اگر از يك ايراني ـ غير از ساكنان حاشيههاي شمال و جنوب كشور ـ راجع به ماهي سوال كنيد يا كمي فكر كرده و در پاسخ ميگويد: «دوست ندارم!» يا اگر دوست داشته باشد، غير از سبزيپلو با ماهي غذاي ديگري نميشناسد و معمولا آنهايي هم كه به قول خودشان ماهي خور هستند، آنقدر ماهي را سرخ ميكنند كه ندانسته عاشق تهديگ ماهي هستند.
شناخت ماهي
سطح بدن ماهي بايد براق و درخشان باشد
اگر بخشي از فلس ماهي كنده شده است يا فلس ماهي را با دست كشيدن روي آن ميتوانيد جدا كنيد، از خريد آن خودداري كنيد.
آبششهاي ماهي را نگاه كنيد رنگ آن بايد قرمز روشن باشد. آبشش قهوهاي نشانه ماهي مانده است.
چشمهاي ماهي نبايد مات و فرورفته باشد، اين نشانه ماندگي ماهي است.
بوي نامطبوع نشانه كهنگي ماهي است، ماهي تازه بو نميدهد.
اگر فيله ماهي را از فروشگاههاي زنجيرهاي تهيه ميكنيد، تكههاي فيله در بستههاي يكبار مصرف بوده و روي آن سلفون كشيده شده است. براي تشخيص تازگي ماهي از روي سلفون با انگشت روي آن فشار دهيد، گوشت ماهي بايد سفت باشد و گودي روي گوشت باقي نماند.