جستجو در تالارهای گفتگو

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران کد خبر: 94103018100 چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۲ محققان پژوهشکده نجوم پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با همکاری گروهی از محققان در انستیتو اخترفیزیک تنریف اسپانیا و دانشگاه گرونینگن هلند موفق به ارایه روشی نوین برای بررسی و آشکارسازی ساختار درونی کهکشان‌های دیسکی شدند. به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، دکتر حبیب خسروشاهی، رییس پژوهشکده نجوم پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و علیرضا ملایی‌نژاد، دانشجوی دکتری نجوم پژوهشگاه و همکارانشان موفق به ارایه روشی نوین در آشکارسازی ساختار میله‌ای شکل در برخی از کهکشان‌های مارپیچی شدند که بر اساس شبیه‌سازی های پیشرفته عددی این مولفه ستاره‌ای میله‌ای در مرکز کهکشان های دیسکی با انتقال گاز و ستاره از بخش‌های بیرونی کهکشان به بخش‌های مرکزی و تغییر در نحوه توزیع تکانه در کهکشان‌ها نقش مؤثری در شکل‌گیری بالج کهکشان و تغییر ساختار دیسک کهکشان ایفا می‌کند. این محققان با استفاده از طیف نگاری IFU توسط طیف‌نگار سارون بر روی تلسکوپ ۴/۲ متری ویلیام هرشل و رصدهای اپتیکی تلسکوپUKIRT در موناکیا و مجموعه‌ای از شبیه‌سازی های عددی روشی ارایه کرده که بر اساس آن امکان تشخیص ساختارهای میله‌ای شکل ستاره ای و همچنین توجیه رفتار خاص در الگوی سرعت این کهکشان‌ها فراهم می‌شود. در این روش با استفاده از تکنیک طیف‌نگاری سه بعدی و بررسی نحوه توزیع فضایی مولفه‌های سرعت در چندین کهکشان دیسکی امکان آشکارسازی و تفکیک سینماتیکی مولفه های گوناگون ستاره‌ای در کهکشان نظیر میله ستاره‌ای دیسک داخلی و بالج کهکشان میسر شده است. نتایج این تحقیقات در شماره ۴۵۶ نشریه MNRAS به چاپ رسیده است.

شبیه‌سازی رایانه‌ای از تولد ماه/ تعداد ماه‌ها در جهان بیشتر از حد تصور است محققان با کمک گرفتن از شبیه سازی رایانه ای از روند تولد سیاره ها و قمرهای آنها دریافتند از هر 10 سیاره سنگی که در اطراف ستاره ای مشابه خورشید زمین در حرکتند، یک سیاره می تواند میزبان قمری به بزرگی قمر زمین باشد. به گزارش خبرگزاری مهر، کره ماه به شکلی بی قاعده بزرگ است، قطر آن بیش از یک چهارم قطر زمین است، ویژگی که زمانی در دسته ویژگی های نادر به شمار می رفت اما اکنون بر عکس آن به اثبات رسیده است. محققان با کمک گرفتن از شبیه سازی رایانه ای روند شکل گیری سیاره ها، نشان دادند که برخوردهای سطحی که منجر به تولد ماه زمین شده اند، رویدادهایی بسیار رایج و معمول بوده اند. نتیجه این شبیه سازی می تواند در شناسایی دیگر سیاره هایی که امکان وجود حیات در آنها بالا است، کمک کند. محققان موسسه فیزیک نظری دانشگاه زوریخ در سوئیس و همچنین دانشگاه کلرادو سال گذشته چندین سری شبیه سازی انجام دادند تا روند شکل گیری سیاره ها را از گاز و مقادیر کوچک تر سنگ درک کنند. این نظریه که کره ماه در پی برخورد جرمی به بزرگی مریخ با سطح زمین جوان، ایجاد صفحه ای از مواد مذاب به دور زمین و در نهایت متولد شدن ماه به وجود آمده است، نظریه ای شناخته شده است. محققان از نتیجه مطالعات ابتدایی خود برای شبیه سازی های بیشتر استفاده کردند تا دریابند آیا چنین برخوردهایی می توانسته منجر به شکل گیری اجرام بزرگتری نیز شود؟ نتایج نشان داد در سیستم تولد اجرام کیهانی شانس وجود سیاره ای با جرم بیش از نیمی از جرم زمین دارای قمری بزرگتر از نیمی از کره ماه تقریبا یک به دوازده است. به گفته محققان این شبیه سازی از احتمال وجود قمرهایی شبیه به ماه، می تواند شانس یافتن سیاره های شبه زمینی را افزایش دهد. چنین قمرهای بزرگی می توانند محاسبات برای یافتن سیاره ها را دچار گمراهی کنند و دانستن اینکه حضور قمرهای بزرگ در جهان هستی امری رایج است نیز می تواند محاسبات برای یافتن این سیاره ها را ساده تر سازد. بر اساس گزارش بی بی سی، همچنین ماه انحراف محور زمین را تثبیت کرده است و در غیر این صورت زمین در دوره های کوتاه دچار تغییرات شدید در حرکت محوری و در نهایت تغییرات شدید آب و هوایی می شد از این رو می توان به گونه ای حضور ماه را در ایجاد محیطی پایدار برای شکل گیری حیات بر روی زمین موثر دانست. در نتیجه تلاش برای یافتن چنین اجرامی در دیگر نقاط جهان می تواند مسیر درست به سوی جهانهایی که حیات در آنها مجال حضور خواهد داشت را نشان دهد.