جستجو در تالارهای گفتگو

ماهواره می‌وی سال گذشته در مدار مریخ مستقر شد دانشمندان فکر می کنند که به یافتن پاسخ این سوال که بخش اعظم اتمسفر مریخ چگونه از میان رفته است نزدیک تر شده اند. محققان مسئول ماهواره می‌ون (Mars Atmosphere and Volatile Evolution) ناسا اولین مجموعه بزرگ یافته های حاصل از داده های جمع آوری شده توسط این ماهواره را منتشر کرده اند. این مطالعات شرح می دهد که هوای مریخ در ارتفاعات بالای اتمسفر چگونه در جریان کنش متقابل با نور خورشید فرسایش پیدا می کند و در فضا پراکنده می شود. آنها حساب کرده اند که میزان گاز گریخته از اتمسفر چقدر است و اشاره می کنند که چرا این میزان ممکن است در گذشته بیشتر بوده باشد. بروس جاکوسکی محقق اصلی ماهواره گفت که نتایج منتشره متکی بر داده هایی است که فقط در ۶ تا ۷ ماه اول ماموریت ماهواره جمع آوری شده. کلیه مشاهدات قبلی توسط ماهواره ها و مریخ نوردها حاکی بود که سیاره سرخ زمانی پوشیده از لایه غلیظی از گازها بوده که امکان حضور آب مایع بر سطح را فراهم می کرده. این برداشت (وجود آب سطحی) در مشخصه های سطح مریخ، مثل آثاری که شبیه بستر رودها، دلتاها و دریاچه هاست مشهود است. اما فشار هوای مریخ امروز کمتر از یک درصد زمین است، یعنی اگر آب مایع را روی سطح بریزید (بسته به جای آن) می جوشد و بخار می شود یا یخ می بندد. طرحی از برخورد توفان های خورشیدی به مریخ که باعث پرتاب یون ها از لایه بیرونی اتمسفر مریخ می شود بخشی از این هوا احتمالا با مواد معدنی سطح مریخ میان‌کنش داشته و در آن ذخیره شده است. با این حال محتمل‌ترین توضیح برای از بین رفتن اتمسفر مریخ - توضیحی که می‌ون محک زدن آن را سال گذشته شروع کرد - این است که خورشید به تدریج آن را فرسایش داده، و سیاره را از یک کره گرم و مرطوب تبدیل به جایی خشک و سرد کرده است. این ماهواره هنگام گردش در مدار چند بار شیرجه های عمیق به داخل اتمسفر زده است. این به اصلاح شیرجه ها آن را به ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری از سطح رسانده که امکان نمونه برداری از گازهای حاضر و بررسی رفتار این گازها در اثر تحریک توسط انرژی خورشید را فراهم کرده است. خورشید در حال انتشار جریان ثابتی از ذرات باردار است که به اصلاح به آن بادهای خورشیدی می گویند. این بادها حامل میدان های مغناطیسی است که وقتی به کرات برخورد می کند میدان های الکتریکی ایجاد می کنند. این میدان ها به یون های اتمسفر سرعت می بخشند، و این یون ها یا مستقیما راهی فضا می شوند یا به سایر عناصر موجود در جو برخورد می کنند طوری که باعث گریز آنها از جو می شوند. میزان نابودی ممکن است در ظاهر ناچیز به نظر برسد، اما وقتی قدمت ۴.۵ میلیارد ساله مریخ را در نظر بگیرید، قابل توجه است. جاسپر هالکاس از دیگر دانشمندان این ماموریت از دانشگاه آیووا گفت که با حساب آنها هر ثانیه حدود ۱۰۰ گرم اتمسفر از جو می گریزد. دانشمندان سعی دارند بفهمند مریخ چه زمانی از جایی گرم و مرطوب به مکان امروزی بدل شد او می گوید:‌ "اینها اکسیژن و دی اکسیدکربن هستند که سیاره را ترک می کنند، موادی که برای آب و در مجموع آب و هوای سیاره مهم هستند." تیم می‌ون همچنین شاهد تاثیر برخورد مواد پرتاب شده از تاج خورشید (CME) بر اتمسفر مریخ بودند. سی‌ام‌ای یک حباب عظیم گازی در حالت برانگیخته است که مثل گدازه از خورشید فوران می کند. سی‌ام‌ای سریع تر از باد خورشیدی حرکت می کند و حاوی انرژی حتی بیشتری است. هنگام برخورد این حباب به اتمسفر مریخ، می‌ون شاهد گریز مواد از جو به اندازه حداقل ۱۰ تا ۲۰ برابر بیش از حالت معمولی بود. دکتر هالکاس می گوید: "بادهای خورشیدی پیشتر در تاریخ منظومه شمسی متداول تر و فشرده تر بودند، بنابراین انتظار داریم که در گذشته های دور دایما اتفاق می افتاده اند و مقدار خیلی زیادی از اتمسفر را فرسایش می داده اند." او می گوید به این ترتیب شاید بخش اعظم اتمسفر