جستجو در تالارهای گفتگو

[h=1] موتوردار کردن اسپرم برای درمان ناباروری [/h] » سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران کد خبر: 94103018261 چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۳ محققان آلمانی فناوری موتوردار کردن اسپرم را در مقیاس آزمایشگاهی ارائه کردند. با این کار اسپرم‌هایی که مشکل حرکتی دارند می‌توانند به سرعت به تخمک برسند. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، اسپرم برخی مردان قدرت شناوری بسیار اندکی دارد، همین موضوع موجب عدم باروری در آنها می‌شود. برای حل این مشکل محققان آلمانی موفق به ارائه اسپرم موتورداری شدند که می‌تواند به با سرعت بالایی به سوی تخمک شنا کند. این اولین باری نیست که کار روی تسریع حرکت اسپرم‌ها انجام می‌شود، در سال 2013 نیز اسپرم درون یک لوله فلزی قرار داده شد و با مغناطیس به سوی تخمک هدایت شد اما این روش کارایی عملی برای پیاده‌سازی در کلینیک‌ها را نداشت. هدف اصلی از این فناوری‌ها، ارائه ماشین‌هایی است که بتوانند مشکلات فعلی بشر را حل کنند. این گروه تحقیقاتی از موسسه نانوساینس دانشگاه درسدن، سیستم حمل بار سلولی ساختند که می‌تواند به اسپرم‌هایی که با سرعت کم حرکت می کند برای رسیدن به هدف کمک کند. در این پروژه محققان یک فنر فلزی را به اطراف دم اسپرم متصل کردند. این اسپرم همانند یک ربات با استفاده از میدان مغناطیسی کنترل می‌شود. نتایج جزئیات مربوط به این فناوری در قالب مقاله‌ای در نشریه Nano Letters منتشر شده است. پژوهشگران در این مقاله نشان دادند که چگونه سلول اسپرم را به صورت مصنوعی موتوردار کردند و در واقع یک نوع موتور هیبریدی جدید به آن افزودند. این موتور فنر مانند، همانند یک رشته DNA به دم اسپرم متصل می شود. روی سطح این فنر با نوعی پلیمر پوشیده شده است به طوری که اعمال میدان مغناطیسی موجب چرخش فنر و در نهایت دم اسپرم می‌شود. با چرخش جهت میدان، می‌توان مسیر حرکتی اسپرم را کنترل کرد و به صورت سه بعدی به حرکت آن سمت و سو داد. برای آزمایش عملکرد این فناوری، محققان شرایطی مشابه با محیط زنده بدن در آزمایشگاه ایجاد کرده و اسپرم را به سوی هدف مورد نظر سوق دادند. این فناوری هنوز در مراحل اولیه بوده و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. با این حال پژوهشگران این پروژه معتقدند که می‌توان از این روش برای بهبود ناباروری استفاده کرد.

یک خط فکری آزاردهنده و جنجالی در جامعۀ فیزیک شکل گرفته است. این خط فکری از این تفکر ناشی می‌شود که ما در حال رسیدن به حد نهایت قطعی در درک جهان پیرامون خود هستیم و علم بیش از این راهگشا نخواهد بود. فرادید| یک خط فکری آزاردهنده و جنجالی در جامعۀ فیزیک شکل گرفته است. به گزارش فرادید به نقل از ایندیپندنت، این خط فکری از این تفکر ناشی می‌شود که ما در حال رسیدن به حد نهایت قطعی در درک جهان پیرامون خود هستیم و علم بیش از این راهگشا نخواهد بود. هری کلیف، دانشمندان فیزیک ذرات در سازمان اروپایی پژوهشهای هسته‌ای (سِرن)، اخیراً در جریان یک گفتگوی TED در ژنو گفته است: "چند سال آینده آشکار خواهد که آیا می‌توانیم درکمان را از طبیعت افزایش دهیم و یا اینکه شاید برای اولین بار در تاریخ علم به سوالهایی برسیم که توان پاسخگویی به آن