانی جداگانه خواهیم آورد. ▪ آیا می‌دانستید که این عادت امروز ایرانیان که در جملات نهی‌کنندهٔ خود «ن» نفی را به جای «م» نهی به کار می‌برند از دیدگاه دستور زبان فارسی نادرست است؟ امروز ایرانیان هنگامی که می‌خواهند کسی را از کاری نهی کنند، به جای آن که مثلا بگویند: مکن! یا مگو! (یعنی به جای کاربرد م نهی) به نادرستی می‌گویند: نکن! یا نگو! (یعنی ن نفی را به جای م نهی به کار می‌برند). در فارسی، درست آن است که برای نهی کردن از چیزی، از م نهی استفاده شود، یعنی مثلاً باید گفت: مترس!، میازار!، مده!، مبادا! (نه نترس!، نیازار!، نده!، نبادا!) و تنها برای نفی کردن (یعنی منفی کردن فعلی) ن نفی به کار رود، مانند: من گفتهٔ او را باور نمی‌کنم، چند روزی است که رامین را ندیده‌ام. او در این باره چیزی نگفت. ▪ آیا می‌دانستید که اصل و نسب برخی از واژه‌ها و عبارات مصطلح در زبان فارسی در واژ‌ه‌ها عبارتی از یک زبان بیگانه قرار دارد و شکل دگرگون شدهٔ آن وارد زبان عامهٔ ما شده است؟ به نمونه‌های زیر توجه کنید: ـ هشلهف: مردم برای بیان این نظر که واگفت (تلفظ) برخی از واژه‌ها یا عبارات از یک زبان بیگانه تا چه اندازه می‌تواند نازیبا و نچسب باشد، جملهٔ انگلیسی I shall have (به معنی من خواهم داشت) را به مسخره هشلهف خوانده‌اند تا بگویند ببینید واگویی این عبارت چقدر نامطبوع است! و اکنون دیگر این واژهٔ مسخره آمیز را برای هر واژهٔ عبارت نچسب و نامفهوم دیگر نیز (چه فارسی و چه بیگانه) به کار می‌برند. ـ چُسان فُسان: از واژهٔ روسی Cossani Fossani به معنی آرایش شده و شیک پوشیده گرفته شده است. ـ زِ پرتی: واژهٔ روسی Zeperti به معنی زتدانی است و استفاده از آن یادگار زمان قزاق‌های روسی در ایران است در آن دوران هرگاه سربازی به زندان می‌افتاد دیگران می‌گفتند یارو زپرتی شد و این واژه کم کم این معنی را به خود گرفت که کار و بار کسی خراب شده و اوضاعش دیگر به هم ریخته است. ـ شِر و وِر: از واژهٔ فرانسوی Charivari به معنی همهمه، هیاهو و سرو صدا گرفته شده است. ـ فاستونی: پارچه ای است که نخستین بار در شهر باستون Boston در امریکا بافته شده است و بوستونی می‌گفته‌اند. ـ اسکناس: از واژهٔ روسی Assignatsia که خود از واژهٔ فرانسوی Assignat به معنی برگهٔ دارای ضمانت گرفته شده است. ـ فکسنی: از واژهٔ روسی Fkussni به معنی بامزه گرفته شده است و به کنایه و واژگونه به معنی بیخود و مزخرف به کار برده شده است. ـ نخاله: یادگار سربازخانه‌های قزاق‌های روسی در ایران است که به زبان روسی به آدم بی ادب و گستاخ می‌گفتند Nakhal و مردم از آن برای اشاره به چیز اسقاط و به درد نخور هم استفاده کرده‌اند. منبع

کاروانسرای امین آباد .. کاروانسرای امین آباد در 38 کیلو متری جنوب قمشه (شهرضا) قرار گرفته است. این بنا، که در مسیر کاروانسرای شیراز به اصفهان ساخته شده ، متعلق به دوره ی صفوی بوده و در زمان شاه عباس اول بنا شده است. .. اندازه عکس تغییر یافته است.برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی این کادر کلیلک کنید. شکل آن با کاروانسراهای متداول متفاوت بوده و نقشه ی هشت ضلغی دارد که تنها کاروانسراهای ده بید و چهار آباد و خوان خوره نظیر آن هستند. به علت یکی بودن دوره این بناها می توان گفت که معمار اصلی همه ی این بناها یکی بوده است و علت هشت ضلعی بودن بنا را می توان مسائل امنیتی و افزودن بر استحکامات آنها دانست. برای مشاهده تصویر در اندازه واقعی روی من کلیک کنین اندازه عکس تغییر یافته است.برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی این کادر کلیلک کنید. ولی پیچیدگی فضا و انطباق هوشمندانه ی کاربری کاروانسرا بر نقشه ی هشت ضلعی و ایجاد فضاهای جدید و زیبا را می توان نشانه ی تحول و تکامل معماری کاروانسرا به شمار آورد. در کنار این بنا یک آب انبار، یک حمام و یک مسجد نیز قرار آباد نیز شکل گیرد و خو شبختانه هر چهار بنای این مجموعه سالم اند و در صورت مرمت با نمونه ای استثنائی از یک اقامتگاه بین راهی تاریخی رو به رو خواهیم بود. چون آخرین مالک این بنا در زمان قاجار ملک التجار نام داشته این کاروانسرا با نام مالک نیز خوانده می شود. هر ضلع این بنای هشت ضلعی از بیرون 24 متر طول و حدود 6 متر ارتفاع دارد. دیوارهای خارجی، جز سر در ورودی ، همگی از سنگ لاشه ساخته شده اند. کنگره ی زیبای بالای دیوارها و برجهای هشت گوشه ی بنا حس یک قلعه ی نظامی را القا می کند. ولی سر در آجری دو طبقه با تزئینات ملایم بر کاروانسرا بودن بنا تاکید می کند. این تغییر مصالح و ابعاد، ورودی را به بهترین شکل ممکن تعریف می کند. با ورود به دالان ورودی به فضای سر پوشیده به طاق آهنگ رو به رو می شویم که در دو سوی آن علاوه بر دو اتاق نگهبانی و اتاق کاروانسرادار دو راه پله وجود دارد که به شاه نشین و بام منتهی می شود. در این محل تکلیف کاروان روشن و پس از آن به حیاط هدایت می شده است. پس از عبور از دالان ورودی به حیاط هشت ضلعی بسیار مناسب کاروانسرا وارد می شویم که طول هر ضلع آن 8/16متر و ارتفاع آن 5/4 متر است. شاید چشمگیرترین و هنرمندانه ترین بخش کاروانسرا حیاط آن باشد. چهار ایوان اصلی بر اساس الگوی حیاط های چهار ایوانه، روی دو محور عمود بر هم، قرار گرفته اند. ورودی شتر خانها نیز در کنار همین ایوانها قرار دارد. در هر یک از چهار جبهه ی فرعی پنج حجره قرار گرفته که به واسطه ی یک ایوان در عمق 5/1 متری حیاط واقع شده اند. طاق این ایوانها با رسمی بندی نیم کار دوازده تایی تزئین شده است. نکته ی با ارزش، تاکید بر حجره ی وسطی به عنوان محور فرعی تقارن حیاط است که معمار با ترکیب مقرنس، با کاربندی و تعویض نوع آجر کاری لچک بالای قوس، این عمل را با ظرافت تمام انجام داده است. حجره ها اتاقهایی به ابعاد 3*5/2 متر هستند که سقف آنها با طاق ترکین پوشش داده شده و در نوع خود کم نظیر است. .. اندازه عکس تغییر یافته است.برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی این کادر کلیلک کنید. نور این اتاق ها تنها از پشت در پنجره ی چوبی تامین می شود که دلیل اصلی آن کاستن از میزان تبادل انرژی است. در هر حجره یک بخاری دیواری قرار دارد که برای گرما و پخت و پز مورد استفاده قرار می گرفته است. در مجموع تعداد26 اتاق در چهار ضلع ایوان قرار دارد. پشت حجره ها دالانی دور زده است که ایوانها آن را به چهار قسمت تقسیم کرده و احتمالاً هر قسمت به یک کاروان اختصاص می یافته است. .. در یک طرف این دالان، به ازای هر چشمه طاق، یک بار انداز قرار دارد. پوشش این دالان و باراندازهای جانبی آن طاقهای کلمبه و آهنگ است. ورودی این دالانها و چرخش 45 درجه ای آن بسیار ماهرانه طراحی شده و تکرار تویزه ها و نور ملایمی که از دو سوی دالان وارد می شود، هر بیننده ای را تحت تاثیر قرار می دهد. پشت سه ایوان اصلی اتاقهایی قرار دارند که، چنان که توضیح داده شده، به کاروانسالارها و تجار معتبر اختصاص داشته است. .. نکته ی بسیار جالب این است که به رغم تساوی ابعاد ایوان ها و فضای پشت سر آنها سه اتاق ذ کر شده سه پلان متفاوت دارند. اتاق شمالی دایره، اتاق غربی هشت ضلعی و اتاق شرقی مربع است و هر سه با ظرافتی بیش از حجره های معمولی کار شده اند. آخرین فضایی که پس