جستجو در تالارهای گفتگو

مجتبا پورمحسن:در حالی كه همگی منتظر بودند آموس اُز، نویسنده‌ اسرائیلی منتقد رژیم صهیونیستی برنده‌ جایزه‌ نوبل ادبیات ۲۰۰۹ شود، این جایزه به خانم هرتامولر، نویسنده‌ آلمانی رومانی‌الاصل رسید. روز پنجشنبه، هشتم اكتبر آكادمی سوئد نوبل اعلام كرد جایزه‌ نوبل به هرتا مولر، «كسی كه با تمركز بر شعر و صداقت نثرش، چشم‌اندازی از كسانی كه اموال‌شان مصادره شده بود را نمایش می‌دهد» می‌رسد. این جایزه ۲۰ سال پس از فروپاشی كمونیسم در اروپا به این نویسنده تعلق می‌گیرد و این، از آن جهت اهمیت دارد كه مولر، هم قربانی و هم منتقد یكی از سركوبگر‌ترین نظام‌های سیاسی كمونیستی بود. خانم مولر ۵۶ ساله در سال ۱۹۸۷ پس از سال‌ها آزار و اذیت و مواجهه با سانسور در رومانی به آلمان مهاجرت كرد. او پس از گونترگراس كه در سال ۱۹۹۹ جایزه‌ نوبل را دریافت كرد، اولین آلمانی‌ای است كه در ۱۰ سال گذشته به این افتخار دست پیدا می‌كند. جالب اینجا است كه تنها پنج كتاب ازجمله «سرزمین گوجه‌های سبز» و «قرار ملاقات» از این نویسنده به زبان انگلیسی ترجمه شده است. خانم مولر در اولین واكنش به كسب این موفقیت كه توسط ناشر آلمانی‌اش منتشر شد، گفت: «بسیار شگفت‌زده‌ام و هنوز نمی‌توانم باور كنم. در این لحظه چیزی بیش از این نمی‌توانم بگویم.» پیتر انگلاند، ‌دبیر كمیته‌ نوبل در یك كنفرانس خبری در استكهلم سوئد گفت این افتخار به خانم هرتا مولر تعلق می‌گیرد؛ «از یك‌سو به خاطر زبان ویژه صریحش و از سوی دیگر به‌دلیل اینكه واقعا داستانی دارد كه درباره‌ بزرگ شدن تحت یك نظام دیكتاتوری است و همچنین از زندگی به‌عنوان یك غریبه در خانواده‌ خود انسان می‌گوید.» اگرچه در چند روز اخیر همه‌ رسانه‌ها خبر دادند آموس از، نویسنده‌ اسرائیلی منتقد رژیم صهیونیستی، برنده‌ جایزه‌ نوبل ادبیات خواهد شد، اما رسانه‌های آلمان، ازجمله خبرگزاری رسمی این كشور دو روز پیش از اعلام نام برنده‌ جایزه‌ نوبل مدعی شده بودند هرتا مولر برنده جایزه‌ نوبل خواهد شد، ادعایی كه اگرچه مورد توجه دیگر رسانه‌های معتبر جهان قرار نگرفت، اما به حقیقت پیوست. كنفرانس خبری مولر چند ساعت پس از اعلام برنده‌ جایزه‌ نوبل ادبیات ۲۰۰۹، هرتا مولر در یك كنفرانس خبری در شهر برلین شركت كرد. او در این كنفرانس گفت: «آثارم به زندگی در زمان نیكلاس چائوشسكو، دیكتاتور رومانی می‌پردازد؛ موضوعی كه نویسندگان دیگر به آن نمی‌پردازند. ادبیات همیشه به سمت تجسم بخشیدن به ویرانگری یك شخص در حركت است. همه مردم در زمان دیكتاتوری چائوشسكو، ‌زیر چرخ ویرانگر حكومت او روزگار سختی را گذراندند.» ‌هرتا مولر كیست؟ هرتا مولر، نویسنده و شاعر و مقاله‌نویس رومانیایی ‌الاصل آلمانی متولد ۱۷ آگوست سال ۱۹۵۳‌است كه آثارش به خاطر تصویر كردن وضعیت بی‌رحمانه زندگی در رومانی كمونیستی تحت نظام سركوبگر نیكلای چائوشسكو مورد توجه قرار گرفت. هرتا مولر در روستای نیچدورف و از پدر و مادری كشاورز و اسوبین زبان به دنیا آمد. خانواده‌ او از اقلیت آلمانی‌تبار رومانی بودند. پدر او برای خدمت در وافن اس‌اس، یكی از شاخه‌های نظامی آلمان نازی به یك اردوگاه كار اجباری فرستاده شد و مادرش را هم پس از جنگ جهانی دوم نیروی نظامی شوروی به یك اردوگاه كار اجباری در این كشور تبعید كرد. هرتا در دانشگاه در كنار مطالعات آلمانی در رشته‌ ادبیات رومانیایی تحصیل كرد. در سال ۱۹۷۶ مولر به‌عنوان یك مترجم در یك شركت مهندسی مشغول به كار شد، اما سه سال بعد به خاطر اینكه نپذیرفت با پلیس مخفی رژیم كمونیستی چائوشسكو همكاری كند، شغلش را از دست داد. سپس به معلمی در مهدكودك و تدریس خصوصی زبان آلمانی پرداخت. اولین كتاب او به زبان آلمانی با نام «زمین‌های پست» و با سانسور بسیار زیاد در رومانی منتشر شد. در سال ۱۹۸۷، مولر همراه با همسر نویسنده‌اش، ریچارد واگنر رومانی را به مقصد آلمان غربی ترك كرد و در سال‌های پس از آن برای سخنرانی به دانشگاه‌های متعدد آلمانی و غیرآلمانی دعوت شد. او در حال حاضر در برلین زندگی می‌كند. وی در سال ۱۹۹۵ عضو آكادمی آلمانی نثر و نثر آلمان شد و در سال ۱۹۹۷ عضویت در انجمن قلم آلمان را در اعتراض به ادغامش با شاخه‌ آلمان‌شرقی این نهاد، نپذیرفت. در جولای او نامه‌ سرگشاده انتقادی‌ای به هوریا رومان پاتاپیویچی، رئیس موسسه فرهنگ رومانیایی نوشت و به حمایت این موسسه از دو جاسوس سابق پلیس مخفی رژیم چائوشسكو اعتراض كرد.

هر سال در آستانه‌ی معرفی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، گمانه‌زنی‌ها در این‌ زمینه بالا می‌گیرد و ما ایرانی‌ها هم به این فکر می‌کنیم که هنوز نتوانسته‌ایم در این جایزه‌ی جهانی سهمی داشته باشیم. جایزه‌ی نوبل ادبیات که مهم‌ترین جایزه‌ی ادبی دنیاست، هر سال به کارنامه‌ی کاری یک نویسنده‌ی زنده تعلق می‌گیرد. از ایران نام محمود دولت‌آبادی به عنوان یکی از گزینه‌های کسب نوبل ادبیات مطرح بوده است؛ نویسنده‌ی دومین رمان بلند جهان یعنی «کلیدر» که در فهرست طولانی‌ترین رمان‌های جهان منتشرشده در ویکی‌پدیا، پس از اثر معروف «مارسل پروست» یعنی «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» در رتبه‌ی دوم قرار دارد. نام دولت‌آبادی در عرصه‌ی بین‌المللی در یکی دو سال اخیر بیش‌تر هم مطرح شده است. او در دوره‌ی قبلی جایزه‌ی بوکر آسیا با رمان «کلنل» نامزد بود. همچنین امسال با همین کتاب نامزد جایزه‌ی بهترین کتاب داستانی ترجمه در آمریکا بود و در کنار آن، یکی از سه نامزد نهایی جایزه‌ی ادبی سوییس با نام «یان میخالسکی» است. معیارهای جایزه‌ی نوبل مشخص نیست و انتخاب‌هایش گاهی غافلگیرکننده بوده‌اند. مثلا نویسندگان بزرگی همچون لئو تولستوی، ولادیمیر ناباکوف، مارسل پروست، ازرا پاوند، توماس هاردی، آنتوان چخوف، مارک تواین، هنریک ایبسن، جیمز جویس، امیل زولا، خورخه لوییس بورخس و کارلوس فوئنتس