را نخواهیم داشت." دلیل رسیدن به این نهایت هولناک، آنگونه که کلیف می‌گوید این است که "قوانین فیزیک مانع از پیشروی بیشتر می‌شود." اساس استدلال کلیف، چیزی است که او دو عدد خطرناک کیهان می‌نامد. این اعداد مسئول وجود تمام ماده، ساختار و حیاتی هستند که ما در سراسر کیهان مشاهده می‌کنیم. اعدادی که کلیف می‌گوید که اگر حتی ذره‌ای متفاوت بودند، کیهان به جایی تهی و فاقد حیات بدل می‌شود. عدد خطرناک اول: توان میدان هیگز اولین عدد خطرناک مدنظر کلیف، ارزشی است که توان چیزی را که میدان هیگز نامیده می‌شود را نشان می‌دهد. سازوکار هیگز، یک میدان نامرئی انرژی است که کم و بیش با میدانهای مغناطیسی دیگر که در سراسر کیهان شاهدیم مشابه است. همچنان که ذرات در میدان هیگز شناور می‌شوند، جرم می‌گیرند و نهایتاً بدل به پروتونها، نوترونها و الکترونهایی می‌شوند که کل اتمهایی را ساخته‌اند که شما، من و هر آنچه اطراف خود را می‌بینید را تشکیل داده‌اند. بدون این عدد، ما اینجا نبودیم. ما تقریباً با قطعیت می‌دانیم که میدان هیگز وجود دارد و آن هم به مدد کشف عظیمی بود که در سال 2012 فیزیکدانان در پژوهشگاه سِرن انجام دادند و به وجود ذرۀ بنیادینی به نام بوزان هیگز پی بردند. برمبنای نظریۀ موجود، شما نمی‌توانید بدون وجود میدان هیگز، بوزان هیگز داشته باشید. اما موضوعی رازآلود در رابطه با میدان هیگز وجود دارد که همچنان ذهن فیزیکدانانی نظیر کلیف را به خود مشغول داشته است. بر اساس نظریۀ نسبیت عمومی انیشتین و نظریۀ مکانیک کوانتوم (دو نظریه در فیزیک عامل درک ما از کیهان در مقیاسهای فوق‌العاده عظیم و شدیداً کوچک هستند) آنچه که میدان هیگز انجام می‌دهد از دو حالت خارج نیست. یا باید خاموش باشد، یعنی اینکه ارزش توان آن صفر باشد و در این حالت کار نمی‌کند که به ذرات جرم دهد؛ یا اینکه باید روشن باشد و بر مبنای نظریه "روی ارزش باشد" که و این ارزش عددی بسیار بزرگ است. اما هیچ یک از این سناریوها چیزی نبوده که فیزیکدانها مشاهده کرده‌اند. کلیف می‌گوید: "در واقع، میدان هیگز تنها قدری روشن است. صفر نیست، اما ده هزاران تریلیون بار ضعیفتر از ارزش کاملاً روشن است؛ قدری شبیه به کلید لامپی که بین روشن و خاموش گیر کرده باشد. این ارزش حیاتی است. اگر عدد آن ذره‌ای فرق می‌کرد، هیچ ساختار فیزیکی‌ای در کیهان وجود نداشت." اینکه چرا توان میدان هیگز اینقدر ضعیف است، از درک ما خارج است. فیزیکدانان امیدوارند که با کشف ذرات جدید در شتاب‌دهندۀ ارتقایافتۀ سرن، به پاسخی برای این سوال برسند. تا اینجا اما، هنوز تلاششان ادامه دارد. عدد خطرناک دوم: توان انرژی تاریک عدد خطرناک دومی که کلیف از آن صحبت می‌کند، به چیزی بازمی‌گردد که فیزیکدانان به آن لقب "بدترین پیش‌بینی تئوریک در تاریخ فیزیک" را داده‌اند. این عدد خطرناک با اعماق فضای تاریک و پدیده‌ای به شدت پیچیده به نام انرژی تاریک سروکار دارد. انرژی تاریک، نیروی دافعه‌ای است که مسئول افزایش شتاب انبساط کیهان ماست و اولین بار در سال 1998 اندازه‌گیر شد. کلیف می‌گوید: "همچنان نمی‌دانیم که انرژی تاریک چیست. اما بهترین نظریه‌ در این مورد این است که این انرژیِ خود فضای تهی است؛ انرژی خلاء." اگر این موضوع حقیقت داشته باشد، شما برای محاسبۀ ارزش توان انرژی تاریک، باید مجموع