از گردش در این کاروانسرا می توان مشاهده کرد شاه نشین است که در طبقه ی بالای ورودی قرار دارد و با دو ردیف پلکان از فضای ورودی می توان به آن دست یافت. فضای شاه نشین شامل دو پیش ورودی، دو اتاق هشت ضلعی، دو اتاق مستطیل، یک اتاق اصلی و شش ایوان است که همگی تزئینات کاربندی در سقف دارند. ولی زیبا ترین تزئینات متعلق به فضای اصلی است، که در مرکز شاه نشین قرار دارد، و در شمال و جنوب به دو ایوان، یکی رو به حیاط و دیگری رو به بیرون کاروانسرا منتهی می شود. رسمی بندی این فضا، که زیر سه طاق کلمبه انجام شده و شکلی از سه کاسه را تداعی می کند. در نوع خود کم نظیر است و از نظر کیفیت تزئینات با سایر فضاهای کاروانسر متفاوت است. در همه جای بنا تزئینات زمخت و ساده و روحیه ی اصلی آن تنها حرکات متنوع آجر است. در حالی که در شاه نشین به فضایی با تزئینات یک کوشک، در میان یک باغ اعیانی ، برخورد می کنیم. اندازه عکس تغییر یافته است.برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی این کادر کلیلک کنید. اندازه عکس تغییر یافته است.برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی این کادر کلیلک کنید.

های تاریخی استان كردستان عمارت آصف دیوان این بنا در ضلع شمالی خیابان امام خمینی در شهر سنندج واقع شده است. سردر ورودی بنا با نمای آجری، به شكل نیم هشتی و متأثر از سبك باروك است. تالار تشریفات بنا دارای ایوان ستون دار با اُرُسی (نوعی در قدیمی كه دارای چهارچوب مخصوص بوده و با بالا و پایین رفتن باز و بسته می شده است)پر كار است و از بخش های بسیار زیبای بنا محسوب می شود. در بخش غربی نیز اُرُسی های زیبایی تعبیه شده است. در این عمارت تزیینات معماری مانند گچ بری، آینه كاری و كار چوب با مهارت به كار رفته است. این ساختمان دارای چهار حیاط است كه به ترتیب عبارت اند از: بیرونی، اندرونی، حیاط مطبخ و اصطبل. یكی از این حیاط ها تخریب شده است. این عمارت دارای یك رشته قنات است كه آب حوض بزرگِ آب نمای مقابل تالار و دو حیاط دیگر از آن تأمین می شود. در ضلع جنوب غربی عمارت، حمام خصوصی با سبك و اسلوب معماری حمام های ایرانی ساخته شده است كه دارای نقش های آهك بری و ستون های سنگی بسیار زیبا است. براساس نقل قول های مختلف ، احداث بنای اصلی عمارت آصف كه به تالار تشریفات معروف است، احتمالاً مربوط به دوران صفویه است كه در دوره های بعدی ، به ویژه در دوران قاجار و پهلوی به تدریج بخش هایی به آن افزوده شده است. عمارت آصف در نوع خود از نظر معماری منحصر به فرد است. عمارت و باغ آیت الله مردوخ روستای " نوره" در 18 كیلومتری جنوب غربی شهر سنندج واقع شده و بیش از سه هزار نفر جمعیت دارد." نوره" روستایی با معماری بومی منطقه كردستان است كه در معماری آن از مصالح محلی، به ویژه سنگ های منطقه استفاده شده است. بنای آیت الله مردوخ در دامنه یكی از تپه ماهورهای غرب كوه " آبیدر" و به فاصله 700 متری روستای نوره قرار دارد. این اثر قابل توجه، در جنوب روستا واقع ، و از موقعیت خاصی برخوردار است. نوع معماری آن قلعه ای و دارای چشم اندازی زیباست و اشراف كامل به محیط پیرامون و روستا دارد. این بنا در زمینی به مساحت 600 متر مربع ( اعیان 500 متر مربع و عرصه 550 متر مربع ) از مصالح محلی و در دو طبقه ساخته شده و در طرفین گوشه های شمالی و جنوبی دارای برج دیده بانی است. حیاط آن در ضلع غربی قرار دارد. طراحی و اجرای این بنا و باغ به وسیله " آیت الله مردوخ " انجام شده و توسط استادكاران بومی به ویژه استاد " عنایت الله " و استاد " علی محمد بنا" در سال 1322 شمسی ساخته شده است.