جستجو در تالارهای گفتگو

سلام خدمت دوستان لطفا خودتونو معرفی کنین و مختصری راجع به تحصیلاتتون توضیح بدین ممنون موفق باشین

به نام او... خب از اونجا که نصفه بیشترما (مردم ایران) ساعت 10 شب داریم بفرمایید شام نگاه میکنیم یکی از تفریحات من اینه که بشینم آدما و غذاهارو تحلیل کنم:2rqfst4: گفتم شاید خالی از لطف نباشه بیایم اینجا دور هم راجع بهش حرف بزنیم:dancegirl2:

اگر شما هم با خردسالانی تماس دارید که عموما بین کار یا صحبت بزرگ‌ترها می‌پرند حتما تصدیق می‌کنید که این رفتار آنها بسیار آزار دهنده است و گاهی باعث عصبانیت بیش از اندازه در بزرگ‌ترها می‌شود فرض کنید خانه کاملا آرام است. شما تمام کارهای مربوط به کودک خود را انجام داده‌اید. کودک شما تازه ناهار خورده، حمام کرده و بی هیچ مشکلی مشغول کار خودش است. به نظر می‌رسد این مناسب‌ترین زمان است که گوشی را بردارید و کمی تلفنی صحبت کنید. اما می‌بینید که وسط گفت و گو، کودک به پاهای شما آویزان شده ، پیراهن شما را می‌کشد و نمی‌گذارد حرف بزنید. در مورد این کوچولوها و وقفه‌هایی که ایجاد می‌کنند، چه باید کرد؟ این رفتار بچه‌هایی که عموما مانع انجام کارها می‌شوند یا صحبت بزرگ‌ترها را قطع می‌کنند، واقعا آزار دهنده است و اگر جلوی آن گرفته نشود، با رشد کودک رشد کرده و حادتر می‌شود، اما اگر به فکر چاره باشید راههایی است که بتوانید این عادت را درکودک از بین ببرید. چرا خردسالان حرف دیگران را قطع می‌کنند؟ واقعیت این است که وقتی کودک خردسال، حرف شما یا کارتان را قطع می‌کند هیچ قصد و نیت بدی ندارد بلکه راه بهتری غیر ازاین بلد نیست که به آن شیوه عمل کند. شما با خشم فریاد می‌زنید که " بارها بهش گفتم باید صبر کنه تا نوبتش بشه. چطور نمی‌فهمه؟" در نظر داشته باشید که او واقعا متوجه نیست. مانند بسیاری از مشکلات دیگر که در رفتار خردسالان وجود دارد مثل دروغگویی، قشقرق به پا کردن، قطع کردن کلام و بسیاری کارهای نظیر آن فقط و فقط به ناپختگی کودک مربوط می‌شود. دلایل مختلفی وجود دارد که کودکان به این نوع رفتار عادت می‌کنند 1- کودکان بین 3 تا 5 سال کم کم کشف می‌کنند چیزهایی در زندگی بزرگ‌ترها وجود دارد که در زندگی آنها نیست و بعضا کارهایی می‌کنند که آنها اطلاعاتی در مورد آن ندارند و همین بی اطلاعی زمینه مداخلات وی را فراهم می‌سازد. 2- گاهی اوقات کودک واقعا آنچه را که به او گفته‌اید فراموش می‌کند. حافظه کوتاه مدت در این سنین تازه در حال شکل گیری است. 3- کودکان این سن درک صحیحی از میزان اهمیت امور ندارند.