جستجو در تالارهای گفتگو

[h=4]وقتي « آلودگي صوتي » پاس كاري مي شود ! محسن تیزهوش [/h] در سالهاي اخير ميزان جرم و جنايت در كشور عزيزمان ايران به ميزان قابل توجه اي افزايش يافته است؛ تمايل به خودكشي و قتل، اسيد پاشي و شوك هاي شديد عصبي موضوعاتي هستند كه مي توانيم در هياهوي كلان شهري همچون تهران و يا حتي شهرهاي كوچك آنها را به راحتي پيدا كرده و براي هر كدامشان مثال هاي فراواني را ذكر كنيم. امروزه مشكلات روحي و رواني چنان گسترده شده اند كه حتي با بروز كوچكترين مشكلي مي توانيم خشونتي عميق و خطرناك را در مقابل ديدگانمان احساس كنيم! اگر امروز حساسيت هاي عصبي و خستگي هاي روحي و جسمي ، آرامش و صبر و تحمل را از ما ربوده اند بايد اندكي به سيطره فضاي ماشيني كه در شهرهايمان رخنه كرده است مظنون شويم؛ يكي از دلايل وقوع چنين حوادث ناگواري افزايش افسار گسيخته « آلودگي هاي صوتي » است. آلودگي صوتي و يا همان صداي مزاحم معضلي است كه حاصل صنعتي شدن و افزايش بي رويه جمعيت شهرها به حساب آمده و سبب بروز مشكلات ريز و درشتي مي شود كه اگر براي حل آنها راهكارهاي مناسبي در دستور كار متوليان امر قرار نگيرد، بدون شك ابعاد فاجعه آميزي به خود خواهند گرفت كه آسيبهاي روحي و رواني يكي از مهمترين آنهاست. اين در حالي است كه كلان شهري همچون تهران با مشكلات زيست محيطي فراواني همچون آلودگي هوا و...دست به گريبان است و از سوي ديگر اين روزها موضوع يافتن متولي اصلي « آلودگي صوتي » پايتخت ايران به يكي از سوژه هاي جالب توجه رسانه هاي كشور تبديل شده است. آلودگي صوتي معضلي است كه در سال هاي اخير به دليل كم توجه اي به آن سبب به وجود آمدن زواياي پنهاني شده است كه هر روز بر عمق آن افزوده مي شود. اين روزها كه متولي كاهش و كنترل آلودگي صوتي در بين كارشناسان شهرداري و محيط زيست پايتخت ايران « پاس كاري » مي شود همچنان اين مشكل ريشه اي در جاي خويش باقي مانده است ! آلودگي صوتي به خاطر تاثيرات منفي كه بر روي سلامت جامعه بر جاي مي گذارد يكي از با اهميت ترين مواردي است كه متاسفانه مورد سهل انگاري مسئولين محيط زيست كشور قرار گرفته و به ديگر سخن، اگر نگاهي به اطراف خويش بياندازيم با فركانس هاي مزاحمي روبرو مي شويم كه خارج از استاندارهاي لازم و به صورت چراغ خاموش بر روي سلامت روح و روان همگي ما تاثيرات منفي مستقيم و غير مستقيمي را تحميل كرده است. آلودگي صوتي مشكلي است كه به عقيده بسياري از كارشناسان حوزه محيط زيست حتي از آلودگي هوا نيز خطرناكتر بوده و مي تواند در دراز مدت سبب بروز مشكلات حاد اجتماعي شود. ساده ترين و محسوس ترين عوارضي كه سر و صدا براي انسان به وجود مي آورد از دست دادن قدرت شنوايي است؛ بر اساس تحقيقات به عمل آمده اگر شدت صوتي با فركانس هزار سيكل در ثانيه را در نظر بگيريم برابر با يك دسي بل خواهد شد؛ در حقيقت « دسي بل » واحد اندازه گيري صوت به حساب آورده مي شود. اين در حالي است كه اگر انساني