کل انرژی خلاء را محاسبه کنید. و اگرچه فیزیکدانان تئوریک چنین کرده‌اند، اما یک مشکل عظیم در رابطه با پاسخشان وجود دارد که کلیف به شکل زیر آن را شرح می‌دهد. کلیف می‌گوید: "انرژی تاریک باید 10120 برابر قوی‌تر از ارزشی باشد که ما از نجوم به آن می‌رسیم. این عدد چنان بزرگ است که درک آن غیر ممکن است. این عدد از هر عدد دیگری در نجوم بزرگتر است. این عدد هزار تریلیون تریلیون تریلیون برابر از تعداد اتمهای موجود در کیهان بزرگتر است. این یک پیشگویی خیلی بد است." ما خوش شانس هستیم که انرژی تاریک کوچکتر از آن میزانی است که تئوریسین‌ها پیش‌بینی می‌کنند. اگر انرژی تاریک بر مبنای مدلهای نظری ما بود، آنگاه نیروی دافعۀ انرژی تاریک چنان عظیم می‌شد که کیهان را متلاشی می‌کرد. نیروهای بنیادینی که اتمها را کنار هم نگاه می‌دارد، در برابر این انرژی بی‌دفاع می‌ماند و هیچ چیز نمی‌توانست شکل بگیرد و خبری از کهکشانها، ستاره‌ها، سیارات و حیات وجود نداشت. از سوی دیگر، اینکه نمی‌توانیم با استفاده از نظریه‌های کنونی‌مان اندازه‌گیری بهتری از انرژی تاریک انجام دهیم که مطابق با مشاهدات موجود باشند، شدیداً ناامید کننده است. یافتن پاسخ ممکن است غیرممکن باشد کلیف می‌گوید که یک راه ممکن برای یافتن پاسخ برخی از این سوالات وجود دارد، اما ممکن است هیچگاه توان اثبات آن را نیابیم. اگر می‌توانستیم به طریق اثبات کنیم که کیهان ما فقط یکی از کیهانها در میان میلیاردها کیهان دیگر است، به گفتۀ کلیف، "ناگهان می‌توانیم ارزشهای این دو عدد خطرناک را که به شکلی عجیب تنظیم شده هستند و با هم هماهنگند را درک کنیم، چر که در اغلب کیهانهای تئوری چندکیهانی، انرژی تاریک چنان قوی است که کیهان فرو می‌پاشد یا میدان هیگز چنان ضعیف است که هیچ اتمی نمی‌تواند شکل بگیرید." برای اثبات این موضوع، فیزیکدانان می‌بایست ذرات جدیدی را کشف کنند که با تئوری‌های رادیکالی نظیر نظریۀ ریسمان که وجود چندکیهانی را پیش‌بینی می‌کنند جور دربیایند. در حال حاضر، تنها جایی در جهان که امکان احتمال تولید چنین ذراتی را، در صورت وجود، دارد، هادرون کلایدر بزرگ در سرن است. فیزیکدانان تنها دو تا سه سال وقت دارند، چرا که سرن قرار است برای ارتقا دادن هادرون کلایدر بزرگ آن را تعطیل کند. کلیف می‌گوید که اگر تا آن زمان چیزی یافت نشود، ممکن است آغاز یک پایان رقم بخورد. او می‌گوید: "ما داریم وارد عصر جدیدی در فیزیک می‌شویم. عصری که در آن به ویژگی‌های عجیبی در کیهان برمی‌خوریم که قادر به توضیحشان نیستیم. عصری که نشانه‌هایی از جهان چندکیهانی را شاهد هستیم، اما این نشانه‌ها فراتر از دسترس ما هستند. عصری که قادر نخواهیم به این پرسش پاسخ دهیم که چرا به جای هیچ، چیزی هست." منبع: Independent ترجمه: فرادید مترجم: بهزاد ساعدپناه

در فرانسه، شش نفر از میان نود نفر داوطلب برای آزمایش یک داروی جدید، پس از شرکت در مرحله آزمایش بالینی راهی بیمارستان شدند و سه از آنها دچار مرگ مغزی شده‌اند. مراحل آزمایش بالینی این دارو اکنون متوقف شده است و شرکت تولید کننده دارو تمامی داوطلبان را فرا خوانده است و دادستانی فرانسه اعلام کرده است که تحقیق در این باره را آغاز کرده است. اما برای رسیدن یک دارو به آزمایش بالینی چه مراحلی باید طی شود؟ امتحان داروی جدید بر روی انسان تا چه حدی می‌تواند خطرآفرین باشد؟ چه قوانینی در این زمینه وجود دارند و بر چه اساسی وضع شده اند؟‌ تا قبل از قرن بیستم نظارت چندانی بر داروها و روش‌های درمانی وجود نداشت. در سال۱۹۰۶، قانون نظارت بر موادغذایی و دارو در آمریکا به امضای "تئودور روزولت" ریس جمهور وقت رسید. این قانون بیشتر روی مواد شیمیایی مصرفی در مواد غذایی و داروها مانند رنگ‌های خوراکی نظارت می کرد. حدود سی سال بعد این قانون به نظارت روی مواد غذایی، دارو و لوازم آرایشی گسترش پیدا کرد. پیدا شدن مواد رادیواکتیو در برخی لوازم آرایشی و نیز مرگ حدود صدنفر بر اثر ماده‌ای سمی به نام "سولفانیل‌آمید" که ادعا می شد به عنوان محلول کاربرد پزشکی و دارویی دارد باعث افزایش نظارت‌ها شد. در دهه پنجاه و شصت میلادی "فاجعه تالیدومید" توجه جامعه جهانی را به اهمیت نظارت بر داروهای جدید، به خود جلب کرد. تالیدومید دارویی بود که برای رفع حالت تهوع در مادران باردار تجویز می‌شد. نتیجه مصرف این دارو تولد هزاران کودک با نقص عضو بود. پس از این فاجعه، مصرف تالیدومید در اغلب کشورها ممنوع اعلام شد. از نیمه دوم قرن بیستم به این سو، برای عرضه هر دارو و روش درمانی جدید نظارت سختگیرانه‌ای آنجام می‌شود. هر کشوری قوانین مخصوص خود را دارد و البته سختگیرانه‌ترین قوانین در آمریکا و اتحادیه اروپا اعمال می‌شوند. به طور کلی برای ورود هر دارو به بازار مراحل زیر باید طی شوند: تحقیقات پایه: تحقیقات پایه را شرکت‌های دارویی، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی با کمک گرفتن از دانشمندان رشته‌های گوناگون از جمله، شیمی، زیست شناسی، داروشناسی و پزشکی صانجام می‌دهند. کشف دارو: پس از آنکه تحقیقات پایه سمت و سوی خود را یافتند، برآیند تحقیقات دارویی جدید خواهد بود. با معرفی دارو به سایر محققان، داروی جدید وارد مراحل بعدی تحقیقات می‌شود. آزمایش پیش‌بالینی: در این مرحله مطالعات فارمودینامیک (بررسی تاثیرات فیزیولوژیک داروها بر بدن)، فارماکوکینتیک (بررسی تاثیر داروها بر روی سلول‌ها و مولکول‌های زیستی بدن)، آزمایش سم‌شناسی و بررسی‌های دیگر انجام می‌گیرد تا اثربخشی و ایمنی دارو سنجیده شود. این مرحله تحقیقات بر روی سلول‌های کشت شده در آزمایشگاه یا حیوانات آزمایشگاهی (البته پس از بررسی‎های دقیق و گرفتن مجوزهای لازم برای رعایت اصول اخلاقی) انجام می‌گیرد. بطور میانگین از هر پنج هزار دارویی که وارد این مرحله می شوند تنها یک دارو به مرحله تولید نهایی و کسب مجوز می رسد. آزمایش بالینی مرحله اول: در این مرحله دارو بر روی داوطلبان آزمایش می‌شود. داوطلبان باید افراد بالغ بالای ۱۸ سال و برخوردار از سلامت جسمانی و روانی باشند. تعداد شرکت کنندگان در این مرحله بین بیست تا صد نفر است. آزمایش بالینی مرحله دوم: در این مرحله دارو بر روی بیماران آزمایش می‌شود تا اثر بخشی و ایمنی آن بررسی شود. در این مرحله دارو بر روی صد تا سیصد نفر آزمایش می‌شود. آزمایش بالینی مرحله سوم: برای اطمینان بیشتر از کارآمدی و ایمنی، دارو روی بیماران بیشتری آزمایش می‌شود. در مرحله هزار تا دوهزار داوطلب شرکت می‌کنند. آزمایش‌های بالینی عموما روی افراد بالغ و با سلامت نسبی صورت می‌گیرد. کودکان، سالمندان، مبتلایان به بیماری‌های شدید و مادران