و در نظر آنها کشیدن نقاشی یک گل یا مخفی کردن اسباب بازی‌اش توسط خواهر یا برادر بزرگترش آنقدر اهمیت دارد که به خاطر آن مثلا صحبت تلفنی شما را قطع کنند. 4- گاهی اوقات هم کودک خردسال برای گفتن موضوعی آنقدر هیجان دارد که نمی‌تواند صبر کند. چطور می‌توان مانع این عادت در کودکان شد؟ حال که علت این کار خردسالان را ‌دانستیم، قطعا ‌کمتر اذیت می‌شویم. راههایی وجود دارد که به خردسالان بفهمانیم که ما درک می‌کنیم چیزی که آنها می‌خواهند بگویند، برای ما هم خیلی مهم است اما کارهایی داریم که از اولویت برخوردارند. به وقفه‌ای که کودک ایجاد می‌کند اهمیت ندهید این بی توجهی در ابتدا دشوار است، چون ممکن است باعث شود کودک بیشتر فریاد بکشد و سرو صدا ایجاد کند. اما خیلی سریع یاد می‌گیرد اگر کار یا صحبت کسی را قطع کند، توجهی که در پی آن است، به وی نشان داده نمی‌شود. برای وقفه‌هایی که بچه‌ها ایجاد می‌کنند برنامه ریزی کنید برای مثال اگر صحبت تلفنی شما 10 دقیقه طول می‌کشد برای آن 15 دقیقه زمان در نظر بگیرید و زمان اضافه را به کودک خود اختصاص دهید تا هر کاری که مایل است اعم از بازی، کتابخوانی، ‌نقاشی و... را انجام دهد. سپس یک زمان سنج را تنظیم کنید و برای کودک شرح دهید در این فاصله زمانی، تا زمانی که زمان سنج اعلام می‌کند، نباید مزاحم شما بشود مگر این که کار خیلی ضروری پیش بیاید. برای کودک شرح دهید که چرا نمی‌خواهید کار یا صحبت‌تان قطع شود به او بگویید وقتی که او صحبت یا کار شما را قطع می‌کند، ‌در واقع مانع انجام کاری می‌شود که برای شما مهم است. و هرچه این تداخل‌ها بیشتر شود، انجام کار شما بیشتر طول می‌کشد، بنا بر این مدت زمان بیشتری از او دور هستید و به کارها یا حرف‌های او نمی‌توانید توجه کنید. اجازه ندهید کودک دایم تکرار کند وقتی کودک خردسال کار یا صحبت‌ شما را قطع کرد، بلافاصله صحبت وی را قطع کرده و بگویید که در حال حاضر نمی‌توانید به او کمکی کنید و باید صبر کند تا کار یا صحبت شما تمام شود. همینطور که کودکان رشد می‌کنند و مفهوم رعایت نوبت در انجام امور را بهتر درک می‌کنند، کمتر پیش می‌آید که برای کار یا صحبت شما مزاحمت ایجاد کنند. زمانی که متوجه شدید می‌توانید کارهایتان را بدون قطع کردن‌های کودکتان انجام دهید حتما باید او را تشویق کرده و بگویید که چقدر از اینکه توانستید کارتان را به خوبی انجام دهید سپاسگزار هستید. واپسین کلام این‌که کلید رفتار با کودکی که حرف یا کار دیگران را قطع می‌کند، ‌آرامش است. وقتی کودک بیاموزد که محور عالم نیست و شما هم درک کنید که او از سر عمد و برای ناراحت کردن شما این کار را نمی‌کند، مشکل به مرور و به خودی خود حل می‌شود.

