جستجو در تالارهای گفتگو

[h=4]چرا روز ملی پرنده نگری؟ پورنگ پورحسینی [/h] اجازه بدهید کمی در زمان به عقب بازگردیم، سال های ابتدایی دهه 1370، زمانی که نخستین حرکت های نجوم آماتوری در کشور عزیزمان در حال شکل گیری بودند. برگزاری نخستین تورهای نجوم، برگزاری نخستین سخنرانی های عمومی نجوم آماتوری در محیط های فرهنگی همچون فرهنگسراها و... در بازه زمانی کوتاهی نسبت به عمر تاریخ سرزمینمان، نجوم آماتوری وارد زندگی مردم شد و بعد، شروع برگزاری رقابت های رصدی با کیفیتی که امروز با استناد به ارتباط گسترده ای که با بهترین ستاره شناسان آماتور و حرفه ای در جهان داریم، می دانیم که در کل سیاره ما رقابت های رصدی در ایران بی نظیر هستند. خدای من! عجب توسعه ای... باید اعتراف کنم هرگز در ابتدای دهه هفتاد نمی توانستیم توانمندی ستاره شناسان آماتور را در ایران امروزمان در رویاهایمان هم تصور کنیم. سال ها گذشت و ما به این نتیجه رسیدیم که برای ادامه راهمان نیاز به ارتباط گسترده تری با عموم مردم و حضور در تقویم رسمی کشور داریم و چنین شد که روز نجوم در ایران معنی گرفت، حرکتی که طی آن گروهی از علاقمندان به شناخت طبیعت آسمان شب طی یک روز حتی بارانی گردهم می آیند و با برگزاری فستیوالی، این علاقه را با دیگر شهروندان به اشتراک می گذارند. اما اکنون پرنده نگری، زمینه ای از فعالیت آماتوری که در نهایت به شناخت جنبه های زیبای تنوع زیستی پیرامونمان منجر می شود، فعالیتی که انجام آن نیاز به آسمان تاریک و دوری از شهرها و استفاده از تلسکوپ های بزرگ و گران قیمت ندارد، پس انجام آن به مراتب از نجوم آماتوری آسان تر است. فعالیتی که از شناخت پرندگان حیات پشت منزل هر یک از ما شروع می شود و با ورود به نزدیکترین پارک گسترش می یابد. کافی است یک دوربین دو چشمی ارزان قیمت و کتابچه راهنمای پرندگان را تهیه کنیم و بعد به فرشته های آسمانی پیرامونمان نگاهی دوباره بیاندازیم. فعالیتی که انجام آن نه نیازمند تحصیلات دانشگاهی است و نه محدودیت جغرافیایی دارد. در حقیقت به نظر می رسد خانم های خانه دار و دانش آموزان می توانند بزرگترین مخاطبان پرنده نگری در کشور عزیز ما باشند. اما، این یک حقیقت است که ما تنها زمانی ارزش چیزی را درک می کنیم و برای حفاظت و ماندگاری آن می کوشیم که نسبت به آن شناخت درستی داشته باشیم. پرنده نگری وسیله ای است که می تواند شناخت ما را از تنوع زیستی پیرامونمان تا حد غیر قابل تصوری بالا ببرد، و این یعنی افزایش سرمایه اجتماعی و انبوه شهروندانی که برای حفظ تنوع زیستی با ارزش اما در معرض نابودی این سرزمین خواهند کوشید. اما همچنان که در رابطه با توسعه نجوم آماتوری در کشور عزیزمان بیان شد، برای توسعه پرنده نگری نیز ما نیاز به روز و فرصتی برای ارتباط بیشتر با عموم مردم داریم، پس می رسیم به «روز ملی پرنده نگری» که با توجه به آغاز فصل مهاجرت پرندگان به ایران، آرامش نسبی پرندگان در این فصل و فراهم بودن امکان مشاهده جمعیت قابل قبولی از پرندگان مهاجر، به ویژه مهاجر به تالاب های کشورمان، هفته نخست آذرماه هر سال برای برگزاری آن توسط گروهی از خبرگان فن مناسب تشخیص داده شد. قرار نیست هیچ یک از ما در روز ملی پرنده نگری کار و اتفاق عجیبی را شکل بدهیم. کافیست به بهانه همین روز و با بهره گیری از امکانات موجود در شهر و محله مان جشنواره ای کوچک به راه بیاندازیم و به این ترتیب از زیباییهای این فرشتگان آسمانی با دیگران سخن بگوییم. پخش صدای پرندگان و احیانا چند نفری که خود را به شکل پرندگان در آورده و با شهروندان و به خصوص کودکان از ارزش پرندگان و تنوع زیستی به زبانی روان اما مبتنی بر دانش و آگاهی سخن بگویند... همچنین می توانیم دوربین هایمان را در نزدیکترین پارک به منزلمان به سوی پرندگان نشانه بگیریم و کاری کنیم که همسایگان ما هم بدانند که تنها شهر و دیارشان میزبان کلاغ و گنجشک و حداکثر یکی دو گونه پرنده دیگر نیست و یادمان نرود که طولانی ترین راه ها از نخستین گام ها آغاز می شوند، پس در رویاهایم روزی را می بینم که ایران عزیز ما میزبان صدها هزار علاقمند به پرنده نگری باشد، افرادی که ارزش تنوع زیستی پیرامونشان را درک می کنند و به طبیعت سرزمینشان عشق می ورزند. می دانم که در آنروز نزدیک فرزندان من هم در میان این جمع عاشق خواهند بود...