باردار بجز در موارد نادر و استثنایی در آزمایش‌های بالینی پذیرفته نمی‌شوند. پس از مراحل فوق در صورتی که نتایج رضایت بخش باشد دارو می‌تواند وارد بازار شود و پزشکان آن را تجویز کنند. مراحل فوق، از شروع تحقیقات پایه تا اتمام آزمایش‌های بالینی، حدود ده سال زمان می‌برد. پس از اینکه دارو وارد بازار شد مرحله چهارم آزمایش بالینی آغاز می‌شود. در این مرحله از بیمارانی که از دارو استفاده کرده‌اند، خواسته می‌شود تا داوطلبانه با مراکز تحقیقاتی همکاری کنند تا عوارضجانبی دارو بهتر شناخته شوند. کشف و ورود داروی جدید به بازار بسیار پیچیده و نیازمند نظارت‌های سختگیرانه‌ای است بنابراین اغلب داروهایی که به مرحله آزمایش بالینی می‌رسند از ایمنی بالایی برخوردارند. با اینکه آنچه در فرانسه رخ داد فرانسه غم انگیز است، اما مانند هر نوآوری دیگری، تحقیقات و آزمایش‌های بالینی نیز دارای درصدی از خطا هستند. bbc

رامسر - زباله رخت چرکینی است که مادر طبیعت را در رامسر می‌بلعد و جنگل‌های بکر و هیرکانی زیر بار آن قامت خم کرده‌اند. خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: در عبور از جاده جواهرده و منطقه ییلاقی خوش آب‌وهوای رامسر به یک فرعی برمی‌خوریم که قلب طبیعت در آن از نفس می‌ایستد، اینجا کلاکولی است، جنگل بکر دیروز و زباله‌دانی امروز. اینجا برعکس هر نقطه جنگلی دیگر صدای هیچ سینه‌سرخی به گوش نمی‌رسد وتنها رقص کلاغ‌ها را بر فراز درخت‌های افتاده می‌توان دید و کوه‌های زباله آن‌چنان قد برافراشته‌اند که گویی کشتی‌گیر رقیبش را شکست داده است. این منطقه تنها دستاورد زباله‌های دیروز و امروز نیست، از سال ۸۰ تاکنون تمامی زباله‌های رامسر، کتالم، سادات شهر، و تمامی روستاهای حومه در این منطقه که به مساحت تقریبی پنج هکتار است، انباشته می‌شود و روزانه ۱۵ تا ۲۰ ماشین زباله‌ها را در آن تخلیه می‌کنند. درست است که در این ناحیه زباله‌ها از پنج هکتار تجاوز نکرده‌اند، اما شیرابه آن تا کیلومترها در دل جنگل رفته و درخت‌ها را از ریشه زده است. ساخت کارخانه زباله‌سوز مدت‌هاست که روی میز مسئولان شهری قرارگرفته و این وعده همچنان لنگ تأمین زمین مناسب است و طرح تفکیک زباله از مبدأ در رامسر نیز به شیوه ناقص در دست اجراست. روزانه ۷۰ تن زباله در شهر گردشگرپذر رامسر تولید می‌شود که این میزان در زمان پیک مسافر به ۱۲۰ تن افزایش می‌یابد. فهیمه علیخانیان از اعضای جمعیت مردم‌نهاد نگاه سبز رامسر در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: گونه‌هایی مانند توسکا، راش و ممرز در رقابت نابرابر با زباله در منطقه کلاکولی آسیب‌دیده‌اند. اینجا روی گسل زلزله مازندران قرار دارد و درختان می‌توانستند کمک بسیار بزرگی در تضمین امنیت هنگام وقوع زلزله باشند. وی، راه‌حل رفع معضل زباله را احداث کارخانه زباله‌سوز بیان کرد و گفت: این طرح از سال ۸۰ توسط شهرداری مطرح بوده ولی باگذشت ۱۲ سال، هنوز اجرایی نشده است. علیخانیان پیشنهاد داد تا زمان احداث کارخانه یا دستگاه زباله‌سوز، اطراف ناحیه انباشت زباله فنس کشیده شود تا دسترسی حیوانات به آن منطقه موجب شیوع بیماری و مرگ نشود، همچنین شیرابه‌هایی که از ناحیه تجاوز کرده‌اند مدیریت صحیح شوند، چون علاوه بر تخریب پوشش گیاهی و جانوری، سفره‌های آب زیرزمینی