تنها به مدت ده دقيقه مجبور به شنيدن صدايي با شدت صوتي 100 دسي بل شود بايد به مدت 20 دقيقه در محيطي كاملا آرام قرار بگيرد تا اثر منفي صوت وارده از بين برود. اين در حالي است كه حد مجاز انتشار آلودگي صوتي در اماكن عمومي در حدود 70 دسي بل، در مناطق كوهستاني در روز 60 و در شب 45 دسي بل است. از سوي ديگر استاندارد انتشار آلودگي صوتي در مجاورت آسايشگاهها و بيمارستانها بين 30 تا 45 دسي بل تعريف شده كه متاسفانه در اكثر اوقات هيچ كدام از اين استانداردها رعايت نمي شوند ! با در نظر گرفتن شرايط اقليمي و همچنين جمعيت بسيار بالاي كلان شهر تهران در خواهيم يافت كه معضل آلودگي صدا در اين شهر موضوعي ساده و پيش پا افتاده نيست كه در بين دو نهاد اجراي و نظارتي به نوعي دست به دست شود ! بر اساس تحقيقات دكتر مخدوم دو پديده طبيعي و اجتماعي در بروز مشكلات صوتي پايتخت ايران نقش موثري را بر عهده دارند؛ شيب 10 درصد از شمال به جنوب شهر تهران سبب بروز آلودگي هاي صوتي مي شود؛ اين پديده به ويژه در خيابانهايي كه عاري از فضاي سبز بوده و شيب تندي نيز دارند بيشتر باعث بروز آلودگي صدا مي شود. در پديده اجتماعي نيز عواملي همچون وسايل نقليه موتوري و سر و صداي جمعيت در افزايش آلودگي صوتي تهران نقش موثري را بر عهده دارند. اين در حالي است كه بر اساس تحقيقات به عمل آمده مناطقي همچون ميدان راه آهن، بزرگراههاي هجرت و بعثت، رسالت و شيخ فضل الله‌با آلودگي شديد صوتي و مناطقي همچون بزرگراه چمران، ميدان تجريش، مدرس و آفريقا با آلودگي متوسط صوتي دست به گريبان بوده و اين معضل در كنار آلودگي هواي اين مناطق براي سلامتي شهروندان تهراني تهديدي جدي به حساب آورده مي شود. در اين بين براي كاهش آلودگي هاي صوتي راهكارهاي بسياري از سوي متخصصين و كارشناسان حوزه محيط زيست شهري ارائه شده است كه بد نيست به راهبردي ترين آنها نگاهي كوتاه داشته باشيم؛ بدون شك در طراحي شهرها بايد نكات با اهميتي همچون نسبت فضاي سبز به جمعيت را در نظر گرفت و اين در حالي است كه نقش كاشت درختاني همچون بلوط، چنار، كاج و اقاقيا در كنار معابر اصلي مي تواند موثر واقع شود. در حال حاضر بهتر است به جاي پاس كاري حل مشكل آلودگي صوتي، كار گروهي براي حل اين معضل تشكيل شود تا با يك برنامه ريزي صحيح و كاربردي براي كاهش و كنترل آلودگي هاي صوتي شهري همچون تهران اقداماتي همچون بالا بردن سطح آگاهي هاي اجتماعي، رشد فرهنگي در مديريت ترافيك، كاهش وسايل نقليه به ويژه موتورسيكلت ها و تشويق مردم به استفاده از وسايلي همچون دوچرخه در دستور كار متوليان امر قرار بگيرد. شوربختانه تا هنگامي كه مشكل آلودگي صوتي شهر تهران در بين نهادهايي همچون محيط زيست و شهرداري « پاس كاري » شود، نه تنها گره اي از مشكلات باز نخواهد شد، بلكه در نهايت اين مردم خواهند بود كه متحمل آسيبهاي مختلفي خواهند شد؛ اين موضوعي كه تنها با همكاري متوليان محيط زيست، شهرداري و رسانه ها ممكن خواهد شد.