جستجو در تالارهای گفتگو

[h=4]نگاهی به واردات حیات وحش برای مدیریت شکار در کشورهای مختلف؛ قوچ 3500 دلاری! [/h] [h=5]سبزپرس – گروه محیط طبیعی؛ کوشان مهران: در دهه 1960 سازمان شکاربانی ایالات متحده تعدادی پازن از منطقه البرز مرکزی به کوه های فلوریدا واقع در جنوب ایالت نیومکزیکو انتقال داد. اکنون نه تنها در این ایالت بلکه در تگزاس می توانید با مراجعه با شکارگاه های خصوصی با تیرو کمان و یا اسلحه گرم پازن تروفی خود را شکار کنید.[/h] به گزارش سبزپرس، در چند سال اخیر با وسعت یافتن پراکنش طبیعی پازن، تعدادی از این جد بزرگ بز اهلی در کشور مکزیک نیز مشاهده شده است. به دلیل نابودی گرگ و کاهش تعداد جمعیت پوما در این ایالت ها، این خطر وجود دارد که در صورت عدم کنترل جمعیت این قبیل گونه های خارجی، جز رقابت با گونه های بومی چون «بیگ هورن صحرایی» و «گوزن دم سفید»، پوشش گیاهی دچار خسران بسیار زیادی خواهد شد. در اوایل دهه 1970 تعدادی قوج البرز مرکزی و سپس قوچ ارمنی از ایران زنده گیری شده و به شکارگاه های خصوصی تگزاس معرفی شدند. در حال حاضر این دو جمعیت قابل بهره برداری هستند و شما می توانید با پرداخت سه هزار و 500 دلار، قوچی با شاخی فاخر شکار کنید. معرفی گونه های جدید به یک زیستبوم مانند شمشیر دولبه است. هشت گونه گوزن معرفی شده به نیوزلندی که تنها پستانداران بومی آن خفاش ها هستند، تاثیری بسیار منفی بر پوشش گیاهی داشته است. نبود جانوران گوشتخوار باعث انفجار جمعیت گوزن ها شد، آنگونه که در سال های 1930 ماموران جنگلبانی ناگزیر از مسموم کردن گوزن ها شدند. در انگلستان، اسکاتلند و به ویژه ایرلند، معرفی گوزن سیکا از ژاپن باعث ایجاد هیبریدهایی (دورگه هایی) با «گوزن سرخ» شد و خلوص نژادی این گونه بومی بریتانیا را به مهلکه افکند. با این وجود تمامی این برنامه ها رویکرد منفی نداشته اند. در سال 1960 تعدادی «آنتیلوپ بلک باک هندی» (گیاهخواری تقریباً هم قواره آهوی ایرانی با شاخ مارپیچ و رنگ تیره) از باغ وحش به مراتع تگزاس معرفی شدند که اکنون جمعیتی بالغ بر 30 هزار فرد را تشکیل داده و به عنوان گونه شکاری مهمی به حساب می آیند. در سال های 1960 که دولت پاکستان سازمان کنترل شکار را تشکیل داد، ده ها سال از نابودی جمعیت بلک باک های شرق ایالت سند و شکارپور می گذشت. به دلیل اختلاف موجود بر سر کشمیر با هند که به بروز چندین جنگ انجامید، کارشناسان پاکستانی امکان دستیابی به نمونه ایی از هند را نداشتند، بنابراین 18 بلک باک وارد شده از تگزاس جمعیت کنونی این گونه زیبا را در پارک ملی «لال سوناترا» را تشکیل دادند. پس از نابودی غزال سرخ رنگ «موهر» که یکی از چهار زیرگونه «غزال داما» بوده و روزگاری در دشت های جنوب کوه های اطلس مراکش و صحرای غربی زندگی می کردند، تنها نمونه های موجود که اکنون به مراکش در زیستگاه اصلی معرفی مجدد شدند، از مجموعه ای از اسپانیا برده شد که در دهه های پیشین زنده گیری شده و در اسارت تکثیر یافته بودند. شاید تا 20 سال پیش کسی گمان به نابودی پازن و گوسپندان کوهی در ایران نمی برد ولی با رشد مالتوسی تصرف و تخریب عرصه های طبیعی و جزیره ای شدن زیستگاه ها در کنار شرایط مشکل شغلی محیط بانان و تعمد در بی انگیزه کردن این پایه ای ترین حافظان زیگونگی ایران، در چند سالی که چندان هم دور نیست، شاهد شعبده بازی معرفی مجدد قوچ البرز مرکزی در یکی از باغات لواسان باشیم. در حال حاضر پژوهش های علمی و کار عملی و مدیرت شکارگاه ها در هیچ کجای دنیا امری جدا از یکدیگر نیست. در کشوری چون ترکمنستان پس از 10 سال کاستی در حفاظت، اکنون به دلیل اعمال قانون (حال به شیوه قانونمند و یا به شیوه روسی به ضرب قنداق تفنگ و سرنیزه) جمعیت گونه هایی چون «آهو» و «گور کولان» مجدد در حال افزایش هستند. در هیچ کشوری جز ایران، این گونه مدیریت شکار مورد بی مهری قرار نگرفته است. آمار جوازهای صادر شده به وسیله محیط زیست بیشتر باعث شرمندگی است. هنوز چندین دهه از ممنوعیت شکار مرال و شوکا می گذرد و این در حالی است که در رستوران های جاده چالوس و کارگاه چاقو سازان چیره دست زنجانی، انبوه شاخ های فاخر مرال حقیقتی را بیان می کند که بر اهلش هویداست. حال که ما از تخم مرغ تا گلابی و کشمش را از خارجه وارد می کنیم، ای کاش سازمان مسئول غنای زیگونگی کشور تعدادی هم شکاربان وارد کنیم. یکی از تصاویر پیوست یک قوچ البرز مرکزی زال (سفید رنگ) را نشان می دهد که در یکی از شکارگاه های خصوصی تگزاس شکار شده است.