را هم نابود می‌کنند که این امر با حضور کارشناسان مربوطه قابل‌حل است. وی بر لزوم اجرای تفکیک زباله تأکید و به دلیل تأخیر افتادن احداث زباله‌سوز اشاره و اضافه کرد: علت اصلی به تأخیر افتادن احداث کارخانه زباله‌سوز، نداشتن زمینی مناسب بوده است و هم‌اکنون صحبت‌ها حاکی از آن است که زمینی دیگر در جنگل به این کار اختصاص داده شود که این کار نابودی دوباره قسمتی از جنگل را به همراه خواهد داشت. وی گفت: زباله‌دانی در جنگل‌های صفا رود رامسر را در آن سال‌ها در حالی احداث کردند که عرصهٔ موردنظر، چند سالی بود نهال‌کاری شده بود، نهال‌های چندساله را قطع کردند و زباله کاشتند و شیرابه‌های آن را به اعماق زمین تزریق کردند. هادی حلاجیان عضو شورای شهر رامسر در گفتگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه از زباله وپسماند از اولویت‌های شورا و شهرداری است بیان داشت: زمینی در منطقه زغال چال از سوی منابع طبیعی واگذارشده و همه اقدامات اولیه‌اش انجام‌شده و لنگ یک امضاء برای واگذاری است. اراده شهرستانی برای حل معضل زباله وجود ندارد وی بابیان اینکه اراده در شورا و سازمان‌های مردم‌نهاد برای حل معضل زباله وجود دارد اما در بین مسئولان شهرستانی نیست، بیان داشت: یک سال می شود که موضوع احداث زباله‌سوز مطرح است و متأسفانه برای واگذاری آن سنگ‌اندازی می‌شود. به گفته وی بحث زباله و پسماند از نان شب واجب‌تر است و باید سامان یابد زیرا امروز نه جنگل درست‌وحسابی داریم نه دریا، بنابراین اینکه نامه واگذاری زمین امضا نمی‌شود جای تعجب دارد. روزانه حدود ۱۰۰ تن زباله وارد جنگل می‌شود و اگر اعتبار داده شود حاضریم زمین موردنیاز را برای ساخت کارخانه تأمین کنیم. مجید درجانی دیگر عضو شورای شهر رامسر نیز فرهنگ‌سازی برای تفکیک زباله را امری مهم برشمرد و گفت: موضوع زباله باید بحث شب‌نشینی‌های مردم شود تا این فرهنگ نهادینه شود. به گفته وی، رامسر شهرستان ۷۰ هزارنفری میزبان حدود ۲۰ میلیون مسافر در سال است و باید برای پسماند این میزان گردشگر برنامه‌ریزی داشته باشیم. در حالی از ساخت زباله‌سوز جلوگیری می‌شود که در کشورهای دیگر این کارخانه هسته مرکزی شهر دایر است و باید موانع فراروی رفع شود. حلاجیان کارشناس شهرداری تنکابن نیز درباره کارخانه زباله‌سوز با اشاره به اینکه مدارک برای تأیید نهایی به اداره مستندسازی نهاد ریاست جمهوری نیز ارسال‌شده است، گفت: قرار است از سازمان انرژی‌های نو برای بازدید از این زمین بیایند و طرح ما را مطالعه کنند و پس از تأیید، متولی ساخت کارخانه، شرکت نیروگاه‌ها و وزارت نیرو می‌شود. وی بابیان اینکه سیستم زباله‌سوز طراحی‌شده از نوع هاضم است بیان داشت: حدود ۷۰ درصد زباله تولیدی منطقه‌ تر و ۳۰ درصد خشک است و از این ۳۰ درصد تنها ۱۰ درصد قابل بازیافت هستند و در بخش تفکیک زباله نیز شهرداری حدود شش ماه با شرکتی قرارداد بسته که بر اساس برنامه در حال فعالیت است. به گفته حلاجیان، برنامه آموزش باید در مدارس و سپس ادارات اجرایی شود و در حال حاضر تمامی ادارات در طرح تفکیک زباله و جمع‌آوری مشارکت دارند اما آموزش‌وپرورش زباله را برای تفکیک تحویل نمی‌دهد. درحالی‌که مسئولان شهرداری رامسر معتقدند که طرح تفکیک زباله به‌خوبی در سطح شهر دردست اقدام است اما سازمان‌های