جستجو در تالارهای گفتگو

تیمی از مهندسان دانشگاه کالیفرنیا به رهبری یک دانشمند ایرانی نخستین شبکه حسگری تعاملی کاربر را بر روی پلاستیک انعطاف‌پذیر ابداع کرده‌اند. مایلستون طراحی‌شده توسط علی جاوه‌ای، دانشیار مهندسی الکتریکی و علوم رایانه دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش به ربات‌ها کمک می‌کند قوه لامسه بهتری داشته باشند. این پوست الکترونیکی جدید (e-skin) با روشن‌شدن آنی به لمس واکنش نشان می‌دهد و هر چه فشار بیشتر باشد، نوری که از آن ساطع می‌شود، شفاف‌تر است. با ابداع این پوست‌ الکترونیکی تعاملی، این تیم در واقع، سیستمی را بر روی پلاستیک طراحی کرده‌اند که می‌تواند به دور اشیای مختلف بپیچد و شکل جدیدی از رابطه انسان- ماشین را امکان‌پذیر می‌کند. این پوست مبتنی بر تحقیقات پیشین جاوه‌ای است و از فرستنده‌های نانوسیمی نیمه‌هادی که بر روی ورق‌های پلاستیکی نازک لایه‌بندی شده‌اند، استفاده می‌کند. علاوه بر ارائه حس‌لامسه بهتر به ربات‌ها، مهندسان حاضر در این پروژه مدعی‌اند می‌توان از فناوری پوست‌الکترونیکی جدید برای خلق اشیایی مانند روزنامه‌دیواری استفاده کرد که مانند نمایشگرهای صفحه‌لمسی و ورقه‌های داشبوردی که به رانندگان امکان سازگارکردن کنترل‌های الکترونیکی را با امواج دست می‌دهند، عمل کند. چوان وانگ، یکی از محققان آزمایشگاه جاوه‌ای، نیز معتقد است پوست الکترونیکی را می‌توان به عنوان نظارت‌کننده سلامتی به بازو اعمال کرد که به طور مدام فشار خون و ضربان قلب را بررسی می‌کند. اندازه نمونه‌های آزمایشگاهی آخرین نسخه پوست الکترونیکی 16*16 پیکسل است و در درون هر پیکسل یک فرستنده، یک ال ای دی ارگانیک و یک حسگر فشار تعبیه شده است. تعبیه‌کردن حسگرها در درون یک شبکه فرایندی جدید نیست، بلکه تبدیل‌ داده‌ به‌دست‌آمده در درون شی تعاملی موفقیت به شمار می‌آید. بر خلاف صفحه‌لمسی‌های سفت موجود بر روی آی‌فون‌ها، مانیتورهای رایانه و ATMها، پوست الکترونیکی ارائه‌شده انعطاف‌پذیر بوده و می‌تواند به آسانی بر روی هر سطحی قرار داده شود. به منظور ابداع پوست الکترونیکی قابل‌انعطاف، مهندسان لایه‌ نازک پلیمری را بر روی ویفر سلیکونی قرار دادند. هنگامی که پلاستیک سخت شد، آن‌ها این ماده را از خلال ابزارهای ساخت که از پیش در صنعت نیمه‌هادی به کار می‌رفت، برای لایه‌بندی بر روی اجزای الکترویکی عبور دادند. پس از این که این ابزار الکترونیکی انباشته شدند، مهندسان به آسانی پلاستیک را از قاعده سلیکونی جدا کردند و فیلم مستقل را که شبکه‌ای حسگر در درون آن تعبیه شده بود، به جا گذاشتند. به گفته جاوه‌ای، آن‌چه این فناوری را از لحاظ تجاری بالقوه می‌کند، این است که به خوبی با ماشین‌آلات نیمه‌رسانای کنونی ادغام می‌شود. آزمایشگاه این دانشمند ایرانی الاصل هم‌اکنون در حال مهندسی‌کردن حسگرهای پوست الکترونیکی برای واکنش به دما، نور و همچنین فشار است. جزئیات این پوست الکترونیکی در Nature Materials منتشر شد. منبع : مجله بسپار

به گزارش اخبار خارجی موبنا به نقل از تی جی دیلی، پوست الکترونیکی طراحی شده توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه برکلی علاوه بر حساسیت زیاد، قابلیت انعطاف پذیری بسیار بالایی دارد. در این پوست از حسگرهای الکترونیکی و سیم های نانو نیمه هادی استفاده شده است. پیشتر دانشمندان تلاش زیادی برای ساخت پوست مصنوعی کرده بودند اما تمامی تولید آن با شکست روبه رو شده بود، زیرا موادی که در ساخت آن استفاده می شد نیمه هادی های ضعیف بود. اما در ساخت پوست الکترونیکی جدید از فناوری سیم های نانوی سیلیکونی و نوعی شبه فلز استفاده می شود. این پوست الکترونیکی هنوز مراحل اولیه ساخت خود را می گذراند اما انتظار می رود در آینده نزدیک از این پوست برای بیمارانی که مشکلات پوستی روبه رو می شوند یا پوست آنها آسیب می بیند بهره برده شود.