در دوره های اولیه مریخ از میان رفته باشد. البته اگر مریخ یک میدان مغناطیسی فراگیر را حفظ می کرد، ممکن بود بتواند این یورش دایمی و فرساینده از طرف خورشید را تاب بیاورد. دانشمندان اما فکر می کنند که دینامیک داخلی به وجود آورنده چنین میدانی، احتمالا پس از چندصدمیلیون سال اول تشکیل سیاره فروپاشید. بخت با ما یار بوده که زمین همچنان دارای یک میدان مغناطیسی قوی است که در برابر ذرات خورشیدی از آن محافظت می کند. وگرنه اتمسفر زمین هم احتمالا دچار سرنوشت مریخ می شد. نوع سنگ های مریخ نشان می دهد که آب زمانی روی سطح این سیاره جریان داشته منبع : bbc/science

سیاره تیر دانستنيهاي كلي درباره تير تير، نزديكترين سياره به خورشيد است. اين سياره كوچك و صخره اي، اتمسفر ندارد. تير، مداري بيضوي دارد و حرارت آن بسيار متغير است. در طي روز(يك روز تير 56/58 برابر روز زمين طول مي كشد به عبارت ديگر يك سال تير تنها 88 روز است)، تير حتي از فر هم گرمتر است و در طي شب(با طول مشابه) از يخچال هم سردتر مي شود. تيرآنقدر به خورشيد نزديك است كه مي توان آن را به هنگام طلوع يا غروب خورشيد ديد. تير سنگينترين سياره است. سطح آن مشابه سطح ماه است. كراترهاي تير حاكي از فورانهاي آتشفشاني هستند كه قسمت عمده سطح آن را مي پوشانند. در تير ميدان مغناطيسي وجود دارد(اين ميدان مغناطيسي، احتمالا به علت وجود هسته آهني مايع به وجود آمده است). اندازه قطر تير حدود 3031 مايل(4878 كيلومتر) است. تير دومين سياره كوچك منظومه شمسي(بعد از پلوتون) است. قطر تير كمي بيشتر از يك سوم قطرزمين است. تير تنها اندكي از ماه بزرگتر است. جرم و گرانش جرم تير حدود 3/3 در ده به توان بيست و سه كيلوگرم است كه حدود يك بيستم جرم زمين مي باشد. گرانش تير38% گرانش زمين است. يك انسان روي تير 38 پوند وزن خواهد داشت. براي اينكه وزن خود را روي تير محاسبه كنيد، وزن خود را در 38/0 ضرب كنيد. اتمسفر اتمسفر كم ضخامت تير شاما مقادير اندكي هيدروژن و هليم است. فشار اتمسفر فقط حدود يك در ده به توان منفي نه ميلي بار است كه نسبت به فشار اتمسفر زمين، كسر بسيار كوچكي است(حدود دو تريليونيم). از آنجايي كه اتمسفر بسيار كم ضخامت است، آسمان حتي در طول روز هم سياه به نظر مي رسد(به استثناي خورشيد، ستاره ها و سيارات ديگر هنگامي كه قابل مشاهده هستند). به علاوه، در تير اثر گلخانه اي وجود ندارد. هنگامي كه خورشيد غروب مي كند، دما بسيار سريع افت مي كند زيرااتمسفري وجود ندارد كه به حفظ دما كمك كند. مدار تير و فاصله آن از خورشيد تير نزديكترين سياره به خورشيد است و از همه سيارات منظومه شمسي سريعتر حركت مي كند. فاصله تير از خورشيد،‌يك سوم فاصله زمين از خورشيد بوده و به طور ميانگين AU 387/0مي باشد. مدار تير بيضوي است. در دورترين نقطه مدار(نقطه اي كه در آن، مدار بيشترين فاصله را از خورشيد دارد) تير 70 ميليون كيلومتر از خورشيد فاصله دارد و در نزديكترين نقطه، فاصله تير از خورشيد 46 ميليون كيلومتر است. در تير فصلي وجود ندارد. فصلها در اثر انحراف محور نسبت به مسير حركت سياره ايجاد مي شوند. از آنجايي كه محور تير بر مسير حركتش كاملا عمود است(مورب نيست) در تير فصلي وجود ندارد. اگر شما روي سطح تير باشيد،‌خورشيد سه برابر بزرگتر از آنچه در سطح زمين ديده مي شود، به نظر خواهد رسيد. محدوده دما محدوده دماي تير بسيار متغير است. دماي سطح آن از 270 تا 800 درجه فارنهايت(168- تا 427 درجه سلسيوس) در تغيير است. در روزهاي بلند تير(كه 88 روز زمين طول مي كشد) دما بسيار بالاست(دومين سياره داغ منظومه شمسي،‌تنها ناهيد از تير داغتر است). در طي شب، اتمسفر كمضخامت تير باعث مي شود كه حرارت پراكنده شده و دما به سرعت افت كند. اقمار تير قمري ندارد مقايسه تير- زمين بررسيهاي فضاپيماها تير در سالهاي 1973 و 1974 توسط فضاپيماي ناسا، مارينر10،بررسي شد. كمتر از نصف سطح تير، توسط اين فضاپيما نقشه برداري شد.