مردم‌نهاد بر این باورند که این طرح به‌صورت ناقص اجرامی شود. به اعتقاد دوستداران محیط‌زیست و طبیعت، وقتی شهرداری با شرکتی برای آموزش و تفکیک زباله قرارداد می‌بندد باید نظارت لازم را نیز داشته باشد. بیژن هوشمند دبیر جمعیت مردم‌نهاد نگاه سبز رامسر نیز در گفتگو با خبرنگار مهر از زباله به‌عنوان رخت چرکین شهر یادکرد و گفت: رخت چرکین را باید در خانه شست نه آنکه در دل جنگل‌های بکر دفت کرد. وی با اشاره به اینکه طبیعت رامسر حساس و شکننده، سست و ناپایدار است افزود: برای‌ آنکه شکنندگی آن بیشتر نشود باید به فکر راه چاره ای‌ بود. هوشمند با عنوان اینکه در سال های گذشته شاهد رانش‌ها و فرونشست‌های بزرگی در منطقه لفاسر، صفارودف بنشکی بودیم، بیان داشت: قانون زمین این است که بیش‌ازحد از آن برداشت نشود و زباله انباشته نشود. دبیر جمعیت نگاه سبز رامسر با عنوان اینکه زباله درواقع سقط زمین جنین است که سبب ایجاد شیرابه و تولید گاز سمی متان می‌شود، یادآور شد: در حال حاضر زباله منطقه در کلاکولی انباشته می‌شود، درحالی‌که منابع طبیعی و دادگستر موظفند، شهرداری‌ها را تحت پیگرد قانونی قرار دهد و باید شهرداری این مسئله را حل کند. معضل دیرینه زباله رامسر با ساخت کارخانه زباله سوز حل می شود و رفع این مشکل نیازمند همراهی مسئولان و ایجاد اراده و عزم ملی است تا برای همیشه مردمان از دست طلای کثیف خلاصی یابند. فرستاده شده از LT26wِ من با Tapatalk

ICTna.ir - در حالی که تولیدکنندگان تلفن‌همراه تا مدتی قبل رقابت اصلی خود را بر افزایش مگاپیکسل در دوربین‌های دیجیتالی معطوف کرده‌ بودند، این رقابت این روزها بیشتر در حوزه پردازنده‌های موبایلی دنبال می‌شود و شرکت LG در این زمینه اعلام کرده که در حال تولید پردازنده ویژه‌ای برای گوشی‌های هوشمند است. به گزارش گروه اخبار خارجی آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا) شرکت LG که این روزها مجوز استفاده از پردازنده‌های ARM Cortex و ARM Mali GPU را در گوشی‌های هوشمند جدید خود دارد، اعلام‌ کرد که در حال ساختن پردازنده مرکزی برای نسل جدید گشوی‌های خود است. این شرکت کره‌ای قصد دارد پردازنده جدید خود را مبتنی بر پلتفورم‌های یاد شده تولید کند. مجوزی که LG هم‌اکنون در اختیار دارد مربوط به سیستم‌های Cortex-A9 MPCore و Cortex-A15 MPCore که بر اساس آن می‌تواند از پردازنده‌های دوهسته‌ای Tegra 2 و پردازنده‌های چندهسته‌ای ظرف چند سال آتی استفاده کند. شرکت LG همچنین مجوز استفاده از پردازنده‌های گرافیکی ARM Mali-T604 را که هم‌اکنون در گوشی‌های هوشمند سامسونگ به کار می‌روند، در اختیار دارد. شرکت کره‌ای LG در این خصوص توضیح داده است که پردازنده اختصاصی و ویژه خود را مبتنی بر پلتفورم ARM و با قابلیت‌های ویژه و جدید تولید خواهد کرد و بر این اساس آن را پردازنده اختصاصی خود می‌داند. پردازنده Cortex-A15 MPCore قادر است با توان یک تا 5/1 گیگاهرتز با یک یا دو هسته پردازشگر فعالیت کند. این پلتفورم به گونه‌ای ساخته شده است که در آن می‌توان از 4 هسته پردازشگر مجزا نیز استفاده کرد. با مجوزهایی که شرکت LG برای توسعه پردازنده‌های موبایلی خود در نظر گرفته است، این شرکت در آینده نزدیک سهم بیشتری از بازار جهانی گوشی‌های هوشمند را احاطه خواهد کرد.