بسیاری از بگومگوها و مشاجرات خانوادگی ناشی از درست صحبت نکردن و عدم توانایی در رساندن مفهوم و منظور افراد است. در این مقاله به بررسی 6 قانون ارتباطی اشاره خواهیم کرد : برای کاستن از این مشاجرات متخصصین آموزش‌های مهارت‌های ارتباطی، تدابیری برای برقراری ارتباط مناسب تدوین کرده‌اند که به خلاصه‌ای از آنها اشاره می‌کنیم: قانون ارتباطی 1: به جای «تو و شما» جملات خود را با من شروع کنید. قانون ارتباطی 2: تا جایی که امکان دارد از کلمات «همیشه و هرگز» استفاده نکنید. مثل اینکه می‌گویید: «هیچ‌وقت دست به سیاه و سفید نمی‌زنی» واژه‌های «هرگز و همیشه» بیش از اندازه قدرتمند هستند و بی‌آنکه لازم باشد طرف مقابل را خشمگین می‌سازند، از این گذشته بسیار ضعیف هستند، زیرا به راحتی می‌توان در مقام تکذیب آن حرف زد، البته مردم وقتی از این کلمات استفاده می‌کنند، می‌خواهند بگویند از این موضوع به شدت ناراحت هستند و بیشتر قصد تاکید دارند و می‌خواهند مطمئن شوند که طرف مقابلشان متوجه موضوع شده است. ولی نمی‌دانند کسی که فقط دو سه بار اشتباهی را مرتکب شده است چقدر از این موضوع ناراحت می‌شود. قانون ارتباطی 3: رشته‌ کلام همسرتان را پاره نکنید. در هنگام صحبت کردن بگذارید همسرتان حرفش را کاملا بزند. زمانی‌که صحبتش را قطع می‌کنید وی را عصبانی می‌کنید و به او این احساس را می‌دهید که کسی به حرف شما گوش نمی‌کند و برای آن ارزشی قائل نیست. از آنجائیکه اجازه نداده‌اید جمله‌اش تمام شود، ممکن است نتیجه‌گیری شتاب زده و غیر واقعی بکنید. ممکن است هر چقدر تلاش کنید نتوانید این رفتار خود را کنترل نمائید در این شرایط بهتر است بگویید «نوبت صحبت به من هم بده زیرا به نظر می‌رسد حرف‌های غیر منصفانه می‌زنی ولی خواب ادامه بده» و یا اینکه بگویید :«می‌دانم نباید صحبت را قطع کنم ولی می‌خواهم بدانی غیر منصفانه قضاوت می‌کنی» در این شرایط گوینده به اندازه ی کافی اعتراض خود را بیان می‌کند و احساس خود را نیز مطرح می‌سازد و در موقعیتی قرار می‌گیرد که بتواند پایان سخن همسرش را بشنود. در عین حال اعتراض به اندازه ی کافی کوتاه است و طرف مقابل را عصبانی نمی‌کند و می‌تواند به حرف زدن ادامه دهد. قانون ارتباطی 4: حرف همسرتان را به زبان خود خلاصه کنید «دانیل بی‌وایل»، یکی از متخصصین مهارت‌های ارتباطی می‌گوید وقتی همسرتان سعی دارد احساسش را با شما در میان بگذارد سعی کنید سخن او را با عبارات خود خلاصه کنید تا بدانید منظور او را فهمیده‌اید و بعد از او سوال کنید آیا درست می‌گویم. در این شرایط هر دو به حرف‌های یکدیگر گوش فرا می‌دهند. قانون خلاصه کردن مبتنی بر یک فراست مهم است و تلاشی است تا طرفین ازدواج وقتی حرف‌های یکدیگر را خلاصه نمی‌کنند آن را بفهمند. سعی کنیم از این قانون سود ببریم و بپذیریم که گوش دادن به حرف‌های همسر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. قانون ارتباطی 5: از ذهن خوانی پرهیز کنید. ذهن خوانی یکی از خطاهای ارتباطی است، یعنی شما برداشت‌های خود را به دیگران نسبت می‌دهید، تصور می‌کنید مردم چگونه فکر می‌کنند، چه احساسی دارند و چه می‌خواهند بکنند. ذهن خوانی می‌تواند کاملا تحریک کننده و خشم برانگیز باشد عباراتی از قبیل: «تو می‌خواستی مرا مجازات کنی» «تو دوستان مرا نمی‌پسندی» «تو از مسئولیت فرار می‌کنی» می‌خواستی کاری بکنی که من احساس گناه بکنم» عباراتی از این قبیل می‌تواند مانع گفتگوی منطقی شود. اشخاص دوست ندارند که دیگران درباره ی احساسات و علائق آنها به حدس و گمان متوسل شوند، به خصوص حدس اشتباه آنها را به شدت ناراحت می‌کند و این اتفاقی است که اغلب روی می‌دهد. ذهن خوانی ممکن است یک بیان ناقص باشد که از آن برای پی بردن به همه ی مطالب استفاده کنید. توجه داشته باشید که گاه «ذهن خوانی» مبین ترس شماست که به شکل اظهارنظر درباره ی احساسات و انگیزه‌های دیگران متجلی می‌شود.