جستجو در تالارهای گفتگو

[h=4]در پی تخریب جنگل های دشت برم کازرون؛ سموم شیمیایی و کشاورزی درختان بلوط را بیمار کرده است [/h] [h=5]سبز پرس – گروه منابع طبیعی: استفاده از سموم و کودهای شیمیایی به منظور کشاورزی درختان بلوط جنگل «دشت برم» کازرون را بیمار کرده است. [/h] محسن عباس پور، فعال محیط زیست استان فارس در گفت و گو با سبزپرس با بیان اینکه دشت برم یکی از مناطق جنگلی بکر به وسعت 26 هزار هکتار در شهرستان کازرون است گفت: کشت غیرمجاز از سوی کشاورزان، استفاده از سموم و کودهای شیمیایی، احداث جاده جدید کازرون – شیراز و افزایش باغات انگور و پسته در این منطقه طی چهار سال اخیر تخریب دشت برم را در پی داشته است. وی با بیان اینکه پس از احداث جاده کازرون – شیراز و افزایش رفت و آمد در منطقه کشاورزی هم در منطقه رونق گرفته و هم اکنون در چهار هزار و 500 هکتار از اراضی جنگلی کشاورزی صورت می گیرد افزود: تغییر شیوه کشت از عدس به گندم و جو نیز بر مشکل کم آبی منطقه افزوده است. عباس نژاد با اشاره به اینکه جنگل های دشت برم آخرین جنگل های منطقه زاگرس با درختان بلوط در منطقه گرم وخشک است تصریح کرد: گسترش باغات انگور و پسته و صدور مجوز باغ از سوی جهاد کشاورزی معضل دیگری است در جنگل های دشت برم مواجهه هستیم. وی اظهار داشت: متاسفانه در یکی دو ماه اخیر موردی مشاهده شده که یکی از افراد محلی در زمینی به مساحت 1.7 هکتار که علی الظاهر جزء مستثنیات بوده اقدام به کاشت درختان انگور نموده که بیم آن می رود که این امربه الگویی برای دیگر افراد محلی تبدیل شود و زمینه را برای اقداماتی مشابه فراهم آورد . این در حالیست که با توجه به خشکسالی های شدید سالهای اخیر جنگلهای منطقه دچار ضعف و بیماری شده و نیاز به مراقبت جدی تری دارند. وی با اشاره به متوسط بارندگی 300 تا400 میلی متر در سال در این منطقه افزود: از زمانی که کشاورزان کشت گندم و جو را به جای عدس انجام می دهند که نیاز بیشتری به آب دارد بسیاری از درختان جنگلی با کم آبی مواجهه شده و بیمار هستند. عباس پور به حساسیت ویژه این منطقه برای گونه نادر «گوزن زرد ایرانی» اشاره کرد و گفت: در آخرین سر شماری 72 گوزن زرد ایرانی در منطقه مشاهده شده که با توجه به در معرض خطر بودن این گونه، تخریب و تعرض به این جنگل ها تبعات ناخوشایندی بر گونه گوزن زرد ایرانی خواهد داشت. منطقه دشت برم در 20 کیلومتری شمال شرقی شهرستان کازرون قرار دارد. این منطقه جنگلی با ارتفاع متوسط از یک هزار و 500 متر تا دو هزار و 400 متر قسمتی از رشته کوه های زاگرس جنوب غربی بوده و یکی از بخش های متراکم جنگل های بلوط زاگرس را در خود جای داده است. این منطقه دارای پوشش گیاهی و جانوری قابل ملاحظه ای بوده و علاوه بر بلوط گونه های جنگلی دیگری همچون بادام کوهی ؛ کیالک و ارژن و بنه و انجیر را شامل می شود و نقش مهمی در تلطیف و اعتدال هوای مناطق جنوبی کشور دارد. از سوی دیگر به عنوان یک منطقه حفاظت شده و ذخیره گاه زیست کره محسوب می شود. همچنین در گذشته این منطقه محل اصلی زندگی گوزن زرد ایرانی و شیر اصیل ایرانی بوده و هم اکنون تعدادی از گوزن های زرد تحت شرایط اسارت در این منطقه نگهداری می شوند.