جایزه‌ی نوبل نگرفتند. از سوی دیگر، گاهی نویسندگانی نوبل گرفته‌اند که در عرصه‌ی بین‌الملل چندان مطرح و شناخته‌شده نبوده‌اند. امسال هم بازار گمانه‌زنی‌ها درباره‌ی برنده‌ی نوبل پابرجاست و از اهل قلمی مثل هاروکی موراکامی، جویس کرول اوتس، آدونیس، فیلیپ راث، دن دلیلو، آلیس مونرو و نویسندگانی از مجارستان و کره‌ی جنوبی به عنوان شانس‌های دریافت این جایزه یاد می‌شود. حالا باید منتظر شد و دید آکادمی نوبل امسال جایزه‌اش را به کدام نویسنده از کدام کشور می‌دهد و آیا سرانجام نویسنده‌ای از ایران می‌تواند این جایزه را به کشورمان بیاورد.به گزارش ایسنا، جایزه‌ی ادبی «نوبل» یکی از پنج جایزه‌ی نوبل (فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح) است که از سال 1895 در حال برگزاری است و به کتاب‌های انگلیسی یا ترجمه‌شده به زبان انگلیسی داده می‌شود. برنده‌ی جایزه‌ی نوبل یک مدال طلا، دیپلم افتخار و جایزه‌ی نقدی دریافت می‌کند که میزان جایزه‌ی نقدی به درآمد بنیاد نوبل در آن سال بستگی دارد. سال گذشته جایزه به نویسنده‌ای از آسیا رسید و مو یان چینی آن را دریافت کرد. پیش از آن این جایزه به توماس ترانسترومر رسید و ماریو بارگاس یوسا و هرتا مولر هم برندگان سال‌های قبل بودند. جایزه‌ی نوبل ادبیات معتبرترین جایزه‌ی ادبی دنیاست، در عین حال، گاهی معرفی برخی نویسنده‌ها به عنوان برنده، به این جایزه اعتبار بخشیده، چنان‌که وقتی در سال 2010 ماریو بارگاس یوسا برنده‌ی این جایزه شد، گفته شد که این انتخاب، اعتبار را به جایزه‌ی نوبل بازگرداند. از سال 1901 تا کنون، از مجموع 109 نویسنده‌ی برنده‌ی این جایزه‌، تنها 28 نفر غیراروپایی بوده‌اند و جالب‌تر آن‌که سهم کشور کم‌جمعیت سوئد که تاکنون هشت برنده داشته، از کل کشور‌های قاره‌ی آسیا با 6 برنده بیش‌تر بوده است. در میان کشور‌های برنده‌ی نوبل، فرانسه با 15 برگزیده حرف اول را می‌زند، بعد از آن، آمریکا و انگلستان هر یک با 10 نویسنده و آلمان و سوئد هر کدام با 8 نویسنده قرار دارند. اولین آسیایی برنده‌ی نوبل ادبی، رابیندرانات تاگور، شاعر و نویسنده‌ی هندی، بود و بعد از او، نویسندگانی از هند و چین و دو نویسنده از ژاپن برنده‌ی این جایزه شدند. از 108 نویسنده‌ی برنده‌ی نوبل ادبی، 97 برنده، مرد و 12 برنده، زن بوده‌اند. اسامی کاندیداهای جایزه‌ی نوبل دست کم برای 50 سال مخفی می‌ماند. جوان‌ترین برنده‌ی نوبل ادبیات 42 سال و مسن‌ترین برنده 88 سال سن داشته است. از نکات دیگر این‌که بوریس پاسترناک تحت تأثیر فشار مقامات شوروی سابق، این جایزه را نگرفت و ژان پل سارتر به دلیل اعتقاد نداشتن به هیچ جایزه‌ی رسمی، دریافت این جایزه را رد کرد. همچنین به عقیده‌ی بسیاری، شگفت‌انگیزترین انتخاب جایزه‌ی نوبل ادبی، وینستون چرچیل بوده است. گفته می‌شود کسی می‌تواند برنده‌ی این جایزه شود که دست کم دو بار در فهرست نامزد‌ها بوده باشد. منبع