جستجو در تالارهای گفتگو

سياست پنهان سازمان محيط زيست؟ راحله احمدي پايگاه خبري فضاي سبز و حفظ محيط زيست ايران (سبزپرس) يکي از رسانه هاي مستقل امروزي است که در فضاي مجازي به انتقاد از سياستها و عملکرد سازمان متولي حفاظت از محيط زيست کشور مي پردازد. اين رسانه مستقل چند سالي است که با همکاري داوطلبانه عده اي از کارشناسان محيط زيست، خبرنگاران و روزنامه نگاران آزاد اين حوزه، به انعکاس اخبار و تحليل هاي کارشناسي تنها در حيطه مسائل و مشکلات روزافزون مربوط به منابع طبيعي کشور پرداخته و امروزه به عنوان يکي از پرطرفدارترين رسانه هاي غيردولتي در ميان دوستداران محيط زيست شناخته ميشود. با شکايت سازمان حفاظت محيط زيست از مديرمسئول اين رسانه مستقل و در کمال ناباوري علاقه مندان و مخاطبان اين سايت، متاسفانه چند روزي است که پايگاه خبري مذکور به دستور نهاد ناظر بر فعاليت پايگاههاي خبري مسدود شده است. اخبار دور و نزديک هم حاکي از آن است که مديريت دستگاه دولتي متولي حفاظت از محيط زيست در ماههاي اخير علاوه بر مديرمسئول رسانه سبزپرس چند روزنامه نگار ديگر حوزه محيط زيست را تهديد به پيگرد قضايي کرده است. و اين همه در حالي است که در کنار اين اقدامات غيردوستانه، سازمان مذکور اعلام کرده از تشکيل انجمني که خود نام آن را "انجمن تخصصي خبرنگاران، روزنامه نگاران و ناشران زيست محيطي" گذاشته حمايت خواهد کرد. در حالي که فعاليت داوطلبانه در حوزه محيط زيست به عنوان يکي از مظاهر جامعه مدني در همه جاي دنيا شناخته و پذيرفته شده است، در کشور ما اين قبيل فعاليتها که به هيچ عنوان رويکرد سياسي هم ندارد، با دشواري هاي کوچک و بزرگ بي شماري رو بروست که امروزه منجر به تعليق و يا کندي فعاليت بسياري از سازمان هاي مردم نهاد (ngo) محيط زيستي گرديده است. در جايي که گروههاي داوطلبانه و غيردولتي زيست محيطي (چه در قالب رسانه و خبرگزاري و چه در شکل سازمانهاي مردم نهاد) به مصداق يکي از نهادهاي جامعه مدني، ميتواند بنيان جامعه اي پويا را پي ريزي کند، شکي نيست که جلوگيري از فعاليت يک رسانه مستقل، به مخالفت آشکار دستگاههاي حکومتي با انديشه ورزي و نگاه انتقادي و پرسشگر جامعه، تعبير خواهد شد. بديهي است که انتقاد و انديشه ورزي به عنوان امري اجتماعي تنها با واسطه حوزه عمومي فعاليت، ممکن است. بنابراين مسدود کردن يک رسانه مستقل که تنها به انعکاس اخبار محيط زيست و تحليل هاي انتقادي جامعه کوچک طرفدار محيط زيست مي پردازد، نماد آشکار محدود کردن حوزه عمومي بوده و حاصلي جز عقب نشيني افراد اين جامعه کوچک از فعاليتهاي داوطلبانه به انفعال و استغراق درحوزه شخصي و خصوصي خود ندارد. و اين ظاهرا همان سياست پنهاني است که سازمان متولي حفاظت از محيط زيست کشور به دنبال آن بوده و به صور گوناگون از جمله برخورد خصمانه با روزنامه نگاران و خبرگزاري هاي مستقل، اين سياست را تعقيب ميکند. مديريت سازمان مذکور هر گونه انتقاد از عملکرد عمدتا نابخردانه خويش را به معناي برچسب زدن و فحاشي دانسته و با تشکيل انجمني که نام آن را "انجمن تخصصي خبرنگاران زيست محيطي" نهاده، در پي محدود کردن فعاليت روزنامه نگاران مستقل اين حوزه و پرورش خبرنگاراني است که ملزم به انعکاس اخباري غيرواقعي و بر اساس سلايق شخصي مديران اين سازمان دولتي خواهند بود. مرور اجمالي عملکرد سازمان حفاظت از محيط زيست، در به دادگاه کشاندن و طرح شکايت از خبرنگاران و رسانه هاي مستقل، طرفداران محيط زيست را به برداشتي مشترک از وقايع مذکور رهنمون ساخته ؛ آنجا که مسئوليت ناپذيري افراد در خصوص وظايف اجتماعي (به طور خاص مسئوليت در حراست از منابع طبيعي) به بيماري مزمن جامعه مبدل گرديده، سرکوب فعاليتهاي داوطلبانه گروه اندک طرفدار محيط زيست، آن هم از سوي نهادي دولتي که متولي اصلي حفظ و حراست از منابع طبيعي کشور ميباشد، دستاوردي جز به حاشيه راندن فعاليتهاي مردمي نداشته و در نهايت به بي تفاوتي و بي مسئوليتي رايج در سطح جامعه در برابر تخريب هاي گسترده منابع طبيعي دامن خواهد زد.